To moje pierwsze spotkanie z Lemem i żałuję, że dopiero teraz. Jestem pod wrażeniem niesamowitej, wręcz genialnej wyobraźni autora! Stworzył w tej książce zupełnie nowe wszechświaty, w których technika łączy się z pięknem literackim, humorem i refleksją filozoficzną. Już sam pomysł "bajek dla robotów" jest mistrzostwem humoru, a wykonanie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Lem posługuje się piórem wybitnie, jest wirtuozem językowym, z łatwością tworzy nowe śmieszne, groteskowe słowa jak np. "elektrycerz", "pan podskrzeli" itp., igra z czytelnikiem, odwołując się do tradycji literackiej - baśni, podań ludowych osadzonych w futurystycznej przyszłości (lub alternatywnym kosmosie). Znakomicie żongluje pojęciami z najnowszej fizyki, chemii, technologii, które przekuwana baśń i czyni je zabawnymi. To nie są jednak tylko utwory dla dzieci, ale również powiastki filozoficzne. W bajce "Przyjaciel Automateusza" (mojej ulubionej ze zbioru) pod pozorami zabawy pojawia się głęboka refleksja na temat śmierci i nieistnienia. Zresztą ontologiczne rozważania na temat natury bytu i niebytu pojawiają się tez w innych miejscach. Podejrzewam, że to chyba stały leitmotiv u autora. Naprawdę, skojarzenia, pomysłowość, wirtuozerię językową Lema uważam po prostu za genialne. Absolutnie biorę się za jego następne książki. Bawiłam się przednie. Bardzo polecam zwłaszcza audiobook w wykonaniu Borysa Szyca, który pokazał tu swoje fenomenalne zdolności aktorskie/lektorskie. Świetna zabawa dla dzieci i rodziców!

To moje pierwsze spotkanie z Lemem i żałuję, że dopiero teraz. Jestem pod wrażeniem niesamowitej, wręcz genialnej wyobraźni autora! Stworzył w tej książce zupełnie nowe wszechświaty, w których technika łączy się z pięknem literackim, humorem i refleksją filozoficzną. Już sam pomysł "bajek dla robotów" jest mistrzostwem humoru, a wykonanie przeszło moje najśmielsze...

Bardzo nierówne. Niektóre opowiadania całkiem okej, niektóre nawet nie wiem o czym były.

Bardzo nierówne. Niektóre opowiadania całkiem okej, niektóre nawet nie wiem o czym były.

Podobało mi się to że roboty były takie chałupnicze, wykonane rzemieślniczo w garażu młotkiem i śrubkami, a nie z taśmy produkcyjnej) i miały całkiem ludzkie cechy. Świetna gimnastyka wyobraźni. Jednak nie wszystkie opowiadania mnie kupiły.

Podobało mi się to że roboty były takie chałupnicze, wykonane rzemieślniczo w garażu młotkiem i śrubkami, a nie z taśmy produkcyjnej) i miały całkiem ludzkie cechy. Świetna gimnastyka wyobraźni. Jednak nie wszystkie opowiadania mnie kupiły.

Bajki robotów - to połączenie bajek dla dzieci i cience fiction. Mało z nich zostaje na dłużej z czytelnikiem, takim jak ja. Jednak druga połowa bardziej mi się podobała od pierwszej. Szczególnie "Przyjaciel Automatesza" oraz "Król Globares i mędrcy". No i przygody konstruktorów Turla i Klapaucjsza.
Dużo tu zabaw z językiem które uwielbiam w tym wykonaniu. Mogę tu też dostrzec parę wątków ateistycznych, które spodobały mi się przez moje przekonania.
Ogólnie bawiłem się dobrze. Dziecku też bym przeczytał.

Bajki robotów - to połączenie bajek dla dzieci i cience fiction. Mało z nich zostaje na dłużej z czytelnikiem, takim jak ja. Jednak druga połowa bardziej mi się podobała od pierwszej. Szczególnie "Przyjaciel Automatesza" oraz "Król Globares i mędrcy". No i przygody konstruktorów Turla i Klapaucjsza.
Dużo tu zabaw z językiem które uwielbiam w tym wykonaniu. Mogę tu też...

Wow, co to było? Jak bogatą wyobraźnię trzeba mieć by napisać taką książkę. Było to moje pierwsze spotkanie z autorem i mam ochotę poznać więcej jego prac.

Wow, co to było? Jak bogatą wyobraźnię trzeba mieć by napisać taką książkę. Było to moje pierwsze spotkanie z autorem i mam ochotę poznać więcej jego prac.

