"Był czytelnikiem wspaniałym, impulsywnym.(...) Czytał z piórem w ręku, podkreślał, stawiał wykrzykniki i znaki zapytania, smarował na marginesie komentarz..." - Wojciech Karpiński

Podmiotem tych słów jest nie kto inny, tylko Józef Czapski(hrabia, który nie używał tytułu),postać o wyjątkowej osobowości.Jego życie objęło niemal cały XX wiek. Żołnierz, oficer WP odznaczony Virtuti Militari, świadek historii, pamiętnikarz, publicysta, pisarz i malarz.
Nadto, więzień sowieckich obozów, współtwórca paryskiej Kultury, mnie dotąd znany ze swej misji poszukiwawczej zaginionych, polskich oficerów.
To mi wystarczyło, abym sięgnęła po tomiszcze "Czytając"- chciałam o nim wiedzieć więcej. Czytałam dość długo, powoli i uważnie, podobnie jak on, dokonując (ołówkiem) wielu podkreśleń i zaznaczeń w tekście tego literackiego zasobu jego szkiców, esejów i artykułów. Tyle rzeczy i tematów jest tutaj ważnych, a niektóre szczególnie. Rzadko co mogłam pominąć...
Pisał, że nie ma ambicji, ani kwalifikacji na krytyka literatury, że nie jest jej znawcą, co moim skromnym zdaniem nie jest prawdą. W niniejszej publikacji widać, że był świetnym znawcą literatury polskiej jak i francuskiej, czy rosyjskiej. Jego często osobiste znajomości, wiedza o twórcach i ich dziełach pisarskich jest rozległa, imponująca. Doskonale kreśli ich portrety!
Obeznana trochę w literaturze francuskiej (Bernanos, Mauriac, Camus) byłam zachwycona jego odczytem o Prouście i jego wiekopomnym dziele "W poszukiwaniu straconego czasu". Prowadził je w specyficznym klimacie i miejscu...w obozie w Griazowcu, w tzw." czerwonym kąciku" wobec swoich
polskich kolegów, oficerów, których wspomina z wdzięcznością.
Do źródeł sięgał z pamięci! Dzięki jego doskonałej analizie, posiadłam pewną znajomość " W poszukiwaniu straconego czasu", bo jak dotąd, nie potrafiłam się za tę monumentalną powieść zabrać.
To tam dotarły - cudem jak sam pisze - listy Norwida, w których jego zdaniem najpełniej wyraża się Norwid jako Człowiek i jako poeta.
Swym oryginalnym stylem Czapski, doskonały Czytelnik sprawił, że tego niedocenianego artystę odkryłam w zupełnie nowym świetle, a tym samym stał się bliski.
Jako erudyta z pasją, Czapski miał do lektury swoje własne, prywatne podejście poprzez intymne wspomnienia, doznania, doświadczenia, wątki myśli, jak na przykład ma to miejsce w jego paryskim zbiorze esejów z podróży," Tumult i widma". Współcześnie ten zbiór zapisków pojawił się na rynku wydawniczym także osobno z posłowiem Adama Zagajewskiego.

Reasumując, całe to literackie spektrum Czapskiego jest zdecydowanie pożywną lekturą intelektualno-duchową. Historyczną perełką, świadectwem tamtych czasów jako spuścizna i dziedzictwo literatury pięknej i sztuki malarskiej w dorobku kulturalnym nie tylko Polski.
Jestem pod dużym, niezapomnianym wrażeniem tej publikacji. Urzekła mnie również mnogość wszystkich cytatów, które Autor książki przywołuje z pamięci...

"Był czytelnikiem wspaniałym, impulsywnym.(...) Czytał z piórem w ręku, podkreślał, stawiał wykrzykniki i znaki zapytania, smarował na marginesie komentarz..." - Wojciech Karpiński

Podmiotem tych słów jest nie kto inny, tylko Józef Czapski(hrabia, który nie używał tytułu),postać o wyjątkowej osobowości.Jego życie objęło niemal cały XX wiek. Żołnierz, oficer WP odznaczony...