Mogliby w końcu kogoś zabić

Moja recenzja tutaj:
https://www.instagram.com/p/C5C-rEEtxGu/

Moja recenzja tutaj:
https://www.instagram.com/p/C5C-rEEtxGu/

Książka rewelacyjna, polecam.

Książka rewelacyjna, polecam.

Nie przepadam za opowiadaniami.
Za szybko się wszystko dzieje. Nie ma stopniowania napięcia i rozwijania poszczególnych wątków.
Mimo, że niektóre opowiadania były dobre, to żadne z nich nie zachwyciło mnie na tyle by je wyróżnić!

Nie przepadam za opowiadaniami.
Za szybko się wszystko dzieje. Nie ma stopniowania napięcia i rozwijania poszczególnych wątków.
Mimo, że niektóre opowiadania były dobre, to żadne z nich nie zachwyciło mnie na tyle by je wyróżnić!

177/180/2021
Bardzo nierówne te opowiadania, głównie pod względem zaciekawienia czytelnika. Być może wynika to z faktu, że reprezentują mocno zróżnicowane gatunki. Klasyczne kryminały, horrory straszące atmosferą, wampiry i zombiaki, sensacja... Ale warto przeczytać, chociażby ze względu na tą różnorodność. To jest zdecydowana przewaga opowiadań nad powieścią.

177/180/2021
Bardzo nierówne te opowiadania, głównie pod względem zaciekawienia czytelnika. Być może wynika to z faktu, że reprezentują mocno zróżnicowane gatunki. Klasyczne kryminały, horrory straszące atmosferą, wampiry i zombiaki, sensacja... Ale warto przeczytać, chociażby ze względu na tą różnorodność. To jest zdecydowana przewaga opowiadań nad powieścią.

Fajny zbiór opowiadań. Dobry dla tych, którzy nie są za dobrze obeznani z polskimi autorami kryminałów. Najlepsze opowiadanie to "Noc wszystkich trupów" Łukasza Śmigla wypełnione brutalnością. Niezły jest też "Kosztowny błąd" Jacka Skowrońskiego, gdzie spotykamy ciekawy duet. Reszta opowiadań jest trochę lepsza niż średnia, albo przypomina bardziej seriale typu "Trudne sprawy" niż kryminał.

Fajny zbiór opowiadań. Dobry dla tych, którzy nie są za dobrze obeznani z polskimi autorami kryminałów. Najlepsze opowiadanie to "Noc wszystkich trupów" Łukasza Śmigla wypełnione brutalnością. Niezły jest też "Kosztowny błąd" Jacka Skowrońskiego, gdzie spotykamy ciekawy duet. Reszta opowiadań jest trochę lepsza niż średnia, albo przypomina bardziej seriale typu "Trudne...

Tylko jedno opowiadanie mi się podobało, mianowicie "Kraina czarów Alicji Nowak", reszta jest średnia lub poniżej średniej.

Tylko jedno opowiadanie mi się podobało, mianowicie "Kraina czarów Alicji Nowak", reszta jest średnia lub poniżej średniej.

Nie ukrywam, że magnesem, który skłonił mnie do sięgnięcia po niniejszy tom było nazwisko Piotra Schmandta. Twórca postaci detektywa Ignaza Brauna, tropiącego przestępców na uliczkach dawnego Wejherowa, zaskoczy zapewne miłośników kryminałów retro. Tym razem autor znakomitej „Pruskiej zagadki” zaserwował czytelnikom współczesną historię o pedantycznie poukładanym życiu młodej kobiety, dyrektorki prywatnej szkoły, które pewnego dnia zostaje gwałtownie zakłócone przez trudne do wyjaśnienia zmiany, zachodzące w jej idealnie urządzonym i uporządkowanym mieszkaniu. Czyżby krył się za nimi tajemniczy prześladowca?

Wiecej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2016/03/mogliby-w-koncu-kogos-zabic.html

Nie ukrywam, że magnesem, który skłonił mnie do sięgnięcia po niniejszy tom było nazwisko Piotra Schmandta. Twórca postaci detektywa Ignaza Brauna, tropiącego przestępców na uliczkach dawnego Wejherowa, zaskoczy zapewne miłośników kryminałów retro. Tym razem autor znakomitej „Pruskiej zagadki” zaserwował czytelnikom współczesną historię o pedantycznie poukładanym życiu...

Moja recenzja:
http://literaturomania.blogspot.com/2016/01/mogliby-w-koncu-kogos-zabic-zbior.html

Moja recenzja:
http://literaturomania.blogspot.com/2016/01/mogliby-w-koncu-kogos-zabic-zbior.html

"Mogliby w końcu kogoś zabić" - zbiór opowiadań, których znajdziemy w nim aż 10. Jak to zwykle w takich przypadkach bywa poziom opowiadań jest różny. Tak samo jest i tutaj, trafiamy na opowiadania lepsze i gorsze jednak wszystkie można określić jako dobre lub bardzo dobre. Nie trafiamy tutaj na żadnego przeciętniaka. Nie będę się zbytnio rozpisywał nad każdym z nich po kolei, napomknę tylko coś o dwóch z nich. Pierwszym jest "Kraina czarów Alicji Nowak" autorstwa Ewy Ostrowskiej, mimo, że opowiadanie zbytnio nie pasuje tematycznie do reszty książki, ma ono w sobie to coś co sprawiło, że stało się ono moim ewidentnym faworytem ze wszystkich historii z książki. Najprawdopodobniej jest to zasługa klimatu w jakim utrzymany jest ten one-shot. Drugim będzie "Mogliby w końcu kogoś zabić" autorstwa Piotra Rowickiego. Ogólnie to się na nim lekko zawiodłem. Moim zdaniem historia w nim przedstawiona nadawała by się spokojnie na dłuższą powieść jednak w formie opowiadania zostawiło u mnie dość spory niedosyt oraz poczucie, że można było je zrobić lepiej, wolniej i obszerniej. Ogólnie to polecam zapoznać się z tą książką, jednak nie połykając od razu wszystkich opowiastek naraz. Ja zapoznawałem się z nimi na raty, tj. po jednym opowiadaniu, co i wam polecam.

"Mogliby w końcu kogoś zabić" - zbiór opowiadań, których znajdziemy w nim aż 10. Jak to zwykle w takich przypadkach bywa poziom opowiadań jest różny. Tak samo jest i tutaj, trafiamy na opowiadania lepsze i gorsze jednak wszystkie można określić jako dobre lub bardzo dobre. Nie trafiamy tutaj na żadnego przeciętniaka. Nie będę się zbytnio rozpisywał nad każdym z nich po...

Mogliby w końcu kogoś zabić... I zabijali ;)
Bardzo trudno ocenić zbiór opowiadań. Niektóre są dobre, niektóre przeciętne, inne wręcz słabe. Trzy opowiadania mi się podobały dlatego daje mocną 6. Książkę polecam, nie jest ona wybitna ale na nudne wieczory idealna.

Mogliby w końcu kogoś zabić... I zabijali ;)
Bardzo trudno ocenić zbiór opowiadań. Niektóre są dobre, niektóre przeciętne, inne wręcz słabe. Trzy opowiadania mi się podobały dlatego daje mocną 6. Książkę polecam, nie jest ona wybitna ale na nudne wieczory idealna.