Tylko pozazdrościć ludziom, którzy mieli okazję znać i przyjaźnić się z poetką.

Tylko pozazdrościć ludziom, którzy mieli okazję znać i przyjaźnić się z poetką.

Anna Bikont i Joanna Szczęsna napisały nietypową biografię Wisławy Szymborskiej. Jako że sama bohaterka niespecjalnie lubiła opowiadać o swojej prywatności, zmuszone były do składania jej historii z prawd ujawnianych w "Poczcie Literackiej" (dział "Życia literackiego", w którym publikowano młodych poetów lub odrzucano ich dzieła z notką wyjaśniającą) i "Lekturach nadobowiązkowych" (w tych felietonach Szymborska omawiała lektury dobrane według klucza nieoczywistego, a właściwie jedynego prawdopodobnego w jej przypadku - im książki dziwniejsze, bardziej nietypowe, a czasem kuriozalne, tym lepiej). Swoje wspomnienia dorzucili znajomi i przyjaciele. Autorki korzystały też z fotografii, kartek-kolaży, które Szymborska namiętnie wysyłała przez całe życie, limeryków. Ostatecznie Pani Wisława zgodziła się, aczkolwiek bardzo niechętnie, dorzucić gdzieniegdzie kilka swoich wspomnień.
Powstała z tego opowieść, którą doskonale streszcza tytuł "Wisławy Szymborskiej pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny". Opowieść świetna literacko. Z tego zbioru najróżniejszych literackich "rupieci" na naszych oczach tworzy się wyjątkowo wyrazisty, spójny i pełen życia obraz niezwykłej, choć tak zwyczajnej osoby.
Książka została wydana w roku 1997, a więc w rok po otrzymaniu Nagrody Nobla, ale nic nie traci na swojej świeżości.

Anna Bikont i Joanna Szczęsna napisały nietypową biografię Wisławy Szymborskiej. Jako że sama bohaterka niespecjalnie lubiła opowiadać o swojej prywatności, zmuszone były do składania jej historii z prawd ujawnianych w "Poczcie Literackiej" (dział "Życia literackiego", w którym publikowano młodych poetów lub odrzucano ich dzieła z notką wyjaśniającą) i "Lekturach...

Autoryzowana biografia Wisławy Szymborskiej autorstwa Anny Bikont i Joanny Szczęsnej w wersji… nazwałbym to – częściowo albumowej. Pozornie chaotyczna, choć chronologicznie ułożona, składanka rozmów z przyjaciółmi, znajomymi, tłumaczami, wydawcami, sąsiadami, z samą poetką wreszcie. Wiele zdjęć i innych ilustracji. Jedyny mankament to niewielkie rozmiary reprodukcji fotografii, mimo pokaźnych wymiarów książki, a nawet albumu.

Żadnych pikantnych szczegółów, bulwersujących treści, czy „momentów”. Czyta się świetnie, ale zaskakujące jest to, że po zakończeniu lektury okazuje się, że czytelnik aż tak znowu wiele o Szymborskiej się nie dowiedział. Po prostu jest to bardziej pozycja rozrywkowa niż faktograficzna.

Autoryzowana biografia Wisławy Szymborskiej autorstwa Anny Bikont i Joanny Szczęsnej w wersji… nazwałbym to – częściowo albumowej. Pozornie chaotyczna, choć chronologicznie ułożona, składanka rozmów z przyjaciółmi, znajomymi, tłumaczami, wydawcami, sąsiadami, z samą poetką wreszcie. Wiele zdjęć i innych ilustracji. Jedyny mankament to niewielkie rozmiary reprodukcji...

Zdjęcia, którymi uraczone zostały okładki wewnątrz to arcydzieło. Pani Wisława była jedyna w swoim rodzaju.. Skryta, szanująca swoją prywatność, delikatna, ale zarazem stanowcza. Jej wiersze mimo, że niektóre frywolne na codzienne smutki czy radości są idealne, zostają w pamięci na długo. Jak wspaniale było mieć "wśród swoich" Panią Szymborską...

Zdjęcia, którymi uraczone zostały okładki wewnątrz to arcydzieło. Pani Wisława była jedyna w swoim rodzaju.. Skryta, szanująca swoją prywatność, delikatna, ale zarazem stanowcza. Jej wiersze mimo, że niektóre frywolne na codzienne smutki czy radości są idealne, zostają w pamięci na długo. Jak wspaniale było mieć "wśród swoich" Panią Szymborską...

Z ogromną przyjemnością przeczytałam tę biografię Wisławy Szymborskiej. Panie Anna Bikont i Joanna Szczęsna miały trudne zadanie otwarcia mocno zaryglowanych drzwi prywatności poetki. Uważam, ze im się to udało, pracę swą wykonały rzetelnie, z wielką kulturą i wrażliwością zarazem. Wiele w tej biografii ciepła, które zaistniało za sprawą obecności samej noblistki; mnóstwo w niej zabawnych anegdot, humoru, lekkości.

