Lubię książki autobiograficzne, gdyż oprócz przyjemnści czytania dostaję dawkę wiedzy. W tej książce autorka opisuje najpierw swoje dzieciństwo, a potem małżeństwo z królem Jordanii, Husajnem. Poznajemy zwyczaje panujące na dworze królewskim i wydarzenia polityczne na Bliskim Wschodzie. Noor życie w Jordanii opisała zbyt cukierkowo, co powoduje, że historia jest mało wiarygodna. Husajn opisany jest tak, jakby był ideałem, nie miał żadnych wad.

Lubię książki autobiograficzne, gdyż oprócz przyjemnści czytania dostaję dawkę wiedzy. W tej książce autorka opisuje najpierw swoje dzieciństwo, a potem małżeństwo z królem Jordanii, Husajnem. Poznajemy zwyczaje panujące na dworze królewskim i wydarzenia polityczne na Bliskim Wschodzie. Noor życie w Jordanii opisała zbyt cukierkowo, co powoduje, że historia jest mało...

Od dawna chciałam przeczytać tę autobiografię, więc bardzo się ucieszyłam, kiedy wreszcie wpadła mi w ręce. Opowiada o losach królowej Noor z jej perspektywy. Pierwsza część trochę mi się dłużyła, głównie przez opisy sytuacji politycznej Jordanii (które tak naprawdę ciągną się przez całą książkę, ale te w drugiej części są moim zdaniem ciekawsze, bo dotyczą nowszych wydarzeń). Spodziewałam się też, że królowa nieco bardziej szczegółowo opisze swoje dzieciństwo, ale temu niestety był poświęcony tylko jeden (niecały) rozdział.
Ogólnie książka bardzo ciekawa, dowiedziałam się wielu nieznanych wcześniej faktów/anegdot z życia byłej królowej Jordanii (ale nie wiedziałam o niej zbyt dużo, więc być może osoby bardziej zainteresowane jordańską rodziną królewską/królową Noor bardziej się przy tej autobiografii wynudzą). Zrozumiałam też bardziej sytuację na Bliskim Wschodzie i zrewidowałam swój pogląd na konflikt Izraelitów I Palestyńczyków (czemu był poświęcony spory fragment książki).
Podsumowując, autobiografia warta uwagi, polecam zwłaszcza osobom, które chciałyby pogłębić swoją wiedzę o jordańskiej rodzinie królewskiej (królu Husseinie/królowej Noor),a nie wiedzą zbyt wiele.

Od dawna chciałam przeczytać tę autobiografię, więc bardzo się ucieszyłam, kiedy wreszcie wpadła mi w ręce. Opowiada o losach królowej Noor z jej perspektywy. Pierwsza część trochę mi się dłużyła, głównie przez opisy sytuacji politycznej Jordanii (które tak naprawdę ciągną się przez całą książkę, ale te w drugiej części są moim zdaniem ciekawsze, bo dotyczą nowszych...

Autorka między wierszami wspomina w książce w jaki sposób poprawić swój wizerunek. Działa w tym celu z różnymi agencjami public relations. A ja mam wrażenie, że wydanie tej książki jest jednym z takich działań. Cała historia zachowana jest w atmosferze spokoju, zrozumienia i wdzięczności. Wydaje się być jednak miejscami mało realna.

Autorka między wierszami wspomina w książce w jaki sposób poprawić swój wizerunek. Działa w tym celu z różnymi agencjami public relations. A ja mam wrażenie, że wydanie tej książki jest jednym z takich działań. Cała historia zachowana jest w atmosferze spokoju, zrozumienia i wdzięczności. Wydaje się być jednak miejscami mało realna.

Niestety autorka nie we wszystkim o czym pisze jest wiarygodna.

Niestety autorka nie we wszystkim o czym pisze jest wiarygodna.

Jak dla mnie zbyt nużąca, zbyt dużo pochwał dla króla Husajna, zbyt dużo ,,światła" Husajna, jakoś tak bardzo propagandowo.

