Czy autor Kubusia Puchatka potrafił pisać kryminały? Potrafił. Nie potrafił jednak robić tego z finezją i kunsztem. Jego książka to historia dziwnego morderstwa, która nie porywa, a wręcz wieje nudą. Nie czyta się źle, ale też nie wzbudza emocji kuszących do szybszego zerknięcia na kolejną stronę.

Czy autor Kubusia Puchatka potrafił pisać kryminały? Potrafił. Nie potrafił jednak robić tego z finezją i kunsztem. Jego książka to historia dziwnego morderstwa, która nie porywa, a wręcz wieje nudą. Nie czyta się źle, ale też nie wzbudza emocji kuszących do szybszego zerknięcia na kolejną stronę.

Znacie Kubusia Puchatka? Tego misia o bardzo małym rozumku, który nie nosił portek, a jedynie czerwoną kurteczkę? Krzyś był jego najlepszym przyjacielem, ale nie był jego tatą. Za tego uchodzi Alan Alexander Milne, urodzony w Londynie pisarz, dziennikarz, uczeń H.G. Wellsa. Kiedy w połowie lat 20. ubiegłego wieku wpadł na pomysł, by opublikować kilka książeczek dla dzieci, wydawcy go wyśmiali. Uważali, że tego typu powieści nie mają wielkich szans na sukces.

Czemu Milne się nie poddał? Bo już przeżył to samo kilka lat wcześniej. Zamarzył mu się kryminał, taki klasyczny, trochę w stylu powieści Conan Doyle’a, tyle że okraszony odrobiną humoru. Wydawcy go wyśmieli. Twierdzili, że powinien skupić się na sztukach teatralnych, z których wówczas słynął. Milne uparł się jednak i w 1922 roku wydał Tajemnicę Czerwonego Domu. Okazała się ona bestsellerem i przez długie lata uchodziła za „wzorcowy brytyjski kryminał”. Taką klasykę gatunku.

Akcja Tajemnicy Czerwonego Domu toczy się na angielskiej prowincji, w tytułowym Czerwonym Domu należącym do Marka Abletta. Mężczyzna gości grupkę przyjaciół, organizuje huczne przyjęcia, dobrze się bawi w ich towarzystwie. Pewnego dnia pojawia się jego brat, mieszkający na co dzień w Australii Robert Ablett. Wkrótce dochodzi pomiędzy nimi do kłótni, pada strzał i… w bibliotece zostaje znalezione ciało Roberta, zaś Mark przepada gdzieś bez wieści.

Policja oczywiście prowadzi śledztwo, ale swoje rozpoczyna przebywający przypadkiem w okolicy Tony Gillingham. Zamienia się on w lokalnego Holmesa, wciągając w sprawę swojego przyjaciela, Billa. Bill pełni tu rolę Watsona, nieco mniej lotnego, któremu Tony może tłumaczyć wszystkie swoje teorie i posuwać akcję naprzód. Ta być może nie toczy się zbyt szybko, bazuje na rozmowach i sprawdzaniu faktów, ale zakończenie – zapewne w tamtych czasach zaskakujące – wynagradza lekturę.

Tajemnica Czerwonego Domu to zacny, ale oldschoolowy kryminał. Taki bardzo grzeczny i miły, w którym roi się od dżentelmenów. To zarazem wielki bestseller swoich czasów, dziś chyba nieco zapomniany. No bo kto by przypuszczał, że twórca Kubusia Puchatka zajmował się pospolitymi morderstwami?

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Znacie Kubusia Puchatka? Tego misia o bardzo małym rozumku, który nie nosił portek, a jedynie czerwoną kurteczkę? Krzyś był jego najlepszym przyjacielem, ale nie był jego tatą. Za tego uchodzi Alan Alexander Milne, urodzony w Londynie pisarz, dziennikarz, uczeń H.G. Wellsa. Kiedy w połowie lat 20. ubiegłego wieku wpadł na pomysł, by opublikować kilka książeczek dla dzieci,...

Nieczęsto się zdarza, że autor potrafi zaciekawić czytelnika już we wstępie prezentując lekkość i zabawność stylu, a także celność uwag i dowcip. W tym przypadku to się udało. Książka natomiast podtrzymała dobre wrażenie z początku. Historia zbudowana sprawnie, bohaterowie zarysowani niejednolicie, zagadka niby oczywista, ale nie do końca... No i to wciąganie czytelnika do rozwiązywania tajemnicy morderstwa. Poprawiłbym jedynie streszczenie książki na tylnej okładce - Mark / Robert - trzeba byłoby to inaczej napisać, bo opis daje do myślenia, co do możliwego rozwiązania. Czy jednak to wszystko okaże się prawdą? To okaże się dopiero pod koniec książki. Warto przeczytać.
No i ten styl, język... Naprawdę warto.

Nieczęsto się zdarza, że autor potrafi zaciekawić czytelnika już we wstępie prezentując lekkość i zabawność stylu, a także celność uwag i dowcip. W tym przypadku to się udało. Książka natomiast podtrzymała dobre wrażenie z początku. Historia zbudowana sprawnie, bohaterowie zarysowani niejednolicie, zagadka niby oczywista, ale nie do końca... No i to wciąganie czytelnika do...

Trochę to pretensjonalne, ale ciekawe.

Trochę to pretensjonalne, ale ciekawe.

autor kubusia puchatka autorem kryminału a i owszem i to całkiem niezłego

autor kubusia puchatka autorem kryminału a i owszem i to całkiem niezłego

Naprawdę bardzo ciekawy, klasyczny kryminał ze szczyptą dobrze wyważonego humoru. Dokładnie tak powinna wyglądać książka tego typu pisana przez autora Kubusia Puchatka - zdecydowanie się nie zawiodłam.

Naprawdę bardzo ciekawy, klasyczny kryminał ze szczyptą dobrze wyważonego humoru. Dokładnie tak powinna wyglądać książka tego typu pisana przez autora Kubusia Puchatka - zdecydowanie się nie zawiodłam.