Pięknie napisana książka! Podczas czytania i długo po czułam straszny smutek. Autor ma ten dar, że potrafi w cudowny sposób opowiedzieć o wszystkim.

Pięknie napisana książka! Podczas czytania i długo po czułam straszny smutek. Autor ma ten dar, że potrafi w cudowny sposób opowiedzieć o wszystkim.

„Może i stawiam zamki na piasku,
Może na tym świecie jednak nie ma Boga,
Lecz sny moje są pełne niebieskiego blasku,
w snach moich ku słońcu prowadzi ma droga.”

Josef Papiernikow
w: J. E. Rosenberg „Na wschód od czasu”, Jacek Santorski & Co, 2006, s. 266

Jacob Rosenberg urodził się w przedwojennej Łodzi. Podczas wojny wraz z całą swoją rodziną został zamknięty w łódzkim getcie a potem wywieziony do Auschwitz. Przetrwał i wraz z żoną Esther, w roku 1948, wyemigrował do Australii.
Jego książka „Na wschód od czasu” jest książką bardzo osobistą. W formie krótkich opowieści, zlepków wspomnień, prowadzi czytelnika przez świat terroru, w którym przyszło mu żyć. Nie jest to do końca ścisła relacja świadka czy uczestnika tamtych wydarzeń; autor pokazuje zarówno okrutną rzeczywistość, jak i dzieli się emocjami, marzeniami, wyobrażeniami i oczekiwaniami, które on i bliscy mu ludzie żywili i pielęgnowali na przekór złu, którego doświadczali każdego dnia.
Otwiera przed nami świat wydarzeń i opowieści dotyczących tożsamości, godności i człowieczeństwa, które w bestialski sposób chciano im wtedy odebrać.

„Może i stawiam zamki na piasku,
Może na tym świecie jednak nie ma Boga,
Lecz sny moje są pełne niebieskiego blasku,
w snach moich ku słońcu prowadzi ma droga.”

Josef Papiernikow
w: J. E. Rosenberg „Na wschód od czasu”, Jacek Santorski & Co, 2006, s. 266

Jacob Rosenberg urodził się w przedwojennej Łodzi. Podczas wojny wraz z całą swoją rodziną został zamknięty w...

To chyba pierwsza (obok Fabryki muchołapek - Andrzeja Barta),tak intymna i pełna metafizycznych dygresji książka o łódzkim getcie. Galeria postaci jaką przedstawia Rosenberg i co najważniejsze soczysty opis każdej z nich sprawia, że ludzie Ci, miejsca w których żyli, na kartach tej książki dosłownie ożywają. Kreślony pejzaż traumy i utraconej młodości, naniesiony na topografię "miasta o bezwodnej rzece", jest poruszający i osobliwy. Pełno tu talmudycznej mądrości, którą autor, mimo swoich agnostycznych przekonań przywołuje, dla wytłumaczenia, niewytłumaczalnego wręcz, krwawego absurdu, jakim był Holocaust - upadek zachodniej cywilizacji i wszelkich wartości, jakie społeczeństwo europejskie przez wieki wykształciło i z których było dumne.
Pomimo że są to pięknie napisane wspomnienia, nie jest to łatwa do strawienia literatura. Dobrym przygotowaniem, będzie chyba dla czytelnika, poznanie wcześniej realiów getta, z surowych w swym opisie Dzienników - Dawida Sierakowiaka, bądź Biednych ludzi z miasta Łodzi - Steva Sem - Sandberga.
Świeżo po przeczytaniu tej ostatniej pozycji, poszedłem w Łodzi na samotny spacer po Bałutach. Przemierzając ulice: Limanowskiego, Lutomierską, Gnieźnieńską, Plac Kościelny, miałem przed oczami obrazy z książki niczym retrografie, stworzone ze starych i nowych zdjęć, nałożonych na siebie. Być może wybiorę się tam kolejny raz, żeby przekonać się, czy w bramach, klatkach schodowych i zaułkach nie słychać gdzieś głosów: Gerszona Rosenberga, Michała Rosza, Białego Chaskiela, czy innych bohaterów książki Rosenberga.

To chyba pierwsza (obok Fabryki muchołapek - Andrzeja Barta),tak intymna i pełna metafizycznych dygresji książka o łódzkim getcie. Galeria postaci jaką przedstawia Rosenberg i co najważniejsze soczysty opis każdej z nich sprawia, że ludzie Ci, miejsca w których żyli, na kartach tej książki dosłownie ożywają. Kreślony pejzaż traumy i utraconej młodości, naniesiony na...

Opowieść bardzo intymna, więc nie można odnieść sie do treści, tak jak w przypadku innych książek...można rozumieć bądź nie rozumieć. a jeśli się zrozumie - można poczuć.

Opowieść bardzo intymna, więc nie można odnieść sie do treści, tak jak w przypadku innych książek...można rozumieć bądź nie rozumieć. a jeśli się zrozumie - można poczuć.

Oni wciąż żyją...w książce Rosenberga „Na wschód od czasu”. To krótkie, poetyckie opowieści o bliskich, rodzinie, przyjaciołach, znajomych, sąsiadach autora. W książce autor tu i ówdzie przytacza krótkie piosenki i wiersze ze swojego ówczesnego świata. Znajdziemy w niej również krótkie historie miłosne, wszystko to czym żyli wówczas ludzie ze świata Jacoba Rosenberga i on sam. Wszystkie postaci przedstawione w książce za wyjątkiem jednej może dwóch zostali zamordowani w latach mroku, jak pisze autor w przedmowie, może dlatego warto sięgnąć po lekturę, by przypomnieć sobie jak wielu ciekawych, wykształconych i zwykłych ludzi mogło by żyć gdyby ich nie wymordowano. Książkę polecam tym którzy interesują się lekturą z okresu drugiej wojny światowej i tym którzy lubią poetycką formę.

Oni wciąż żyją...w książce Rosenberga „Na wschód od czasu”. To krótkie, poetyckie opowieści o bliskich, rodzinie, przyjaciołach, znajomych, sąsiadach autora. W książce autor tu i ówdzie przytacza krótkie piosenki i wiersze ze swojego ówczesnego świata. Znajdziemy w niej również krótkie historie miłosne, wszystko to czym żyli wówczas ludzie ze świata Jacoba Rosenberga i on...