Dalsza część historii Aylii. Wygnana przez klan zaczyna żyć samotnie. Odkrywa siebie i świat, zwierzęta, przedmioty. Jest samodzielna. Żyje w Dolinie Koni. Tylko ona i natura dookoła. Ciąży jej tylko samotność.... Powieść napisana zgrabnie. Autorka zwraca uwagę, po pierwsze, na materialną stronę życia w paleolicie. Sugeruje nam jak mogła podążać ludzka pomysłowość przy ulepszaniu rozpalania ognia, polowaniu, oswajaniu zwierząt. Częściowo był to kompletny przypadek, częściowo pomysł, lub dłuższe rozważania i dyskusje jak można coś usprawnić. Powieść jest tutaj interesującym obrazem kultury materialnej współczesnych ludów. Drugi aspekt to kultura. Tworzenie społeczności i więzi. Społeczności wychodzącej poza klan rozumiany lokalnie. Obejmującej różne ludy oddalone od siebie. Można by to ująć jako początki kontynentalnej świadomości. Autorka z wdziękiem przedstawia zawiłości języka i jeszcze raz wraca do neanderalczyków, pokazując ich jako inny gatunek człowieka. Przyciągającym uwagę wątkiem jest ... seks. Opisany z niezwykłym erotycznym oddaniem, a równocześnie czujemy że seks jest dla naszych bohaterów bardziej duchowy niż fizyczny. Jest rytuałem na cześć matki ziemi. Autorka przedstawia nam ówczesną europejska społeczność ciągle niepewną pytania, czy dzieci zsyła bogini matka, czy nasienie ojca? Czy seks jest tylko symbolem i rozkoszą, czy też ma bezpośredni wpływ na rodzące się dziewięć miesięcy później dziecko? Czy poczęcie to walka duchowa, gdy totem męski przezwycięża totem kobiecy? Czy dziecko jest również częścią ojca, i czy nasienie przekazywane podczas rytuału rozkoszy ma z tym związek?
Powieść jest napisana poprawnie, choć niektóre sceny mogą nudzić, należy je wówczas pominąć i podążać dalej z naszymi bohaterami, przez paleolityczne polodowcowe stepy.

Dalsza część historii Aylii. Wygnana przez klan zaczyna żyć samotnie. Odkrywa siebie i świat, zwierzęta, przedmioty. Jest samodzielna. Żyje w Dolinie Koni. Tylko ona i natura dookoła. Ciąży jej tylko samotność.... Powieść napisana zgrabnie. Autorka zwraca uwagę, po pierwsze, na materialną stronę życia w paleolicie. Sugeruje nam jak mogła podążać ludzka pomysłowość przy...

Pierwszy tom podobał mi się bardzo, podobał mi się również początek "Doliny koni", ale później zaczęłam się najnormalniej w świecie nudzić. Miałam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu i cały czas powtarzała sceny z pierwszego tomu. Akcja nierówna, są momenty ciekawe, ale po nich następują znowu powroty do byłych scen opisanych tymi samymi słowami: kopiuj-wklej. Przyznaję, że ledwie dało się to czytać.

Pierwszy tom podobał mi się bardzo, podobał mi się również początek "Doliny koni", ale później zaczęłam się najnormalniej w świecie nudzić. Miałam wrażenie, że autorce zabrakło pomysłu i cały czas powtarzała sceny z pierwszego tomu. Akcja nierówna, są momenty ciekawe, ale po nich następują znowu powroty do byłych scen opisanych tymi samymi słowami: kopiuj-wklej. Przyznaję,...

