Strasznie głośno, niesamowicie blisko

Książka przedstawia zamach na World Trade Center z perspektywy dziewięcioletniego Oskara. Chłopiec uświadamia sobie, że osoby, których bliscy nie ucierpieli w zamachu, bardzo prędko zaczynają odbierać to wydarzenie w kategoriach medialnego wydarzenia. Sama istota tragedii schodzi w ich oczach na coraz dalszy plan. Dla samego Oskara zamach jest natomiast początkiem życiowej tragedii - ginie jego ojciec.
Miałam wrażenie, że przedstawiano w książce świat, mimo rozmiaru tragedii jest jednak w jakiś sposób kolorowy. Może to dlatego, że taki jest z natury świat dziewięciolatka. Ale kiedy się nad tym głębiej zastanowić to ta kolorowość zaczyna przerażać, bo kontrastuje z tym, co się wydarzyło.
Na podstawie książki nakręcono też film. Jednak moim zdaniem książka lepiej oddaje obraz tragedii. Polecam.

Książka przedstawia zamach na World Trade Center z perspektywy dziewięcioletniego Oskara. Chłopiec uświadamia sobie, że osoby, których bliscy nie ucierpieli w zamachu, bardzo prędko zaczynają odbierać to wydarzenie w kategoriach medialnego wydarzenia. Sama istota tragedii schodzi w ich oczach na coraz dalszy plan. Dla samego Oskara zamach jest natomiast początkiem życiowej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka pt. “Strasznie głośno, niesamowicie blisko”, której autorem jest Jonatan Safran-Foer bardzo długo zalegała na regale rodzinnego kredensu, nie mogąc doczekać się swoich pięciu minut. Dostała ją moja siostra, której nie spieszyło się do jej przeczytania, zwłaszcza gdy zapoznała się z pierwszymi stronami, które nie przypadły jej do gustu. Gdy w końcu sięgnęłam po tę lekturę, także na początku nie byłam pewna co do jej kontynuacji, gdyż początkowe akapity mogą naprawdę nie zachęcić, gdy jeden z narratorów – ośmioletni Oskar Shell – opowiada o gadających (ludzkich) bąkach, które mogłyby same za siebie przepraszać (w języku francuskim!) lub przytacza historię ze swoich pierwszych i ostatnich zajęć z taekwondo, gdy jego trener zmuszał chłopca do zaatakowania jego “klejnotów”. Lecz z czasem książka ta nabiera głębszego sensu, a początkowo wydające się dziwne i niestworzone przemyślenia chłopca, opisane w adekwatnie infantylny sposób, zaczynają urzekać.

Może więc od początku - książka opowiada o chłopcu, którego ojciec ginie w jednym z budynków World Trade Center w czasie słynnego zamachu. Któregoś razu Oskar znajduje w rzeczach ojca tajemniczy wazon, a w nim niewielki klucz, jak się okazuje, nie pasujący do żadnych drzwi czy szkatułek w domu. Chłopiec postanawia więc wyruszyć na poszukiwania odpowiedniego zamka. Wierzy, że tym sposobem odnajdzie swojego ojca, który stworzył najdłużej trwającą grę miejską, w jaką mogli wspólnie zagrać. Poza chłopcem, w książce występuje jeszcze dwóch narratorów - jego dziadek oraz babcia, i choć początkowo można pogubić się w opisywanych wydarzeniach, ostatecznie wszystko nabiera głębszego sensu. “Strasznie głośno, niesamowicie blisko” jest książką nietuzinkową o ciekawym humorze. Nie raz potrafi rozbawić, jednocześnie nie raz czytając ją byłam bliska łez. Wszystko wzbogacają ilustracje zawarte w książce, przy czym warto napomknąć, by oglądać je dopiero w trakcie czytania, a nie przed! Mają one ogromne znaczenie. Myślę, że pozycja ta może znaleźć różnych zwolenników. Może nie ma w niej dynamicznej akcji lub nie toczy się śledztwo w sprawie okrutnego morderstwa, lecz książka ta świetnie obrazuje cierpienie rodziny po stracie bliskiej osoby (szczególnie kładąc nacisk na ofiary zamachów na WTC), genialnie przedstawia więź, która łączy ojca i syna oraz niesie swego rodzaju naukę życiową, by nie czynić błędów popełnionych przez bohaterów tej pozycji.

