Szczery zapis przeżyć, poszukiwania swojej drogi pisarskiej, młodzieńczych uniesień oraz przenikliwych przemyśleń autorki; zaburzony niestety naprawdę dziwacznymi literówkami.

Szczery zapis przeżyć, poszukiwania swojej drogi pisarskiej, młodzieńczych uniesień oraz przenikliwych przemyśleń autorki; zaburzony niestety naprawdę dziwacznymi literówkami.

Bardzo wiarygodna historia życia pisarki, która przecież jeszcze nie skończyła pisać, więc wszystko przed nami.
Dobrze, że ją przeczytałam.... kiedyś lektura "Ratując ryby od utonięcia" bardzo mnie zainteresowała. eraz trafiłam na niebeletrystyczną historię spisaną przez Amy Tan i dobrze, bo wiem, że chętniej przeczytam jej pozostałe powieści.

Bardzo wiarygodna historia życia pisarki, która przecież jeszcze nie skończyła pisać, więc wszystko przed nami.
Dobrze, że ją przeczytałam.... kiedyś lektura "Ratując ryby od utonięcia" bardzo mnie zainteresowała. eraz trafiłam na niebeletrystyczną historię spisaną przez Amy Tan i dobrze, bo wiem, że chętniej przeczytam jej pozostałe powieści.

Jak dotąd przeczytałam jedynie "Córkę nastawiacza kości" autorstwa Tan. Na ogół nie czytam wspomnień autorów, których powieści nie poznałam. Po książkę sięgnęłam jedynie przypadkiem - z okazji przeprowadzki - to ona była na wierzchu w jednym z kartonów z książkami. Zaczęłam czytać i oczywiście Tan od razu mnie wciągnęła - swoim lekkim językiem i spokojnym tonem, bezkompromisowością w wyrażaniu sądów. W podtytule - "Księga rozważań" - i faktycznie, luźno połączone rozważania na rozmaite tematy, poprzeplatane z opracowanymi komentarzami autorki czyta się z rozwagą, doceniając każde słowo. Wątki autobiograficzne splecione są w formę ciekawej opowieści. Bynajmniej nie jest to kolejna nudna biografia. Tan skupia się tu raczej na odczuciach, osobistych refleksjach nad poszczególnymi wątkami z życia, niż na rozwlekłym opisywaniu faktów. Z zainteresowaniem przeczytałam również o procesie powstawania jej powieści, w związku z czym - jak tylko wykopię jej książki z "przeprowadzkowych" kartonów, zabiorę się do ich czytania.

Jak dotąd przeczytałam jedynie "Córkę nastawiacza kości" autorstwa Tan. Na ogół nie czytam wspomnień autorów, których powieści nie poznałam. Po książkę sięgnęłam jedynie przypadkiem - z okazji przeprowadzki - to ona była na wierzchu w jednym z kartonów z książkami. Zaczęłam czytać i oczywiście Tan od razu mnie wciągnęła - swoim lekkim językiem i spokojnym tonem,...

Książka jest nietypowo napisaną autobiografią, z ciekawą formą. Każdy rozdział mógłby być odrębnym opowiadaniem, które łączy osoba autorki. W jednej części możemy poznać Amy dziewczynkę, w następnej to już pisarka, w kolejnej wracamy do Chin by poznać koleje losu jej babki i prababki, by potem znów wrócić do USA i poznać jej przyjaciół z uczelni. Taki sposób pisania zaciekawia. Amy Tan deliberuje nad wieloma tematami; nad rolą pisarki w literaturze amerykańskiej, nad przeznaczeniem, nad kwestią rasizmu a nawet stereotypami dotyczącymi Chińczyków. Pisarka zastanawia się dlaczego ogół widzi ich jako miłych i uprzejmych skoro są tacy jak wszyscy. Jej bliscy w sumie nie rozumieją takich problemów. Nieraz słyszeli, że o Amerykanach inne krążą stereotypy a pewnie oni woleliby słyszeć, że są mili i uprzejmi.:) Nawiasem mówiąc nie wiedziałam, że Chińczyk nie może powiedzieć tak lub nie, może stąd te pozory uprzejmości.
Amy zamieściła w powieści wiele ciekawostek o próbach pisarskich, nieraz nieudanych, o swojej fascynacji językiem, o kontaktach z czytelnikami i oczywiście o ludziach i rzeczach, które ją inspirują. Myślę też o tym, że pisarkę, często w życiu spotykało nieszczęście, smutek, była osobą wyobcowaną - inną, ale chciała o tym pisać i zachowała optymizm. Dzięki takim osobom mogę powiedzieć, że zobaczyłam Amerykę imigrantów ze wschodu a nawet trochę Chiny.
Do tej pory nazwisko Amy Tan było mi nieznane a jak się dowiedziałam autorka była nawet w Polsce a jej książkę sfilmowano. Ta autobiografia podobała mi się bardzo. Może to niewłaściwa kolejność poznawania, ale postaram się przeczytać inne książki Amy Tan.

Książka jest nietypowo napisaną autobiografią, z ciekawą formą. Każdy rozdział mógłby być odrębnym opowiadaniem, które łączy osoba autorki. W jednej części możemy poznać Amy dziewczynkę, w następnej to już pisarka, w kolejnej wracamy do Chin by poznać koleje losu jej babki i prababki, by potem znów wrócić do USA i poznać jej przyjaciół z uczelni. Taki sposób pisania...