Duzo zyciu prywatnym bohatera. Mange czyta sie przyjemnie.

Duzo zyciu prywatnym bohatera. Mange czyta sie przyjemnie.

Balsamowanie zwłok, aby-w skrócie mówiąc ładnie wyglądały, jest popularną formą uczczenia zmarłej osoby. Jednak w Japonii jest to nadal temat tabu i niezwykle trudno znaleźć tam osobę tym właśnie się zajmującą.

"Balsamista#6" opowiada kilka historyjek, do których przyzwyczaiła nas ta seria.
Zazwyczaj smutne i zajmująco przedstawione. Całość doskonale zilustrowana, jak to manga. Wypada znać całą serię.

Podsumowując kolejny dobry tom, z którym warto się zaznajomić. Tym bardziej polecam.

Balsamowanie zwłok, aby-w skrócie mówiąc ładnie wyglądały, jest popularną formą uczczenia zmarłej osoby. Jednak w Japonii jest to nadal temat tabu i niezwykle trudno znaleźć tam osobę tym właśnie się zajmującą.

"Balsamista#6" opowiada kilka historyjek, do których przyzwyczaiła nas ta seria.
Zazwyczaj smutne i zajmująco przedstawione. Całość doskonale zilustrowana, jak to...

Życie obok śmierci

Życie obok śmierci

"Opłakiwanie kogoś nie jest niczym wstydliwym. Naprawdę ważne jest jednak, by przetrwać taką stratę. To właśnie wyróżnia nas- ludzi."

Zacznę od tego, że okładka tego tomu podoba mi się najbardziej ze wszystkich. Chyba ten błysk w oczach głównego bohatera, który pojawia się tylko, gdy odczuwa jakieś głębsze i cieplejsze emocje.

Tutaj mamy kilka ciekawych opowiadań o śmierci i o tym, jak ważną posługą jest balsamowanie. Nie jest ono tylko dla martwych, ale również dla osób, które zostają i opłakują straconych bliskich.

Mnie najbardziej podobała się historia policjanta i hołd, jaki złożyły mu dzieci. Wracamy też do sprawy baleriny, która zginęła w wypadku samochodowym. Na dodatek w życiu Azuki pojawia się pewien mężczyzna, a Schinjuro postanawia wyznać swoje uczucia. Jak zareaguje Azuki? Dowiedzcie się koniecznie, bo naprawdę warto.

Jest to jeden z najciekawszych tomów i czytało mi się go niesamowicie szybko. Myślę, że warto zapoznać się z historią Schina i Azuki.

"Opłakiwanie kogoś nie jest niczym wstydliwym. Naprawdę ważne jest jednak, by przetrwać taką stratę. To właśnie wyróżnia nas- ludzi."

Zacznę od tego, że okładka tego tomu podoba mi się najbardziej ze wszystkich. Chyba ten błysk w oczach głównego bohatera, który pojawia się tylko, gdy odczuwa jakieś głębsze i cieplejsze emocje.

Tutaj mamy kilka ciekawych opowiadań o...

"Gdy umiera dziecko, traci się przyszłość.
Gdy umiera przyjaciel, traci się przeszłość.
Gdy umiera ukochana osoba, traci się teraźniejszość."

Szósty tom serii podoba mi się jeszcze bardziej niż poprzednie, może dlatego, że jest bardziej mroczny i czasem nawet drastyczny, dzięki czemu zrobił na mnie o wiele większe wrażenie. Natomiast dzięki wątkowi o Shinjuro i Azuki jest bardzo romantyczny, a wręcz rozczulający...

"Balsamista" to seria pełna refleksji, skrajności, żalu i niezwykłej mądrości. Pokazuje w każdej opowieści, że mimo straty my musimy żyć dalej. Nie mamy innego wyjścia.

Będę bardzo żałować, kiedy skończę ostatni tom. Przywiązałam się do Shinjuro....

"Gdy umiera dziecko, traci się przyszłość.
Gdy umiera przyjaciel, traci się przeszłość.
Gdy umiera ukochana osoba, traci się teraźniejszość."

Szósty tom serii podoba mi się jeszcze bardziej niż poprzednie, może dlatego, że jest bardziej mroczny i czasem nawet drastyczny, dzięki czemu zrobił na mnie o wiele większe wrażenie. Natomiast dzięki wątkowi o Shinjuro i Azuki...

„Gdy umiera dziecko, traci się przyszłość.
Gdy umiera przyjaciel, traci się przeszłość.
Gdy umiera ukochana osoba, traci się teraźniejszość.”

Na to czekałam, na konfrontację Shinjuro z Azuki, na wyznanie, na jakieś rozwiązanie tej całej sytuacji, jaka jest między nimi od samego początku serii. To spada na nas zaraz na początku, a później znów dostajemy porcję różnych historii i finalnego rozwiązania musimy oczekiwać od kolejnej części.

Ale wszystkie przedstawione historie są jak zwykle świetne, więc całość mija zdecydowanie za szybko. Jest też dalsza część opowieści o baletnicy, koleżance Azuki, którą poznaliśmy w pierwszym tomie. Wiele interesujących przemyśleń i wniosków płynie z tej mangi. Dla mnie przygoda z tą serią jest niesamowitym doświadczeniem.

„Nawet tracąc wszystko człowiek ma tę siłę, żeby zrobić chociaż wątły krok do przodu.”

„Gdy umiera dziecko, traci się przyszłość.
Gdy umiera przyjaciel, traci się przeszłość.
Gdy umiera ukochana osoba, traci się teraźniejszość.”

Na to czekałam, na konfrontację Shinjuro z Azuki, na wyznanie, na jakieś rozwiązanie tej całej sytuacji, jaka jest między nimi od samego początku serii. To spada na nas zaraz na początku, a później znów dostajemy porcję różnych...

