W mojej opinii "Kot i Mysz" to godny następca "Blaszanego Bębenka". Zagłębienie się w środowisko szkolne, ale także całe społeczeństwo świata, który już (na szczęście) nie istnieje w oniryczny, wzruszający, ale niekiedy również zabawny sposób było wartościowym przeżyciem.

W mojej opinii "Kot i Mysz" to godny następca "Blaszanego Bębenka". Zagłębienie się w środowisko szkolne, ale także całe społeczeństwo świata, który już (na szczęście) nie istnieje w oniryczny, wzruszający, ale niekiedy również zabawny sposób było wartościowym przeżyciem.

Czytając tę książkę jako drugą w kolejności trylogii gdańskiej Grassa odniosłem wrażenie, ze pod względem pisarskim znacznie odbiega od Blaszanego bębenka. Tutaj gra toczy się w mikroklimacie tylko czasami osadzanym w realiach historycznych i geograficznych. Zupełnie inaczej postrzega się też bohaterów, co mi akurat mniej przypadło do gustu. Nieco naturalistyczne obrazy przedstawiane z życia młodych chłopców mogą odrażać, ale nie są nieprawdopodobne. Warto przeczytać bo w polskich księgarniach czy bibliotekach bardzo mało jest literatury niemieckiej.

Czytając tę książkę jako drugą w kolejności trylogii gdańskiej Grassa odniosłem wrażenie, ze pod względem pisarskim znacznie odbiega od Blaszanego bębenka. Tutaj gra toczy się w mikroklimacie tylko czasami osadzanym w realiach historycznych i geograficznych. Zupełnie inaczej postrzega się też bohaterów, co mi akurat mniej przypadło do gustu. Nieco naturalistyczne obrazy...

No nie lubię tego Grassa, chociaż bym chciała... To było trzecie podejście i ostatnie. Nie skleja mi się, nie.

No nie lubię tego Grassa, chociaż bym chciała... To było trzecie podejście i ostatnie. Nie skleja mi się, nie.

W pierwszych słowach mojej opinii apeluję do wydawców o postaranie się o jakieś wznowienia, żeby TAKA Książka nie kosztowała na Amazonie 359,99 zł, to może więcej osób by ją przeczytało. Bo naprawdę warto.
Może nie jest najłatwiejsza w odbiorze, w końcu to Grass, ale niezwykła. Niezwykła inaczej niż "Blaszany bębenek", bardzo przypominała "Weisera Dawidka" Pawła Huelle, ale może zasugerowałam się Gdańskiem. I, tak rzadko widywana w literaturze i nie tylko, niejednowymiarowa główna postać. To wydaje mi się istotniejsze w przekazie niż ten Danzig, na którym się wszyscy skupiają :)

W pierwszych słowach mojej opinii apeluję do wydawców o postaranie się o jakieś wznowienia, żeby TAKA Książka nie kosztowała na Amazonie 359,99 zł, to może więcej osób by ją przeczytało. Bo naprawdę warto.
Może nie jest najłatwiejsza w odbiorze, w końcu to Grass, ale niezwykła. Niezwykła inaczej niż "Blaszany bębenek", bardzo przypominała "Weisera Dawidka" Pawła Huelle, ale...

Fascynująca historia młodzieńczego zauroczenia oryginalnym rówieśnikiem, który z zalęknionego chuderlaka staje się bohaterem i mentorem nastolatków pewnego gdańskiego gimnazjum. Opowieść - jak to u Grassa - niebywała i niebywale opowiedziana. Lata 40-te ubiegłego wieku. Budzenie się samoświadomości; szaleństwa i brawura,; współzawodnictwo, ale też lojalność i konsekwencje przyjaźni; a wszystko to wplecione w wakacyjne, nurkowe wyprawy na zatopiony wojenny statek "Rybitwa". Gorąco polecam!

Fascynująca historia młodzieńczego zauroczenia oryginalnym rówieśnikiem, który z zalęknionego chuderlaka staje się bohaterem i mentorem nastolatków pewnego gdańskiego gimnazjum. Opowieść - jak to u Grassa - niebywała i niebywale opowiedziana. Lata 40-te ubiegłego wieku. Budzenie się samoświadomości; szaleństwa i brawura,; współzawodnictwo, ale też lojalność i konsekwencje...

