Wydawałoby się, że to przepis na sukces: umieścić w jednej powieści sylwetki dwóch barwnych bohaterów: Casanovy i Byrona, a do tego w tle Wenecja sprzed wieków, karnawałowy klimat epoki itd. Niestety, nieudolność autorki i przypuszczam, że również marna praca tłumacza sprawia, że to bardzo nudna lektura, pełna powtórzeń i irytujących dłużyzn (powinna być o połowę krótsza! - książka ma ponad 500 stron zadrukowanych małą czcionką!!!),ale najgorszy jest bombastyczny styl, jakim napisano tę powieść, po prostu nieznośny w czytaniu. Autorka obficie korzystała z pamiętników Casanovy, ale jego pamiętniki są o wiele ciekawsze od tej przeróbki/obróbki. A opracowanie historii Byrona, czarnego charakteru, to już zupełna żenada. Do tego idiotyczne wstawki-rozdziały z serii "Mówi kot". Kto jest masochistą i ma dużo czasu, może sprawdzić, jak zmarnować ciekawy temat, ale czasu nigdy nie jest za dużo, więc nie polecam - nawet osobom zafascynowanym Wenecją!

Wydawałoby się, że to przepis na sukces: umieścić w jednej powieści sylwetki dwóch barwnych bohaterów: Casanovy i Byrona, a do tego w tle Wenecja sprzed wieków, karnawałowy klimat epoki itd. Niestety, nieudolność autorki i przypuszczam, że również marna praca tłumacza sprawia, że to bardzo nudna lektura, pełna powtórzeń i irytujących dłużyzn (powinna być o połowę krótsza! -...

Przeczytałam dawno temu i zapamiętałam,ze względu na bardzo ciekawe opisy uczuć, obnażenie,poniekąd, naszych własnych, do których ciężko nam się przyznać, skonfrontować.... Chciałabym ją raz jeszcze dorwać (komuś pożyczyłam i mi nie oddał, wrrrr...) aby ocenić, czy jest tak fajna jak ją zapamiętałam, czy może ewoluowałam ;)Na ten moment, odwołując się do swoich wspomnień - bardzo polecam.

Przeczytałam dawno temu i zapamiętałam,ze względu na bardzo ciekawe opisy uczuć, obnażenie,poniekąd, naszych własnych, do których ciężko nam się przyznać, skonfrontować.... Chciałabym ją raz jeszcze dorwać (komuś pożyczyłam i mi nie oddał, wrrrr...) aby ocenić, czy jest tak fajna jak ją zapamiętałam, czy może ewoluowałam ;)Na ten moment, odwołując się do swoich wspomnień -...

Fascynująca opowieść o miłości, Casanowie i Byronie, osadzona w Wenecji przełomu XVIII i XIX wieku.

Kiedy kilkunastoletnia, doskonale zapowiadająca się malarka Cecilia Cornaro wpada w ramiona Casanony, nawet nie podejrzewa, że romans z najsłynniejszym weneckim kochankiem, dyplomatą, żołnierzem, poetą, awanturnikiem i podróżnikiem całkowicie odmieni jej życie... oraz nasze wyobrażenia o Casanovie.
Ale nie tylko o Casanovie, bowiem Cecylia miała też romans z inną znaną postacią epoki, z człowiekiem-mitem, George'em Byronem. Ten wzór romantycznego kochanka i uduchowionego artysty okazuje się zdemoralizowanym cynikiem, pozbawionym wszelkich zasad moralnych poza tymi, które sam dla siebie stworzył. Carnevale to fascynująca opowieść o dwóch różnych koncepcjach miłości, obalająca mity i pokazująca, że w każdej epoce i w każdym miejscu ludzkie nadzieje i cierpienia mają jednakową wagę.