Jak dla mnie zbyt nużąca, zbyt dużo pochwał dla króla Husajna, zbyt dużo ,,światła" Husajna, jakoś tak bardzo propagandowo.

Biografia krolowej Noor zmarlego w 1999 roku krola Jordanii Husajna. Opowiada o zyciu szczesliwym wielkiej milosci ktora rozwijala sie i umacniala w tle burzliwych wydarzen politycznych. Dla meza poswiecila bardzo wiele przeszla na jego religie i zostala macocha dla jego osmiorga dzieci. Mieli tez czworo wlasnych. Musiala sie zmierzyc z etykieta krolewska ale takze mediami ktore nieustannie ich sledzily i pisaly plotki na ich temat. Mimo to jako rodzina byli bardzo mocni i nawzajem sie wspierali.

Biografia krolowej Noor zmarlego w 1999 roku krola Jordanii Husajna. Opowiada o zyciu szczesliwym wielkiej milosci ktora rozwijala sie i umacniala w tle burzliwych wydarzen politycznych. Dla meza poswiecila bardzo wiele przeszla na jego religie i zostala macocha dla jego osmiorga dzieci. Mieli tez czworo wlasnych. Musiala sie zmierzyc z etykieta krolewska ale takze mediami...

Nie jest to jedynie autobiografia królowej. W jej oczach śledzimy nie tylko jej życie i niespodziewaną miłość do króla Husseina, ale także wydarzenia na Bliskim Wschodzie. Noor to bardzo ciekawa kobieta. Jest osobą publiczną, znaną praktycznie na całym świecie, więc z pewnością jej samej było trudno napisać coś o samej sobie, zdając sobie sprawę, że wszyscy w jej otoczeniu po nią sięgną. Wspaniale się czyta historię jej i Husseina, a koniec książki chwyta za serce. Książka okazała się świetną lekturą, napisaną dość lekko, ale z całą pewnością nie podejmującą jedynie lekkich tematów. Ciężko w niej jednak znaleźć jakąkolwiek krytykę czy wspominania o popełnianych błędach.

Nie jest to jedynie autobiografia królowej. W jej oczach śledzimy nie tylko jej życie i niespodziewaną miłość do króla Husseina, ale także wydarzenia na Bliskim Wschodzie. Noor to bardzo ciekawa kobieta. Jest osobą publiczną, znaną praktycznie na całym świecie, więc z pewnością jej samej było trudno napisać coś o samej sobie, zdając sobie sprawę, że wszyscy w jej otoczeniu...

Obawiam się, że ta książka stanowi ciąg dalszy pracy królowej Noor, mającej na celu propagowanie pozytywnego wizerunku Jordanii. Obraz tego kraju, jego zwyczajów i tradycji oraz tamtejszego dworu królewskiego został przedstawiony w tak pozytywnym świetle, że całość jak dla mnie jest nazbyt cukierkowa i sprawiająca wrażenie zbyt odbiegającej od realiów świata rzeczywistego.
Nie spodziewałam się wprawdzie pikantnych szczegółów z życia osobistego królowej, czy zmarłego króla, ale miałam nadzieję na co nieco detali z dnia codziennego królewskiej pary, opisy (choćby bardzo zdawkowe) problemów, z jakimi musiała się zetknąć młoda kobieta postawiona znienacka na czele licznej rodziny, stając się czwartą z kolei żoną monarchy państwa niemalże feudalnego, wreszcie koronowaną głową. Tymczasem praktycznie nic takiego w tej pozycji nie znalazłam. Że problemy wychowawcze się pojawiły, to wiemy, ale co było ich przyczyną, ani jak je rozwiązano zostaje dla nas tajemnicą. Że niełatwo było zostać z dnia na dzień pozbawioną prywatności oraz obiektem niewybrednych plotek przez co niejednokrotnie różnym gazetom wytaczano pozwy o zniesławienie to też wiadomo, ale autorka nie rozwija tematów nawet na tyle, by poinformować czytelników o tym, czy sprawy te zostały wygrane...
Wiele kwestii zostało pominiętych lub potraktowanych tak lakonicznie, że trudno usatysfakcjonować czytelników ciekawych zajrzenia na prywatne apartamenty królewskie...
Natomiast duży plus daję tej książce za przedstawienie konfliktu na Bliskim Wschodzie z punku widzenia Palestyńczyków i dość otwarte przyznanie jak wielką pomoc finansową otrzymuje Jordania z każdej możliwej strony...
Natomiast tłumacz nie popisał się zanadto i w treści nie brak potworków językowych takich jak np. monarchiczna demokracja...
Jak dla mnie książka ta stanowi bardziej ciekawostkę niż wiarygodne źródło informacji, niemniej jednak czyta się dość dobrze.

