Arcypolska w treści, jednocześnie bogata w metafory i opisy, doskonała parafraza Batrachomyomachii. Jak dla użytkownika języka polskiego w 2023 wysoce archaiczna, a jednak w doskonałości swojej sztuki niedościgniona... i wciąż w swojej satyrze aktualna. Wiwat Krasicki!

Arcypolska w treści, jednocześnie bogata w metafory i opisy, doskonała parafraza Batrachomyomachii. Jak dla użytkownika języka polskiego w 2023 wysoce archaiczna, a jednak w doskonałości swojej sztuki niedościgniona... i wciąż w swojej satyrze aktualna. Wiwat Krasicki!

Zręczna poetycka metafora biskupa na bolączki szlacheckiej XVIII wiecznej Polski. Tym razem wojska szczurze i mysie szturmują pałac Popiela.

Zręczna poetycka metafora biskupa na bolączki szlacheckiej XVIII wiecznej Polski. Tym razem wojska szczurze i mysie szturmują pałac Popiela.

"Myszeidos" Ignacego Krasickiego to poemat heroikomiczny odwołujący się do legendy o okrutnym królu Popielu. Główną osią tej książki jest wojna kotów popieranych przez ludzi dowodzonych przez Mruczysława z myszami, którymi dowodzi Gryzomir.

W poemacie tym Krasicki nawiązuje do sytuacji wewnętrznej Rzeczypospolitej z okresu rządów Stanisława Augusta Poniatowskiego, kiedy to w Sejmie obrady kończyły się gwałtownymi konfliktami między szlachtą i brakiem porozumienia w sprawach ważnych dla kraju, zaś w polską politykę wtrącali się władcy ościennych krajów. W "Myszeidos" Krasicki ukazuje nam katastrofalne skutki kłótliwości między politykami, która pogłębia tylko istniejący chaos oraz podziały społeczne, a także utrudnia podejmowanie decyzji kluczowych dla rozwoju i przyszłości kraju.

Utwór ten jest też satyrą wobec Sarmatów, którzy chętnie oddawali się zabawom, wykazywali się przesadnym sentymentalizmem, ale przede wszystkim byli przeciwni jakimkolwiek reformom w Polsce i usilnie chcieli podtrzymać w niej anarchię, uciekając się nawet do kolaboracji z innymi władcami.

Z tych powodów poemat ten ma wymiar uniwersalny i można w nim znaleźć nawiązania również i do aktualnej sytuacji politycznej. Współcześni politycy, podobnie jak i ci, którzy działali w tamtym okresie, również nie nie są otwarci na dyskusję i kompromisy, nie mają szacunku do swoich oponentów, usilnie próbują narzucać swoją wizję, nie interesują się obywatelami, a także podejmują decyzje katastrofalne dla obywateli i godzące w rację stanu.

Uważam, że "Myszeidos" to jedna z najlepszych książek jaką miałem okazję w ostatnim czasie przeczytać. Duża w tym zasługa mistrzowskiego pióra Krasickiego i ponadczasowego przekazu. Jest to książka która bawi, ale i jednocześnie skłania do przemyśleń. Polecam.

"Myszeidos" Ignacego Krasickiego to poemat heroikomiczny odwołujący się do legendy o okrutnym królu Popielu. Główną osią tej książki jest wojna kotów popieranych przez ludzi dowodzonych przez Mruczysława z myszami, którymi dowodzi Gryzomir.

W poemacie tym Krasicki nawiązuje do sytuacji wewnętrznej Rzeczypospolitej z okresu rządów Stanisława Augusta Poniatowskiego, kiedy...