Giacomo Girolamo Casanova, sypialniany satyr, nekromanta, hazardzista, alchemik, szpieg, jedyny człowiek, któremu udało się uciec z lochów w Pałacu Dożów. Nie tyle człowiek, ile symbol wyuzdania. Ludzie wyobrażają go sobie jako uosobienie wszelkich niegodziwości, w czarnym płaszczu i powiewającym fulardzie. Krążą o nim niepokojące pogłoski: że nie sposób mu się było oprzeć, że roztaczał magiczną seksualną moc, że wysysał kobiety jak dojrzały owoc.
Jednak zaledwie jedna trzecia pamiętników Casanovy dotyczy jego życia uczuciowego. Według obliczeń autorki książki dokonał stu trzydziestu miłosnych podbojów. Był aktywny seksualnie przez trzydzieści pięć lat, co daje mniej niż trzy przygody miłosne rocznie. Najbardziej aktywną częścią ciała Casanovy było jego serce. Współżycie intymne stanowiło, dla niego zaledwie rozrywkę. Kochał się z miłości. Bez niej, mawiał, nic nie jest warte.
Liczby. Casanova zawsze o nich myślał. Był kabalistą; wierzył w duchowość liczb, w jednorodność alfabetu i algebry. Wybierając zarówno kobiety, jak i miejsca schadzek, posługiwał się naukowymi metodami, z ogromnym zaangażowaniem ślęczał nad mapami i amuletami, planszami i tabelami. Cieszył się jak dziecko, kiedy u zbiegu czasu i miejsca czekała na niego kolejna miłość. Jeśli coś nie wychodziło, oznaczało to, że nic z tego nie będzie. W ten sposób oszczędzał sobie i swym kochankom goryczy rozczarowań i ukłuć zwątpienia.
Być pożądaną przez kogoś takiego jak Casanova to wspaniałe i niezwykłe doznanie. Jego zaloty były iście arkadyjskiej natury. Po to, by zdobyć kobietę, gotów był znosić wszelkie fizyczne i moralne upokorzenia. Kiedy miał czas, zalecał się subtelnie i niespiesznie; kiedy mu go brakowało, uciekał się niekiedy do pomocy prezentów i pieniędzy. Na miłość wydawał zawsze wszystko, co miał, prezentując cały towar na wystawie i nie ukrywając żadnych zapasów na zapleczu. Jak tylko jednak osiągnął upragniony cel, okazywało się, że to kobiety są górą, oddawał się bowiem z niemal religijną żarliwością spełnianiu kobiecych zachcianek i oczekiwań. Głęboko wierzył w to, iż kobieta odczuwa rozkosz znacznie bardziej intensywnie niż mężczyzna. I nic dziwnego, mawiał, przecież uczta najbardziej smakuje we własnym domu.

George Gordon Byron. Lord Byron. Jest szczupły, blady, ubiera się na czarno. Pozbawiony rodziców, mógłby uchodzić za osieroconego syna powieści grozy. Charakteryzują go emocjonalne okrucieństwo, nawyk łamania wszelkich zakazów oraz rozmaite obsesje. Terroryzuje kobiety, kąpiąc je na zmianę w wygłodniałym ogniu i lodowatej obojętności. Tak się dzieje, ponieważ od środka zżera go intensywna miłość, od której nikomu nie udało się nigdy uwolnić. Na myśl o tym, że mogłyby stać jej obiektem, kobiety drżą i omdlewają. Bohater Byronowski pielęgnuje w duszy martwy sekret, nie potrafi jednak porozumiewać się z ludźmi, w związku z czym nikt nie jest w stanie rozsupłać węzła zaciśniętego na jego duszy. Milczący i ponory, ożywia się tylko wówczas, kiedy może mówić o sobie, a wtedy nie ma sobie równych pod względem elokwencji. Nurza się z upodobaniem w ogromnym, choć słabo zdefiniowanym cierpieniu.
Podobnie jak Casanova, Byron stał się hasłem i zarazem metaforą. Casanova uosabiał wszystko di speciale w osiemnastym wieku, Byron natomiast, wydaje się, że sporo znaczył w nowym, zimnym stuleciu. Był duchem swoich czasów, ich gwiazdą i ozdobą, creme de la creme.

