Z jakiegoś powodu trzymałam tę książkę i nie wyrzuciłam jej, ani nikomu nie oddałam. Chociażby koleżance czy do biblioteki. Leżała sobie spokojnie i czekała na swoją kolej, a kiedy ta przyszła... męczyłam ją prawie cały miesiąc.

Czy była tak zła, że jej lektura sprawiała mi trudność? A może była tak dobra, że nie chciałam by się skończyła? Cóż... pewnie znacie odpowiedź na to pytanie, jednak nie jest ona aż tak oczywista jakby mogło się wydawać.

Jeśli mam być szczera, zaskoczyłam sama siebie. Większą część książki wynudziłam się jak stary mops. Ta historia totalnie mi nie podchodziła. Nie te czasy, nie ten klimat... Chyba robię się już stara - jak ta książka, a ta, została wydana w 1961 roku.

Przejdźmy zatem do meritum. "Znak żółwia" to książka, którą napisał Eugeniusz Paukszta. Przedstawia historię dwóch chłopaków, którzy autostopem jeździli po Polsce. Zrządzenie losu zdecydowało, że STAR, którego złapali na stopa, uległ awarii w małej PGR-owskiej wiosce pod Bledzewem.

Heniek oraz Roman zmuszeni są zrobić sobie postój, który dosyć mocno się przedłuża. W międzyczasie we wsi dzieje się sporo interesujących rzeczy, ale również takich, które sprawiają, że ta dwójka chłopaków staje się w pewien sposób ważna dla społeczności wiejskiej. Powódź, rozpoczęcie prac wykopaliskowych w miejscu, gdzie kiedyś były niemieckie bunkry, teraz w głównej mierze ukryte pod wodą... Ponadto mamy tutaj wątki miłosne, zawirowania uczuciowe, jest również trochę sensacji, czasem kryminału, czegoś z rodzaju historii detektywistycznej.

"Heniek miał już dość Wieśkowych zachwytów. Myślałby kto, skarb znalazł, garnek złotych dukatów. Jakaś tam gemma. Pewnie, ciekawe, ale żeby aż tak?"
"Znak żółwia" którą napisał Eugeniusz Paukszta czasami ciągnęła się jak flaki z olejem, by dosłownie na samym końcu mnie zainteresować. Muszę przyznać, że musiałam wrócić myślami do swojego dzieciństwa by chociaż w promilu wczuć się w klimat tej książki. Chciałam odczuć na własnej skórze jak to jest, gdy nie ma komputerów, telefonów, Internetu, a życie towarzyskie nie odbywa się na Tinderze, a gdzieś nad rzeczką, lub w gęstwinie leśnej.

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2022/04/eugeniusz-paukszta-znak-zowia.html

Z jakiegoś powodu trzymałam tę książkę i nie wyrzuciłam jej, ani nikomu nie oddałam. Chociażby koleżance czy do biblioteki. Leżała sobie spokojnie i czekała na swoją kolej, a kiedy ta przyszła... męczyłam ją prawie cały miesiąc.

Czy była tak zła, że jej lektura sprawiała mi trudność? A może była tak dobra, że nie chciałam by się skończyła? Cóż... pewnie znacie odpowiedź na...

190313 papier G5.
Wydawało się na początku, że będzie lepiej. Powoli rozwijająca się akcja, przyzwoite dialogi, bardzo dobry wątek miłosny, przemyślenia, analizy. Niestety wątek przygodowo-sensacyjny za mocno został spłycony. Zdecydowanie za długi wstęp, za dużo tematów pobocznych, a clou akcji za krótkie. Jedna z "przygód" trzymała w napięciu, choć jej zakończenie było równe z moimi przewidywaniami.

190313 papier G5.
Wydawało się na początku, że będzie lepiej. Powoli rozwijająca się akcja, przyzwoite dialogi, bardzo dobry wątek miłosny, przemyślenia, analizy. Niestety wątek przygodowo-sensacyjny za mocno został spłycony. Zdecydowanie za długi wstęp, za dużo tematów pobocznych, a clou akcji za krótkie. Jedna z "przygód" trzymała w napięciu, choć jej zakończenie było...

