Jakość opowiadać mocno zróżnicowana.

Jakość opowiadać mocno zróżnicowana.

Zbiór wielu krótkich opowiadań bardzo różnej jakości. Kilka udanych, ale większość dość powierzchownych. Dominuje świat z punktu widzenia faceta miotającego się pomiędzy wieloma kobietami, a właściwie często tylko ich organami. Średnio to wypada.

Zbiór wielu krótkich opowiadań bardzo różnej jakości. Kilka udanych, ale większość dość powierzchownych. Dominuje świat z punktu widzenia faceta miotającego się pomiędzy wieloma kobietami, a właściwie często tylko ich organami. Średnio to wypada.

Interesujące spojrzenie na kobiecą seksualność, oczekiwania, marzenia. Autor mnie zaskoczył wnikliwością. Niektóre opowiadania bardzo wciągające, porywające. Całość: dobra. Warta zapoznania się.

Interesujące spojrzenie na kobiecą seksualność, oczekiwania, marzenia. Autor mnie zaskoczył wnikliwością. Niektóre opowiadania bardzo wciągające, porywające. Całość: dobra. Warta zapoznania się.

Niestety mnie nie powaliła.

Niestety mnie nie powaliła.

Nie mam zbyt dużego doświadczenia z literaturą erotyczną. W zasadzie to erotyki Leśmiana i Przerwy-Tetmajera kształtowały moje gusta w tej dziedzinie. Ale generalnie nie ciągnie mnie w tym kierunku, bo razi mnie nieporadność języka polskiego, jeśli chodzi o sex.

Po „Gorący lód” sięgnęłam ze względu na autora – uwielbiam felietony Tomasza Jastruna publikowane w Zwierciadle. Są prawdziwe. Czasami dosadne, a jednak subtelne. I takie właśnie są też opowiadania z tego tomu. Jastrun stworzył autorski gatunek literacki, który nazwałabym erotyką poetyczną.

„Gorący lód” mi zmysłów nie rozpalił. Utwory w nim zawarte są dość melancholijne, momentami przygnebiające, a elementy humorystyczne to raczej śmiech przez łzy. Bo historie te traktują o samotnościach, które rozpaczliwie szukają dopełnienia, ale nawet w chwili zespolenia pustki treścią wypełnić nie można.

Jastrun umie „odpowiednie dać rzeczy słowo”, ale i on potyka się na chropowatości polszczyzny intymnej. Nie jest to bardzo rażące, ale to jednak pewien dysonans.

„Gorący lód”, mimo że „momenty były”, raczej ma pobudzać intelekt, niż zmysły. I cel ten został osiągnięty. Zdecydowanie warto sięgnąć po te opowiadania, bo jest w nich wiele ciekawych spostrzeżeń, a historyczne tło kilku z nich jest zdecydowanie warte uwagi.

Nie mam zbyt dużego doświadczenia z literaturą erotyczną. W zasadzie to erotyki Leśmiana i Przerwy-Tetmajera kształtowały moje gusta w tej dziedzinie. Ale generalnie nie ciągnie mnie w tym kierunku, bo razi mnie nieporadność języka polskiego, jeśli chodzi o sex.

Po „Gorący lód” sięgnęłam ze względu na autora – uwielbiam felietony Tomasza Jastruna publikowane w Zwierciadle....

