Już dawno miałam się za nią zabrać Niestety treść i forma porażka. Z twórczości Tryzny liczą się tylko 3 ksiązki.

Już dawno miałam się za nią zabrać Niestety treść i forma porażka. Z twórczości Tryzny liczą się tylko 3 ksiązki.

Zaskoczyła mnie ta książka bardzo. Przyznam, że wybrałam ją bardziej z obowiązku niż chęci, zaintrygowana odmienną budową - przedłożeniem zdjęć nad tekst. Przestraszyłam się, kiedy zobaczyłam słabej jakości fotografie, na których trudno było doszukać się szczegółów. Dopiero potem zrozumiałam, że są one odbiciem duszy Piksela. Myślę, że gdyby nie obrazki, nie udałoby się ukazać bohatera w ten sam sposób. Słowa nie oddadzą wszystkiego, a jedynie wpasują postać w odpowiedni kanon.

Zaskoczyła mnie ta książka bardzo. Przyznam, że wybrałam ją bardziej z obowiązku niż chęci, zaintrygowana odmienną budową - przedłożeniem zdjęć nad tekst. Przestraszyłam się, kiedy zobaczyłam słabej jakości fotografie, na których trudno było doszukać się szczegółów. Dopiero potem zrozumiałam, że są one odbiciem duszy Piksela. Myślę, że gdyby nie obrazki, nie udałoby się...

takbardzochcebyćmasłowskąoborzejakbardzotegopragnęniechwszystkobędziebrzydkieibezsensumożektośdostrzeżewtymartyzmbylebyłbełkotitekstyożyciubohaterowieidiociiniechmastronwięcejniżtrzydzieścibowtedytoniepoważniewyglądałoby.

takbardzochcebyćmasłowskąoborzejakbardzotegopragnęniechwszystkobędziebrzydkieibezsensumożektośdostrzeżewtymartyzmbylebyłbełkotitekstyożyciubohaterowieidiociiniechmastronwięcejniżtrzydzieścibowtedytoniepoważniewyglądałoby.

Lubię Tomka Tryznę. Lubię jego twórczość. Pisze dziwnie, surrealistycznie i często trzeba się zastanawiać, co jest snem, a co rzeczywistością. Z powodu tej sympatii, tego czegoś nieokreślonego, kupiłam prawie rok temu (minie on za trzynaście dni, jak uroczo) "Taniec w skorupkach". Opis w Empiku zachęcał, a ja bardzo chciałam przeczytać. To było rozczarowanie. Wielkie rozczarowanie.

Ktoś mógłby zapytać, dlaczego zwlekałam rok z zagłębieniem się w tę książkę. Oczywiście. Jest to fotoproza, jak sam Tryzna nazwał ów nowy gatunek. Mało treści, dużo zdjęć. Niewyraźnych, małych. To takie tryznowskie, więc nie poczułam się zaskoczona ich wątpliwymi walorami artystycznymi. Jednak fakt, że jest tak mało treści, sprawiał, że uważałam, iż potrzeba zagłębienia się w fotografie i wyciągnięcia z nich sensu. Niestety. Nic to nie dało. Gdy znalazłam czas i ochotę na "Taniec w skorupkach", pozostało mi tylko tęsknić za "Bladym Niko", po którego sięgnę za jakiś czas.

O czym opowiada książka? O chłopcu, który brał narkotyki, ponieważ jakiś mafiozo zakochał się w jego kuzynce. Jednak pewnego dnia odkrył, że z tym skończy, a zacznie fotografować. Główną tezą bohatera było "Jestem sławnym idiotą i w związku z tym nic nie wiem i na niczym się nie znam". Szukał muzy. Szukał czegoś, co pomogłoby mu odnaleźć siebie. Ale ja nie znalazłam wiele sensu w jego zachowaniu i w zachowaniu innych. Polska rzeczywistość w krzywym zwierciadle.

Książka ciekawa pod względem formy. Pod względem treści może po przeczytaniu jej dziesięć razy. Ja na razie mam za sobą pierwszy. Zobaczymy, co będzie dalej.

Lubię Tomka Tryznę. Lubię jego twórczość. Pisze dziwnie, surrealistycznie i często trzeba się zastanawiać, co jest snem, a co rzeczywistością. Z powodu tej sympatii, tego czegoś nieokreślonego, kupiłam prawie rok temu (minie on za trzynaście dni, jak uroczo) "Taniec w skorupkach". Opis w Empiku zachęcał, a ja bardzo chciałam przeczytać. To było rozczarowanie. Wielkie...

Tomek Tryzna eksperymentuje. Choć swoim przekazem książka ta nie przebija "Panny Nikt", czy "Idź, kochaj", to jednak czas przy niej spędzony nie należy do straconego. Ciekawie było zobaczyć coś nowego, coś nietypowego.

Tomek Tryzna eksperymentuje. Choć swoim przekazem książka ta nie przebija "Panny Nikt", czy "Idź, kochaj", to jednak czas przy niej spędzony nie należy do straconego. Ciekawie było zobaczyć coś nowego, coś nietypowego.

Opis bardzo mnie zachęcił, jednak fabuła (jeśli można tak to nazwać) nie wciąga i nie przekazuje nic wartościowego. Zdjęcia słabe, a tekst znacznie poniżej poziomu do jakiego przyzwyczaił nas Tryzna.

Opis bardzo mnie zachęcił, jednak fabuła (jeśli można tak to nazwać) nie wciąga i nie przekazuje nic wartościowego. Zdjęcia słabe, a tekst znacznie poniżej poziomu do jakiego przyzwyczaił nas Tryzna.