Drugi tom cyklu "Dzieci Ziemi" przenoszący czytelnika do odległych czasów, gdy klimatem Europy rządził ogromny lodowiec, wpływając na życie ludzi i zwierząt. Przemierzamy świat, gdzie nieliczne grupy ludzi, próbują przeżyć w surowych warunkach, gdzie czyha wiele niebezpieczeństw, dzikich zwierząt, gdzie ostatnie małe grupy Neandertalczyków próbują żyć obok ludzi, ale są skazani na wymarcie.
Powieść toczy się dwutorowo. Z jednej strony towarzyszymy młodej kobiecie o imieniu Ayla, wychowanej przez grupę Neandertalczyków, od których musi odejść. Znajduje wspaniałą dolinę gdzie próbuje przeżyć, polując na zwierzęta , zbierając dary natury i oswajając zwierzęta. Z drugiej strony towarzyszymy wędrówce dwóch braci, którzy wędrując wzdłuż "Wielkiej Rzeki" do jej ujścia, po drodze poznają różne grupy ludzi, ich życie, wierzenia, sposoby polowania, zamieszkania, oraz w jaki sposób walczą o przetrwanie. Ich drogi spotkają się w "Dolinie Koni".

Drugi tom cyklu "Dzieci Ziemi" przenoszący czytelnika do odległych czasów, gdy klimatem Europy rządził ogromny lodowiec, wpływając na życie ludzi i zwierząt. Przemierzamy świat, gdzie nieliczne grupy ludzi, próbują przeżyć w surowych warunkach, gdzie czyha wiele niebezpieczeństw, dzikich zwierząt, gdzie ostatnie małe grupy Neandertalczyków próbują żyć obok ludzi, ale są...

Kontynuacja losów Ayli po wydaleniu jej z Klanu Niedźwiedzia Jaskiniowego. Ten tom momentami nuży, za dużo tu erotyki. Plusem jest wprowadzenie napięcia na skutek odkrycia pochodzenia Ayli od neandertalczyków, co owocuje rozważaniami o istocie człowieczeństwa. Podziwiam fantazję autorki, próbującej wniknąć w umysł już to neandertalczyka, już to ludzi z Cro-Magnon, co uwidacznia się w opisie obyczajów, legend. Ale czasem narratora ponosi, zwłaszcza gdy opowiada o udomowieniu konia czy lwa: Whinney, po kontakcie z tabunem, wraca do Ayli i zachowuje się jak w pełni udomowiony koń.

Kontynuacja losów Ayli po wydaleniu jej z Klanu Niedźwiedzia Jaskiniowego. Ten tom momentami nuży, za dużo tu erotyki. Plusem jest wprowadzenie napięcia na skutek odkrycia pochodzenia Ayli od neandertalczyków, co owocuje rozważaniami o istocie człowieczeństwa. Podziwiam fantazję autorki, próbującej wniknąć w umysł już to neandertalczyka, już to ludzi z Cro-Magnon, co...

Dalsze przygody w czasach prehistorycznych. Ayla, przedstawicielka homo sapiens wychowana przez neandertalczyków, wygnana przez swój Klan trafia do tytułowej Doliny Koni, gdzie musi sama przetrwać. Jednocześnie obserwujemy tu losy braci Jondalara i Thonolana, którzy wyruszyli w rytualną Podróż.

Początkowo oba wątki opowiadane są naprzemiennie. Samotne perypetie Ayli mogą nasuwać skojarzenia z książką „Przypadki Robinsona Crusoe”. Pokazane tu jest jak własną pomysłowością i zaradnością udaje jej się przetrwać w bezludnej krainie. Może trochę wydawać się nienaturalne, z jaką łatwością zyskuje pewnych zwierzęcych sprzymierzeńców, ale przy odrobinie zawieszenia niewiary da się to przełknąć. Trochę gorzej jest w przypadku wątku podróżujących braci. Dobrze, że można dowiedzieć się tu nieco więcej o społeczeństwie ówczesnych homo sapiens. Jednakże w pewnym momencie zaczyna się to robić coraz bardziej schematyczne i nużące, a obaj bracia okazują się zaskakująco nieciekawymi postaciami.