Książka pt. “Strasznie głośno, niesamowicie blisko”, której autorem jest Jonatan Safran-Foer bardzo długo zalegała na regale rodzinnego kredensu, nie mogąc doczekać się swoich pięciu minut. Dostała ją moja siostra, której nie spieszyło się do jej przeczytania, zwłaszcza gdy zapoznała się z pierwszymi stronami, które nie przypadły jej do gustu. Gdy w końcu sięgnęłam po tę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przygody i przemyślenia Oscara są bardzo zajmujące i chwytające za serce. Natomiast rozdziały mówiące o relacji babci i dziadka chłopca są po prostu męczące. Jest to dla mnie tak niezrozumiała relacja, że aż ciężko uwierzyć, że ktokolwiek może chcieć żyć w ten sposób. Jest to jeden z przypadków gdy film był zdecydowanie lepszy od książki.

Przygody i przemyślenia Oscara są bardzo zajmujące i chwytające za serce. Natomiast rozdziały mówiące o relacji babci i dziadka chłopca są po prostu męczące. Jest to dla mnie tak niezrozumiała relacja, że aż ciężko uwierzyć, że ktokolwiek może chcieć żyć w ten sposób. Jest to jeden z przypadków gdy film był zdecydowanie lepszy od książki.

Pokaż mimo to

Książką bardzo poruszająca. Chociaż w wątkach historycznych trochę mnie nużyła. Ale historia Oskara była super, chociaż smutna to wiele razy wywoływała uśmiech na mojej twarzy,

Książką bardzo poruszająca. Chociaż w wątkach historycznych trochę mnie nużyła. Ale historia Oskara była super, chociaż smutna to wiele razy wywoływała uśmiech na mojej twarzy,

Pokaż mimo to

Niesamowita książka, jedna z lepszych które czytałam w tym roku. Przeurocza, dająca nadzieję i bardzo mądra historia. Mówi o 11 września w delikatny i pełen wyczucia sposob. Na pewno do niej wrócę.

Niesamowita książka, jedna z lepszych które czytałam w tym roku. Przeurocza, dająca nadzieję i bardzo mądra historia. Mówi o 11 września w delikatny i pełen wyczucia sposob. Na pewno do niej wrócę.

Pokaż mimo to

Dawno nie pochlonela mnie tak ksiazka, tymbardziej pisana z perspektywny dziecka. Piekna historia 9-letniego chlopca, ktory probuje przejsc przez misje pozostawiona byc moze przez jego ojca. W miedzy czasie poznaje wspanialych ludzi, ktorzy wspieraja go, straja sie zrozumiec i w jakims stopniu pomoc. Maly chlopiec, ktory chce zrobic wszytsko i za wszelka cene poznac tajemnice znalezionego klucza, byle tylko poczuc sie blizej ojca. To zadanie jest dla niego jak ostatnie chwile i pozegnanie z tata. z pewnoscia jest warta przeczytania!

Dawno nie pochlonela mnie tak ksiazka, tymbardziej pisana z perspektywny dziecka. Piekna historia 9-letniego chlopca, ktory probuje przejsc przez misje pozostawiona byc moze przez jego ojca. W miedzy czasie poznaje wspanialych ludzi, ktorzy wspieraja go, straja sie zrozumiec i w jakims stopniu pomoc. Maly chlopiec, ktory chce zrobic wszytsko i za wszelka cene poznac...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/po-stracie-zawsze-jest-ciezko.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/po-stracie-zawsze-jest-ciezko.html