Obawiam się, że ta książka stanowi ciąg dalszy pracy królowej Noor, mającej na celu propagowanie pozytywnego wizerunku Jordanii. Obraz tego kraju, jego zwyczajów i tradycji oraz tamtejszego dworu królewskiego został przedstawiony w tak pozytywnym świetle, że całość jak dla mnie jest nazbyt cukierkowa i sprawiająca wrażenie zbyt odbiegającej od realiów świata rzeczywistego....

Niezwykła historia kobiety, która została żoną jordańskiego króla Husajna I.....mnie osobiście przypomniała się wspaniała podróż do Izraela i Jordanii.Znalazłam się w skalnym mieście Petra i na pustyni Wadi Run, poczułam klimat portu Akaba.....

Niezwykła historia kobiety, która została żoną jordańskiego króla Husajna I.....mnie osobiście przypomniała się wspaniała podróż do Izraela i Jordanii.Znalazłam się w skalnym mieście Petra i na pustyni Wadi Run, poczułam klimat portu Akaba.....

"Pisać każdy może, trochę lepiej - lub trochę gorzej" - parafrazując słowa znanej piosenki. A zatem ja też skorzystam z możliwości, jakie daje ten portal i sobie napiszę, a co.

Nie wiem, czym podpadła Jej Wysokość Królowa Noor polskiemu wydawcy, zemsta udała mu się jednak znakomicie - polskie wydanie autobiografii królowej nie nadaje się bowiem do czytania.

Stylistyka w polskim tłumaczeniu tego utworu - pardon my french - leży i kwiczy.

Książka pełna jest niesamowicie długich zdań - tak długich, że niekiedy sam ich autor gubi się w podmiotach i orzeczeniach ("... miast rezydować w swym wspaniałym zamku - Muzeum Prado, hiszpańska rodzina królewska zamieszkała w Palacio de la Zarzuela, skromnej budowli, którą wznieśli na spokojnych przedmieściach Madrytu"). Imiesłowy, niczym karaluchy, mnożą się bez opamiętania nie tam, gdzie powinny i wymykają spod kontroli ("Husajn i ja zostaliśmy, gawędząc o rodzinie i polityce. [Gospodyni] Wiedziała wszystko, wypytując o każdego członka rodziny po imieniu i wykazując znajomość bieżących wydarzeń w szerokim świecie"). Zbyt dosłowne tłumaczenia ("vital" w kontekście "istotny, niezbędny" przetłumaczone jako "żywotny"). To tylko przykłady...

W kompletne zdumienie zaś wprowadziło mnie pojawienie się postaci "poszczególnego projektanta" ("...a ubrania, które wybiera znana kobieta, mogą przynieść sukces nie tylko poszczególnemu projektantowi, lecz rozpropagować przemysł odzieżowy całego kraju").

Książka jest ciekawa, temat interesujący - życie władców odległego, nieznanego kraju jest czymś, o czym zwykły zjadacz chleba nie ma bladego pojęcia.
Czyta się to jednak z zażenowaniem.

"Pisać każdy może, trochę lepiej - lub trochę gorzej" - parafrazując słowa znanej piosenki. A zatem ja też skorzystam z możliwości, jakie daje ten portal i sobie napiszę, a co.

Nie wiem, czym podpadła Jej Wysokość Królowa Noor polskiemu wydawcy, zemsta udała mu się jednak znakomicie - polskie wydanie autobiografii królowej nie nadaje się bowiem do czytania.

Stylistyka w...