Z obawą sięgnęłam po ten zbiór opowiadań. Nie bardzo lubię erotykę w książkach. Często bywa ona wulgarna, zniesmacza, szokuje, bo autorom trudno nie przekroczyć granicy dobrego smaku. Tutaj Jastrun wyszedł obronną ręką. Zabrakło mi w tej książce jedynie czułości, bliskości, miłości. Bohaterowie spółkują oglądając telewizję i pozostając na „ per pani” i „per pan” po wspólnie spędzonej nocy. Są razem w sypialni a z nimi coraz większe wibratory. Pary zdradzają się wzajemnie i ulegają swoim i cudzym zachciankom. Kobiety są samodzielne, silne i samotne a mężczyźni polują chociaż niektórzy z nich zapomnieli ile mają lat i młodziutkie panny są poza ich zasięgiem. Za słabe zęby….. Bardzo podobały mi się opowiadania z historycznym tłem. SB, agenci, cenzura, zbieranie haków na intelektualistów zaangażowanych w podziemiu. Ukrywanie homoseksualizmu, kontaktów z zagranicą, wydawanie książek okrojonych przez cenzurę albo nieokrojonych , ale w drugim obiegu
----------------
Żadna z kobiet przedstawionych w „ Gorącym lodzie” nie nosi bawełnianych majtek. Kobiety z opowiadań Jastruna noszą, zdejmują, pokazują majteczki. Czerwone. Koronkowe. Sexy.

Z obawą sięgnęłam po ten zbiór opowiadań. Nie bardzo lubię erotykę w książkach. Często bywa ona wulgarna, zniesmacza, szokuje, bo autorom trudno nie przekroczyć granicy dobrego smaku. Tutaj Jastrun wyszedł obronną ręką. Zabrakło mi w tej książce jedynie czułości, bliskości, miłości. Bohaterowie spółkują oglądając telewizję i pozostając na „ per pani” i „per pan” po...

Audiobook, czyta Mariusz Bonaszewski.

Lubię słuchać Tomasza Jastruna, bardzo ciekawy człowiek. Czytuję jego felietony w "Przeglądzie" choć rzadko kupuję. Czytałem "Życie Anny Walentynowicz". Ale jego własnej twórczości literackiej czy poetyckiej nie znałem. Chciałem to nadrobić a trafił się taki audiobook. Wszystko mnie w tej książce zmyliło: okładka sugeruje erotykę, tytuł sugeruje erotykę, kilka recenzji które przeczytałem sugerowało erotykę, nawet napis na okładce "EROTYKA" sugerował erotykę. Oczywiście nie wybrałem jej licząc na erotykę...

Ale to nie jest erotyka. A dokładnie erotyka się w tych opowiadaniach przewija (bo to są opowiadania, o czym mówi dopiero podtytuł "29 poważnych i niepoważnych opowiadań o miłości niemiłości"). Przewija się ale ja chyba już nie jestem w wieku, kiedy się łatwo napalam i jakoś mi się ona w oczy nie rzucała. Za to rzucała mi się w oczy (a konkretnie to w uszy) wartość tych opowiadań dla dojrzałych ludzi - dla dojrzałych bo mam wrażenie, że młodzież raczej się tu nie odnajdzie. Niektóre są prawie historyczne (jeśli za historię uznać lata 70-te czy Stan Wojenny),inne są całkiem w obecnym czasie. Niektóre są realistyczne, inne poetyckie (w końcu autor to przede wszystkim poeta). Są także takie, które nazwałbym fantastycznymi, w takim stylu jak opowiadania Kereta, które znalazłem w "Nagle pukanie do drzwi". I w żaden sposób nie są od tegoż Kereta gorsze. A może nawet dla mnie lepsze, bo Keret lokował swoje w kraju, który dla mnie jest egzotyką a Jastrun lokuje swoje w kraju, który dobrze znam. A wszystko to w kręgu relacji damsko-męskich (z malutkim wyjątkiem).

Naprawdę warto. Dla dojrzałych ludzi wręcz bardzo należy.

Audiobook, czyta Mariusz Bonaszewski.

Lubię słuchać Tomasza Jastruna, bardzo ciekawy człowiek. Czytuję jego felietony w "Przeglądzie" choć rzadko kupuję. Czytałem "Życie Anny Walentynowicz". Ale jego własnej twórczości literackiej czy poetyckiej nie znałem. Chciałem to nadrobić a trafił się taki audiobook. Wszystko mnie w tej książce zmyliło: okładka sugeruje erotykę,...