Carnevale - (karnawał) – samo słowo pochodzi z łaciny („carnem levare” – eliminacja mięsa) dlatego, że dawniej oznaczało przyjęcie, które odbywało się w ostatni dzień karnawału – Tłusty Czwartek, tuż przed okresem Wielkiego Postu. Za najważniejsze na świecie uważane są obchody karnawału w Wenecji, Viareggio i Ivrei, które przyciągają turystów z całego świata. Najdłuższymi karnawałowymi obchodami szczyci się we Włoszech Putignano. Karnawał w Wenecji znany jest szczególnie z wytwornych kostiumów i szeregu imprez różnego typu: wystaw, pokazów mody, sztuk teatralnych w bajecznych krajobrazach weneckiej laguny. Karnawał w Viareggio jest jednym z najważniejszych i najbardziej cenionych na poziomie międzynarodowym. Najbardziej charakterystyczne są wielkie powozy o alegorycznym wydźwięku, które poruszają się po mieście w niedziele od stycznia do lutego, na których umieszczane są wielkie karykatury z papieru maché znanych postaci świata kultury, polityki i showbiznesu. Historyczny Karnawał w Ivrei znany jest natomiast głównie z bitwy na pomarańcze, która odbywa się ostatniego dnia obchodów. Włoski karnawał był motywem przewodnim Ceremonii Zamknięcia XX Zimowych Igrzysk Olimpijskich w dniu 26 lutego 2006 roku na Stadionie Olimpijskim w Turynie. Show, które obejrzało 800 milionów widzów na całym świecie podziwiało bohaterów widowiska – maski karnawału w Viareggio i ikony włoskiej tradycji.

Książka ta pisana jest w formie przeżyć autorki. Książka to powieść historyczna z dodatkiem erotyki.

Ciekawostka
Młode mężatki w Wenecji zaraz po ślubie przez rok noszą na szyi perły na znak, że zostały poślubione.

Fascynująca opowieść o miłości, Casanowie i Byronie, osadzona w Wenecji przełomu XVIII i XIX wieku.

Kiedy kilkunastoletnia, doskonale zapowiadająca się malarka Cecilia Cornaro wpada w ramiona Casanony, nawet nie podejrzewa, że romans z najsłynniejszym weneckim kochankiem, dyplomatą, żołnierzem, poetą, awanturnikiem i podróżnikiem całkowicie odmieni jej życie... oraz nasze...

Przed planowanym wyjazdem do Wenecji 9 lat temu szukałam przewodników i natrafiłam na tę powieść. Przeczytałam ją jednym tchem. Główną bohaterką jest Wenecjanka, malarka, która poznaje Casanovę, a po wielu latach Byrona. Rozrzut czasowy między oboma panami, jak szybko obliczam, to może być 70 lat, więc akcja nieco naciągana. Niemniej, czyta się jak powieść historyczną. Niezwykle plastyczne opisy romansów, karnawału, kanałów i tajemniczych zakrytych gondoli, pięknych pałaców Jest nawet podróż do Albanii i Ali Pasza. Casanova przedstawiony jako sympatyczny, i oczywiście świetny, kochanek, natomiast Byrona trudno polubić za jego charakterek i występki.
Dzięki powieści Wenecja stała się dla mnie miejscem jeszcze bardziej magicznym, o ile to możliwe. Musiałam odwiedzić wyspę trędowatych - San Lazaro (św. Łazarza) - gdzie Byron odpoczywał od zgiełku miasta. Polecam książkę, jak i Wenecję z niezwykłym, acz mało turystycznym, wciąż istniejącym klasztorem na San Lazaro (zbiory ksiąg ormiańskich, mumie egipskie, portret Byrona itd.)

Przed planowanym wyjazdem do Wenecji 9 lat temu szukałam przewodników i natrafiłam na tę powieść. Przeczytałam ją jednym tchem. Główną bohaterką jest Wenecjanka, malarka, która poznaje Casanovę, a po wielu latach Byrona. Rozrzut czasowy między oboma panami, jak szybko obliczam, to może być 70 lat, więc akcja nieco naciągana. Niemniej, czyta się jak powieść historyczną....

Czy ktoś wątpi w umiejętności nauczania Casanovy?!
Kobiety za nim szalały!
Mężczyźni nie kryli się z zazdrością!
A jaki naprawdę był ten bawidamek?!
Książka,o kobiecości rozkwitającej w ramionach mężczyzn z charyzmą...

Czy ktoś wątpi w umiejętności nauczania Casanovy?!
Kobiety za nim szalały!
Mężczyźni nie kryli się z zazdrością!
A jaki naprawdę był ten bawidamek?!
Książka,o kobiecości rozkwitającej w ramionach mężczyzn z charyzmą...

