Ogród Ramy

Obrzydliwość goni obrzydliwość. 3 razy w swoim życiu dobrnąłem do tej książki i 3 razy jej nie ukończyłem.
Teraz czytając 3 raz doczytałem tylko do końca Dziennika Nicole, ale dalej nie mam zamiaru czytać. Jak można w głowę takiej dobrej i czystej Nicole wkładać takie niedorzeczne pomysły. Kłuci to się z jej charakterem wykreowanym w Ramie II. Poza tym ideologia lewacka panuje nad treścią. Wiadomo, że każdy ma swoje poglądy, ale żeby płodzić dzieci żeby one ze sobą żyli w pół-kazirodczych związkach i jeszcze szukać jak najrozmaitszej puli genów? Ohyda. Nawet w "pogańskiej" etyce starożytnej nie ma takich numerów. Eh, co wy proponujecie lewico? Bez wahania daję najniższą ocenę.
Pod względem literackim też nie jest to pozycja wysokich lotów.
Mamy tu wiele braków logicznych, luk, skrótów i niezbyt jasnych opisów. To ostatnie może być winą tłumacza.
Co do logiki to kto dałby się badać, testować czy eksperymentować bez konkretnego wyjaśnienia dlaczego??? Tutaj mamy odpowiedź typu "wkrótce się dowiecie" albo "później wam powiem". Litości!
A fabuła powinna być płynna i uzupełniać się. Na szczęście wiele luk mamy zapchanych stopniowo czytając dalszą część a niektóre, które są widocznie dla autorów kłopotliwe są pomijane.

Obrzydliwość goni obrzydliwość. 3 razy w swoim życiu dobrnąłem do tej książki i 3 razy jej nie ukończyłem.
Teraz czytając 3 raz doczytałem tylko do końca Dziennika Nicole, ale dalej nie mam zamiaru czytać. Jak można w głowę takiej dobrej i czystej Nicole wkładać takie niedorzeczne pomysły. Kłuci to się z jej charakterem wykreowanym w Ramie II. Poza tym ideologia lewacka...

I zakończyłem cykl na części trzeciej - no niestety, ale nawet jak na fantastykę, to kłóci się z moim poczuciem logiki...

I zakończyłem cykl na części trzeciej - no niestety, ale nawet jak na fantastykę, to kłóci się z moim poczuciem logiki...

Pomijam wstawki filzoficzno marksistowskie - bo niestety, ale trafiają się i trzeba je po prostu pominąć milczeniem - z bylejakiej Ramy II przechodzimy do czegoś nowego - Punktu węzłowego, Orła - wreszcie uchylony zostaje rąbek tajemnicy, ale wcale nie tak wiele - i w znacznie lepszych nastrojach możemy wyruszyć ku tomowi IV

Pomijam wstawki filzoficzno marksistowskie - bo niestety, ale trafiają się i trzeba je po prostu pominąć milczeniem - z bylejakiej Ramy II przechodzimy do czegoś nowego - Punktu węzłowego, Orła - wreszcie uchylony zostaje rąbek tajemnicy, ale wcale nie tak wiele - i w znacznie lepszych nastrojach możemy wyruszyć ku tomowi IV

Zastanawiałem się jak podsumować trzecią jak i dwie poprzednie książki z cyklu i napiszę tak:

Z historii tej bije pewien spokój, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Wszystko jest bardzo naturalne dla samego siebie.

p.s. żeby nieco uprościć: jest to absolutne przeciwieństwo Gwiezdnych Wojen .. ;

Zastanawiałem się jak podsumować trzecią jak i dwie poprzednie książki z cyklu i napiszę tak:

Z historii tej bije pewien spokój, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Wszystko jest bardzo naturalne dla samego siebie.

p.s. żeby nieco uprościć: jest to absolutne przeciwieństwo Gwiezdnych Wojen .. ;

Rama 1 super, Rama 2 - ok, rama 3 - ogród ramy przebrnąłem z trudem czekając na tajemnicę Ramy czyli rama 4 - ta ostatnia porzuciłem w połowie, tak nudna.

Rama 1 super, Rama 2 - ok, rama 3 - ogród ramy przebrnąłem z trudem czekając na tajemnicę Ramy czyli rama 4 - ta ostatnia porzuciłem w połowie, tak nudna.

