Ogród Ramy

Im dalej w "Ramę" jakby autor coraz bardziej się gubił. Niby wiemy co chce przekazać ale przekaz ten ginie w skomplikowane opowieści. Warto choć brak tej świeżości która była w pierwszej części

Im dalej w "Ramę" jakby autor coraz bardziej się gubił. Niby wiemy co chce przekazać ale przekaz ten ginie w skomplikowane opowieści. Warto choć brak tej świeżości która była w pierwszej części

Pokaż mimo to

Oceniłem tę książkę jako rewelacyjną. trochę obniżyłem ocenę za, moim zdaniem, niepotrzebne plugawienie książki historiami moralnie i obyczajowo obrzydliwymi. Nie wiem czyj był to pomysł, stawiam na Gentry Leea, który był współautorem.
Reszta jest świetna i zaskakująca. "Ogrody Ramy" (Rama III) - jest lepsza niż "Rama II", ciekaw jestem co będzie w części następnej. Mam nadzieję, że będzie tam więcej klasycznego Clarkea.

Oceniłem tę książkę jako rewelacyjną. trochę obniżyłem ocenę za, moim zdaniem, niepotrzebne plugawienie książki historiami moralnie i obyczajowo obrzydliwymi. Nie wiem czyj był to pomysł, stawiam na Gentry Leea, który był współautorem.
Reszta jest świetna i zaskakująca. "Ogrody Ramy" (Rama III) - jest lepsza niż "Rama II", ciekaw jestem co będzie w części następnej. Mam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna pod każdym względem, nie mogłem oderwać się od czytania. Jak do tej pory to najlepsza z części, już zabieram się za tajemnicę ramy. Jest dużo zarówno świetnej science jak i fiction, genialnie wykreowani, wyraziści bohaterowie, duża dynamika akcji. Poruszone są kwestie socjologiczne funkcjonowania społeczeństw ludzkich, świetnie ukazane są obce formy inteligencji, książka warta przeczytania.

Pozdrawiam czytelników
P.B.

Rewelacyjna pod każdym względem, nie mogłem oderwać się od czytania. Jak do tej pory to najlepsza z części, już zabieram się za tajemnicę ramy. Jest dużo zarówno świetnej science jak i fiction, genialnie wykreowani, wyraziści bohaterowie, duża dynamika akcji. Poruszone są kwestie socjologiczne funkcjonowania społeczeństw ludzkich, świetnie ukazane są obce formy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

do pewnego momentu miałem nadzieję, że próba wzięcia się za psychologię i socjologię będzie udana, Clark nie podołał jednak i ze smutnej historii upadku ludzi zrobił bardzo przewidywalną opowieść, w której wszystkie wątki rozdzielił już na samym początku i nie wysilał się potem, by twistować. jedyny ciekawy fragment to zetknięcie Richarda z sąsiadami podczas wymuszonej wyprawy.
porażka niestety.
(ale czytam dalej) ;)

do pewnego momentu miałem nadzieję, że próba wzięcia się za psychologię i socjologię będzie udana, Clark nie podołał jednak i ze smutnej historii upadku ludzi zrobił bardzo przewidywalną opowieść, w której wszystkie wątki rozdzielił już na samym początku i nie wysilał się potem, by twistować. jedyny ciekawy fragment to zetknięcie Richarda z sąsiadami podczas wymuszonej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klasykiem sci-fi na pewno można nazwać książkę rozpoczynającą cykl. Natomiast w trzeciej odsłonie klasyczne jest odcinanie kuponów.

Drażniło mnie mało wiarygodne i momentami absurdalne zachowanie bohaterów. Odnoszę wrażenie, że autor pisał i pisał bzdury, aż ktoś zwrócił mu uwagę, że coś jest nie-halo. Wtedy dopisywał jeden, dwa akapity, mające niby wyjaśnić.
Strasznie zgrzytało mi gdybanie „ciekawe co teraz na Ziemi, minęło już x lat od kiedy odlecieliśmy” na statku poruszającym się z ½ prędkości światła. Astronauci zapomnieli o dylatacji czasu?
Albo (w drugiej połowie) dywagacje nt. jak zdobyć budżet na badania. Hola, hola, jaki budżet, kto ma komu i za co płacić? Zamknięta, mała społeczność, na statku z drukarkami 3D do wszystkiego?
Wiązanie małżeństwa z seksem, wręcz w postaci wymogu współżycia? Rozmowy o pierwszym razie (dwukrotne!)...
Cała druga połowa zdaje się wyjęta z jakiegoś innego dzieła. Jakoś bohaterowie zapomnieli, że znajdują się w kolonii na Ramie. Ich działania są zupełnie nieracjonalne, nieprzekonywujące i oderwanie od (ich) rzeczywistości. Wojna? WTF‽
Do tego jeszcze średniowieczne podejście do ról płci w rodzinie. Nie kupuję takiej przyszłości.

