Kocham Leśmiana, ale mimo to "Sad rozstajny", będący debiutanckim tomikiem poety, zapamiętam jako spore rozczarowanie. Porwał mnie tutaj zaledwie jeden jedyny wiersz zatytułowany - "Wieczory". Być może ten zbiór okazał się dla mnie zbyt trudny, zbyt niezrozumiały. Nie potrafiłam się wczuć, zatopić w magicznym klimacie kreowanym przez Leśmiana. Do "Łąki" i "Napoju cienistego" z pewnością będę wracać, zaś "Sad rozstajny" najprawdopodobniej skończy kurząc się gdzieś w zakamarkach mego pokoju i mej pamięci.


No to plum!
Wasza Złota Rybka;)

Kocham Leśmiana, ale mimo to "Sad rozstajny", będący debiutanckim tomikiem poety, zapamiętam jako spore rozczarowanie. Porwał mnie tutaj zaledwie jeden jedyny wiersz zatytułowany - "Wieczory". Być może ten zbiór okazał się dla mnie zbyt trudny, zbyt niezrozumiały. Nie potrafiłam się wczuć, zatopić w magicznym klimacie kreowanym przez Leśmiana. Do "Łąki" i "Napoju...

Z Leśmianem zgadzam się tylko w jednym, należy całować się zawsze tak, jakby to miał być pocałunek ostatni w życiu, nigdy inaczej!

Nie moja wrażliwość, bardzo archaiczne słownictwo, umiłowanie jakieś takie dla duchowości człowieka, z której jestem wyzuta, romantyczne to jest tu każde drzewo. Doceniam piękno przyrody, ale nie tak, nie jest dla mnie odniesieniem do całości istnienia. Miłość u poety jest zawsze taka nadęta, a kiedy pisze o cielesności nigdy nie wiem co ma do końca na myśli, tak bardzo jestem od tego odległa. Poezja Leśmiana powinna spodobać się wrażliwym duszom.

Wyzwanie czytelnicze LC marzec 2021: Przeczytam książkę kierując się tagami z bazy LC: #poezjapolska (15).

Z Leśmianem zgadzam się tylko w jednym, należy całować się zawsze tak, jakby to miał być pocałunek ostatni w życiu, nigdy inaczej!

Nie moja wrażliwość, bardzo archaiczne słownictwo, umiłowanie jakieś takie dla duchowości człowieka, z której jestem wyzuta, romantyczne to jest tu każde drzewo. Doceniam piękno przyrody, ale nie tak, nie jest dla mnie odniesieniem do całości...