W lecie 1963 Martin Luther King Jr. powiedział -Mam marzenie.
Sto lat wcześniej jego przodkowie musieli wywalczyć sobie drogę do wolności.

Koniec wojny jest potraktowany przez autora dość pobieżnie, a szkoda, bo liczyłem na więcej. Pewną rekompensatę stanowi plastycznie naszkicowany opis przemarszu wojsk Shermana przez Georgię w wątku Jeremiasza, ale dla mnie to stanowczo za mało. Autor ma talent do przestawiania scen batalistycznych, budowania napięcia i szkicowania czytelnikowi żywych obrazów. W zamian za to dostajemy drogę zmiany życiowej młodego chłopaka.
Przede wszystkim żałuję, że nie było żadnej wzmianki o oddziałach afroamerykańskich, które pomogły Unii wygrać wojnę. Jednym z takich oddziałów był 54 Ochotniczy Pułk Piechoty Massachusetts unieśmiertelniony w znakomitym filmie "Glory".

Jakes stara się zachowywać obiektywizm w opisywaniu stron konfliktu, ale czasami mam wrażenie, że jego serce bije bardziej po stronie południowej. Opisywanie skrzywdzonego południa przez wojska Unii trochę zamazuje prawdziwy obraz jaki miał miejsce w tamtych czasach. Chociaż koniec wojny nie kończył walki o prawa czarnej ludności, to jednak abolicja była swoistym kamieniem milowym porównywalnym z uwłaszczeniem polskich chłopów.

Dużo ciekawsza w tym tomie była dla mnie historia Michaela, który po wojnie został budowniczym kolei transkontynentalnej, zetknął się z Indianami i z bezprawiem na ziemiach zachodnich. odkrył też nowe możliwości jakie niosła ze sobą kolej, ale nie będę wszystkiego zdradzał czytelnikom.

Interesująca jest też historia Gideona, który jako były żołnierz południa styka się na północy z nietolerancją, a później będąc pracownikiem kolei zapoczątkuje rewolucję, która zmieni w przyszłości społeczeństwo amerykańskie i sprawi, że naród kolonistów, uciekinierów i poszukiwaczy stanie się Wielkim Narodem.

Mnie to zachęciło do przeczytania kolejnej części "Kroniki Rodziny Kentów".

W lecie 1963 Martin Luther King Jr. powiedział -Mam marzenie.
Sto lat wcześniej jego przodkowie musieli wywalczyć sobie drogę do wolności.

Koniec wojny jest potraktowany przez autora dość pobieżnie, a szkoda, bo liczyłem na więcej. Pewną rekompensatę stanowi plastycznie naszkicowany opis przemarszu wojsk Shermana przez Georgię w wątku Jeremiasza, ale dla mnie to stanowczo...