Warta przeczytania.

Warta przeczytania.

"Wołanie z połonin" to książka dla mnie bardzo bliska, ponieważ mieszkam w Bieszczadach od urodzenia i dobrze mi tu :)
Bieszczady są piękne i dość łagodne do pieszych wędrówek, ale ta książka pokazuje, że wszędzie trzeba na siebie uważać, nawet jeśli nam się wydaje, że nic nam nie grozi.
GOPRowcy,którzy są wspaniałymi ludźmi, zawszę są w pogotowiu i zawsze służą pomocą. Ale jednocześnie uczą, że w górach wszystko może się wydarzyć i trzeba być przygotowanym na wszystko... Bo po górach trzeba po prostu chodzić z głową!
A jeśli się znajdzie ktoś, kto potrzebuje pomocy, to GOPR służy! To jest piękne i wielki szacunek i podziękowania dla nich!
Polecam książkę, bo na błędach innych można się wiele nauczyć.

"Wołanie z połonin" to książka dla mnie bardzo bliska, ponieważ mieszkam w Bieszczadach od urodzenia i dobrze mi tu :)
Bieszczady są piękne i dość łagodne do pieszych wędrówek, ale ta książka pokazuje, że wszędzie trzeba na siebie uważać, nawet jeśli nam się wydaje, że nic nam nie grozi.
GOPRowcy,którzy są wspaniałymi ludźmi, zawszę są w pogotowiu i zawsze służą pomocą....

Przeczytałam właściwie w jedną noc.
Bieszczady to moje miejsce na Ziemi, kilkoro z ratowników którzy opisywali tu swoje akcje znam osobiście.
Dodatkową wartością tej książki są opisy z akcji z lat 60tych, kiedy nie było telefonów komórkowych, GPSów czy quadów.
Książka którą wniosłam ze sobą na Połoninę Wetlińską 25 lutego tego roku, by otrzymać wpis od Lutka Pińczuka, którego historia też jest w tej książce. Wiem, że już zbiera się historie do następnego wydania. Czekam z niecierpliwością!

Przeczytałam właściwie w jedną noc.
Bieszczady to moje miejsce na Ziemi, kilkoro z ratowników którzy opisywali tu swoje akcje znam osobiście.
Dodatkową wartością tej książki są opisy z akcji z lat 60tych, kiedy nie było telefonów komórkowych, GPSów czy quadów.
Książka którą wniosłam ze sobą na Połoninę Wetlińską 25 lutego tego roku, by otrzymać wpis od Lutka Pińczuka,...

Piękne bieszczadzkie historie. Szczególnie ciekawe te najstarsze, pokazujące realnie raptem sprzed 40 czy 50 lat, jakże inne od dzisiejszych. Oczywiście Bieszczady to nie Tatry, zatem problemy odpowiednio mniejszej skali trudności.

Piękne bieszczadzkie historie. Szczególnie ciekawe te najstarsze, pokazujące realnie raptem sprzed 40 czy 50 lat, jakże inne od dzisiejszych. Oczywiście Bieszczady to nie Tatry, zatem problemy odpowiednio mniejszej skali trudności.

Super. Szybko wchodzi. "Wołanie w Tatrach" po Bieszczadzku.

Super. Szybko wchodzi. "Wołanie w Tatrach" po Bieszczadzku.

Chciałbym podzielić się z państwem moją, zapewne sugestywną opinią z racji bycia spokrewnionym z autorem książki- "wujkiem Edkiem" na temat owego dzieła.
To co najbardziej urzekło mnie w książce pt. "Wołanie z Połonin" to niesamowite, bieszczadzkie ciepło, atmosfera minionych lat, wspomnienie starych przyjaciół, które w bliżej nieokreślonym, niesamowitym przekazie autora, pozwalają mi, młodemu człowiekowi niemającemu fizycznego prawa pamiętać minionych lat i zasłużonych ratowników, niejako spoufalić się z ciepłą, GOPR-owską atmosferą panującą od lat w naszych wspaniałych Bieszczadach. Mimo, iż pochodzę z Warszawy, niniejsza książka wywarła na mnie niesamowity wpływ i rozpaliła miłość do miejsca, w którym na dobrą sprawę nie miałem jeszcze okazji zawitać.
Jednakże, właśnie dzięki "Wołaniu z Połonin" już w tegoroczne lato postaram się owy stan rzeczy radykalnie zmienić. Wujku Edku, do rychłego zobaczenia !

