Duch na deskorolce jest kolejną pozycją książkową z cyklu Szkoła przy cmentarzu po jaką sięgnąłem chcąc dobrze bawić się i poczuć dreszczyk w czasie czytania. Autor tworzy dla młodszego czytelnika powieści grozy, po które kiedyś sięgałem. Dlatego tak lubię cykl i niesamowite przygody bohaterów szkoły położonej w pobliżu cmentarza, gdzie straszne zdarzenia i nawiedzenia są na porządku dziennym.

Książka Duch na deskorolce jest opowieścią o Deskarzu McGraw chcącym pokonać niebezpieczny Zakręt nieboszczyka. Autor osadza akcję w szkole i jej pobliżu kreśląc dobrze szkolne kłopoty i przedziwne wydarzenia w jakie wplątuje się bohater. Wszystko w Szkole przy cmentarzu może zdarzyć się i uczniowie mają do czynienia z niezwykłymi przygodami jakie im przydarzają się. Oprócz oczywiście nauczycieli z piekła rodem i demonicznej pani dyrektor, Piwnicznego Barta i zastępcy dyrektor wywołujących popłoch wśród nich. Opowieść o kłopotach szkolnych, uczniowskich, przyjaźni i problemach z innymi zostało okraszone klimatem grozy za sprawą zadziwiających wydarzeń związanych z przygodami bohaterów w jakich uczestniczą. Dostajemy opowieść o wyzwaniu i oczywiście o duchach w jednym co owocuje niepokojącymi zdarzeniami po drodze. Bardzo dobrze wypada sama historia, która wciągnęła mnie od początku i trzymała w napięciu. Nie pozbawiona dreszczyku w czasie czytania i atmosfery niepokoju jaki w niej spotkałem. Mimo skierowania jej do młodego czytelnika bawiłem się przy książce świetnie i płynnie czytało mi się od samego początku. Wciąga budowany klimat jaki dostałem w trakcie czytania i skupienie się na niepokojących zdarzeniach w fabule. Wywołujących pomału grozę wraz z rozwojem sytuacji w jakiej znalazł się bohater. Nieraz mnie zaskoczyła pewnymi zwrotami akcji jakie pojawiały się w trakcie czytania. Dlatego miło na pewno będę wspominał kolejną pozycję z cyklu Szkoły przy cmentarzu. Sama fabuła obfituje w klimat niepokoju i atmosferę grozy osadzoną w klimatach szkolnych co spodobało mi się. Bohaterowie spotykani na kartach książki zostali świetnie nakreśleni i wypadają sympatycznie albo dają się łatwo polubić mimo swoich wad i zalet jakie posiadają. Głównym bohaterem jest Deskarz i jego problemy w jakie wpada chcąc dokonać niesamowitego zjazdu na swojej desce. Oprócz niego spotykamy wiele postaci z poprzednich części cyklu i nie mogło zabraknąć nowych jak przeciwnik bohatera. Jednocześnie mamy do czynienia z sympatycznymi większości postaciami jakie spotykamy w fabule. Mających swoje cechy charakteru, zachowania i kłopoty w szkole lub poza jej murami. Dlatego wypadają tak dobrze i ciekawie od samego początku. Nie dostałem papierowych postaci, ale bardzo dobrze zarysowane jakimi można się zainteresować. Niektóre mają do odegrania rolę w historii przewidzianą przez autora, lecz nawet drugoplanowe wypadają ciekawie. Książka posiada świetne zakończenie będąca jazdą bez trzymanki i to dosłownie. Nie pozbawiony klimatu grozy, zaskoczenia, zwrotów akcji, nie za szybko dziejący się i wciągający. Dlatego finał spodobał mi się i nie można mu odmówić niepokoju jaki występuje.

