Jason Christopher Hartley to inteligentny i bystry chłopak, który jednak sprawia duże problemy wychowawcze. Za swoje sarkastyczne podejście do obowiązków oraz redagowanie nielegalnej szkolnej gazetki, w której wyśmiewa innych rówieśnikach i wychowawców, zostaje pozbawiony możliwość studiowania na prestiżowej uczelni oraz objęty kuratelą kuratora. Dodatkowo ma zły kontakt ze swoim ojcem, nie potrafią się ze sobą porozumieć. W wyniku braku możliwość kontynuowania nauki, od 17 roku życia służy w Gwardii Narodowej. Zostaje świadkiem ataku na World Trade Center, współuczestniczy w tym tragicznym wydarzeniu, czuje bliskość i ogrom tragedii, co powoduje postanowienie całkowitego oddania się kraju poprzez służbę wojskową. Przyjmuje rozkaz uczestniczenia w misji w Iraku. 2004 roku trafia w serce wojny XXI w. na Bliskim Wschodzie, toczącej się między Amerykanami a terroryzmem.

Wojna w Iraku była jednym z najbardziej kontrowersyjnych i medialnych wydarzeń tamtych lat. Ogromny chaos w podawanych informacjach spowodował, że większość ludzi poczuło się celowo manipulowanych, a cel przekazu do dziś nie jest znany. Relacje żołnierza, uczestniczącego w tych wydarzeniach, pozwalają nam na obiektywny wgląd w strukturę wojny toczącej się za wielką wodą.

Pamiętnik J. Hartley to zbiór doświadczeń, anegdot i osobistych refleksji dotyczących stacjonowania w Fort Drum i Fort Polk w USA, Camp Udairi w Kuwejcie oraz w pobliżu miasta Ad Dujayl w Iraku. Opisuje w nim wojskową rzeczywistość oraz przebieg misji, w których przyszło mu służyć, tak jak je zapamiętał. O tych wydarzeniach nie dowiemy się z mediów, dlatego jego zapiski są cenne i niezwykle interesujące dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej.

J. Hartley otwarcie przyznaje się, że ma upodobanie w walce i służbie krajowi. Czasami walki traktuję wręcz jak zabawę z dzieciństwa, tyle, że z prawdziwymi broniami i ofiarami. Do wojska wstąpił po to ,,by móc opowiadać fajne anegdoty'', jak mówi. Dzięki sarkazmowi umiejętnie wytyka wszystkie absurdy i nonsensy armii, jej śmieszność i niedorzeczność. Przełamuje także tematy tabu. Przedstawia portret wojskowej codzienności zwykłego żołnierza, między innymi pisze o idiotycznych zabawach, masturbowaniu ale również o tęsknocie i cierpieniu po stracie przyjaciela. Z ogromną otwartością i szczerością pisze o tym, czego dopuszcza się amerykańska armia oraz jakie czyny popełniają Irakijczycy. Jak łatwo przychodzi odruch przemocy tam, gdzie nie jest wcale wymagany oraz jak kształtuje się tożsamość człowieka po przeżyciach, jakie niesie ze sobą wojna.

Niecenzuralny, wręcz rubaszny styl opowiadania, ale również ogromna wrażliwość ubarwia całość wspomnień i podnosi ich autentyczność. J. Hartley szokuje i burzy schematy oraz stereotypy o przykładnym amerykańskim żołnierzu, komandosie walczącym tylko o dobry byt kraju, posłusznie wykonującym rozkazy, który nie cierpi i nie odczuwa strachu. Żartuje z tematów, których innych raczej unikają. Wypowiada kontrowersyjne opinie, kiedy inny milczą.
Dużą wadą książki jest ilość skrótowców pojawiających się w tekście. Nie wątpię w to, że J. Hartley oraz wszyscy inni żołnierze są znakomici w tym co robią i znają wszystkie możliwe skróty broni, organizacji itp., jednak dla czytelnika kompletnie nieznającym się na militariach to duże utrudnienie. Z tyłu książki znajduje się słowniczek, ale ciągłe zaglądanie do niego bardzo rozprasza w czytaniu.

Podczas całej służby J. Hartley prowadzi bloga http://www.justanothersoldier.com/ , który pomaga nam w zobrazowaniu sobie niektórych wydarzeń, o których pisze w pamiętniku. Kilkakrotnie blog ten na rozkaz głównodowodzących był dezaktywowany, jednak J. Hartley ostatecznie postanowił za namową kolegów, pozostawić go w użyciu. Związku z tym spotkało go wiele przykrości, między innymi został oskarżony o ujawnianie tajemnicy wojskowej, złamanie Konwencji Genewskiej oraz nie wykonanie rozkazu dowódcy, co poskutkowało poważnymi konsekwencjami. Poświęcił się aby powiedzieć to, czego nie mówią środki masowego przekazu.

Stereotypy mówią, że amerykański żołnierz to co najmniej Rambo. Jason Hartley to po prostu żołnierz.

Moja ocena: 7/10

Jason Christopher Hartley to inteligentny i bystry chłopak, który jednak sprawia duże problemy wychowawcze. Za swoje sarkastyczne podejście do obowiązków oraz redagowanie nielegalnej szkolnej gazetki, w której wyśmiewa innych rówieśnikach i wychowawców, zostaje pozbawiony możliwość studiowania na prestiżowej uczelni oraz objęty kuratelą kuratora. Dodatkowo ma zły kontakt ze...