Żadne opowiadanie nie schodzi poniżej poziomu dobrego, no może z jedno ..., ale jest aż 29 ! Kilka opowiadań jest absolutnymi perełkami, ocierającymi się o geniusz. Większość to opowiadania erotyczne, jest kilka bardzo pikantnych, ale czyta się to bardzo miło bo w każdym z opowiadań Jastrun pamięta o czułości. I myślę, że właśnie czułość to główna bohaterka tej książki.

A na marginesie pióro Jastruna jest wyśmienite, osobiście dużo bardziej lubię jego styl od Pilcha.

Żadne opowiadanie nie schodzi poniżej poziomu dobrego, no może z jedno ..., ale jest aż 29 ! Kilka opowiadań jest absolutnymi perełkami, ocierającymi się o geniusz. Większość to opowiadania erotyczne, jest kilka bardzo pikantnych, ale czyta się to bardzo miło bo w każdym z opowiadań Jastrun pamięta o czułości. I myślę, że właśnie czułość to główna bohaterka tej książki.

A...

Książka pokazująca jak niesamowicie piękny może być nasz język, wspaniałe porównania, zaskakujące dwuznaczności, dobrze realistycznie przedstawiona Polska czasami niestety dość gorzko ale czasami też śmiesznie.

Książka pokazująca jak niesamowicie piękny może być nasz język, wspaniałe porównania, zaskakujące dwuznaczności, dobrze realistycznie przedstawiona Polska czasami niestety dość gorzko ale czasami też śmiesznie.

Ciężko jednoznacznie ocenić książkę składającą się z tak wielu opowiadań, może więc tak:
CIEMNA STRONA: Mole wylatujące z szaf, windy w których przewożono dzikie zwierzęta, ćmy lecące do światła. W tak krótkich opowiadaniach, przy każdym charakterystycznym powtórzeniu zapala się lampka z napisem "Ale to już było". Ile można czytać o tym że zostało się obwąchanym czy o kobiecych ustach pełnych nasienia. Nie to jest jednak największym minusem, bo to tylko jednorazowe powtórki. Jest tyle mniej, lub bardziej przyzwoitych określeń na "tą" część ciała kobiety/mężczyzny. Dlaczego więc autor męczy (dosłownie) nas odmianą słowa "płeć" na wszystkie możliwe sposoby ? Któryś tam już raz czytając "dotknął jej płci", już nie tylko zapala się lampka, ale cały wyjący alarm "SZTUCZNE!, SZTUCZNE!".
... 27,28,29. - "Kret","Klucz","Głowa" (mało obiektywnie)
JASNA STRONA: Lekkie ukłucie i delikatna panika, pomyślałem "Jak to możliwe, byliśmy tam tylko we dwoje, nikogo więcej, a jednak obcy facet opisał kawałek mojego życia i to dosyć dokładnie". Albo jestem tak schematycznie sztampowy, albo autor zna się na rzeczy i wie co dzieje się w damsko-męskich związkach. Kilka naprawdę dobrych opowiadań, czasami nawet zabawnych ( nie wyobrażam sobie by ktoś przynajmniej się nie uśmiechnął czytając "Mniejszy otrzymał imię Maciek, większy Roman. I Roman na razie wykolegował Maćka." ),a czasami z "grudką goryczy w gardle".
1,2,3 ... - "Intruz", "Rozbitkowie","Randka z mrokiem" (bardzo subiektywnie)

Początkowo chciałem napisać o tych opowiadaniach że są "surowe", ale w ostatniej chwili wpadło mi do głowy inne określenie "niedopie(SZ)czone".

Fanom krótkiej formy polecam.

Ciężko jednoznacznie ocenić książkę składającą się z tak wielu opowiadań, może więc tak:
CIEMNA STRONA: Mole wylatujące z szaf, windy w których przewożono dzikie zwierzęta, ćmy lecące do światła. W tak krótkich opowiadaniach, przy każdym charakterystycznym powtórzeniu zapala się lampka z napisem "Ale to już było". Ile można czytać o tym że zostało się obwąchanym czy o...