Książka Duch na deskorolce jest pozycją z cyklu Szkoły przy cmentarzu nie pozbawionej klimatu, płynności wydarzeń i przedziwnych przygód bohatera. Akcję poprowadził autor szybko i wiele działo się podczas czytania. Wciągnęła mnie fabuła od samego początku i perypetie bohatera stającego do wyzwania rzuconego przez jego przeciwnika. Nie zabrakło zwrotów akcji mogących nawet zaskoczyć w pewnych momentach. Jednocześnie atmosfera niepokoju i klimat z dreszczykiem jest budowany świetnie przez autora. Wydarzenia toczą się dość szybko i wciągają od samego początku. Dlatego świetnie bawiłem się i nie nudziłem się w czasie czytania. Opowieść o duchach w szkolnych klimatach w tym przypadku sprawdza się idealnie i wypada ciekawie. Pomimo skierowania jej do młodego czytelnika, to również starszy znajdzie tutaj coś dla siebie. Przyjemną i klimatyczną powieść grozy stawiającą na klimat budowany od samego początku. Pamiętając oczywiście o ostatecznym odbiorcy do jakiego jest skierowana można miło spędzić z nią czas jak stało się w moim przypadku. Sięgając po książkę wiedziałem czego spodziewać się, lecz miło zostałem zaskoczony, bo historia wciągnęła mnie i świetnie bawiłem się przy czytaniu kolejnej opowieści z dreszczykiem z cyklu Szkoły przy cmentarzu. Napisany przyjemnym i lekkim stylem powieść grozy dla młodego czytelnika przez autora. Duch na deskorolce jest kolejna pozycją z cyklu, którą będę wspominał bardzo dobrze. Podczas czytania bawiłem się przy niej świetnie i nie brakowało niepokojących wydarzeń. Wszystko okraszone zostało mroczną atmosferą niepokoju jaka wkrada się do fabuły w czasie czytania. Zagęszczający się klimat z każdą stroną, przedziwne wydarzenia i niezwykłe przygody bohaterów trzymają w napięciu nie pozwalając się oderwać wciągając w opowieść o duchach. Dlatego chętnie sięgnę po kolejne książki z cyklu Szkoły przy cmentarzu jak będę miał okazje, bo lubię takie historie czytać.

Duch na deskorolce jest kolejną pozycją książkową z cyklu Szkoła przy cmentarzu po jaką sięgnąłem chcąc dobrze bawić się i poczuć dreszczyk w czasie czytania. Autor tworzy dla młodszego czytelnika powieści grozy, po które kiedyś sięgałem. Dlatego tak lubię cykl i niesamowite przygody bohaterów szkoły położonej w pobliżu cmentarza, gdzie straszne zdarzenia i nawiedzenia są...

Tomik straszniejszy niż jego "starszy brat". Poznajemy jedną z legend Szkoły Przy Cmentarzu, która jak to bywa, wcale legendą nie jest, a prawdą z krwi i kości. No może samych kości. I odrobiny ektoplazmy, które to czają się na zabójczym "Zakręcie Nieboszczyka", który stał się obiektem nie do końca rozsądnego zakładu szkolnych deskorolkarzy. W efekcie główny bohater tomiku ryzykuje swoje życie, by nie stracić honoru i, co ważniejsze, nie wyjść na tchórza - wiadomo, że zycie w szkole nie jest proste, nawet gdy sie nie posiada tej hańbiącej łatki.

W czasach podstawówki łyknęłam tomik jak pelikan jazgoczącego jorka - cyk i nie ma :)

Tomik straszniejszy niż jego "starszy brat". Poznajemy jedną z legend Szkoły Przy Cmentarzu, która jak to bywa, wcale legendą nie jest, a prawdą z krwi i kości. No może samych kości. I odrobiny ektoplazmy, które to czają się na zabójczym "Zakręcie Nieboszczyka", który stał się obiektem nie do końca rozsądnego zakładu szkolnych deskorolkarzy. W efekcie główny bohater tomiku...

Czytałam jeszcze jako dziecko ale pamiętał, że książki z tej serji były bardzo dobre. Polecam.

Czytałam jeszcze jako dziecko ale pamiętał, że książki z tej serji były bardzo dobre. Polecam.