Ciekawiej robi się w momencie połączenia się obu wątków. Podobało mi się jak ukazano problemy w porozumieniu się Ayli z jednym z braci. Dzieliła ich nie tylko różna mentalność, ale też zupełnie inaczej skonstruowany język – bohaterka wzorem neandertalczyków posługiwała się gestami, a jej rozmówca tradycyjną mową. To, jak stopniowo oboje coraz bardziej poznawali siebie nawzajem było dosyć wiarygodnie przedstawione. Niestety autorka w pewnym momencie idzie na bardzo duży skrót fabularny i stosuje pewne rozwiązanie rodem z innego typu opowieści – moim zdaniem popsuło to interesujący wątek.

Trzeba też wspomnieć, że w porównaniu z poprzednim tomu bardziej rozbudowana jest tu erotyka. U neandartelczyków stosunki seksualne były mechaniczne i przyziemne. Tutaj z kolei wszelkie tego typu sceny są opisane bardzo dokładnie i podkreśla się niemal boską naturę inicjacji seksualnej. Uważam, że dobrze, iż nie unika się tego typu tematów, ale moim zdaniem nadmierne skupienie się na tej sferze życia czasami wywoływało wrażenie taniego przyciągania czytelnika seksem.

Podsumowując, świat przedstawiony jest tu mniej interesujący niż w pierwszym tomie. Także nowi bohaterowie nie są do końca przekonujący. Jednakże wątek samodzielnej Ayli jest dobrze poprowadzony. Można się zapoznać.

Dalsze przygody w czasach prehistorycznych. Ayla, przedstawicielka homo sapiens wychowana przez neandertalczyków, wygnana przez swój Klan trafia do tytułowej Doliny Koni, gdzie musi sama przetrwać. Jednocześnie obserwujemy tu losy braci Jondalara i Thonolana, którzy wyruszyli w rytualną Podróż.

Początkowo oba wątki opowiadane są naprzemiennie. Samotne perypetie Ayli mogą...

Jak na takie jaskiniowe romansidło to ja biorę wszystko w ciemno. Dawno nie nie miałem w rękach takiego pochłaniacza czasu, który przeczytałem kilka razy bez zbędnych dywagacji. Polecam jako mega relaksującą rozrywkę; zresztą niebawem znów przeczytam całą serię - chyba to już będzie z siódmy raz :)

Jak na takie jaskiniowe romansidło to ja biorę wszystko w ciemno. Dawno nie nie miałem w rękach takiego pochłaniacza czasu, który przeczytałem kilka razy bez zbędnych dywagacji. Polecam jako mega relaksującą rozrywkę; zresztą niebawem znów przeczytam całą serię - chyba to już będzie z siódmy raz :)

Książka jako ciekawa historyjka może być. Jest przygoda, próba adaptacji do samotnego życia i również pojawia się miłość. Niestety jako student archeologii przekręcam się na myśl o oswojeniu konia i tygrysa w środkowym paleolicie... Czekałem tylko na rewolucję neolityczną Ayli. Ciekawi sposób koegzystencji homo sapiens i neandertalczyka oraz stereotypy jakie powstały.

Książka jako ciekawa historyjka może być. Jest przygoda, próba adaptacji do samotnego życia i również pojawia się miłość. Niestety jako student archeologii przekręcam się na myśl o oswojeniu konia i tygrysa w środkowym paleolicie... Czekałem tylko na rewolucję neolityczną Ayli. Ciekawi sposób koegzystencji homo sapiens i neandertalczyka oraz stereotypy jakie powstały.

Równie dobra część co pierwsza. Wciąga i fascynuje. Uwielbiam takie książki

Równie dobra część co pierwsza. Wciąga i fascynuje. Uwielbiam takie książki

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Książkę można by skrócić o dobre 200 stron i ta „pornografia” jest zupełnie nie potrzebna. Normalnie zabrakło mi wspólnej defekacji i byłby komplet… Dam jeszcze szansę trzeciemu tomowi, ale jak będzie w podobnym stylu to sobie daruję.

Książkę można by skrócić o dobre 200 stron i ta „pornografia” jest zupełnie nie potrzebna. Normalnie zabrakło mi wspólnej defekacji i byłby komplet… Dam jeszcze szansę trzeciemu tomowi, ale jak będzie w podobnym stylu to sobie daruję.