Daleko od Niflheimu

Nie oszukujmy się: pomagamy innym w najlepszym razie po to, by zyskać w oczach swoich i innych, poczuć się lepszymi ludźmi. W porównaniu do przepaści dzielącej opływający w luksusy Zachód z nędzą Trzeciego Świata, różnice w obrębie społeczeństwa jednego z europejskich krajów przypominają szpary między płytami chodnika. A mimo to - określenie "Cygan" już zawsze pozostanie wyzwiskiem.
Dobra, poruszająca ważną tematykę, ale... nic ponadto. Wydaje się mocno wydumana, do tego starająca się grać na emocjach z pomocą tanich, oklepanych sztuczek. Nie umywa się do rewelacyjnej "Pępowiny" tej samej autorki.

Nie oszukujmy się: pomagamy innym w najlepszym razie po to, by zyskać w oczach swoich i innych, poczuć się lepszymi ludźmi. W porównaniu do przepaści dzielącej opływający w luksusy Zachód z nędzą Trzeciego Świata, różnice w obrębie społeczeństwa jednego z europejskich krajów przypominają szpary między płytami chodnika. A mimo to - określenie "Cygan" już zawsze pozostanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Główna bohaterka, Cecylia, jest pracownicą szwedzkiej ambasady na Filipinach. Jej życie zmienia się, gdy na wyspie wybucha wulkan. Autor opisuje ucieczkę Cecylii przed żywiołem wraz z kilkoma osobami. Po kolei poznajemy każdego uczestnika "misji ewakuacyjnej", ich przeszłość, jednak autor co oczywiste skupia się na postaci głównej bohaterki i jej dorastaniu w ojczyźnie.
Oprócz tego poznajemy trochę same Filipiny, ich zwykłych mieszkańców, przyzwyczajenia i troski.
Ciężka powieść, czytałem ją dość długo jak na swoje standardy, jednak nie powiem, że jest słaba. Przygnębiająca, ale warto przeczytać.

Główna bohaterka, Cecylia, jest pracownicą szwedzkiej ambasady na Filipinach. Jej życie zmienia się, gdy na wyspie wybucha wulkan. Autor opisuje ucieczkę Cecylii przed żywiołem wraz z kilkoma osobami. Po kolei poznajemy każdego uczestnika "misji ewakuacyjnej", ich przeszłość, jednak autor co oczywiste skupia się na postaci głównej bohaterki i jej dorastaniu w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pokaleczyła mnie. Tylko tyle napiszę i niech to bedzie najlepszą recenzją.

Pokaleczyła mnie. Tylko tyle napiszę i niech to bedzie najlepszą recenzją.

Pokaż mimo to

IG @angelkubrick

"Droga do piekła" to literacki debiut Majgull Axelsson, który wspaniale łączy ze sobą fikcję literacką z literaturą zaangażowaną. Autorka ma niezwykły dar poruszania tematów trudnych i bolesnych, z wrodzoną sobie delikatnością, a jednocześnie wymusza na czytelniku zgłębienie danego zjawiska społecznego w innych źródłach, jeśli ten rzecz jasna, czuje potrzebę #wiedziećwięcej.

Bohaterką pierwszej powieści tej szwedzkiej pisarki jest 43-letnia Cecylia, była żona pracownika ambasady, przebywająca obecnie na Filipinach w przeddzień wybuchu wulkanu Pinatubo. Katastrofa zmienia gwałtownie jej podejście do życia, jednocześnie skłania do spojrzenia wstecz i wewnętrznego rozliczenia się z przeszłością. Wracamy do lat dzieciństwa, wczesnej młodości, nieudanego małżeństwa, pracy w Indiach u boku ambasadora a na koniec do ostatnich dni życia jej matki, które kończy śmierć. Akcja powieści przeplata się z aktualną wówczas sytuacją Filipin, ze wszystkimi problemami jej mieszkańców. Czytelnik styka się z kwestią wykorzystywanych dzieci, które w wieku 10 lat są tak wyeksploatowane, że pozostaje im jedynie żebranie. Znajdziemy tu też informacje o nalotach dywanowych, przymusowej kastracji Cyganów w Szwecji oraz handlu narządami. Wszystko to splata się z ucieczką przed erupcją Pinatubo, podczas której główną bohaterkę spotyka coś na kształt nieoczekiwanej miłości, której finiszem jest miłość cielesna, o której Axelsson pisze: "Erotyka jest mszą, Marita. Pożądanie ma swoją liturgię". Między obrzędami pozostaje walka o życie, nie tylko swoje, ale także ludzi, których los postawił na drodze Cecyli.