Przyznać się muszę, że gdzieś od połowy książki dawkowałam sobie lekturę, aby nie skończyła się zbyt szybko, co też nastąpiło, niestety. Zbyt szybko właśnie. I tak jakoś smutno mi się zrobiło na duszy, że ktoś tak piękny zniknął…

Przytoczę jeszcze słowa poetki, może nie najbardziej dla Niej charakterystyczne, ale…prorocze: „Niektórzy uważają, że wiek XX skończył się wraz z upadkiem komunizmu, choć mnie się wydaje, że to wszystko, co dzieje się teraz, należy jeszcze do czasów komunizmu, i że tak to będzie trwać jeszcze paręnaście lat następnego stulecia”.

No i jeszcze o człowieku ogarniętym nienawiścią: „Średnio groźny, jeżeli występuje w pojedynkę, co jednak nigdy nie trwa długo, ponieważ jest zaraźliwy. (…) Wyzuty z dowcipu – a jak już zażartuje, to uchowaj Boże. Wątpliwości własnych nie ma, a cudzych sobie nie życzy. Specjalizuje się w nacjonalizmie, antysemityzmie, fundamentalizmie, walce klas albo pokoleń oraz różnych prywatnych fobiach, którym musi dać publiczny wyraz. W czaszce ma mózg, ale to mu nie przeszkadza”. Skąd wiedziała???

Z ogromną przyjemnością przeczytałam tę biografię Wisławy Szymborskiej. Panie Anna Bikont i Joanna Szczęsna miały trudne zadanie otwarcia mocno zaryglowanych drzwi prywatności poetki. Uważam, ze im się to udało, pracę swą wykonały rzetelnie, z wielką kulturą i wrażliwością zarazem. Wiele w tej biografii ciepła, które zaistniało za sprawą obecności samej noblistki; mnóstwo w...

O Szymborskiej nigdy dość

O Szymborskiej nigdy dość

Bardzo tendencyjna. Mimo całego szacunku i sympatii, jakimi darzę poetkę, z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że historia przedstawiona przez autorki nie zachwyca - dużo lepiej można zapoznać się z biografią (pozbawioną dat, jednak bardziej emocjonalną) Szymborskiej poprzez jej twórczość. Książka poza ładną oprawą graficzną ma niewiele do zaoferowania.

Bardzo tendencyjna. Mimo całego szacunku i sympatii, jakimi darzę poetkę, z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że historia przedstawiona przez autorki nie zachwyca - dużo lepiej można zapoznać się z biografią (pozbawioną dat, jednak bardziej emocjonalną) Szymborskiej poprzez jej twórczość. Książka poza ładną oprawą graficzną ma niewiele do zaoferowania.

Ciekawie napisana biografia noblistki, w której autorki udowodniły, że można jednocześnie uszanować prywatność bohaterki i pokazać wiele szczegółów z jej życia i twórczości.
Ujął mnie styl tej książki - jednocześnie lekki i wyrafinowany. Sprawia to, że biografię tę czyta się jak najlepszą powieść, od której trudno się oderwać (ja przeczytałam ją jednym tchem i z wielkim żalem, że tak szybko się skończyła...).

Dużo jest w tej opowieści interesujących szczegółów biograficznych, anegdot i informacji o genezie różnych wierszy oraz felietonów z cyklu "Lektur nadobowiązkowych".
Całość ubarwiają liczne zdjęcia oraz kopie wspaniałych kolaży tworzonych namiętnie przez poetkę.

Polecam przede wszystkim miłośnikom talentu Wisławy Szymborskiej, ale także tym, którzy jej poezji nie znają - po lekturze książki pań Bikont i Szczęsnej na pewno po nią sięgną.

Ciekawie napisana biografia noblistki, w której autorki udowodniły, że można jednocześnie uszanować prywatność bohaterki i pokazać wiele szczegółów z jej życia i twórczości.
Ujął mnie styl tej książki - jednocześnie lekki i wyrafinowany. Sprawia to, że biografię tę czyta się jak najlepszą powieść, od której trudno się oderwać (ja przeczytałam ją jednym tchem i z wielkim...

Niewiele wcześniej wiedziałam o Szymborskiej. Dzięki tej książce poetka zaimponowała mi jako pełna ironicznego humoru niezwykła kobieta, którą chciałabym poznac osobiście.

Niewiele wcześniej wiedziałam o Szymborskiej. Dzięki tej książce poetka zaimponowała mi jako pełna ironicznego humoru niezwykła kobieta, którą chciałabym poznac osobiście.

Ciekawa książka, wiele interesujących faktów z życia Poetki, przeplatane zdjęciami fantów z loteryjek i pocztówek wysyłanych do przyjaciół.

Ciekawa książka, wiele interesujących faktów z życia Poetki, przeplatane zdjęciami fantów z loteryjek i pocztówek wysyłanych do przyjaciół.