„Zimne miedziane łzy” to trzecia część przygód detektywa Garretta. W tym świecie magii i polityki nasz bohater musi lawirować pomiędzy wszystkimi ważnymi postaciami aby przeżyć. Co jednak najbardziej zwraca uwagę w tej serii książek to sarkazm i humor. Cóż można więcej powiedzieć Garretta się lubi bądź nie. Jak w prawie każdej książce płeć piękna gra tutaj role słabej, która potrzebuje pomocy naszego bohatera. Tym razem u progu jego domu pojawia się piękna blondynka, która jak się okazuje zna go jeszcze z czasów dzieciństwa. Poza tym składa też propozycję nie do odrzucenia. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z planem. Pojawiają się konkurencyjne gangi i służby świątynne, które komplikują wszystko. Czy nasz bohater wyjdzie z tego bez szwanku? Trzeba przeczytać aby się tego dowiedzieć.
Książkę czyta się szybko niczym dobry kryminał a na zakończenie mamy jak zwykle wielki finał. Poza tym napisana jest lekko więc szybko i przyjemnie się ją czyta.

„Zimne miedziane łzy” to trzecia część przygód detektywa Garretta. W tym świecie magii i polityki nasz bohater musi lawirować pomiędzy wszystkimi ważnymi postaciami aby przeżyć. Co jednak najbardziej zwraca uwagę w tej serii książek to sarkazm i humor. Cóż można więcej powiedzieć Garretta się lubi bądź nie. Jak w prawie każdej książce płeć piękna gra tutaj role słabej,...

Garretta się lubi lub nie. To sarkastyczny koleś, który jest niezwykle uparty. Książki Cooka również akceptuje się od razu albo wcale. Bywają seksistowskie i przedstawiają wyłącznie męską perspektywę. Trochę jak u Fleminga. No ale cóż... jak już uznamy, że to nam nie przeszkadza, bo to tylko książka, a nie poradnik, to można się wcale nieźle uśmiać. A i jakąś zagadkę kryminalną rozwiązać. Tym razem z bogami i wyznawcami.

Garretta się lubi lub nie. To sarkastyczny koleś, który jest niezwykle uparty. Książki Cooka również akceptuje się od razu albo wcale. Bywają seksistowskie i przedstawiają wyłącznie męską perspektywę. Trochę jak u Fleminga. No ale cóż... jak już uznamy, że to nam nie przeszkadza, bo to tylko książka, a nie poradnik, to można się wcale nieźle uśmiać. A i jakąś zagadkę...

Ta część była taka o, z drugiej strony z tego co pamiętam jeszcze tylko dwie części czytałem, no i szkoda że nie przetłumaczyli całej serii. NIe wiem czy toto polecam.

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Ta część była taka o, z drugiej strony z tego co pamiętam jeszcze tylko dwie części czytałem, no i szkoda że nie przetłumaczyli całej serii. NIe wiem czy toto polecam.

To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Wg mnie o dobry kawałek lepsza niż część 2. Duży plus za króla podziemia-kacyka. Ten bohater z drugiego szeregu naprawdę wspaniale uzupełnia wachlarz postaci. Garrett jak Garret-mistrz cynizmu, czarnego humoru i mimo wszystko człowiek honoru. Truposz również nam się tu trochę "ożywił" , bo dotychczas raczej był elementem wyposarzenia domu :)). Wciąga i zachęca do dalszego śledzenia losów detektywa. Trzeba przyznać (banał),że to udana seria.

Wg mnie o dobry kawałek lepsza niż część 2. Duży plus za króla podziemia-kacyka. Ten bohater z drugiego szeregu naprawdę wspaniale uzupełnia wachlarz postaci. Garrett jak Garret-mistrz cynizmu, czarnego humoru i mimo wszystko człowiek honoru. Truposz również nam się tu trochę "ożywił" , bo dotychczas raczej był elementem wyposarzenia domu :)). Wciąga i zachęca do dalszego...

Mam lekkie wrażenie obniżenia lotów. Poziom książki nieco zapikował w dół, ażeby później utrzymać się już na stałym pułapie. Osobiście jestem przyzwyczajany do książek autorstwa Cooka, niedopowiedzień, trzymania czytelnika zatopionego w ciemności i niedoścignionej tajemnicy. To też cecha dobrego kryminału, gdzie nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się kto był tym zabójcą.
Tym razem jednak mam wrażenie lekkiej przesady. Tak jakby nitki powiązań pomiędzy poszczególnymi wątkami były zbyt luźne. Brakuje mi też jakiegoś takiego większego finału po tej całej akcji. Cóż. W końcu nie można mieć wszystkiego.

Ogromnym plusem książki, niezaprzeczalnie, jest czarny humor, który potrafi objawić się w bardzo ciekawych przemyśleniach Garretta.

Mam lekkie wrażenie obniżenia lotów. Poziom książki nieco zapikował w dół, ażeby później utrzymać się już na stałym pułapie. Osobiście jestem przyzwyczajany do książek autorstwa Cooka, niedopowiedzień, trzymania czytelnika zatopionego w ciemności i niedoścignionej tajemnicy. To też cecha dobrego kryminału, gdzie nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się kto był tym zabójcą.
Tym...

książka bardzo dobra jedna z moich ulubionych

książka bardzo dobra jedna z moich ulubionych