"Droga do piekła" to jedna z tych książek, w której treść wylewa się z papierowego wnętrza, nadmiar emocji i wir zdarzeń, wszystko idealnie skomponowane, wszystko potrzebne, wszystko po to, by zaciekawić czytelnika i zatrzymać go na dłużej. Polecam!

IG @angelkubrick

"Droga do piekła" to literacki debiut Majgull Axelsson, który wspaniale łączy ze sobą fikcję literacką z literaturą zaangażowaną. Autorka ma niezwykły dar poruszania tematów trudnych i bolesnych, z wrodzoną sobie delikatnością, a jednocześnie wymusza na czytelniku zgłębienie danego zjawiska społecznego w innych źródłach, jeśli ten rzecz jasna, czuje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To chyba moja piąta powieść Majgull Axelsson i zdecydowanie jedna z lepszych. Literatura skandynawska jest kategorią samą w sobie i to w wielu gatunkach. Autorka była wielokrotnie nagradzana i jest uznaną dziennikarką i pisarką. Nie wymaga więc rekomendacji. Choć nie lubię tego określenia, to tu jest wyjątkowo na miejscu, to JEST literatura zaangażowana. Jest o świecie podzielonym na zamożnych i biednych, o świecie, w którym kilkuletnie dzieci pracują, by utrzymać młodsze rodzeństwo, a ludzie w drogich, markowych ciuchach poprawiają sobie humor zajmując się działalnością charytatywną.
Przy tym jest to świetnie napisana powieść, od której nie sposób się uwolnić. Najpierw czytając, później wyrzucić to z głowy. Może dlatego jest szczególnie DOBRA?

To chyba moja piąta powieść Majgull Axelsson i zdecydowanie jedna z lepszych. Literatura skandynawska jest kategorią samą w sobie i to w wielu gatunkach. Autorka była wielokrotnie nagradzana i jest uznaną dziennikarką i pisarką. Nie wymaga więc rekomendacji. Choć nie lubię tego określenia, to tu jest wyjątkowo na miejscu, to JEST literatura zaangażowana. Jest o świecie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przejmujący obraz życia na Filipinach widziany oczyma pracownicy szwedzkiej ambasady, zestawiany z obrazami z dzieciństwa spędzonego w Szwecji nie takiej, jaką zwykle wyobrażamy sobie na podstawie znanych nam stereotypów oraz traumą związaną z opieką nad umierającą matką.
Książka napisana przez autorkę niezwykle wrażliwą, bardzo sprawnie opisującą swoje stany psychiczne, dlatego wciąga i czyta się ją jednym tchem.

