Do dopełnienia całości ,,Wichrowych Wzgórz’’ sięgnęłam po czwartą książkę.
Lektura bardzo specyficzna. Nie dotyczy tylko tej jednej pozycji.

Jest to spotkanie literackie nawet nie tylko samych autorów, tylko osób różnych zawodów z konkretnym tematem, dotyczącym literatury. Nie mają jednego wspólnego mianownika. Problematyka jest tak złożona i odmienna jak u uczestników programu na kanapie Kuby Wojewódzkiego.

Kompletny miszmasz.

Jest to podsumowanie spotkań literackich w Teatrze Dramatycznym , w sezonie 2009/2010,
których koordynatorką była właśnie Agnieszka Drotkiewicz. Przez kilka miesięcy w sali prób spotykali się uczestnicy tego programu. Byli to czytelnicy, literaturoznawcy,autorzy, widzowie sztuk teatralnych, krytycy, psycholodzy, dziennikarze i wydawcy.
Podjęto się zaskakująco różnych zagadnień i wypowiedzi ,między innymi na temat pisarek: Emily Brontë i Sarah Kane, Katherine Mansfield i Candace Bushnell, Elfriede Jelinek i Marlene Streeruwitz, Anzia Yezierska i Tony Kushner.
Zestawienia szeregu zupełnie odmiennej i wręcz nieporównywalnej literatury.
Tworzy się dyskusja tak długa i zawiła jak stąd do końca świata i z powrotem.
Ale okazuje się ,że można to jakoś razem zestawić i połączyć, że między ludźmi pióra istnieje jakaś wspólna nić porozumienia.

Tematyka jest zawiła ,ale ciekawa. Przykładowo:
Pani psycholog Agnieszka Chrzczonowicz odnosi się z racji sprawowanej profesji do przypadku chorobowego Heathcliffa z Wichrowych Wzgórz.
Z kolei pisarka Sylwia Chutnik doszperała się zaginionego listu Carrie Bradshaw z Seksu wielkim mieście napisanego do Katherine Mansfield .
Itd…
Trwa sobie dyskusja.

Wszystko zostało zebrane do wspólnego worka i przedstawione w jednej książce. Niemożliwe stało się możliwe.

Uważam , że to bardzo owocne zestawienie i z przyjemnością uczestniczyłam jemu z daleka, a jednocześnie z bliska ,studiując tę lekturę.
Jak ktoś kocha całokształt literatury i nie przeszkadzają mu wypowiedzi różnych osób, pomieszane ,czasem absurdalne tematy, to zapraszam do czytania.

Do dopełnienia całości ,,Wichrowych Wzgórz’’ sięgnęłam po czwartą książkę.
Lektura bardzo specyficzna. Nie dotyczy tylko tej jednej pozycji.

Jest to spotkanie literackie nawet nie tylko samych autorów, tylko osób różnych zawodów z konkretnym tematem, dotyczącym literatury. Nie mają jednego wspólnego mianownika. Problematyka jest tak złożona i odmienna jak u uczestników...