Książka przyzwoicie napisana i oparta na solidnych badaniach źródłowych, generalnie więc warta poświęconego jej czasu. Szkoda tylko, że autorka (z zawodu dziennikarka) chwilami zachowywała się, jakby musiała wyrobić "wierszówkę" - tekst dałoby się skrócić o (przynajmniej) 1/3 i nic by się nie straciło. Ba, bez irytujących (typowo dziennikarskich) powtórzeń, niezwiązanych z tematem wątków autobiograficznych i prób domorosłej psychoanalizy głównej bohaterki ocena byłaby znacznie wyższa.

Dodatkowy minus za (podświadome, jak sądzę) próby wybielania tej czy tamtej postaci. Ani miejsce na to dobre, ani obiekt właściwy.

Książka przyzwoicie napisana i oparta na solidnych badaniach źródłowych, generalnie więc warta poświęconego jej czasu. Szkoda tylko, że autorka (z zawodu dziennikarka) chwilami zachowywała się, jakby musiała wyrobić "wierszówkę" - tekst dałoby się skrócić o (przynajmniej) 1/3 i nic by się nie straciło. Ba, bez irytujących (typowo dziennikarskich) powtórzeń, niezwiązanych z...

Kobieta, która pokochała potwora i mu uległa.

Małżonka jednego z największych despotów XX stulecia wywołuje mieszane uczucia: od pogardy przez zazdrość i podziw.

''Takich kobiet jak Ewa Braun było tysiące. Jak to się stało, że właśnie ona została kochanką Hitlera i do dziś jej los wzbudza tak ogromne zainteresowanie?"

Zastanawiałam się, co ta młoda, niedoświadczona i niedojrzała emocjonalnie dziewczyna widziała w dyktatorze, czym ją ujął? Czyżby władza była wabikiem? Adolf Hitler nie posiadał żadnych walorów fizycznych i intelektualnych, więc?

Niestety, w tej pracy dostrzegłam karygodne błędy stylistyczne i językowe.

Po więcej zapraszam tu:https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/09/ewa-kobieta-ktora-kochaa-hitlera.html

Kobieta, która pokochała potwora i mu uległa.

Małżonka jednego z największych despotów XX stulecia wywołuje mieszane uczucia: od pogardy przez zazdrość i podziw.

''Takich kobiet jak Ewa Braun było tysiące. Jak to się stało, że właśnie ona została kochanką Hitlera i do dziś jej los wzbudza tak ogromne zainteresowanie?"

Zastanawiałam się, co ta młoda, niedoświadczona i...

Przez wielu potępiana. Przez innych niedoceniana. Budząca zazdrość. Podziwiana. Jedna osoba, a tak wiele emocji i opinii. Kto? Ewa Braun – niepozorna, a uznawana za piękną, mogąca być córką, a będąca kochanką a później partnerką życiową Adolfa Hitlera. Czy warta jest poznania? Czy godna jest współczucia, skoro tak tragicznie, tak niewłaściwie ulokowała swoje uczucia? A może zasługuje na potępienie? Czy możliwa jest jednoznaczna ocena jej postaci?
Na te pytania czytelnik musi odpowiedzieć sobie sam. Oczywiście Autorka dostarcza nam bogaty materiał, oparty na analizie materiałów źródłowych, a wyjaśniając sytuacje i zachowania, czasem próbuje usprawiedliwiać. Ale ocena należy przecież do nas. Możemy szanować jej opinie i jednocześnie zachować lub zbudować własne.
Jak przystało na biografię poznajemy wiele faktów z życia Ewy Braun. Sporo miejsca Autorka przeznaczyła też na analizę kultu Hitlera, kwestie manipulacji narodu, propagandy niemal doskonałej. Szkoda, że wymagającej tak wielu ofiar.
Można Angeli Lamber zarzucić brak obiektywizmu, lecz czy obiektywizm jest tu możliwy? Czy możliwy jest wtedy, gdy człowiek pisze o innym człowieku? Zwłaszcza budzącym tak wiele kontrowersji.
Trudno natomiast nie zauważyć innego mankamentu, by nie powiedzieć wady tej publikacji – małej dbałości o poprawność językową. Zakładam, że to wina tłumaczenia i braku korekty redakcyjnej.

Przez wielu potępiana. Przez innych niedoceniana. Budząca zazdrość. Podziwiana. Jedna osoba, a tak wiele emocji i opinii. Kto? Ewa Braun – niepozorna, a uznawana za piękną, mogąca być córką, a będąca kochanką a później partnerką życiową Adolfa Hitlera. Czy warta jest poznania? Czy godna jest współczucia, skoro tak tragicznie, tak niewłaściwie ulokowała swoje uczucia? A może...

