świetne anegdoty, humor jaki mają tylko Czesi.

świetne anegdoty, humor jaki mają tylko Czesi.

Hrabal i jego sposób widzenia, opisywania świata brzemiennego codziennością budzi we mnie nostalgię za czasami dzieciństwa, z którego pozostały w moich oczach tylko sielskie,obrazy szczęścia pełne naiwności i tętniącego w duszy oczekiwania.
Swoją drogą to zapis subiektywnie widzianych przez autora przemian społeczno-politycznych, które zaważyły na jego życiu i znalazły ujście w kilku tytułach ze wspólnymi dla nich bohaterami. Polecam nie tylko ze względu na treść, ale też na hrabalowskie poczucie humoru.

Hrabal i jego sposób widzenia, opisywania świata brzemiennego codziennością budzi we mnie nostalgię za czasami dzieciństwa, z którego pozostały w moich oczach tylko sielskie,obrazy szczęścia pełne naiwności i tętniącego w duszy oczekiwania.
Swoją drogą to zapis subiektywnie widzianych przez autora przemian społeczno-politycznych, które zaważyły na jego życiu i znalazły...

W tak deszczowy dzień, jak dzisiaj, można mieć wrażenie zatrzymanego czasu. W tej książce, wbrew tytułowi, akcja toczy się szybko, Hrabal serwuje anegdotę za anegdotą, żart za żartem. Kiedy już ma się wrażenie, że na tym się skończy, nadchodzi typowe dla Czecha zakończenie. A po nim trudno się otrząsnąć.

Szczególnie, kiedy zdamy sobie sprawę, że powieść została zaczerpnięta w dużej mierze z życia autora.

W tak deszczowy dzień, jak dzisiaj, można mieć wrażenie zatrzymanego czasu. W tej książce, wbrew tytułowi, akcja toczy się szybko, Hrabal serwuje anegdotę za anegdotą, żart za żartem. Kiedy już ma się wrażenie, że na tym się skończy, nadchodzi typowe dla Czecha zakończenie. A po nim trudno się otrząsnąć.

Szczególnie, kiedy zdamy sobie sprawę, że powieść została...

przełomy społeczne to wielkie dramaty dla wielu osób

przełomy społeczne to wielkie dramaty dla wielu osób

Zaczynasz radośnie, a po wszystkim smutno.

Pierwsza część książki to kontynuacja rewelacyjnych Postrzyżyn, ci sami bohaterowie, sielskie życie w małym miasteczku, stryjaszek Pepin w jeszcze lepszej formie!
Ale niestety czas się nie zatrzymał, czas pędzi. Mechanizacja, więc koniki z browaru do rzeźni, wojna, konfiskaty mienia, wyzwolenie, Rosjanie, życie stanęło na głowie. Trudno się w tym wszystkim odnaleźć, szczególnie ludziom starej daty. Myślę że spokojnie można porównać sytuację ludzi z tamtego miasteczka, do czasów w których żyjemy teraz, przynajmniej z mojego punktu widzenia, ciężko się w nich odnaleźć, ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej. I ten pociąg coraz bardziej odjeżdża, i albo go doganiamy, albo zostajemy na peronie z rozdziawioną gębą, i czapką oficera żeglugi wielkiej w ręku.

Zaczynasz radośnie, a po wszystkim smutno.

Pierwsza część książki to kontynuacja rewelacyjnych Postrzyżyn, ci sami bohaterowie, sielskie życie w małym miasteczku, stryjaszek Pepin w jeszcze lepszej formie!
Ale niestety czas się nie zatrzymał, czas pędzi. Mechanizacja, więc koniki z browaru do rzeźni, wojna, konfiskaty mienia, wyzwolenie, Rosjanie, życie stanęło na głowie....

Wspomnienia autora z dzieciństwa z głównymi personami: tatusiem – kierownikiem browaru, i szalonym nieco stryjem Pepinem. Mamy tu znane motywy z innych książek Hrabala, podane w niepodrabialnym stylu, łączącym poezję, humor i melancholię. To, jak zwykle u czeskiego mistrza, proza najwyższej próby, dla mnie hipnotyczna. Słuchałem audioboka w doskonałym wykonaniu Andrzeja Piszczatowskiego.

Przyznaję bez bicia, że im bardziej czytam\słucham Hrabala, tym bardziej go kocham. Ma on swój niepowtarzalny styl, opisuje życie zwykłych ludzi z czechowowską miłością i humorem. Zawsze się mocno uśmieję i wzruszę przy jego lekturze.

