Prawdziwie klasyczne fantasy z mocną nutą Lovecraftowskiego nienazwanego, przedwiecznego zła, które główny bohater maniakalnie tropi i niszczy. Ani super, ani strasznie słabo ale czuć od razu dlaczego inny bohater Howarda, Conan, został bohaterem kilkudziesięciu powieści innych autorów, a Kane nie. Osobiście uwielbiam fantasy i Lovecrafta więc dla mnie było ok.

Prawdziwie klasyczne fantasy z mocną nutą Lovecraftowskiego nienazwanego, przedwiecznego zła, które główny bohater maniakalnie tropi i niszczy. Ani super, ani strasznie słabo ale czuć od razu dlaczego inny bohater Howarda, Conan, został bohaterem kilkudziesięciu powieści innych autorów, a Kane nie. Osobiście uwielbiam fantasy i Lovecrafta więc dla mnie było ok.

Oryginalne opowiadania Howarda z jego najbardziej znanego cyklu uwielbiam (mimo, że dotyczą jednego z najbardziej zgwałconych przez popkulturę i teraz zupełnie nierozumianych bohaterów) ale z tyłu głowy siedziało mi, że ten kultowy autor pisywał jeszcze historie m.in. o innym bohaterze. Znanym chyba bardziej z jakichś późniejszych komiksów Solomonie Kanie (nie mylić z Kanem, bohaterem Karla Wagnera, genialnego fana Howarda). Upewniłem się czy były one wydawane w ramach staruśkiej czarnej serii wydawnictwa PiK i zaraz okazało się, że tom IV i V niepublikowanych opowiadań to zbiory o tej właśnie postaci. Trzeba było to sprawdzić.

Mamy tutaj do czynienia z bardzo archaicznym (lata 20ste ubiegłego wieku) pulp fantasy, prosto z magazynu Weird Tales. Przy takiej lekturze trzeba wiedzieć na co człowiek się pisze ale nawet i mnie zaskoczyła tutejsza ilość pulpy w pulpie;) Kilka prostych historyjek (w tym jedna niedokończona – perfidnie urwana w pół zdania) osadzonych w nieco magiczniejszej wersji XVI wieku, gdzie pewien bad-ass nad bad-assami morduje demony, kultystów, duchy czy zombie, nie przejmując się fabułą ani swoimi własnymi motywacjami. Ciekawym rozwiązaniem jest osadzenie tych przygód w jakiejś takiej quasi Afryce i mimo, że zdarzają się czytelnicy krzyczący zaraz, że rasizm, autor rasista, pisze o „dzikusach” itp. to w takich przypadkach trzeba też uwzględnić lata powstania opowiadań, młody wiek twórcy i motywy jakie nim kierowały. Bo tutejsza para Afryka równie dobrze mogłaby być inną planetą, światem obcym i niezrozumiałym, w którym żyją niezrozumiali „inni” ludzie z abstrakcyjnych, magicznych krain, pełnym pradawnej magii, okultystycznych bestii, zapieczętowanego zła, ruin po boskich cywilizacjach itp. itd. Mimo, że tom (w zasadzie tomiczek) generalnie mnie rozczarował (jak dla mnie za dużo pulpy w pulpie, dość jeszcze młodociane, naiwne pióro, a w porównaniu do głównych dzieł Howarda opowiadanka te to bardziej szkice, takie historyjki szkieletowe) to można tu dojrzeć też mocne przebłyski jego talentu. A także kolosalny wpływ Lovecrafta bo trudno odmówić tym historiom klimatu. Klimatu prawie wielkich przedwiecznych, którzy kryją się jeszcze na nieodkrytych dotąd lądach, czczonych przez zupełnie dziwnych i obcych wobec bańki autora ludzi.

Zdecydowanie tylko dla fanów Howarda, miłośników Weird Tales czy eksploratorów historii gatunku. Broń Boże nie zaczynajcie poznawania tego autora od tych sympatycznych, nastrojowych ale gazetowo szkieletowych historyjek „zabili go i uciekł”. Ciekawe jak wypadną te z następnego tomiku serii niepublikowanych opowiadań.

Oryginalne opowiadania Howarda z jego najbardziej znanego cyklu uwielbiam (mimo, że dotyczą jednego z najbardziej zgwałconych przez popkulturę i teraz zupełnie nierozumianych bohaterów) ale z tyłu głowy siedziało mi, że ten kultowy autor pisywał jeszcze historie m.in. o innym bohaterze. Znanym chyba bardziej z jakichś późniejszych komiksów Solomonie Kanie (nie mylić z...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam