Powieść tę, drugą część dylogii (tom pierwszy to „Wschód Księżyca”),przeczytałem z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, podobnie jak w tomie pierwszym, otrzymujemy napisany z rozmachem, solidny utwór „twardej”, klasycznej SF, przedstawiający tym razem wizję politycznej oraz militarnej walki mieszkańców Bazy Księżycowej o niepodległość. Autor nawiązuje przy tym świadomie do powstania kolonistów amerykańskich przeciwko Koronie Brytyjskiej w XVIII w. Mimo woli nasuwa się również porównanie z klasyczną powieścią R.A. Heinleina „Luna to surowa pani”, poruszającą podobną tematykę. Każdy z Autorów rozwiązuje zresztą sytuację w różny sposób. „Wojna o Księżyc” wciąga i nie pozwala czytelnikowi oderwać się od lektury. Z czasem pojawia się jednak coraz więcej sceptycyzmu, dotyczącego różnego rodzaju niekonsekwencji oraz nielogiczności fabularnych. Najbardziej wątpliwy wydaje się motyw faktycznej nieśmiertelności głównego bohatera, wykorzystywany dla rozwiązywania różnych zapętleń fabuły na zasadzie „Deus ex machina”. Motyw ten B. Bova eksploatował już w tomie pierwszym (moim zdaniem, nadmiernie),obecnie podąża tym samym tropem. Odbieram to jako drogę na skróty i spodziewałbym się większej kreatywności.

Powieść tę, drugą część dylogii (tom pierwszy to „Wschód Księżyca”),przeczytałem z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, podobnie jak w tomie pierwszym, otrzymujemy napisany z rozmachem, solidny utwór „twardej”, klasycznej SF, przedstawiający tym razem wizję politycznej oraz militarnej walki mieszkańców Bazy Księżycowej o niepodległość. Autor nawiązuje przy tym świadomie...

Moja opinia o tej powieści to mocna siódemka. Wojna o Księżyc to kolejna część cyklu Droga przez Układ Słoneczny. Doug Stavanger i jego współpracownicy chcą się usamodzielnić w Bazie Księżycowej i ogłaszają jej niepodległość. Zdecydowanie jest to nie na rękę ONZ i jej sekretarzowi, który chce przejąć bazę, a nawet ją zniszczyć przy pomocy fanatyków sprzeciwiających się nanotechnologii. Na wojnie jak to bywa są ofiary i mamy ich tutaj trochę. Jest również bardzo nietypowa przemiana zachowania jednej z postaci, ciężkie chwile przeżywa również główny bohater, ale niezłomnie walczy o swoje marzenia. Po zakończeniu tego tomu coraz bardziej upewniam się, że przeczytam cały cykl. Powieść przeczytana na czytniku.

Moja opinia o tej powieści to mocna siódemka. Wojna o Księżyc to kolejna część cyklu Droga przez Układ Słoneczny. Doug Stavanger i jego współpracownicy chcą się usamodzielnić w Bazie Księżycowej i ogłaszają jej niepodległość. Zdecydowanie jest to nie na rękę ONZ i jej sekretarzowi, który chce przejąć bazę, a nawet ją zniszczyć przy pomocy fanatyków sprzeciwiających się...

Godna kontynuacja dobrze rozpoczętej serii. Kolejny raz dążenie do wiedzy, rozwoju i nowych osiągnięć technologicznych ściera się z typowo ludzką rządzą władzy i zysku oraz bezmyślną skłonnością do wojny w obronie niesprawdzonej, ale powszechnie uznawanej idei. Głupota ludzka nie zna granic, chciwość tym bardziej. Ale skoro nawet w epoce podbojów kosmosu mentalnie tkwimy w średniowieczu, dlaczego by do obrony zamiast ultranowoczesnych technik nie wykorzystać pokojowej taktyki rodem z Tybetu, wspartej o odpowiedni rozgłos w medialny?
Na pewno sięgnę po kolejne części cyklu!

Godna kontynuacja dobrze rozpoczętej serii. Kolejny raz dążenie do wiedzy, rozwoju i nowych osiągnięć technologicznych ściera się z typowo ludzką rządzą władzy i zysku oraz bezmyślną skłonnością do wojny w obronie niesprawdzonej, ale powszechnie uznawanej idei. Głupota ludzka nie zna granic, chciwość tym bardziej. Ale skoro nawet w epoce podbojów kosmosu mentalnie tkwimy w...

Druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej. Polecam.

Druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej. Polecam.

Jak wygrać wojnę bez oddania jednego strzału i inne dylematy. Cuda nanotechnologii i krajobrazy księżycowe.

Jak wygrać wojnę bez oddania jednego strzału i inne dylematy. Cuda nanotechnologii i krajobrazy księżycowe.

Nie spodziewałem się, że po przeciętnej poprzedniej części ta będzie taka fajna. Świetna kontynuacja. Wojna dobrze zrobiła opowieści o bazie księżycowej. polityka, kłamstwo na kłamstwie, kłamstwem pogania; intrygi - wszystko mamy i to w bardzo dobrym wydaniu. Polecam. warto było przebrnąć przez "Wschód Księżyca" - jako całość - świetne.
i zauważyłem, że autor lubi porównywać różne sytuacje do zburzenia Kartaginy

Nie spodziewałem się, że po przeciętnej poprzedniej części ta będzie taka fajna. Świetna kontynuacja. Wojna dobrze zrobiła opowieści o bazie księżycowej. polityka, kłamstwo na kłamstwie, kłamstwem pogania; intrygi - wszystko mamy i to w bardzo dobrym wydaniu. Polecam. warto było przebrnąć przez "Wschód Księżyca" - jako całość - świetne.
i zauważyłem, że autor lubi...

Super kontynuacja poprzedniej części !

Super kontynuacja poprzedniej części !

Lubię czytać książki Bena Bovy ponieważ jedynie nieznacznie popycha w przyszłość technologię przedstawioną w książce. Ludzie w dalszym ciągu muszą mieć niezgrabne kombinezony na Księżycu, w kosmosie dalej jest próżnia i panuje zerowe przyciąganie, Księżycowy pył lepi się do wszystkiego, itp. Dodatkowo intryga jest ciekawa, wielowątkowa, bohaterowie są znani z pierwszej części i dalej panuje wyraźny podział na dobro i zło. Napięcie umiejętnie stopniowane z trzymającym w napięciu wielkim finałem. Zdecydowanie polecam.

Lubię czytać książki Bena Bovy ponieważ jedynie nieznacznie popycha w przyszłość technologię przedstawioną w książce. Ludzie w dalszym ciągu muszą mieć niezgrabne kombinezony na Księżycu, w kosmosie dalej jest próżnia i panuje zerowe przyciąganie, Księżycowy pył lepi się do wszystkiego, itp. Dodatkowo intryga jest ciekawa, wielowątkowa, bohaterowie są znani z pierwszej...