To druga książka Eversona, jaką przeczytałem, i muszę przyznać, że ponownie jest to bardzo udane literackie spotkanie. Amerykanin pisze grozę specyficzną. Dużo w niej erotyki i cielesności, czasami podlane jest to dodatkowo sosem sadyzmu i bluźnierstwa, czasami ma w sobie nutkę dark fantasy. Najczęściej wszystko połączone jest w wysmakowany sposób (najczęściej - bo jak przystało na zbiór zawierający kilkanaście opowiadań, kilka jest nieco słabszych) i intryguje.

Nie będę opisywał poszczególnych opowiadań, niech każdy fan grozy smakuje je po swojemu, napiszę tylko, że wiele z nich jest bardzo interesujących. Z pewnością będę kontynuował przygodę z książkami Johna Eversona.

7,5

To druga książka Eversona, jaką przeczytałem, i muszę przyznać, że ponownie jest to bardzo udane literackie spotkanie. Amerykanin pisze grozę specyficzną. Dużo w niej erotyki i cielesności, czasami podlane jest to dodatkowo sosem sadyzmu i bluźnierstwa, czasami ma w sobie nutkę dark fantasy. Najczęściej wszystko połączone jest w wysmakowany sposób (najczęściej - bo jak...

Książka ma za zadanie obrzydzać, wzbudzać odrazę, poruszyć czytelnika. Nic takiego nie ma tu miejsca nie licząc opowiadań parodiujących Biblię, a co za tym idzie uderzającego w Matkę Boską,Jezusa Chrystusa. Autor skupia się tu na chorych miłościach, egoistycznych zapędach każdego z nas, nienawiści, którą jesteśmy często wypełnieni po brzegi. Zdecydowanie odradzam tym z
was, którzy "religię "odbierają zbyt dosłownie.Tym, którzy nie potrafią przeczytać niczego co z Boga szydzi. Paranormalne sytuacje jak na przykład seks z aniołem dla mnie podchodzą pod groteskę. Gwałty także na najbliższych, rozrywanie ciał, powodowanie długiej agonii... tego jest tu sporo. Autor skupia się na grzechach ludzkich. Naszych bolączkach, wypływającej zgniliźnie. Niestety przedstawienie tego kompletnie mi nie leżało. Plus jedynie za zakończenia opowiadań. Zawsze działo się to w punkt. Nie jest to nic odkrywczego, przerażającego dla mnie, rzecz jasna. Przekoloryzowane okrutnie, grubymi nićmi szyte. Przeczytać mogą jedynie Ci z was, którzy lubują się w brutalnych horrorach ale i tak szału nie ma więc polecać nie będę. Na uznanie zasługuje jedynie styl prowadzenia czytelnika. Czyta się niezwykle szybko. Książka ma za zadanie obrzydzać, wzbudzać odrazę, poruszyć czytelnika. Nic takiego nie ma tu miejsca nie licząc opowiadań parodiujących Biblię, a co za tym idzie uderzającego w Matkę Boską,Jezusa Chrystusa. Autor skupia się tu na chorych miłościach, egoistycznych zapędach każdego z nas, nienawiści, którą jesteśmy często wypełnieni po brzegi. Zdecydowanie odradzam tym z
was, którzy "religię "odbierają zbyt dosłownie.Tym, którzy nie potrafią przeczytać niczego co z Boga szydzi. Paranormalne sytuacje jak na przykład seks z aniołem dla mnie podchodzą pod groteskę. Gwałty także na najbliższych, rozrywanie ciał, powodowanie długiej agonii... tego jest tu sporo. Autor skupia się na grzechach ludzkich. Naszych bolączkach, wypływającej zgniliźnie. Niestety przedstawienie tego kompletnie mi nie leżało. Plus jedynie za zakończenia opowiadań. Zawsze działo się to w punkt. Nie jest to nic odkrywczego, przerażającego dla mnie, rzecz jasna. Przekoloryzowane okrutnie, grubymi nićmi szyte. Przeczytać mogą jedynie Ci z was, którzy lubują się w brutalnych horrorach ale i tak szału nie ma więc polecać nie będę. Na uznanie zasługuje jedynie styl prowadzenia czytelnika. Czyta się niezwykle szybko.