Poemat heroikomiczny, którego treścią jest wojna kruszwickich myszy z kotami. Utwór parodiuje styl epicki przetwarzany w literaturze od czasów Homera: mamy więc retardacyjne porównanie homeryckie „tak kiedy orzeł…” (1.129),epitet homerycki „sława stugębna” (1.146),język poetycki znany z łacińskiej epiki („twierdz mocnych widowisko”, 1.43). W księdze 10. mamy również charakterystyczne dla epiki rzymskiej vaticinium ex eventu, kiedy pijanemu Popielowi ukazują się (wychodząc z beczki z piwem) postaci jego następców – Piastów i późniejszych władców historycznych, których zgubiło pijaństwo (10.41 nn.; co ciekawe: w antyku vaticinia takie służyły głównie „zapowiedzeniu” potęgi i panowania Rzymu – parodia motywu). W utwór wpleciona jest krytyka dworactwa, kłótliwości, bezowocności obrad sejmu, poezji panegirycznej, ślepej wiary w autorytet dawnych autorów, którzy nierzadko po prostu zmyślali, a także różne uwagi o charakterze oświeceniowych postulatów naprawczych (np. w przemowie króla Gryzomira, 2.102 „i jeżeliście we własnych sprawach biegli, na dobro kraju ten talent obróćcie, a w tym się czasie przynajmniej nie kłóćcie.”) W utworze widać też zapożyczenia z innych heroikomicznych poematów epoki, m.in. z Wolterowej „La Pucelle d’Orléans”. Utwór kończy się ironiczną pochwałą Kadłubka.

Poemat heroikomiczny, którego treścią jest wojna kruszwickich myszy z kotami. Utwór parodiuje styl epicki przetwarzany w literaturze od czasów Homera: mamy więc retardacyjne porównanie homeryckie „tak kiedy orzeł…” (1.129),epitet homerycki „sława stugębna” (1.146),język poetycki znany z łacińskiej epiki („twierdz mocnych widowisko”, 1.43). W księdze 10. mamy również...

Wspaniały, satyryczno-ironiczny poemat heroikomiczny o toczącej się wojnie między kotami i szczurami, subtelnie przemycający liczne aluzje do ówczesnej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej. "Myszeida" poświadcza, że Krasicki był świetnym pisarzem i obserwatorem zarazem.

Wspaniały, satyryczno-ironiczny poemat heroikomiczny o toczącej się wojnie między kotami i szczurami, subtelnie przemycający liczne aluzje do ówczesnej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej. "Myszeida" poświadcza, że Krasicki był świetnym pisarzem i obserwatorem zarazem.

Poemat heroikomiczny wydany pod koniec 1775 roku jako anonimowe dzieło uchodził za pierwszy debiut książkowy Ignaego Krasickiego. Co ciekawe, poemat ten charakteryzują błahe tematy, lecz podniosłe style ich prezentowania. Autor w swym dziele nawiązuje do eposu prezentując szerokie wątki poezji epickiej. Wszelkie treści historyczne zostały przedstawione przez Krasikiego inaczej niż się rozgrywały w przeszłości. Ten manifest zmiany ,,dziejów" ma swoje podłoże w intencjach oświeceniowych: niezależnych źródłach, które mają służyć całemu Narodowi za podwalinę prawdziwej historii i niezakłamanych dziejów.
Popiel uchodzi za przykład antybohatera. Uwidacznia się świat zwierzęcy, w szczególności świat myszy i szczurów. Wynika śmieszność przesłania, gdzie społeczność zwierzęca ma cechy ludzkie: zauważamy hierarchię, władzę i dyplomację. Sam człowiek wreszcie staje się dziwny. Zaczyna prezentować sobą dzikie zwierze, które nie ma nic wspólnego z normalnym człowiekiem.
W utworze uwydatniają się liczne odwołania do utworów dawnych, antycznych. Chociażby ,,Pieśń IX" jest analogią ,,Iliady", gdzie Mruczysław przypomina Hektora, szczur Gryzomir Achillesa. Warto zauważyć, że ciągła podróż Gryzomira ma swoje odwołanie do wędrówki Odyseusza czy Eneasza.
Nie brakuje w poemacie licznych tradycji sielankowych, gdzie Krasicki rozwodzi się nad ,,goplańską okolicą" okrytą licznym drzewostanem wśród bajecznie pięknych jezior.
Utwór krótki, w pierwszym momencie odbierany jako ,,błaha bajeczka", lecz liczne nawiązania, odwołania i przykłady historii świadczą wręcz o wybitnym dziele, w którym zaczytywał się i chwalił sobie sam ksiądz Adam Naruszewicz. O czymś to świadczy, coś sobą reprezentuje i jest przesłaniem, mam wrażenie, obecnym do dnia dzisiejszego. Polecam.