Gunter Grass w powieści „Kot i mysz” opowiada o nietypowej przyjaźni dwóch młodzieńców Pilenza i Mahlkego. Fascynacja osobą Mahlkego sprawia, że Pilenz wciąż o nim myśli, trochę mu zazdrości, ale jest także dumny z jego wyczynów. To co go z nim łączy nazywa prawie zaprzyjaźnieniem: „ja zawsze za nim, nigdy przed nim, rzadko koło niego” (s. 95). „Gdyby Mahlke powiedział: Zrób to i to!, zrobiłbym to, a nawet jeszcze więcej. Ale Mahlke nic nie mówił, bez słowa i bez gestu godził się, że za nim łaziłem, że nakładając drogi wstępowałem po niego na Osterzeile, żeby iść do szkoły u jego boku. A kiedy wprowadził modę pomponików, byłem pierwszym, który jej uległ i nosił pomponik na szyi”. A kiedy „po raz pierwszy się ogolił, ja również w dwa dni później oskrobałem moją brodę, choć nie było na niej śladu zarostu” (s. 64). Majestatyczny Wielki Mahlke, tajemniczy i pomysłowy małolat z powieści Grassa, szukając skarbów we wraku zdobywał poklask rówieśników, wpatrując się długo w „wygwieżdżone niebo” pociągał ze sobą wzrok towarzyszącego mu Pilenza, który wydawał się przeżywać bardziej jego młodość niż swoją. Chętnie dostrzegam tu podobieństwo do relacji Abraham-Bóg. Patriarcha wciąż o Bogu myśli i gotowy jest zrobić wszystko, cokolwiek mu powie. Idzie za Nim, nigdy przed Nim, choć czasami podąża obok Niego. Bóg rzadko odzywa się do Abrahama, a ten często nadkłada drogi, by nie oddalić się od Niego i iść w kierunku, który mu wskazał. Pilenz ubóstwia Mahlkego, choć nie we wszystkim go rozumie, a gdy z niego drwi to tylko po to, by zmniejszył się między nimi dystans. Przychodzi wreszcie moment, gdy Mahlke przestaje imponować i trzeba się nim zaopiekować jak dzieckiem. Wtedy Pilenz zdaje egzamin z przyjaźni, ale Mahlke przestaje być dla niego bogiem. Nastaje cisza. Wielki Mahlke powraca jedynie we wspomnieniach. Pomyślałem sobie: Co by to było, gdyby Bóg Abrahama okazał się nieporadny, gdyby narozrabiał i trzeba byłoby Mu pomóc wyjść z opresji?

Gunter Grass w powieści „Kot i mysz” opowiada o nietypowej przyjaźni dwóch młodzieńców Pilenza i Mahlkego. Fascynacja osobą Mahlkego sprawia, że Pilenz wciąż o nim myśli, trochę mu zazdrości, ale jest także dumny z jego wyczynów. To co go z nim łączy nazywa prawie zaprzyjaźnieniem: „ja zawsze za nim, nigdy przed nim, rzadko koło niego” (s. 95). „Gdyby Mahlke powiedział:...

Powieść jest sentymentalnym powrotem w czasy młodości. Na pierwszy plan wysuwa się postać Joachima Mahlkego, mruka, dziwaka i outsidera, podziwianego jednak przez jednego z kolegów, który pełni jednocześnie rolę narratora. Świetna.

Powieść jest sentymentalnym powrotem w czasy młodości. Na pierwszy plan wysuwa się postać Joachima Mahlkego, mruka, dziwaka i outsidera, podziwianego jednak przez jednego z kolegów, który pełni jednocześnie rolę narratora. Świetna.

„Kot i mysz“ to historia o nastolatkach, którym przyszło dojrzewać w czasie II wojny światowej. Grass opisuje ich perypetie, charakterystyczne dla młodzieży w okresie dojrzewania – od wewnętrznych (światopoglądowych) zmian poprzez ich fizyczne osiągnięcia ( np. Mahlkego jako nurka) do seksualnych uniesień.

Poza tym głównym problemem ówczesnego społeczeństwa było to, że większość mężczyzn (wśród nich mężowie, ojcowie, synowie) nazistowskich Niemiec było wcielanych do wojska, na skutek czego kobiety zostawały same. Ten fakt sprawiał, że nastoletni synowie musieli przedwcześnie zmierzyć się z powierzoną im misją zastąpienia ojców w rodzinie.
Generalnie rzecz ujmując bardzo ciężko mi było przebrnąć przez tę książkę. Szczegółowe opisy, dziecięca wyobraźnia narratora i język noweli sprawiły, że z trudem doczytałam książkę do końca.

„Kot i mysz“ to historia o nastolatkach, którym przyszło dojrzewać w czasie II wojny światowej. Grass opisuje ich perypetie, charakterystyczne dla młodzieży w okresie dojrzewania – od wewnętrznych (światopoglądowych) zmian poprzez ich fizyczne osiągnięcia ( np. Mahlkego jako nurka) do seksualnych uniesień.

Poza tym głównym problemem ówczesnego społeczeństwa było to, że...

6,5

6,5

Nie jest to najwybitniejsza powieść Grassa, ale jest równie magiczna jak Blaszany bębenek.. Mamy Gdańsk z jego klimatycznym Wrzeszczem i Brzeźnem, zatopiony Polski statek i Przede wszystkim enigmatycznego bohatera Mahlke. Warto przeczytać zwłaszcza że jest to chyba najkrótsza opowieść Grassa i pojawiają się w niej bohaterowie znani z jego innych powieści.

Nie jest to najwybitniejsza powieść Grassa, ale jest równie magiczna jak Blaszany bębenek.. Mamy Gdańsk z jego klimatycznym Wrzeszczem i Brzeźnem, zatopiony Polski statek i Przede wszystkim enigmatycznego bohatera Mahlke. Warto przeczytać zwłaszcza że jest to chyba najkrótsza opowieść Grassa i pojawiają się w niej bohaterowie znani z jego innych powieści.