Zaczytywałam się w tych książkach. A opowieść o duchu deskorolkarzu, to była pierwsza z nich. Pamiętam, że pożyczyłam ją od koleżanki. A potem wypożyczyłam jedną po drugiej z miejskiej biblioteki.
Nawet dzisiaj ta książka, jak i cała seria, budzi we mnie straszny sentyment i bardzo chciałabym mieć je na swojej półce.
Od tego zaczęło się moje zainteresowanie horrorami, tymi małymi i dużymi, bo od tego to już prosta droga do powieści Kinga. :)

Zaczytywałam się w tych książkach. A opowieść o duchu deskorolkarzu, to była pierwsza z nich. Pamiętam, że pożyczyłam ją od koleżanki. A potem wypożyczyłam jedną po drugiej z miejskiej biblioteki.
Nawet dzisiaj ta książka, jak i cała seria, budzi we mnie straszny sentyment i bardzo chciałabym mieć je na swojej półce.
Od tego zaczęło się moje zainteresowanie horrorami, tymi...

Kto zjedzie na deskorolce Zjazdem Nieboszczyka?
Nie ma to jak wyzwanie od Twojego wroga. Pod wpływem nerwów też bym się w niego wkopała zupełnie jak Deskarz. A tu nagle pojawia się zły duch, który chce go dorwać. Świetna część. Jak wszystkie!
Gorąco polecam!

Kto zjedzie na deskorolce Zjazdem Nieboszczyka?
Nie ma to jak wyzwanie od Twojego wroga. Pod wpływem nerwów też bym się w niego wkopała zupełnie jak Deskarz. A tu nagle pojawia się zły duch, który chce go dorwać. Świetna część. Jak wszystkie!
Gorąco polecam!

O matko! Nigdy nie sądziłam, że znajdę te ksiązki, które czytałam za dzieciaka... przeczytałam wszystko co tylko było w bibliotece i pamiętam nieźle rozwinęły mi wyobraźnię - na tyle, że zaczęłam po raz pierwszy pisać jakieś pierdoły w takim właśnie stylu.
Wg mnie to świetne książki (bo chodzi mi też o inne autora) ja do dziś pamiętam niektóre :)
Niestety nie pamiętam jak były one napisane, ale ja czytałam je śmiertelnie poważnie a już same tytułu wzbudzały we mnie wątpliwości - no bo czytać czy jednak nie, bałam się, że będę się za bardzo bać, o. Nie no wspaniałe wspomnienia, to chyba właśnie te książki rozbudziły we mnie późniejszą miłość do literatury s.f/horror :)

O matko! Nigdy nie sądziłam, że znajdę te ksiązki, które czytałam za dzieciaka... przeczytałam wszystko co tylko było w bibliotece i pamiętam nieźle rozwinęły mi wyobraźnię - na tyle, że zaczęłam po raz pierwszy pisać jakieś pierdoły w takim właśnie stylu.
Wg mnie to świetne książki (bo chodzi mi też o inne autora) ja do dziś pamiętam niektóre :)
Niestety nie pamiętam jak...

Uwielbiaju za dzieciaka. Każdy kolejny tom wydarty pani z biblioteki był czytany wszędzie, o każdej porze, bezustannie. Cała seria teraz jest dla mnie miłym wspomnieniem.

Uwielbiaju za dzieciaka. Każdy kolejny tom wydarty pani z biblioteki był czytany wszędzie, o każdej porze, bezustannie. Cała seria teraz jest dla mnie miłym wspomnieniem.

ahh te czasy dziecinstwa całą seria warta polecenia:)

ahh te czasy dziecinstwa całą seria warta polecenia:)

Uwielbiam to część naprawdę ja to tak się przyzwyczaiłam do deskorolkarza , że ja nie mogłam normalnie spać moje sny krążyły wokół niego oczywiście to było parę lat temu ale na samą myśl chce mi się powrócić do tej książki.

Uwielbiam to część naprawdę ja to tak się przyzwyczaiłam do deskorolkarza , że ja nie mogłam normalnie spać moje sny krążyły wokół niego oczywiście to było parę lat temu ale na samą myśl chce mi się powrócić do tej książki.

Książka z mego dzieciństwa :) Większość dzieciaków z podwórka zna książki tego autora. Przeczytanie ponad 100 stron książki za dzieciaka to dopiero był wyczyn!

Książka z mego dzieciństwa :) Większość dzieciaków z podwórka zna książki tego autora. Przeczytanie ponad 100 stron książki za dzieciaka to dopiero był wyczyn!