Przejmujący obraz życia na Filipinach widziany oczyma pracownicy szwedzkiej ambasady, zestawiany z obrazami z dzieciństwa spędzonego w Szwecji nie takiej, jaką zwykle wyobrażamy sobie na podstawie znanych nam stereotypów oraz traumą związaną z opieką nad umierającą matką.
Książka napisana przez autorkę niezwykle wrażliwą, bardzo sprawnie opisującą swoje stany psychiczne,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Piekło to inni" J.P. Sartre
Przejmujący debiut Majgull Axelsson.
Bohaterka jest przedstawicielką szwedzkiej ambasady na Filipinach. Kiedy wybucha wulkan Pinatubo, Cecylia, próbując się ratować, znajduje schronienie w opuszczonym domu. Towarzyszy jej kierowca Ricky, tajemniczy Butterfield Berglund, mała Dolores i opętany nienawiścią Nog-Nog. Czytelnik poznaje historie tych postaci stopniowo i każda z opowieści jest wstrząsająca.
Majgull Axelsson pisze o biedzie, niesprawiedliwości społecznej, wykluczeniu, pracy dzieci w filipińskich fabrykach, przymusowej sterylizacji dopuszczonej szwedzkim prawem.
Cecylia zmaga się też ze swoimi demonami, traumami dzieciństwa. Czuwanie przy umierającej matce wyzwala falę wspomnień, które Cecylia wolałaby zasypać zapomnieniem.
Piekło to my. Nosimy w sobie niepokoje, żale, zadry, strach, obojętność.
Piękna, trudna i zapadająca głęboko w pamięć to książka, ale tak właśnie pisze Majgull Axelsson. Boleśnie.

"Piekło to inni" J.P. Sartre
Przejmujący debiut Majgull Axelsson.
Bohaterka jest przedstawicielką szwedzkiej ambasady na Filipinach. Kiedy wybucha wulkan Pinatubo, Cecylia, próbując się ratować, znajduje schronienie w opuszczonym domu. Towarzyszy jej kierowca Ricky, tajemniczy Butterfield Berglund, mała Dolores i opętany nienawiścią Nog-Nog. Czytelnik poznaje historie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Choć uwielbiam głębię problemów które przedstawia w swoich powieściach autorka czytanie Drogi do piekła szło mi topornie. Historia powinna być zamieszczona na połowie tych stron.

Choć uwielbiam głębię problemów które przedstawia w swoich powieściach autorka czytanie Drogi do piekła szło mi topornie. Historia powinna być zamieszczona na połowie tych stron.

Pokaż mimo to

Co mają ze sobą wspólnego Filipiny i Szwecja? Toż to dwa krańcowo różne światy i połączenie ich w jednej powieści zdawać by się mogło dość pokraczną woltą... A jednak jeśli czytać je w kontekście skandynawskiej mitologii, wyraźnie układają się w dwie legendarne krainy, które utożsamiać można z rajem i piekłem. I choć w suchej recenzji taka charakterystyka może wydać się napuszona i sztywna, autorka wybrnęła z tej symboliki naprawdę dobrze.

Piekło Filipin - z wszechobecną biedą, zacofaniem, wykorzystywaniem dzieci do nielegalnych prac - doprowadzone zostało do skrajnej postaci, niejako zintensyfikowane w swojej apokaliptycznej tragiczności poprzez wplecenie w akcję wybuchu wulkanu Pinatubo. Dało to pole do manewru w ukazaniu ludzkiej bezwzględności, podłości, bezradności wobec żywiołu, ale równocześnie - pozwoliło grupie bohaterów powieści stworzyć kilkudniową namiastkę podszytego niepewnością i trwogą szczęścia, połączyć kilka nieznajomych osób w kręgu bliskości i przyjaźni.

Raj symbolizowany przez Szwecję, wbrew pozorom nie jest wcale miejscem, gdzie chciałoby się spędzić wieczność. Autorka ukazała ten świat jako pozornie schludny, czysty i zadbany, gdzie ludzie żyją na dobrym poziomie, mogąc być powodem zazdrości innych europejskich narodów. Sęk w tym, że pod powierzchnią tej pokazowej schludności kryje się wiele brudów i zła: nietolerancja, przemoc w rodzinie, choroby psychiczne, życiowa nieporadność. Coś, co sprawia, że ludzie chcą stamtąd jak najdalej uciec, stłumić w sobie wspomnienia z dzieciństwa, zapomnieć, poskładać sobie życie w nowym środowisku, gdzie niechciane tajemnice pozostaną w ukryciu... Rodzi to mnóstwo osobistych dramatów i tragedii, sprawia, że dzieci wyrastają na skrzywionych psychicznie dorosłych, przez resztę życia nosząc w sobie własne, prywatne piekło...