Książka ma za zadanie obrzydzać, wzbudzać odrazę, poruszyć czytelnika. Nic takiego nie ma tu miejsca nie licząc opowiadań parodiujących Biblię, a co za tym idzie uderzającego w Matkę Boską,Jezusa Chrystusa. Autor skupia się tu na chorych miłościach, egoistycznych zapędach każdego z nas, nienawiści, którą jesteśmy często wypełnieni po brzegi. Zdecydowanie odradzam tym z
was,...

Jeżeli patrząc na okładkę myślisz,że przelecisz tę książkę w dziesięć sekund,bo pewnie jest w niej sama rąbanka i tryskająca krew,to nawet nie zdajesz sobie sprawy w jak wielkim jesteś błędzie.
Książka ,,Igły i grzechy"Johna Eversona składa się z opowiadań podzielonych na dwie części.
Pierwsza część to dla mnie istna petarda💥🎉 a w niej opowieść o poczęciu Jezusa.
Jeśli nie masz dystansu i jesteś katolikiem-fanatykiem to lepiej sobie odpuść,bo dostaniesz zawału i trafisz tam,gdzie według autora,po śmierci trafiamy wszyscy.
Gdzie???
Nie wiadomo-bo nie jest to niebo,ale nie jest to też piekło.
Jedno jest pewne.
Nieważne czy jesteś żołnierzem,czy gwiazdą rocka,czy mordercą czy dziewicą, czy gwałcicielem czy też matką patrzącą biernie jak mąż gwałci ci syna-tutaj zostaniesz odarty ze skóry aż wyjdą na wierzch wszystkie twoje grzechy.
Za wszystko przyjdzie ci słono zapłacić,bo wyrzut sumienia jest jak igła,która dźga najpierw delikatnie,by rozrosnąć się do granic niemożliwego do wytrzymania bólu.
Chcesz to jakoś pozszywać,ale dopóki samemu nie uświadomisz sobie swoich win-będziesz tu tkwił.
Tu miłość i pożądanie jest nierozerwalne z bólem.
W tej książce pokazany jest CZŁOWIEK.
PRAWDZIWY CZŁOWIEK-zgniły,zepsuty,egoistyczny,mający żądze i pragnienia ale też i popełniający błędy.
Bo nie ma człowieka bez skazy a takie jest życie.
Nigdy czarno-białe.

Jeżeli patrząc na okładkę myślisz,że przelecisz tę książkę w dziesięć sekund,bo pewnie jest w niej sama rąbanka i tryskająca krew,to nawet nie zdajesz sobie sprawy w jak wielkim jesteś błędzie.
Książka ,,Igły i grzechy"Johna Eversona składa się z opowiadań podzielonych na dwie części.
Pierwsza część to dla mnie istna petarda💥🎉 a w niej opowieść o poczęciu Jezusa.
Jeśli nie...

Moje pierwsze spotkanie z Johnem Eversonem. Spotkanie całkiem udane. Dwa-trzy opowiadania to rewelacja, tabu - rzecz jasna - co jakiś czas łamane ("Maryja"!),pozostałe opowieści "tylko" dobre. Przyznam, że zdarzało mi się ziewnąć dopiero w finalnej serii opowiadań o cyrkowcach. Polecam fanom horroru, którzy cierpią na brak ekstremalnych odmian tegoż.

Moje pierwsze spotkanie z Johnem Eversonem. Spotkanie całkiem udane. Dwa-trzy opowiadania to rewelacja, tabu - rzecz jasna - co jakiś czas łamane ("Maryja"!),pozostałe opowieści "tylko" dobre. Przyznam, że zdarzało mi się ziewnąć dopiero w finalnej serii opowiadań o cyrkowcach. Polecam fanom horroru, którzy cierpią na brak ekstremalnych odmian tegoż.