A mi się podobało.
Chopak nie sili się na wysokie pisarstwo, on po prostu pisze bloga.
Jak mam uczulenie na wszelką amerykańszczyznę, tak to czytalo mi się dobrze. Dzięki typowemu "hamerykańskiemu" podejściu do wszystkiego - od swojej przeszłości, przez dorosłe życie, na służbie kończąc, wydawało mi się to wszystko prawdziwe. Przedmówczyni zarzuciła Hartleyowi "akcję bez akcji". Mi się wydaje, że tam jest dokładnie tyle akcji, co w typowym pamiętniku. Facet nie udawał przynajmniej, że chce napisać scenariusz do kolejnego propagandowego filmu o amerykańskich chłopcach.
Przeplatanie jest w moim guście - on skacze po tematach - dziś pisze o jakiejś lasce, następnego dnia o napełnianiu magazynków i zasadzie zgodnie z którą przy tym postępuje, później znowu skacze do swoich odczuć na temat skomplikowanych stosunków miedzy ludzmi w wojsku itd. Nie wszystkie jego zapatrywania mi się podobają, z wieloma się nie zgadzam, ale jakoś mnie nie oburza.
Dla mnie jest autentyczny.
Pamiętnik fajnie myślącego, ale jednak przeciętnego, gościa z karabinem.
Nic ponad to.

Chociaż... tyle jest mowy o tym, jak go zdegradowali i jak to ujawniał tajemnice służbowe. Z bloga już jakiś czas temu zniknęły wszystkie zdjęcia. A ja tam żadnych tajemnic nie widzę. Nic, czego by opinia publiczna nie znała. Myślę, że żadna armia, a tym bardziej amerykańska, nie pozwoliłaby sobie na ujawnienie czegokolwiek w imie wolności słowa. Więcej tu o aspektach homoseksualnych, usiłowaniu znalezienia jakiejś babki do "przelecenia", onanizowaniu się i "mydlenia oczu" bzdurami mniejszymi i większymi, niż o faktycznej wojaczce sensu stricte. To są te niewygodne tajemnice?
Im dłużej się temu przyglądam, tym bardziej widzę w tym "chłyt marketingowy".

Ostatnio wróciła z Iraku ostatnia grupa amerykanów. W "Polityce" był o tym ostatnio sążnisty artykuł, zaczynający się sceną oczekiwania rodziców na lotnisku na powracającego syna. Jedne z jego pierwszych słów brzmiały:
"..robiliśmy tam rzeczy, o których nie mówi się nawet matce i ojcu."

I co do tego nie mam najmniejszych wątpliwości....

[Ale w tym pamiętniku tych rzeczy nie znajdziecie...]

A mi się podobało.
Chopak nie sili się na wysokie pisarstwo, on po prostu pisze bloga.
Jak mam uczulenie na wszelką amerykańszczyznę, tak to czytalo mi się dobrze. Dzięki typowemu "hamerykańskiemu" podejściu do wszystkiego - od swojej przeszłości, przez dorosłe życie, na służbie kończąc, wydawało mi się to wszystko prawdziwe. Przedmówczyni zarzuciła Hartleyowi "akcję bez...

Książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Z reguły nie czytuje książek o tematyce militarnej i wojennej. Sięgnęłam po nią niejako z przymusu ;) i nie mogłam się oderwać.
Jest to pamiętnik autora, żołnierza amerykańskiej Gwardii Narodowej, zawierający opis przebiegu jego ponad rocznej służby w Iraku. Autor z humorem przedstawia relacje z życia w bazie. Przytacza też anegdoty odnoszących się do przeszłości nie tylko jego, ale również kolegów z oddziału.
Całość bardzo fajnie dopełnia blog autora http://blog.justanothersoldier.com/ gdzie można zobaczyć to, o czym się czyta.
Polecam.

Książka bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Z reguły nie czytuje książek o tematyce militarnej i wojennej. Sięgnęłam po nią niejako z przymusu ;) i nie mogłam się oderwać.
Jest to pamiętnik autora, żołnierza amerykańskiej Gwardii Narodowej, zawierający opis przebiegu jego ponad rocznej służby w Iraku. Autor z humorem przedstawia relacje z życia w bazie. Przytacza też...

Nie skończyłam. Nie dałam rady. Ksiażka całkowicie nie pod moje "podniebienie". Nudne opisy, przedłuzane akcje, i .. akcja bez akcji.

Nie skończyłam. Nie dałam rady. Ksiażka całkowicie nie pod moje "podniebienie". Nudne opisy, przedłuzane akcje, i .. akcja bez akcji.

Męczyłam się. Hartley nie ma "lekkości" w pisaniu.

Męczyłam się. Hartley nie ma "lekkości" w pisaniu.

Polecam wszystkim zainteresowanym tą tematyką. Napisana bez standardowego, amerykańskiego patosu pokazująca, że nie tylko polska armia tonie w absurdzie.

Polecam wszystkim zainteresowanym tą tematyką. Napisana bez standardowego, amerykańskiego patosu pokazująca, że nie tylko polska armia tonie w absurdzie.

Ciekawa historia drugiej wojny w Zatoce Perskiej widzianej oczami żołnierza. Książka obala wiele mitów na temat wojny. Tam nie ma bohaterstwa, jest natomiast sprzątanie toalety i ścielenie łóżka.

Ciekawa historia drugiej wojny w Zatoce Perskiej widzianej oczami żołnierza. Książka obala wiele mitów na temat wojny. Tam nie ma bohaterstwa, jest natomiast sprzątanie toalety i ścielenie łóżka.

Miło przeczytać amerykańską książkę o wojnie w Iraku, bez patosu, bez łopoczącej w tle flagi.

Miło przeczytać amerykańską książkę o wojnie w Iraku, bez patosu, bez łopoczącej w tle flagi.

Wojna w Iraku ciekawie i szczerze opisana z perspektywy żołnierza.

Wojna w Iraku ciekawie i szczerze opisana z perspektywy żołnierza.