Poemat heroikomiczny wydany pod koniec 1775 roku jako anonimowe dzieło uchodził za pierwszy debiut książkowy Ignaego Krasickiego. Co ciekawe, poemat ten charakteryzują błahe tematy, lecz podniosłe style ich prezentowania. Autor w swym dziele nawiązuje do eposu prezentując szerokie wątki poezji epickiej. Wszelkie treści historyczne zostały przedstawione przez Krasikiego...

Jestem wielką fanką kotów (co może nie jest w dzisiejszych czasach nie jest niczym wyjątkowym),więc nie czułam żadnej empatii wobec wojsk szczurzo-mysich, za to z całych sił kibicowałam kocim zastępom z Mruczysławem i Rominagrobisem na czele, oczywiście abstrahując od przesłania symbolicznego, zawoalowanego, jaki miał mieć tekst.

Gdybym w mojej karierze czytelniczej zakończyła przygodę z Krasickim na jego Satyrach (które wymęczyły mnie niezmiernie),to bardzo dużo by mnie ominęło. Poematy heroikomiczne jego autorstwa są naprawdę ponadczasowe, gdyż mimo tego, że czytam je kilkaset lat po ich wydaniu, to nadal bawią przeogromnie i na pewno są lekturą godną polecenia.

Jestem wielką fanką kotów (co może nie jest w dzisiejszych czasach nie jest niczym wyjątkowym),więc nie czułam żadnej empatii wobec wojsk szczurzo-mysich, za to z całych sił kibicowałam kocim zastępom z Mruczysławem i Rominagrobisem na czele, oczywiście abstrahując od przesłania symbolicznego, zawoalowanego, jaki miał mieć tekst.

Gdybym w mojej karierze czytelniczej...

A mnie się bardzo "Myszeidos" podobał. Świetnie napisany poemat i do tego naprawdę zabawny. Nigdy nie przepadałam za Krasickim, ale ujął mnie zarówno pomysłem na ten utwór, jak i wykonaniem.

A mnie się bardzo "Myszeidos" podobał. Świetnie napisany poemat i do tego naprawdę zabawny. Nigdy nie przepadałam za Krasickim, ale ujął mnie zarówno pomysłem na ten utwór, jak i wykonaniem.

Zbyt wiele się chyba spodziewałem po tej książce. Satyra w porównaniu do dokonań XBW w "Monachomachii" przeciętna. Pada zasada decorum i, wg mnie, jest dużo nawiązań do Homera (Iliada + Odyseja). Przeczytać wypada, aby zapoznać się z tematem i wyrobić sobie własne zdanie. W porównaniu do innych dzieł Krasickiego, moim zdaniem, przeciętniak.

Zbyt wiele się chyba spodziewałem po tej książce. Satyra w porównaniu do dokonań XBW w "Monachomachii" przeciętna. Pada zasada decorum i, wg mnie, jest dużo nawiązań do Homera (Iliada + Odyseja). Przeczytać wypada, aby zapoznać się z tematem i wyrobić sobie własne zdanie. W porównaniu do innych dzieł Krasickiego, moim zdaniem, przeciętniak.

Przeczytana z obowiązku, jednakowoż nie bez przyjemności:)

Przeczytana z obowiązku, jednakowoż nie bez przyjemności:)