Stało to u mnie dobre 20 lat na półce. Kojarzę, że była to kiedyś "kultowa" pozycja new weird. Może nie te lata, ale strasznie mnie to umęczyło. O ile początek i pomysł są interesujące to od 1/3 zmienia się to w wymuszone, artystowskie pitolenie o niczym. Mogła sobie dalej stać.

Stało to u mnie dobre 20 lat na półce. Kojarzę, że była to kiedyś "kultowa" pozycja new weird. Może nie te lata, ale strasznie mnie to umęczyło. O ile początek i pomysł są interesujące to od 1/3 zmienia się to w wymuszone, artystowskie pitolenie o niczym. Mogła sobie dalej stać.

Nie oczekiwałem po tej pozycji powtórzenie dzieła "Lot nad kukułczym gniazdem". "Dziwne anioły" mają inny wymiar, a właściwie więcej wymiarów. Są w niej myśli głównego bohatera, jego zmagania na pograniczu zdrowego rozsądku, uczuć, często nienazwanych oraz próby pojęcia umysłu schizofrenika.
Ten ostatni element też nie jest szczególnie podrkeśolny, może próba zrozumienia, to niewłaściwe określenie, raczej kolejne poziomy wczucia się w ból psychiczny, które jego przyjaciel wyraża poprzez obrazy.
W tej książce zaciera się granica między "normalnością" o obłędem. I to ciągłe lawirowanie między tymi dwoma światami ma dla mnie dużą wartość. Bardzo ciekawa pozycja.

Nie oczekiwałem po tej pozycji powtórzenie dzieła "Lot nad kukułczym gniazdem". "Dziwne anioły" mają inny wymiar, a właściwie więcej wymiarów. Są w niej myśli głównego bohatera, jego zmagania na pograniczu zdrowego rozsądku, uczuć, często nienazwanych oraz próby pojęcia umysłu schizofrenika.
Ten ostatni element też nie jest szczególnie podrkeśolny, może próba zrozumienia,...

Absolutnym numerem jeden są książki mojej ukochanej autorki Kathe Koja! Każda książka przełożona na język polski jest dla mnie bestsellerem! Począwszy od „Urazów mózgu”, poprzez „Dziwne Anioły” aż po „Skórę” itd... Świat, który tworzy, jak go opisuje, jest tak wciągający, że nie sposób się od niego oderwać. Jest mroczny, barwny, wyobraźnia dosłownie świruje! W kilku słowach: szaleństwo, iluzja, horror.
POLECAM!!!

Absolutnym numerem jeden są książki mojej ukochanej autorki Kathe Koja! Każda książka przełożona na język polski jest dla mnie bestsellerem! Począwszy od „Urazów mózgu”, poprzez „Dziwne Anioły” aż po „Skórę” itd... Świat, który tworzy, jak go opisuje, jest tak wciągający, że nie sposób się od niego oderwać. Jest mroczny, barwny, wyobraźnia dosłownie świruje! W kilku...

Na pewno nie jest to książka z gatunku lekkich i łatwych. Jest bardzo dobrze napisana, wstrząsająca i wzruszająca, widać, ze Kathe Koja lubi zagłębiać się w umysły ludzi nie do końca przystosowanych do życia w społeczeństwie. Jest to absolutnie proza na poziomie (tak czuję) książki Kena Keseya, chociaż opisuje całkiem różne historie i odrębne światy; czy autorce zależało na tym, żeby opisać atmosferę szpitala psychiatrycznego? Nie. przyznam, że Lot... znam tylko z filmu, nie z książki, ale przecież tylko ślepiec nie zauważy oczywistych różnic w podejściu do tematu chorób psychicznych. To nie ma być dokument ani dziennik przeżyć osoby chorej, tylko całkowicie subiektywna relacja wrażeń osoby zdrowej psychicznie, która pozostaje w bliskim związku emocjonalnym z osobą chorą i przez to "nieprzystosowaną". Dlatego nie rozumiem, jak można porównywać dwie tak różne książki i jedną z nich przekreślać całkowicie, bo autor dał się ponieść swojej wyobraźni; to nie jest ani zapis choroby, ani jej szczegółowe studium. Kto tego nie rozumie, niech zostawi książki tej autorki, bo nigdy go nie uwiodą. Mnie one uwodzą.

Na pewno nie jest to książka z gatunku lekkich i łatwych. Jest bardzo dobrze napisana, wstrząsająca i wzruszająca, widać, ze Kathe Koja lubi zagłębiać się w umysły ludzi nie do końca przystosowanych do życia w społeczeństwie. Jest to absolutnie proza na poziomie (tak czuję) książki Kena Keseya, chociaż opisuje całkiem różne historie i odrębne światy; czy autorce zależało na...

Książka od samego początku mnie wręcz zahipnotyzowała. Ciągle miałam niedosyt, chciałam jak najszybciej się dowiedzieć, co się stanie. Niesamowita.
Wątek choroby wokół, którego kręci się historia został opisany nawet dobrze. Robin i Saskia sprawiali wrażenie wybrańców. Byli postaciami jedynymi w swoim rodzaju. W szczególności uzdolniony plastycznie Robin, który nie tyle był malarzem, co jak określa autorka wizjonerem.
Wciągająca i jedynym jej minusem jest to, że tak szybko się kończy :)
Polecam.

Książka od samego początku mnie wręcz zahipnotyzowała. Ciągle miałam niedosyt, chciałam jak najszybciej się dowiedzieć, co się stanie. Niesamowita.
Wątek choroby wokół, którego kręci się historia został opisany nawet dobrze. Robin i Saskia sprawiali wrażenie wybrańców. Byli postaciami jedynymi w swoim rodzaju. W szczególności uzdolniony plastycznie Robin, który nie tyle był...

Ni to groza, ni to studium choroby... Jedno jest pewne. Autorce daleko do tego, co przedstawiał choćby Ken Kesey w swojej najbardziej znanej powieści. Niestety, pani Koja ludzi chorych psychicznie widziała na obrazkach albo w gatunkowym kinie amerykańskim.

Ni to groza, ni to studium choroby... Jedno jest pewne. Autorce daleko do tego, co przedstawiał choćby Ken Kesey w swojej najbardziej znanej powieści. Niestety, pani Koja ludzi chorych psychicznie widziała na obrazkach albo w gatunkowym kinie amerykańskim.

Już raz wypożyczyłam tę książkę... Niestety nie miałam do niej serca, zbyt ciężko mi się ją czytało. Może kiedyś...

Już raz wypożyczyłam tę książkę... Niestety nie miałam do niej serca, zbyt ciężko mi się ją czytało. Może kiedyś...

Mało profesjonalna ta moja ocena bardziej subiektywna głównie sposób narracji i jego specyficzność tu szwankują ale nie tylko to...

Mało profesjonalna ta moja ocena bardziej subiektywna głównie sposób narracji i jego specyficzność tu szwankują ale nie tylko to...

"Ja nie umieram. Chodź i popatrz."

"Ja nie umieram. Chodź i popatrz."

Przebrnęłam, było ciężko

Przebrnęłam, było ciężko