Z wczesną twórczością tak bywa, że wiele zapowiada ale często niewiele jednak dostacza tu i teraz. Podobnie jest z Moskitami w kontekście całokształtu twórczości Faulknera. Mamy Południe, mamy postacie z krwi i kości ale nie jest to tak spójne,. nie jest tak zdecydowanie pod kontrolą autora, jak jego największe dzieła. Powieść ma swój urok, ma liczne odniesienia do twórczości inspirującej Faulknera ale jako całość nie daje tego efektu. Może należy czytać ją zimą kiedy dokuczliwość moskitów jest jednie wspomnieniem a nie codziennością ;) ?

Z wczesną twórczością tak bywa, że wiele zapowiada ale często niewiele jednak dostacza tu i teraz. Podobnie jest z Moskitami w kontekście całokształtu twórczości Faulknera. Mamy Południe, mamy postacie z krwi i kości ale nie jest to tak spójne,. nie jest tak zdecydowanie pod kontrolą autora, jak jego największe dzieła. Powieść ma swój urok, ma liczne odniesienia do...

Początkowo czytając tą książkę nie mogłam pojąć, dlaczego wszyscy mający o niej jakiekolwiek pojęcie ludzie dziwią mi się, że czytam to z taką przyjemnością i uwielbieniem. Bardzo przywiązałam się do bohaterów, wypisałam tonę cytatów i kiedy tylko odkładałam książkę marzyłam o tym, co może się stać w dalszym jej ciągu. Myślałam wtedy o wielu rzeczach, które mogą się przydarzyć bohaterom, choć zadowoliłabym się i mnogością innych rozwiązań - uszczęśliwiły by mnie nawet bardziej. Ale to, w jaki sposób autor potraktował epilog... Nie chcę go obrażać, więc chyba po prostu spuszczę zasłonę milczenia na ten temat. Choć nawet tam znaleźć można było jakąś wartość (cytując dosyć luźno): "pod bramą z krzyżem i wypisaną dewizą leżał żebrak, niańcząc w ręce skórkę chleba" - ten obraz ukradł moje serce.
Podsumowując więc, nie mogę powiedzieć, mimo tego zakończenia, strasznie i potwornie masakrującego całość, żebym nie ceniła Faulknera i nie uważała go za dobrego pisarza. Była to moja pierwsza przeczytana jego książka, i po kolejnych oczekuję stanowczo więcej.

Początkowo czytając tą książkę nie mogłam pojąć, dlaczego wszyscy mający o niej jakiekolwiek pojęcie ludzie dziwią mi się, że czytam to z taką przyjemnością i uwielbieniem. Bardzo przywiązałam się do bohaterów, wypisałam tonę cytatów i kiedy tylko odkładałam książkę marzyłam o tym, co może się stać w dalszym jej ciągu. Myślałam wtedy o wielu rzeczach, które mogą się...