~Krzysztof Marszałek

Chciałbym podzielić się z państwem moją, zapewne sugestywną opinią z racji bycia spokrewnionym z autorem książki- "wujkiem Edkiem" na temat owego dzieła.
To co najbardziej urzekło mnie w książce pt. "Wołanie z Połonin" to niesamowite, bieszczadzkie ciepło, atmosfera minionych lat, wspomnienie starych przyjaciół, które w bliżej nieokreślonym, niesamowitym przekazie autora,...

Zanim pójdziesz w góry - przeczytaj.
Chodzisz po górach - przeczytaj.

Żeby nie było potem "z motyką na słońce", "ja nie dam rady?", "Bieszczady złaziłem wzdłuż i wszerz, nic mnie nie zaskoczy" itp., itd.

Może ta lektura uświadomi coś paru osobom i ograniczy liczbę pseudoturystów na szlakach.

Zanim pójdziesz w góry - przeczytaj.
Chodzisz po górach - przeczytaj.

Żeby nie było potem "z motyką na słońce", "ja nie dam rady?", "Bieszczady złaziłem wzdłuż i wszerz, nic mnie nie zaskoczy" itp., itd.

Może ta lektura uświadomi coś paru osobom i ograniczy liczbę pseudoturystów na szlakach.

Według statystyk, bieszczadzki GOPR co roku wyrusza z pomocą do około 400 osób, które popadły w kłopoty na górskich szlakach. Na tle wszystkich akcji i interwencji w ciągu roku we wszystkich górach w Polsce (ok. 6000 przypadków) jest to wprawdzie niewielka liczba, ale nie ma wątpliwości, że ratownicy w Bieszczadach są potrzebni. Jak bardzo, to pokazuje właśnie książka Marszałka.

Czytając ją nie przestawałam dziwić się ludzkiej głupocie i nonszalancji. Bowiem niemal każda z opisanych historii nie wydarzyłaby się, gdyby nie lekceważenie gór i przecenianie własnych umiejętności i możliwości. Książka potwierdza starą prawdę, że nie ma łatwych gór. Uświadamia też, ile wysiłku, czasu i pieniędzy kosztują niefrasobliwe zachowania na szlaku. Na przykład, do ratowania dwóch beztroskich turystów zimą angażowanych jest na kilkanaście godzin 30 osób, do tego psy, specjalistyczny sprzęt... Porażające jest to, że w 99% opisanych przypadków wystarczyłaby odrobina pomyślunku przed wyjściem w góry, aby uniknąć kłopotów i, niekiedy, tragicznego finału.

Książkę polecam ku przestrodze wszystkim, zarówno początkującym piechurom, jak i doświadczonym wędrowcom - bo rutyna, brawura oraz nadmierna wiara we własne siły mogą niebezpiecznie uśpić ostrożność (patrz przypadek Arona Ralstona ze "127 godzin").

Według statystyk, bieszczadzki GOPR co roku wyrusza z pomocą do około 400 osób, które popadły w kłopoty na górskich szlakach. Na tle wszystkich akcji i interwencji w ciągu roku we wszystkich górach w Polsce (ok. 6000 przypadków) jest to wprawdzie niewielka liczba, ale nie ma wątpliwości, że ratownicy w Bieszczadach są potrzebni. Jak bardzo, to pokazuje właśnie książka...

Swietne, wciągające opowieści z jak dobrze nam znanymi połoninami i bieszczadzkimi aniołami :)

Swietne, wciągające opowieści z jak dobrze nam znanymi połoninami i bieszczadzkimi aniołami :)

Świetna. Łapie się ją jak pelikan cegłę...

Świetna. Łapie się ją jak pelikan cegłę...