Przykro patrzeć, jak wraz z upływem czasu coraz bardziej marksizuje w tej serii opowieści pan Clark.
To właściwie cały mój komentarz.
Za porzucenie zakończenia daję pół oceny, czyli trójkę.
Za wiarę w to, że ludzkość to gnidy, jeśli ich nie zmarksizować – powinienem dać jedynkę, czego nie czynię wyłącznie z uznania dla całego dorobku tego autora. Coś mi się wydaje, że ta dekadencja, to wpływ współautora, zapewne jeszcze bardziej zmarksizowanego.
Dlaczego marksiści tak usilnie próbują wmówić ludziom, że jesteśmy tak ogólnie – średnio… gnidami? Otóż to jest potrzebne amerykańskiemu lobby żydowskiemu do kradzieży pieniędzy. Jeśli wszyscy są gnojkami, to nikt podczas II wojny światowej nie mógł chronić Żydów, więc należą się im odszkodowania. Dlaczego akurat te złodziejskie śmieci mają być spadkobiercami zamordowanych Żydów, skoro to przecież oni sami odmawiali Żydom pomocy, gdy pewien statek przypłynął do USA z żydowskimi uchodźcami? Ponieważ tu nie ma logiki, jest czysta propaganda, na którą mają pieniądze. I dlatego promuje się i sowicie opłaca dużą kasą, jako inwestycją, jakiekolwiek oceny i opinie, które nawet w dalekosiężnym oddziaływaniu mają umożliwić tym złodziejom kradzież pieniędzy, na przykład z Polski, ustawą 447 i jej podobnymi.
Książkę wypada przeczytać, skoro czyta się całą serię o Ramie. Zobaczymy, co w następnym tomie, czy będzie jeszcze więcej marksizmu? Globalne ocieplenie spowodowane dwutlenkiem węgla produkowanym przez człowieka tu mamy, choć w pigułce, antymilitaryzm mamy, antypaństwowy internacjonalizm komunistyczny też.
Wolę, gdy ten autor zajmuje się zagadnieniami sci-fi, bo w dziedzinie futurologii socjologicznej poległ na całej linii. To Chiny, Azja, a w przyszłości Afryka będzie trzymać pałeczkę sztafetową cywilizacji, Europa zniszczona marksizmem już pokazuje, jak świetnie radzi sobie z koronawirusem i niczego nie umie produkować, nawet leków, komórek, komputerów – wszystko to produkuje Azja, którą Clark postrzega, jako cywilizację drugiego sortu. Niestety, już dzisiaj widać, jak wizjoner się myli. Chyba, że obroni się cywilizacja chrześcijańska, a dokładniej katolicka, na co się nie zanosi.

Przykro patrzeć, jak wraz z upływem czasu coraz bardziej marksizuje w tej serii opowieści pan Clark.
To właściwie cały mój komentarz.
Za porzucenie zakończenia daję pół oceny, czyli trójkę.
Za wiarę w to, że ludzkość to gnidy, jeśli ich nie zmarksizować – powinienem dać jedynkę, czego nie czynię wyłącznie z uznania dla całego dorobku tego autora. Coś mi się wydaje, że ta...

Oceniłem tę książkę jako rewelacyjną. trochę obniżyłem ocenę za, moim zdaniem, niepotrzebne plugawienie książki historiami moralnie i obyczajowo obrzydliwymi. Nie wiem czyj był to pomysł, stawiam na Gentry Leea, który był współautorem.
Reszta jest świetna i zaskakująca. "Ogrody Ramy" (Rama III) - jest lepsza niż "Rama II", ciekaw jestem co będzie w części następnej. Mam nadzieję, że będzie tam więcej klasycznego Clarkea.

Oceniłem tę książkę jako rewelacyjną. trochę obniżyłem ocenę za, moim zdaniem, niepotrzebne plugawienie książki historiami moralnie i obyczajowo obrzydliwymi. Nie wiem czyj był to pomysł, stawiam na Gentry Leea, który był współautorem.
Reszta jest świetna i zaskakująca. "Ogrody Ramy" (Rama III) - jest lepsza niż "Rama II", ciekaw jestem co będzie w części następnej. Mam...

Rewelacyjna pod każdym względem, nie mogłem oderwać się od czytania. Jak do tej pory to najlepsza z części, już zabieram się za tajemnicę ramy. Jest dużo zarówno świetnej science jak i fiction, genialnie wykreowani, wyraziści bohaterowie, duża dynamika akcji. Poruszone są kwestie socjologiczne funkcjonowania społeczeństw ludzkich, świetnie ukazane są obce formy inteligencji, książka warta przeczytania.

Pozdrawiam czytelników
P.B.

Rewelacyjna pod każdym względem, nie mogłem oderwać się od czytania. Jak do tej pory to najlepsza z części, już zabieram się za tajemnicę ramy. Jest dużo zarówno świetnej science jak i fiction, genialnie wykreowani, wyraziści bohaterowie, duża dynamika akcji. Poruszone są kwestie socjologiczne funkcjonowania społeczeństw ludzkich, świetnie ukazane są obce formy...

do pewnego momentu miałem nadzieję, że próba wzięcia się za psychologię i socjologię będzie udana, Clark nie podołał jednak i ze smutnej historii upadku ludzi zrobił bardzo przewidywalną opowieść, w której wszystkie wątki rozdzielił już na samym początku i nie wysilał się potem, by twistować. jedyny ciekawy fragment to zetknięcie Richarda z sąsiadami podczas wymuszonej wyprawy.
porażka niestety.
(ale czytam dalej) ;)

do pewnego momentu miałem nadzieję, że próba wzięcia się za psychologię i socjologię będzie udana, Clark nie podołał jednak i ze smutnej historii upadku ludzi zrobił bardzo przewidywalną opowieść, w której wszystkie wątki rozdzielił już na samym początku i nie wysilał się potem, by twistować. jedyny ciekawy fragment to zetknięcie Richarda z sąsiadami podczas wymuszonej...

Im dalej w "Ramę" jakby autor coraz bardziej się gubił. Niby wiemy co chce przekazać ale przekaz ten ginie w skomplikowane opowieści. Warto choć brak tej świeżości która była w pierwszej części

Im dalej w "Ramę" jakby autor coraz bardziej się gubił. Niby wiemy co chce przekazać ale przekaz ten ginie w skomplikowane opowieści. Warto choć brak tej świeżości która była w pierwszej części