Cóż mówić - jak cała seria jest arcydziełem. Czytałam... co najmniej 5 razy w całości + na wyrywki - zawsze jest inaczej. Niesamowite.

Cóż mówić - jak cała seria jest arcydziełem. Czytałam... co najmniej 5 razy w całości + na wyrywki - zawsze jest inaczej. Niesamowite.

W zasadzie, to chciałam napisać, że jest to niepozorny tomik. Ale to by się nie zgadzało. Naprawdę. Gdyby był niepozorny, nie dojrzałabym go na jednej z kilku półek mang w losowej księgarni. Nie weszłabym do budynku i niemal od wejścia go ujrzała. Przeszłabym obojętnie, może po kilku minutach bym go odnalazła. Ale nie. A to wszystko dlatego, że nie jest niepozorny.

Ale od początku.

Spotkanie z tą serią przeżyłam kilka lat temu. Mój pierwszy tomik jaki przeczytałam (czyli 4 tom),zaczęłam i skończyłam w autobusie. Błogosławię szybkie czytanie oraz długą jazdę do domu. Ten tom znalazłam przypadkiem. Na wycieczce kolega powiedział, że widział księgarnię. Ja jak to ja, mimo zbiórki od razu do niej poleciałam. Kupiłam to cacko, nawet się nad tym nie zastanawiając. Po prostu chciałam mieć więcej tak wspaniałych książek na swojej półce. Oczywiście, od razu wszyscy chcieli wiedzieć co to, o czym, czy dam przeczytać. Wszystkie tłuste palce wymacały tę mangę, a mi serce się krajało. Ale - powiedziałam sobie - daj spokój. To książka. I to było wielkim błędem. Bo to nie jest TYLKO książka. To coś ważniejszego. Wspanialszego.

Nie umiem wyrazić, jak wiele zrozumiałam dzięki tej serii. Co więcej - pogodziłam się z niejednym upadkiem. Czytam to gdy jest mi źle, gdy czuję się podle, paskudnie, gdy jest mi niedobrze od udawania, gdy mam ochotę uderzyć kogoś, pokazać jak mnie zranił, gdy nie mam sił nawet na to, by zwinąć się w kłębek i tylko płaczę, gdy nadzieja odchodzi wniwecz. Czytam by płakać mocniej, by łzy się skończyły, opadła adrenalina, by myśli przestały krążyć w okół bolących tematów, by złość się wypaliła, by ból przeszedł, by w mojej głowie i duszy zapanował chociaż chwilowy spokój.

To co podoba mi się za każdym razem, to to, że Mihara nie ukazuje tylko i wyłącznie piękna. Nie stara się robić z każdej postaci człowieka idealnego, przynajmniej pod względem wyglądu. Są postacie po prostu nieładne, są postacie śliczne, szczupłe, wysokie, niskie, pulchne, przyjazne z twarzy i takie, które na pierwszy rzut oka wyglądają na wredne. Są osoby starsze, są młode. Są wspomnienia, są rozterki, są miłości, są żale, łzy, ból, śmierć. Jest cierpienie, zimno, gorąco, topniejące serce, wyznania. Jest tak wiele. W zaledwie 200 stronach, które zapełnione są raczej rysunkami.

Tomik cudowny, bogaty we wszystko, co najważniejsze w życiu człowieka. W genialny sposób ukazuje to, o czym boją się mówić nasi znajomi, bliscy, nauczyciele w szkołach, lekarze.

Tomik bogaty w uczucia i choroby. W śmierć i życie. W radość i smutek. Złość, żałość, nietolerancję.

W zasadzie, to chciałam napisać, że jest to niepozorny tomik. Ale to by się nie zgadzało. Naprawdę. Gdyby był niepozorny, nie dojrzałabym go na jednej z kilku półek mang w losowej księgarni. Nie weszłabym do budynku i niemal od wejścia go ujrzała. Przeszłabym obojętnie, może po kilku minutach bym go odnalazła. Ale nie. A to wszystko dlatego, że nie jest niepozorny.

Ale od...

Do wszystkich 6-ciu tomów:
Najukochańsza z mang, jakie czytałam. Niesamowita historia, pokazana w "stop klatkach", ma dwie warstwy. Pierwsza opowiada o życiu i rozterkach Mamiya Shinjirou, Japończyka podejmującego się pracy, która niemalże wyklucza go ze społeczeństwa. Życie tego młodego człowieka jest niezwykle smutne, a mimo to, przecież, takie szczęśliwe... nie do końca. Przez historie zdaje się przebijać pogodzenie się z losem, zaakceptowanie konsekwencji własnych wyborów.
Drugą warstwą są historie tragiczne i szczęśliwe, związane z przemijalnością, czasem, śmiercią i wieloma, wieloma innymi zagadnieniami.
Mimo, zdaje się, nieszczęścia bijącego z mangi, mój jej odbiór jest bardzo pozytywny, a ona sama, czytana po wielokroć, nastraja pozytywnie.
Z pewnością jest to praca dojrzałej autorki.
Serdecznie polecam.

Do wszystkich 6-ciu tomów:
Najukochańsza z mang, jakie czytałam. Niesamowita historia, pokazana w "stop klatkach", ma dwie warstwy. Pierwsza opowiada o życiu i rozterkach Mamiya Shinjirou, Japończyka podejmującego się pracy, która niemalże wyklucza go ze społeczeństwa. Życie tego młodego człowieka jest niezwykle smutne, a mimo to, przecież, takie szczęśliwe... nie do końca....

Jak dotąd, chyba najlepszy z wydanych tomów...

Jak dotąd, chyba najlepszy z wydanych tomów...