Panie i Panowie, czas rozpocząć zabawę! Już teraz można sięgnąć po maskę, której delikatne sznurki zaplątują się we włosy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przez czas trwania karnawału, przeistoczyć się w olśniewającą postać, niczym ze snu. To czas, w którym namiętność bierze władanie nad ciałem i popycha zakochanych w ramiona ciemnych zaułków.

Cecilia jest córką bogatego weneckiego kupca. Młoda, niewinna i niedoświadczona dziewczyna, wpada w ramiona Casanowy. Tak, tego Casanovy, który znany jest całemu światu, jako pierwszorzędny bawidamek, legendarny kochanek i niesamowity uwodziciel. Pod wpływem starszego kochanka, Cecilia rozkwita i zaczyna interesować się sztuką. Casanova kupuje jej farby i pędzle, a pierwszym dziełem dziewczyny, jest portret ukochanego. Po wielu latach miejsce Casanovy zajmuje mroczny Byron. Cecilia po raz drugi poznaje smak prawdziwej miłości, ależ jakże inne jest to doświadczenie.

Niesamowita i bogata opowieść! Przede wszystkim świetna narracja autorki, która w niezwykle ciekawy sposób przedstawia życiorysy historycznych postaci, w które wplata fikcyjne wydarzenia. Wśród niesamowitych bohaterów, odnajdziemy takie nazwiska, jak: Byron, Casanova, Ali Pasza, Goethe, Angelica Kauffmann...Autorka ukazała drogę, jaką młoda malarka musiała przejść, aby zasłynąć w świecie sztuki. W książce znajdziemy mnóstwo informacji na temat ówczesnej sztuki, literatury, czy teatru. Na początku każdego rozdziału znajdziemy stare przysłowie weneckie, odnoszące się do konkretnych wydarzeń w życiu Cecili lub któregoś z jej kochanków. Poza tym poznamy historię Wenecji oraz będziemy mogli przyjrzeć się ówczesnym obyczajom. Zostaniemy zabrani do pachnącej kadzidłami Albanii, a także wybierzemy się do mglistej Anglii. Creme de la creme powieści historycznych...

Oprócz ciekawych wątków związanych z główną fabułą, warto zwrócić uwagę, na wątek psychologiczny powieści. Miłość jest niezwykle złożoną sprawą, mieszanką potu i łez. Na przykładzie czułego Casanovy i chłodnego Byrona, możemy zaobserwować skrajne przypadki zakochania. Ogromnym plusem jest fakt, że z każdym rozdziałem widać przemianę, jaka zachodzi w głównej bohaterce. Cecilia dojrzewa, staje się prawdziwą artystką, a do jej drzwi pukają same znakomitości, prosząc o wykonanie portretu. Interesujące są również relacje dziewczyny z rodziną. Bohaterka targana jest namiętnościami i za nic ma skromną oraz pobożną familię. Obserwujemy, jak sama zostaje matką i otwiera oczy na sprawy, które do tej pory zbywała machnięciem ręki.

To niezwykle różnorodna opowieść o ludzkich uczuciach, smutkach i radościach, o roli kobiety w XVIII i XIX wieku, o tajemniczej Wenecji. Książka porwała mnie w objęcia. Aż do teraz nie mogę złapać tchu.

Panie i Panowie, czas rozpocząć zabawę! Już teraz można sięgnąć po maskę, której delikatne sznurki zaplątują się we włosy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przez czas trwania karnawału, przeistoczyć się w olśniewającą postać, niczym ze snu. To czas, w którym namiętność bierze władanie nad ciałem i popycha zakochanych w ramiona ciemnych zaułków.

Cecilia jest córką...

Barwna historia wpleciona w dawne życie i zwyczaje Wenecjan. Romans, zabawa, intryga. POLECAM.

Barwna historia wpleciona w dawne życie i zwyczaje Wenecjan. Romans, zabawa, intryga. POLECAM.

Czytając tę książkę pokochałam Casanove i znienawidziłam Bayrona (którego już wcześniej nie darzyłam zbyt wielką sympatią).
Kupiłam perły (choć na razie sztuczne) i rozpłynęłam się w zachwycie. :)

Czytając tę książkę pokochałam Casanove i znienawidziłam Bayrona (którego już wcześniej nie darzyłam zbyt wielką sympatią).
Kupiłam perły (choć na razie sztuczne) i rozpłynęłam się w zachwycie. :)