Jestem zdumiony małą popularnością tej książki. Uważam ją za jedną z najlepszych książek popularnonaukowych, jakie przeczytałem. W książce zostaje opisany obecny stan wiedzy zarówno na temat największych obiektów we wszechświecie, jak i malutkich (jeżeli w takim przypadku w ogóle można mówić o rozmiarze) cząstek, jak np. neutrina. Autor pokazuje, że te z pozoru odległe tematy się harmonijnie łączą. Oczywiście, jak to we współczesnej fizyce sporo jest w tym spekulacji, ale Wilczek uczciwie zaznacza, kiedy zaczynają się domysły. W książce można natknąć się na nazwiska sławnych filozofów i poetów. Doceniam to, gdyż pokazują one, że filozofia może być dla nauki przydatna, a bycie fizykiem nie przeszkadza w docenieniu piękna poezji.
Niestety w książce mało miejsca poświęcono teorii względności, co uważam za poważniejszą z jej wad. Dodatkowo Wilczek przedstawia teorię wieloświatów Everetta jako najbardziej wiarygodną. Uważam, że powinien tego uniknąć, gdyż bynajmniej nie jest ona uważana przez konsensus fizyków za "najbardziej prawdziwą". a w czytelnik tej książki może odnieść tkaie wrażenie.

Jestem zdumiony małą popularnością tej książki. Uważam ją za jedną z najlepszych książek popularnonaukowych, jakie przeczytałem. W książce zostaje opisany obecny stan wiedzy zarówno na temat największych obiektów we wszechświecie, jak i malutkich (jeżeli w takim przypadku w ogóle można mówić o rozmiarze) cząstek, jak np. neutrina. Autor pokazuje, że te z pozoru odległe...