Wnikliwa i dobrze opracowana biografia Ewy Braun. Minusem jest nadmiernie rozbudowane rozważania psychologiczne - nie zawsze moim zdaniem trafne - autorki oraz usprawiedliwianie na siłę swojej bohaterki. Może warto byłoby rozważyć tę tezę, że Ewa faktycznie była zwykłym "pustakiem" - jak mówi większość świadectw, kobietą uzależnioną od psychopaty, co też raczej nie świadczy na jej korzyść. Autorka ma swoją ideę i broni jej zawzięcie, przez co dla mnie jej praca jest mniej wiarygodna. Brakuje szerszego spojrzenia.

Wnikliwa i dobrze opracowana biografia Ewy Braun. Minusem jest nadmiernie rozbudowane rozważania psychologiczne - nie zawsze moim zdaniem trafne - autorki oraz usprawiedliwianie na siłę swojej bohaterki. Może warto byłoby rozważyć tę tezę, że Ewa faktycznie była zwykłym "pustakiem" - jak mówi większość świadectw, kobietą uzależnioną od psychopaty, co też raczej nie świadczy...

Historia życia kochanki Hitlera, kobiety, która żyła w czasach III Rzeszy i poświęciła dla związku z Hitlerem wszystko. „Gdy w Niemczech panował strach i terror Ewa dostała od ukochanego Mercedesa.Ubierała się w Paryżu, ale nie była szczęśliwą kobietą”.

Historia życia kochanki Hitlera, kobiety, która żyła w czasach III Rzeszy i poświęciła dla związku z Hitlerem wszystko. „Gdy w Niemczech panował strach i terror Ewa dostała od ukochanego Mercedesa.Ubierała się w Paryżu, ale nie była szczęśliwą kobietą”.

Czytając książkę Angeli Lambert dochodzimy do wniosku, że ta atrakcyjna, niegłupia, ciesząca się sympatią rówieśników kobieta w zasadzie poświęciła dla związku z Hitlerem wszystko, czego pragnęła. Nie miała ślubu, rodziny, dzieci, nie była oficjalnie adorowana, ukrywano ją przed światem, ojciec nie pobłogosławił jej relacji. Mogła związać się z kimś innym, o wiele młodszym i gwarantującym jej normalną, zdrową relację. A jednak tego nie zrobiła. Czemu?

W ogóle zaskakująca była dla mnie obsesja Niemek dotycząca Fuhrera. Z relacji historyków wynika, że kobiety traktowały Hitlera niemal jak gwiazdę rocka, pisząc do niego listy miłosne i mdlejąc na myśl o tym, że na nie spojrzał. Kobiety inteligentne i popularne, takie jak Unity Mitford, wręcz się za nim uganiały. Czy wyobrażam sobie, by takie emocje budził jakikolwiek współczesny polityk? Owszem, wszyscy mają swoich gorliwych zwolenników, ale żadnemu nie towarzyszy taki "fandom", jaki był udziałem Hitlera.

Lambert próbuje wyjaśni wszystkie te zjawiska. Nie spłyca przy tym historii, co często pojawia się w książkach z kręgu zachodnioeuropejskiego. Ofiarami Hitlera nie są wyłącznie Żydzi niemieccy, ale także Polacy, geje, duchowni. Autorka nie podchwyciła absurdalnej perspektywy, z której dwie sprzeczne idee - wiara w Boga i nazizm - są ze sobą spójne. Niestety, widać też, że (zwłaszcza w końcowych rozdziałach) pisarka stara się w pewien sposób usprawiedliwić Niemców. Bo nie wiedzieli, bo byli zmanipulowani, bo takie biedne misie. Jest to w zasadzie zrozumiałe, zważywszy na fakt, że matka Lambert była rodowitą Niemką (również jej wspomnienia z czasów III Rzeszy pojawiają się w książce),jednak dla czytelnika polskiego - mocno irytujące. Teza autorki głosząca, że "nikt nie może być oskarżony o zaniechanie działania, dlatego że się nie opowiedział" budzić może albo sprzeciw, albo śmiech. Drażniąca była dla mnie także swoista obsesja Angeli Lambert na punkcie dziewictwa Ewy Braun. Wiadomo, że życie intymne Fuhrera to sfera mocno zmitologizowana (Lambert obala absurdalne hipotezy m.in. o homoseksualizmie Hitlera),ale dokładna analiza, kiedy Braun mogła stracić cnotę i w którym to było domu jest już dla mnie pudelkowa.Tak samo relacje dotyczące tego, czy Adolf się masturbował i jak często (przepraszam, ale musiałam).