55/100%

55/100%

Potęga umysłu!
Nie sposób czytać lub słuchać tych bajek bez zachowania pełnego skupienia.

Potęga umysłu!
Nie sposób czytać lub słuchać tych bajek bez zachowania pełnego skupienia.

Trochę czytałem, trochę słuchałem. Niezłe. Duża pomysłowość, ale bez zachwytów. Może nie ten czas.

Trochę czytałem, trochę słuchałem. Niezłe. Duża pomysłowość, ale bez zachwytów. Może nie ten czas.

Myślę, że gdybym czytała więcej science-fiction to podobałoby mi się bardziej. Uważam, że to naprawdę porządny zbiór opowiadań i dobrze się na nim bawiłam, ale jednak nie była to relaksująca rozrywka, bo musiałam mocno się skupić, żeby zrozumieć, co dokładnie czytam. Poziomem opowiadania były do siebie zbliżone, co prawda żadne nie wybiło się na tyle, żeby wybitnie miało mi zapaść w pamięć, ale to niekoniecznie jest wada, wręcz przeciwnie, bo każde było naprawdę satysfakcjonujące. Być może jeszcze kiedyś do nich wrócę, gdy nabiorę więcej doświadczenia z tym gatunkiem.

Myślę, że gdybym czytała więcej science-fiction to podobałoby mi się bardziej. Uważam, że to naprawdę porządny zbiór opowiadań i dobrze się na nim bawiłam, ale jednak nie była to relaksująca rozrywka, bo musiałam mocno się skupić, żeby zrozumieć, co dokładnie czytam. Poziomem opowiadania były do siebie zbliżone, co prawda żadne nie wybiło się na tyle, żeby wybitnie miało mi...

Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno, za siedmioma kwazarami, za siedmioma mgławicami, za siedmioma układami planetarnymi żył sobie pisarz i myśliciel o nazwisku Lem. Napisał i stworzył różne dzieła, między innymi zbiór opowiadań pt. "Bajki robotów". Dzieło to jest niezwykłe, rewelacyjne, zapadające w pamięć, działające na wyobraźnię, pełne literackich smaczków, odniesień i przede wszystkim warte uwagi oraz przeczytania pod wieloma względami.
Pisarz zaczerpnął z trzech literackich tygli i wyszedł z tego interesujący czytelniczy twór. Skrzyżował ze sobą tradycyjną baśń, literaturę fantasy oraz science fiction. Powstało z tego procesu aż piętnaście krótkich, ale niepospolitych bajek. Dorośli ludzie często opowiadają bajki swym dzieciom. Gdyby roboty miały potomstwo i opowiadały bajki swym młodszym mechanicznym i elektrycznym latoroślom, to tak by one mogły wyglądać, taką mogły by mieć formę i treść. Cała książka to dzieło specyficzne i z całą pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. Czysta rozrywka jest tu wymieszana z poważniejszymi wynurzeniami i moralną problematyką. Granica pomiędzy parodią, zwykłą literacką beztroską, prawie dziecięcą zabawą i poważniejszymi problemami, zagadnieniami natury filozoficznej, etycznej jest bardzo płynna. W dużej mierze od czytelnika i jego umiejętności umysłowych, albo aktualnych czytelniczych, osobistych potrzeb zależy, czy potraktuje dany utwór bardziej lub mniej rozrywkowo. Na oklaski i uznanie zasługuje słowotwórstwo, wyjątkowa gra językowa stosowana w bajkach oraz umiejętność kreowania niesamowitych, odległych, fantastycznych światów oraz bohaterów przez autora. Szczególnie polecam wydanie (Wydawnictwo Literackie) ze znakomitym, ciekawym posłowiem Jerzego Jarzębskiego pt. "Roboty i ludzie".
"Bajki robotów" to zbiór opowiadań z roku 1964, który nigdy nie był w żaden sposób zmieniany. Dla mnie jest to rzecz, którą w ostatecznym rozrachunku postanowiłem ocenić na osiem gwiazdek w skali od jednej do dziesięciu. Ocena jest więc wysoka, a co za tym idzie, książkę tę polecam.

Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno, za siedmioma kwazarami, za siedmioma mgławicami, za siedmioma układami planetarnymi żył sobie pisarz i myśliciel o nazwisku Lem. Napisał i stworzył różne dzieła, między innymi zbiór opowiadań pt. "Bajki robotów". Dzieło to jest niezwykłe, rewelacyjne, zapadające w pamięć, działające na wyobraźnię, pełne literackich smaczków,...