PasTVisko

Jacek Fedorowicz zabiera nas do Polski lat 1999-2007. Te felietony to subiektywne obserwacje otaczającego autora świata. Opisuje on przede wszystkim to, co go wkurza, drażni, niepokoi, rzadziej coś, co go zachwyca i budzi podziw. Poza kilkunastoma bardzo dobrymi tekstami (jak np. o śmigusie-dyngusie, reklamach, łapaniu pudla w Teksasie, Wieczorynce "Opowieść o Królu Smutasie", o bogatych i biednych, lektorach w filmach, wymianie urządzeń na nowe, Bim-Bomie i Barei) i dwoma świetnymi (o TVP Kaczyńskiego i Kurskiego - tu Fedorowicz okazał się prorokiem!),reszta to ówczesne autorowi aktualności, które dziś są już niezrozumiałe, a więc - nieśmieszne. Fedorowicz pisze przede wszystkim o bieżącej sytuacji politycznej, osadza te teksty w sytuacjach dziś już całkowicie zapomnianych, osadzonych w nieistniejących już kontekstach. Bywa też autor dość często pierdołą, która aż nazbyt drobiazgowo czepia się detali. Może chciał być śmieszny, a wyszedł męczący. Tak jak jego egocentryzm i samouwielbienie. Pisze zresztą o tym wprost: hołduje zasadzie "nikt cię nie pochwali lepiej od ciebie samego". Rzeczywiście, to trend widoczny we wszystkich książkach autora: Jacek Fedorowicz od nikogo nigdy nie dostał tylu komplementów, co od Jacka Fedorowicza. Aż dziw, że akurat w "pasTViwsku" co krok nie pisał o tym, jaka to cudowna jest jego żona, Hanka.

Jacek Fedorowicz zabiera nas do Polski lat 1999-2007. Te felietony to subiektywne obserwacje otaczającego autora świata. Opisuje on przede wszystkim to, co go wkurza, drażni, niepokoi, rzadziej coś, co go zachwyca i budzi podziw. Poza kilkunastoma bardzo dobrymi tekstami (jak np. o śmigusie-dyngusie, reklamach, łapaniu pudla w Teksasie, Wieczorynce "Opowieść o Królu...

Książka jest wyborem felietonów z lat 1999-2007 i jest warta uwagi z co najmniej kilku względów. Po pierwsze, Jacek Fedorowicz jest znakomitym satyrykiem oraz bardzo inteligentnym, wrażliwym i (mimo swoich 82 lat!!) wciąż niezwykle błyskotliwym człowiekiem. Żywa reklama powiedzenia „W zdrowym ciele – zdrowy duch”, o czym świadczy fakt, że p. Jacek dopiero niedawno przestał biegać maratony, krótsze dystanse biega zaś do tej pory (polecam jego felietony w „Runner’s world”!).
Po drugie – czytając te, stare już dzisiaj teksty, możemy sobie odświeżyć wydarzenia sprzed 12-20 lat i śmiało stwierdzić, że nie tylko niewiele się w naszej polityce zmieniło, ale też dojść do wniosku, że już wtedy dostawaliśmy wiele ostrzegawczych sygnałów o tym, co jeszcze może się wydarzyć. Fedorowicz ironizując ówczesną politykę - chcąc nie chcąc - przewidział pewne zjawiska, a fragmenty, w których sięgał do peerelowskiej przeszłości przywołując np. cenzurę telewizyjną lub komiczną wręcz polityczną propagandę, które po latach znowu są obecne w naszym społeczeństwie, opatrywał „złowróżebnym” komentarzem. Czytając niektóre teksty mam wrażenie, że czytam świeży felieton w aktualnej gazecie – te same nazwiska, te same zachowania, te same układy... Niechcący przewidział nawet prezesurę Jacka Kurskiego w TVP :)
Dzięki felietonom uświadomiłam sobie, że zataczamy polityczne koło, co jest śmieszne i straszne jednocześnie. Fedorowicz w jednym z tekstów naigrywał się ze swojego „daru jasnowidzenia” i w humorystyczny sposób wyrażał nadzieję, że więcej niczego przewidzieć mu się nie uda. Niestety zupełnie nieświadomie (lub właśnie świadomie – jako człowiek doświadczony, który już wiele przeżył) ironicznie przestrzegał przed pewnymi politykami i społecznymi zachowaniami już lata temu. I to dobitnie świadczy o jego przenikliwości i znajomości życia i praw rządzących światem. A może po prostu jako jeden z niewielu ma odwagę na głos podsumowywać to, co się dzieje i wyciągać z tego wnioski.

Książka jest wyborem felietonów z lat 1999-2007 i jest warta uwagi z co najmniej kilku względów. Po pierwsze, Jacek Fedorowicz jest znakomitym satyrykiem oraz bardzo inteligentnym, wrażliwym i (mimo swoich 82 lat!!) wciąż niezwykle błyskotliwym człowiekiem. Żywa reklama powiedzenia „W zdrowym ciele – zdrowy duch”, o czym świadczy fakt, że p. Jacek dopiero niedawno przestał...

Felietony krótkie, ale dosadne. To właśnie urzeka

Felietony krótkie, ale dosadne. To właśnie urzeka

Chyba wolałem oglądać lub słuchać???

Chyba wolałem oglądać lub słuchać???