W tej książce opowiada o dzieciństwie, rodzinie i miasteczku, w którym się wychował, nieco ubarwiając i idealizując wspomnienia. I tak, pisze o tatusiu, który był kierownikiem w browarze, i który bez przerwy rozkładał i składał swój motocykl. I prosił znajomych żeby mu pomogli w tej robocie, a potem ci znajomi, gdy zobaczyli tatusia to się chowali, bo wystarczyło im raz być pomocnikiem. O mamusi, nieco szalonej kobiecie (w tej książce mało występuje). I o dziadziusiu, który był najmilszym człowiekiem pod słońcem, ale od czasu do czasu wpadał w taki szał, że podstawiano mu starą szafę żeby mógł ją rozwalić w drebiezgi. Wreszcie o stryju Pepinie, który przyjechał do tatusia na dwa tygodnie i został na zawsze, i który pracował w browarze jako zwykły robotnik. I który przepuszczał w dwa dni swoją wypłatę szalejąc w gospodzie, a potem podkradał żarcie świniom żeby nie umrzeć z głodu. Niezły był z niego wariatuńcio...

Tak naprawdę głównym tematem powieści jest wielka, ale trudna, pełna wybojów, miłość dwóch braci: rozsądnego Franciszka (ojca autora) i zwariowanego Pepina. Historia owej miłości jest śmieszna i wzruszająca zarazem, jak i cała książka.

Sam tytuł o czasie, który się zatrzymał, jest nieco mylący, bo czas tam się mocno zmieniał, najpierw była okupacja niemiecka, a potem przyszli komuniści, i wygonili tatusia z browaru, i wszystko było inaczej.

Pisze w posłowiu tłumacz Piotr Godlewski, że Hrabal opisał swoje miasto rodzinne – Nymburk, leżące pod Pragą. I że tatuś pisarza rzeczywiście był kierownikiem w browarze, a wuj Pepin naprawdę przyjechał na dwa tygodnie i został na całe życie pracując u brata jako robotnik. Zatem książka jest hołdem złożonym najbliższej rodzinie. Trudno o piękniejszy...

Słuchałem audiobooka w doskonałym wykonaniu Andrzeja Piszczatowskiego.

Wspomnienia autora z dzieciństwa z głównymi personami: tatusiem – kierownikiem browaru, i szalonym nieco stryjem Pepinem. Mamy tu znane motywy z innych książek Hrabala, podane w niepodrabialnym stylu, łączącym poezję, humor i melancholię. To, jak zwykle u czeskiego mistrza, proza najwyższej próby, dla mnie hipnotyczna. Słuchałem audioboka w doskonałym wykonaniu Andrzeja...

Hrabal znowu używa swojego życiorysu do napisania opowieści z pozoru o niczym. Niby to wszystko proste i takie czesko-beztroskie ale to naprawdę dobry obraz życia ludzi którzy chcieli żyć i cieszyć się każdym dniem bez względu na to co się dzieje wkoło.

Hrabal znowu używa swojego życiorysu do napisania opowieści z pozoru o niczym. Niby to wszystko proste i takie czesko-beztroskie ale to naprawdę dobry obraz życia ludzi którzy chcieli żyć i cieszyć się każdym dniem bez względu na to co się dzieje wkoło.

Moja opinia na temat książek Bohumila Hrabala jest całkowicie subiektywna. Kocham tego pisarza miłością nieskończoną! Czytam jego książki od dwudziestu lat, wracam do tych samych tytułów i nigdy nie mam dosyć.
W tej książce mamy powrót do czasów młodości Bohumila, pojawia się stryj pepin, mama artystka i ojciec, który potrafi wyleczyć z pijaństwa za pomocą prądów fulguracyjnych.
Co ja tu będę pisać, Hrabala po prostu trzeba czytać!

Moja opinia na temat książek Bohumila Hrabala jest całkowicie subiektywna. Kocham tego pisarza miłością nieskończoną! Czytam jego książki od dwudziestu lat, wracam do tych samych tytułów i nigdy nie mam dosyć.
W tej książce mamy powrót do czasów młodości Bohumila, pojawia się stryj pepin, mama artystka i ojciec, który potrafi wyleczyć z pijaństwa za pomocą prądów...

"Za bardzo działaliśmy sobie na nerwy, za wiele zadaliśmy jedno drugiemu cierpień i krzywd, za bardzo się kochaliśmy, toteż raczej tą samą miłością odpychaliśmy się wzajemnie i woleliśmy być pośród ludzi i rzeczy w innym środowisku. "

"I dobrze, pomyślał tatuś, wszystko wraca do swych początków, teraz widzę, że czas naprawdę się zatrzymał i nowy czas się rozpoczął, lecz ja mam klucz jedynie do starych czasów, a do nowych mi go odmówiono i w nowym czasie żyć nie mogę, gdyż należę do czasu starego, który umarł. "

"Za bardzo działaliśmy sobie na nerwy, za wiele zadaliśmy jedno drugiemu cierpień i krzywd, za bardzo się kochaliśmy, toteż raczej tą samą miłością odpychaliśmy się wzajemnie i woleliśmy być pośród ludzi i rzeczy w innym środowisku. "

"I dobrze, pomyślał tatuś, wszystko wraca do swych początków, teraz widzę, że czas naprawdę się zatrzymał i nowy czas się rozpoczął, lecz ja...

Życie po czesku. no po prostu Hrabal!

Życie po czesku. no po prostu Hrabal!