Magia i złoto. Eseje

Publikacja ta jest prawdziwą perełką nie tylko dla fanów twórczości Isaaca Asimova, ale wręcz lektura obowiązkowa wszystkich wielbicieli fantastyki. Książka zawiera wybór esejów, komentarzy i wprowadzeń do antologii, które ten znakomity pisarz i popularyzator nauki opublikował na przestrzeni lat 1983 - 1995 na łamach periodyków i publikacji książkowych.

W tekstach tych napisanych niezwykle lekkim, charakterystycznym dla Asimova stylem, pełnym luzu, z domieszką cynizmu, ale też autoironii, znalazło się miejsce zarówno na komentarze i spekulacje związane ściśle z genezą, znaczeniem i powstawaniem literatury fantastycznej - ostatnia partia książki to swoista analiza procesu twórczego twórcy science-fiction - ale również masa nietuzinkowych obserwacji z dziedzin filozofii, religii, socjologii a nawet historii i antropologii. Fani beletrystycznej twórczości pisarza z pewnością docenią eseje związane z genezą powstawania najsłynniejszych cyklów powieściowych autora, takich jak "Fundacja" i "Roboty", oraz zagadnień z nimi związanych - psychohistorii i Trzech Praw Robotyki...

Minusy wiążą się jedynie z polskim wydaniem z 2000 roku (Rebis). Po pierwsze bardzo brakuje adnotacji odnośnie tego skąd pochodzi dany esej - z kontekstu, niektórych można to jedynie wywnioskować, w kilku sam autor wspomina, że jest to artykuł wprowadzający, choć często tytuł magazynu, bądź antologii czy innej publikacji nie pojawia się wcale. Po drugie - minęło 20 lat od ukazania się tego wydania! Pora na wznowienie, bowiem dziś możecie szukać "Magii i Złota" jedynie na portalach aukcyjnych. O pożądanej wersji elektronicznej tylko napomknę... Zakup książki i jej lekturę gorąco polecam!

Publikacja ta jest prawdziwą perełką nie tylko dla fanów twórczości Isaaca Asimova, ale wręcz lektura obowiązkowa wszystkich wielbicieli fantastyki. Książka zawiera wybór esejów, komentarzy i wprowadzeń do antologii, które ten znakomity pisarz i popularyzator nauki opublikował na przestrzeni lat 1983 - 1995 na łamach periodyków i publikacji książkowych.

W tekstach tych...

„Nie byłem nigdy wielkim fanem Asimova, choć jego cykl o "Fundacji" bardzo mnie interesował (zwłaszcza kiedy usłyszałem, że opowiada o Imperium Galaktycznym, a wiadomo, że musiało mi się to kojarzyć z Gwiezdnymi Wojnami :). Koncepcja psychohistorii wydała mi się bardzo interesująca, a rozmach opowieści robił swego czasu wrażenie.
Było też opublikowane dawno temu w "Fantastyce" opowiadanie "Człowiek, który żył dwieście lat", które wywarło wówczas na mnie wielkie wrażenie.
Z czasem dotarło jednak do mnie, że Asimov jest w gruncie rzeczy marnym pisarzem, na pewno słabszym od innych klasyków, jak choćby Heinlein, Anderson, czy Pohl. Z literackiego punktu widzenia jego proza jest bardzo jałowa.
Z esejów (czy raczej eseików) opublikowanych w "Magii i Złocie" wyłania się obraz sympatycznego megalomana, który uwielbia rozprawiać na swój temat i opowiadać o swoich osiągnięciach i zasługach. To jest najbardziej płytka i nużąca warstwa tych tekstów. Wyłania się też tu obraz poczciwego optymistyczno-racjonalistycznego-konserwatysty-purytanina w typowo amerykańskim stylu (żadnych przekleństw i zbędnej przemocy w książkach, żadnego seksu; Asimova zresztą najwyraźniej oburzają nawet poradniki seksualne). Jego teksty są uroczo naiwne i proste w odbiorze. Niezbyt to głębokie przemyślenia, a już zwłaszcza ostatnia część (poświęcona pisaniu) jest raczej niskich lotów.
Wykładnia rzeczywistości stosowana przez Asimova jest po jankesku pragmatyczna, jasna i zrozumiała. Czytanie jego publicystyki jest trochę jak podróż w przeszłość, w Wiek Rozumu i Optymizmu oraz Zaufania w Moc Nauki. W wiek naiwnego science fiction.
Nie zmienia to faktu, że znaleźć tu można kilka ciekawych tekstów. Asimov deklaruje się np. jako fan "Władcy Pierścieni", choć oczywiście nie zgadza się z "konserwatywnym społecznie" i "antytechnologicznym" przesłaniem powieści Tolkiena. Co więcej, upiera się przy interpretowaniu pierścienia jako symbolu nowoczesnej technologii, mimo iż sam Tolkien temu zaprzeczał (w innym miejscu pisze o tym, że wmawiano mu, iż "Fundacja" była inspirowana marksizmem, chociaż on sam nigdy Marksa nie czytał...). Nawiasem mówiąc interpretowanie Szeloby jako symbolu ponadnarodowych korporacji to dla mnie o wiele za dużo...

Ciekawe są teksty o wczesnych latach science fiction ("złoty wiek"), o naturze inteligencji, o utopii, podróżach kosmicznych, o zabobonach jakimi odurza się ludzkość (Asimov definiuje sześć takich naczelnych przesądów), o wczesnej space operze i kulisach "Fundacji" (zwłaszcza o psychohistorii i jej genezie).
Generalnie jednak to bardzo powierzchowne teksty. Spodziewałem się więcej głębi po Asimovie i tym zbiorku. Może niepotrzebnie sięgnąłem po tę książkę tuż po Lemie (który nawiasem mówiąc, wyśmiewał bezlitośnie w "Summie technologiae" słynne "trzy prawa robotyki", ktorymi tak chełpi się Asimov) :P”

„Nie byłem nigdy wielkim fanem Asimova, choć jego cykl o "Fundacji" bardzo mnie interesował (zwłaszcza kiedy usłyszałem, że opowiada o Imperium Galaktycznym, a wiadomo, że musiało mi się to kojarzyć z Gwiezdnymi Wojnami :). Koncepcja psychohistorii wydała mi się bardzo interesująca, a rozmach opowieści robił swego czasu wrażenie.
Było też opublikowane dawno temu w...

Jak na eseje bardzo dobra.

Jak na eseje bardzo dobra.

Bardzo pomogła mi przy pisaniu licencjatu. ;)

Bardzo pomogła mi przy pisaniu licencjatu. ;)