Klasykiem sci-fi na pewno można nazwać książkę rozpoczynającą cykl. Natomiast w trzeciej odsłonie klasyczne jest odcinanie kuponów.

Drażniło mnie mało wiarygodne i momentami absurdalne zachowanie bohaterów. Odnoszę wrażenie, że autor pisał i pisał bzdury, aż ktoś zwrócił mu uwagę, że coś jest nie-halo. Wtedy dopisywał jeden, dwa akapity, mające niby wyjaśnić.
Strasznie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Równie ciekawa jak poprzednie tomy, chociaż obraz ludzi jako takich na tle innych raz zawstydza:(( polecam gorąco!

Równie ciekawa jak poprzednie tomy, chociaż obraz ludzi jako takich na tle innych raz zawstydza:(( polecam gorąco!

Pokaż mimo to

Rzadko zdarza się, abym tylu bohaterom w myślach życzył śmierci. A to już kolejny raz, po Ramie II, w tym cyklu. Innymi słowy - ludzie są tutaj bardzo ludzcy i nie każdy bohater budzi sympatię. W żadnym razie nie jest to zarzut - zabieram się za kolejne części, licząc na choć częściowe spełnienie moich życzeń ;)

Rzadko zdarza się, abym tylu bohaterom w myślach życzył śmierci. A to już kolejny raz, po Ramie II, w tym cyklu. Innymi słowy - ludzie są tutaj bardzo ludzcy i nie każdy bohater budzi sympatię. W żadnym razie nie jest to zarzut - zabieram się za kolejne części, licząc na choć częściowe spełnienie moich życzeń ;)

Pokaż mimo to

Każda kolejna część opowieści o "Ramie" jest lepsza literacko, nieco gorsza koncepcyjnie oraz bardziej rozbudowana.
W "Ogrodzie Ramy", części trzeciej osiągnięte zostały idealne proporcje. Jedynie niedopowiedziane zakończenie, pewne pominięcia w fabule oraz niektóre "polityczne" zagrania autora można poczytać in minus. Cała, o wiele większa reszta jest bardzo dobra.

Każda kolejna część opowieści o "Ramie" jest lepsza literacko, nieco gorsza koncepcyjnie oraz bardziej rozbudowana.
W "Ogrodzie Ramy", części trzeciej osiągnięte zostały idealne proporcje. Jedynie niedopowiedziane zakończenie, pewne pominięcia w fabule oraz niektóre "polityczne" zagrania autora można poczytać in minus. Cała, o wiele większa reszta jest bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzecia część znacznie lepsza niż druga, ale strasznie strasznie smutna. Pół książki przepłakałam, Ludzie przedstawieni są jako okrutny gatunek. Czytając Ogród Ramy nasunęło mi się pytanie, dlaczego jesteśmy tacy beznadziejni, czemu na 100 ludzi 70 jest złych a tylko 30 dobrych, czemu nic się nie uczymy i z uporem maniaka popełniamy wciąż te same błędy. Wiem, że to tylko książka, jednak w takiej sytuacji jak tam, wszystko by się właśnie tak potoczyło i jest mi z tego powodu bardzo smutno. Zobaczymy jak się to skończy biorę się za Tajemnice Ramy.

Trzecia część znacznie lepsza niż druga, ale strasznie strasznie smutna. Pół książki przepłakałam, Ludzie przedstawieni są jako okrutny gatunek. Czytając Ogród Ramy nasunęło mi się pytanie, dlaczego jesteśmy tacy beznadziejni, czemu na 100 ludzi 70 jest złych a tylko 30 dobrych, czemu nic się nie uczymy i z uporem maniaka popełniamy wciąż te same błędy. Wiem, że to tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historie kolonistów zawsze mają w sobie coś wyjątkowego. W "Ogrodzie Ramy" znajdziemy stereotypowy przekrój społeczeństwa rozwijającego się na przestrzeni kilku lat w zamkniętej przestrzeni. Ludzka ciekawość, chciwość i żądza władzy znów wygrają z człowieczeństwem. Mimo głównej osi fabularnej, która niechybnie prowadzi Nowy Eden ku katastrofie można znaleźć tu ciekawe zwroty akcji, zwłaszcza w kontekście Obcych.

Historie kolonistów zawsze mają w sobie coś wyjątkowego. W "Ogrodzie Ramy" znajdziemy stereotypowy przekrój społeczeństwa rozwijającego się na przestrzeni kilku lat w zamkniętej przestrzeni. Ludzka ciekawość, chciwość i żądza władzy znów wygrają z człowieczeństwem. Mimo głównej osi fabularnej, która niechybnie prowadzi Nowy Eden ku katastrofie można znaleźć tu ciekawe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to