Najgorsze, że tak naprawdę żadne rozwiązanie nie wydaje się tu dobre, a każdy wybór budzi poczucie winy i domaga się ciągłego usprawiedliwiania. Czy problemem jest specyficzna skandynawska kultura? Polityka? Wychowanie? Położenie geograficzne, sprzyjające depresjom i zaburzeniom psychicznym? Pewnie częściowo tak, ale czyż z drugiej strony nie są to wszystko bardziej uniwersalne problemy, trapiące współczesną cywilizację zachodnią?

Cóż, w tej książce nie próżno szukać odpowiedzi na te pytania. Próżno też szukać nadziei - ale do tego autorka zdążyła już swoją twórczością przyzwyczaić. Ta książka może być policzkiem, wymierzonym w twarz współczesnego człowieka cywilizowanego. Nie za karę. Ale żeby się otrząsnął. Żeby wyrwał się z cukierkowego samozadowolenia i przejrzał na oczy. Żeby spróbował zerknąć trochę dalej, niż czubek własnego nosa...

Co mają ze sobą wspólnego Filipiny i Szwecja? Toż to dwa krańcowo różne światy i połączenie ich w jednej powieści zdawać by się mogło dość pokraczną woltą... A jednak jeśli czytać je w kontekście skandynawskiej mitologii, wyraźnie układają się w dwie legendarne krainy, które utożsamiać można z rajem i piekłem. I choć w suchej recenzji taka charakterystyka może wydać się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Droga do piekła to powieść która przedstawia część historii życia Cecylii Lind nie tylko jako ambasadorki Szwecji na Filipinach,ale także jako dziecko,stosunki pomiędzy rodzicami,jej stosunki z matką,a także z przyjaciółką Maritą.
Droga do piekła gdy mama głównej bohaterki jest ciężko chora.Tymczasem Cecylia wyjeżdża do Filipin ,dostaje zadanie eskortowania szwedzkiego obywatela,który obecnie przebywa w więzieniu na Filipinach ,któremu kończy się kara i ma zostać przewieziony do szpitala.Tymczasem w miejscowości której przebywają wybucha wulkan Pinatubo,w wyniku którego dochodzi do paniki a Cecylia wraz z kierowcą ambasady i więżniem Szwedzkim uciekają , i decydują się na jazdę bocznymi drogami,po drodze spotykają nieprzytomną dziewczynkę Dolores ,której decydują się pomoc ,mimo utrudnionego kontaktu,gdy znajdują schronienie,niespodziewanie w ich samochodzie znajduje się mężczyzna posiadający broń ,który okaże się filipińskim rebeliantem,nienawidzący białych ludzi.Gdy mężczyzna którego znależli dochodzi do siebie zamierza zabić ludzi którzy go uratowali Cecylia ucieka z Dolores ,jednak Cecylia w panice traci ją i w strachu przed śmiercią ucieka ,traci przytomność ,aż dociera do obozu uchodżców ,z którego otrzymuje pomoc i dociera do Szwecji.
Droga do piekła to historia z życia Cecylii Lind nie tylko szwedzkiej ambasadorki, ale także dziecka i osoby w młodzieńczym wieku,jej problemy w wieku szkolnym ,oraz stosunki z rodzicami szczególnie matką.
Książka ma dość zróżnicowaną,mieszną konstrukcję powieści jednak nie wprowadza ona chaosu w odbiorze tego jak czyta się powieść,raczej ją wzbogaca,gdyż poznajemy nowe postacie w powieści ,które urozmaicają akcję powieści .

Droga do piekła to powieść która przedstawia część historii życia Cecylii Lind nie tylko jako ambasadorki Szwecji na Filipinach,ale także jako dziecko,stosunki pomiędzy rodzicami,jej stosunki z matką,a także z przyjaciółką Maritą.
Droga do piekła gdy mama głównej bohaterki jest ciężko chora.Tymczasem Cecylia wyjeżdża do Filipin ,dostaje zadanie eskortowania szwedzkiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to