Kolejna wada, nie wynikająca z winy autora, lecz będąca przewinieniem wydawcy, to rażące, dramatyczne błędy składniowe i stylistyczne. Publikacja nie przeszła korekty i to po prostu widać, miejscami boleśnie. Przykładem niech będzie "fragment salonu Ewy z jej ulubionym portretem Hitlera, namalowanym przez Theodora Nohnenbergera, który wisiał na honorowym miejscu". Z takich kwiatków w wydaniu z 2002 r. powstała cała spora łączka. Naprawdę, nie jestem w stanie pojąć logiki wydawcy, który wypuszcza coś takiego w książce HISTORYCZNEJ! i nie zauważa błędów na poziomie klasy szóstej szkoły podstawowej.

Reasumując, "Przegrane życie" wydaje mi się najlepszą pod względem merytorycznym książka dotyczącą Ewy Braun, spośród tych, które przeczytałam do tej pory. Polecam ją więc, aczkolwiek uprzedzam: to nie jest pozycja dla gramatycznych (nomen omen) nazistów.

Czytając książkę Angeli Lambert dochodzimy do wniosku, że ta atrakcyjna, niegłupia, ciesząca się sympatią rówieśników kobieta w zasadzie poświęciła dla związku z Hitlerem wszystko, czego pragnęła. Nie miała ślubu, rodziny, dzieci, nie była oficjalnie adorowana, ukrywano ją przed światem, ojciec nie pobłogosławił jej relacji. Mogła związać się z kimś innym, o wiele młodszym...

Najtrudniej było mi znieść liczne feministyczne wtręty. Oczekiwałam raczej solidnej biografii niż jakiegoś studium kobiety w czasach nazizmu. Rozumiem, iż patrzenie autorki przez pryzmat życia własnej matki Niemki pozbawiło ją owej dozy obiektywizmu, który w biografiach cenię. Czasami odnosiłam wrażenie, że książka pisana była "na objętość". Można przeczytać, uzbrajając się w cierpliwość.

Najtrudniej było mi znieść liczne feministyczne wtręty. Oczekiwałam raczej solidnej biografii niż jakiegoś studium kobiety w czasach nazizmu. Rozumiem, iż patrzenie autorki przez pryzmat życia własnej matki Niemki pozbawiło ją owej dozy obiektywizmu, który w biografiach cenię. Czasami odnosiłam wrażenie, że książka pisana była "na objętość". Można przeczytać, uzbrajając się...

świetna biografia Ewy.
Gdy w Niemczech panował strach i terror Ewa dostała od ukochanego Mercedesa.
Ubierała się w Paryżu, ale nie była szczęśliwą kobietą.
POLECAM
www.zaczytanasowka.bloog.pl

świetna biografia Ewy.
Gdy w Niemczech panował strach i terror Ewa dostała od ukochanego Mercedesa.
Ubierała się w Paryżu, ale nie była szczęśliwą kobietą.
POLECAM
www.zaczytanasowka.bloog.pl

Ksiązka pisana przez kobete (Niemkę) o kobiecie i czytana przez kobietę ma specyficzny wydźwięk.Trudno żebysmy sie nie solidaryzowały.
Ale, nie do końca jestem przekonana o braku świadomosci Ewy Braun, że jej ukochany jest potworem.
A może, nie chcąc wiedzieć za dużo, można było zamknąć się w kokonie miłości i nieświadomosci tego co dzieje sie na zewnatrz?
Tak, czy owak tragiczne studium uzaleznienia od mocnego człowieka.

Ksiązka pisana przez kobete (Niemkę) o kobiecie i czytana przez kobietę ma specyficzny wydźwięk.Trudno żebysmy sie nie solidaryzowały.
Ale, nie do końca jestem przekonana o braku świadomosci Ewy Braun, że jej ukochany jest potworem.
A może, nie chcąc wiedzieć za dużo, można było zamknąć się w kokonie miłości i nieświadomosci tego co dzieje sie na zewnatrz?
Tak, czy owak...

Książka ukazała mi bardzo dobrze postać Ewy Braun. Co prawda nie lubię za bardzo tego rodzaju reportażu ale czytało się nawet dobrze

Książka ukazała mi bardzo dobrze postać Ewy Braun. Co prawda nie lubię za bardzo tego rodzaju reportażu ale czytało się nawet dobrze