Niesamowita powieść przygodowa nie tylko dla młodzieży. Książka pochłania całkowicie, cały czas coś się dzieje. Paukszta nie pozwala czytelnikowi się nudzić. Przygoda, zdarzenie, jedno pogania drugie i podnosi adrenalinę. Każdy z głównych bohaterów mimo wad daje się lubić a postaci drugoplanowe budzą sympatię. We mnie ta powieść budzi nostalgię za dzieciństwem na wsi, gdzie każdy dzień był naprawdę przygodą (mimo, że takich przygód jak te opisane w książce nie miałam). Gorąco polecam.

Niesamowita powieść przygodowa nie tylko dla młodzieży. Książka pochłania całkowicie, cały czas coś się dzieje. Paukszta nie pozwala czytelnikowi się nudzić. Przygoda, zdarzenie, jedno pogania drugie i podnosi adrenalinę. Każdy z głównych bohaterów mimo wad daje się lubić a postaci drugoplanowe budzą sympatię. We mnie ta powieść budzi nostalgię za dzieciństwem na wsi, gdzie...

Bardzo dobra książka dla młodych czytelników.
Warto też zajrzeć na forum Pana Samochodzika, gdzie dyskutuje się także o Paukszcie:
http://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=692
Jest też m.in. wywiad z synem pisarza:
http://pansamochodzik.net.pl/viewforum.php?f=137

Bardzo dobra książka dla młodych czytelników.
Warto też zajrzeć na forum Pana Samochodzika, gdzie dyskutuje się także o Paukszcie:
http://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=692
Jest też m.in. wywiad z synem pisarza:
http://pansamochodzik.net.pl/viewforum.php?f=137

Zmuszałem się do niej dwa czy trzy razy.
Szło mi całkiem nieźle, ale kiedy zaczęły się gadki o rybach - wymiękłem. Myślę, że jest wiele ciekawszych książek, ale to tylko moje skromne zdanie.

Zmuszałem się do niej dwa czy trzy razy.
Szło mi całkiem nieźle, ale kiedy zaczęły się gadki o rybach - wymiękłem. Myślę, że jest wiele ciekawszych książek, ale to tylko moje skromne zdanie.

Powieść Pana Paukszty to naprawdę dobra książka przygodowa dla młodzieży. Pomimo tego, iż ma już spory kawałek czasu za sobą, co jest widoczne chociażby w języku, nadal przyciąga młodych. Urzeka swoją prostotą. Zauroczenia i prawdziwe miłości bohaterów, typowe zajęcia ludzi mieszkających na wsi, wybryki urwisów, a to wszystko owiane tajemnicą, nawet wieloma, niekiedy z wątkami kryminalnymi. Wszystko to składa się w jedną ciekawą, godną polecenia, całość.

Powieść Pana Paukszty to naprawdę dobra książka przygodowa dla młodzieży. Pomimo tego, iż ma już spory kawałek czasu za sobą, co jest widoczne chociażby w języku, nadal przyciąga młodych. Urzeka swoją prostotą. Zauroczenia i prawdziwe miłości bohaterów, typowe zajęcia ludzi mieszkających na wsi, wybryki urwisów, a to wszystko owiane tajemnicą, nawet wieloma, niekiedy z...

naprawdę świetna książka przygodowa;)

naprawdę świetna książka przygodowa;)

jedna z książek, które wryły się w moją pamięć i nawet po wielu latach o nich pamiętam

jedna z książek, które wryły się w moją pamięć i nawet po wielu latach o nich pamiętam

bardzo polecam mlodym czytelnikom

bardzo polecam mlodym czytelnikom

Bardzo fajna książka, pokazuje realia ówczesne, szczególnie ciekawe dla osób z okolic Międzyrzecza ;)

Bardzo fajna książka, pokazuje realia ówczesne, szczególnie ciekawe dla osób z okolic Międzyrzecza ;)