Zbiór naprawdę konkretnych i mocno uderzających w czytelnika opowiadań.
Kilka z nich ukłuło mnie wyjątkowo, jak igła, prosto w samo serce mojej wyobraźni.

Seria opowiadań "Miłość, lina, seks i krzyki: Cyrk w pięciu aktach" niestety już jak dla mnie troszkę słabsza, ale wciąż prawdziwa i wymowna.

Zbiór naprawdę konkretnych i mocno uderzających w czytelnika opowiadań.
Kilka z nich ukłuło mnie wyjątkowo, jak igła, prosto w samo serce mojej wyobraźni.

Seria opowiadań "Miłość, lina, seks i krzyki: Cyrk w pięciu aktach" niestety już jak dla mnie troszkę słabsza, ale wciąż prawdziwa i wymowna.

Obleśne, brudne, drastyczne, pełne emocji i brutalności opowiadania Johna Eversona należą do tych opowiadań, po których muszę wziąć do ręki jakiekolwiek romansidło, czy książkę kategorii "B", abym przestała myśleć i zaczęła spokojnie spać po nocach. Niewielu jest takich autorów, którzy z taką precyzją i wręcz plastycznością potrafią sprawić, że czytelnicy czują ból wszystkimi swoimi nerwami, a zmysły odgrywają tutaj kluczową rolę.
Czytając "Igły i grzechy" zdarzało się, że naprawdę nie mogłam uwierzyć w to co czytam, byłam pod wrażeniem kreatywności autora, chociaż niektóre z opowiadań napawały mnie lekkim obrzydzeniem (mowa tutaj np. o opowiadaniu "Maryja" czy "Krwawe róże"). Nie udawajmy, że opis zapłodnienia Matki Boskiej, czy robienia przez fetyszystę róż ze skóry własnego dziecka nie należą do tych szokujących.
Mogę być pewna tego, że książkę będę kojarzyć jeszcze przez długi czas.

Obleśne, brudne, drastyczne, pełne emocji i brutalności opowiadania Johna Eversona należą do tych opowiadań, po których muszę wziąć do ręki jakiekolwiek romansidło, czy książkę kategorii "B", abym przestała myśleć i zaczęła spokojnie spać po nocach. Niewielu jest takich autorów, którzy z taką precyzją i wręcz plastycznością potrafią sprawić, że czytelnicy czują ból...

Książka pełna bólu, cierpienia i okrucieństwa. Nie polecam... A może jednak?

Książka pełna bólu, cierpienia i okrucieństwa. Nie polecam... A może jednak?

Pozytywne zaskoczenie - nie jest to jakaś wielka literatura, ale wzbudza niepokój. Poza tym, w jakiś dziwny sposób zaspokaja łaknienie sprawiedliwości...

Pozytywne zaskoczenie - nie jest to jakaś wielka literatura, ale wzbudza niepokój. Poza tym, w jakiś dziwny sposób zaspokaja łaknienie sprawiedliwości...

Dobre, ale niestety nie najlepsze opowiadania.
Książka strasznie nie równa.
Część z opowiadań mi się podobała, a niektóre z nich były tak denne, że szkoda mówić. Duży, lecz zmarnowany potencjał.
Całkiem przyjemna ogółem w odbiorze.

Dobre, ale niestety nie najlepsze opowiadania.
Książka strasznie nie równa.
Część z opowiadań mi się podobała, a niektóre z nich były tak denne, że szkoda mówić. Duży, lecz zmarnowany potencjał.
Całkiem przyjemna ogółem w odbiorze.

Najlepsze opowiadanie - "Krwawe róże" - suspens i ciarki na plecach!

Najlepsze opowiadanie - "Krwawe róże" - suspens i ciarki na plecach!