Pokaż mimo to

11 września 2001 roku na zawsze odcisnął swoje piętno w najnowszej historii naszego świata. W nieludzkim i niewyobrażalnym zamachu, jaki miał wtedy miejsce po drugiej stronie oceanu, zginęły tysiące ludzi. Setki dzieci straciły na zawsze matki, ojców, babcie i dziadków. Jednym z nich jest Oskar, fikcyjny bohater książki Jonathana Safrana Foera - "Strasznie głośno, niesamowicie blisko" oraz filmu nakręconego na jej podstawie pod tym samym tytułem.
Mały Oskar mieszka z rodzicami w Nowym Jorku. Z obydwojga ma doskonały kontakt, jednak silniejsza więź łączy go z ojcem, Thomasem. To on wymyśla dla synka różne misje, które mają pomóc mu przezwyciężyć własne obawy i lęki, a przy okazji są fantastyczną przygodą dla chłopca. 10 września wieczorem opowiada mu o legendarnej Szóstej Dzielnicy miasta, która aktualnie znajduje się na Antarktydzie pod lodem. Oskar nie do końca wierzy tej opowieści, ale cieszy się, że ojciec poświęca mu swój czas.
Szczęśliwe i beztroskie dzieciństwo ośmiolatka kończy się wraz z następnym dniem, 11 września 2001 roku, kiedy w czasie wbicia się samolotów w wieże WTC Thomas znajduje się w jednej z nich na spotkaniu. Udaje mu się jeszcze dodzwonić do domu i zostawić kilka wiadomości na sekretarce domowego telefonu. Wiadomości te słyszy zwolniony wcześniej ze szkoły Oskar. Nie wie jeszcze, że słyszy głos ojca po raz ostatni, nie wie, że już go nigdy nie zobaczy. Nawet pogrzeb Thomasa był symboliczny - ponieważ jego ciało nie zostało nigdy odnalezione, w ziemi spoczęła pusta trumna.
Mija rok. Oskar buszując w szafie z rzeczami ojca przypadkowo strąca stojący na jednej z półek wazon. Ten rozpada się na drobne części, a z jego wnętrza wypada koperta z napisem "Black", a z niej mały kluczyk. Chłopiec, biorąc to wszystko za ostatnią misję od ojca, postanawia znaleźć jej właściciela. Pokonując swoje lęki(najprawdopodobniej będące następstwem Zespołu Aspergera* oraz szoku po tamtym dniu) za pomocą tamburynku z uporem puka od drzwi do drzwi osób z nazwiskiem Black szukając tego, do kogo należy intrygujący go przedmiot. Przez pewien czas towarzyszy mu sąsiad z tym nazwiskiem oraz tajemniczy staruszek, sublokator babci chłopca, który porozumiewa się ze światem za pomocą zeszytów. Chociaż każdy krok okazuje się tym niewłaściwym, Oskar nie poddaje się i w dalszym ciągu szuka tego właściwego zamka od klucza. Poznaje przy tym kolejnych ludzi, ich historie oraz zmartwienia. Czy uda mu się jednak rozwiązać tą tajemniczą zagadkę pozostawioną przez ojca, a przy okazji rozwiązać pewną rodzinną tajemnicę?
Książka, chociaż porusza trudny temat jakim jest strata rodzica w życiu małego dziecka(dla mnie każde dziecko w wieku do 10 lat jest jeszcze małe, co nie oznacza, że nie traktuję go poważnie), napisana jest bardzo przyjaznym językiem. Dzięki pierwszoosobowej narracji poznajemy uczucia, jakie targają Oskarem zarówno przed Tamtym Dniem, jak i podczas samych wydarzeń oraz potem. A te uczucia bywają różne. Czasami narracja może wydawać się nawet nieco chaotyczna, ale to najlepszy dowód na to, co dzieje się w duszy i umyśle kilkulatka. Oskar ma swój świat, swój punkt widzenia, który nie zawsze jest rozumiany przez innych(o czym świadczy chociażby scena podczas zajęć szkolnych). A jednocześnie jest bardzo wrażliwy, nawet może zbyt wrażliwy jak na otaczającą go rzeczywistość, która bywa okrutna. Nie oznacza to jednak, że jest mięczakiem. Umie kombinować, a nawet kłamać. Jest też trochę naiwny - pisze listy do znanych osób(np. Stephena Hawkinga) z propozycją pracy dla ich przedsięwzięć. Nie zraża się jednak swoim niepowodzeniem w tej kwestii i ciągle pisze.
Ciekawa jest też sama kompozycja książki. Opowieść Oskara przepleciona jest listami napisanymi przez milczącego sublokatora mieszkającego z jego babcią. Chociaż łatwo jest przewidzieć, kto tak naprawdę kryje się pod otoczką milczenia, to warto je przeczytać, aby nie tylko poznać motywy jego postępowania, ale też przekonać się o ogromnej miłości, jaką darzył swoją rodzinę. Od czasu do czasu na kartkach powieści zobaczymy różne zdjęcia. Wśród nich znajdziemy takie, które Oskar mógł zamieścić w swoim zeszycie zatytułowanym "Rozmaitości, na które natrafiłem", zobaczyć w telewizji bądź na żywo, podczas swoich poszukiwań. Zaskoczyły mnie też ostatnie strony - możemy w nich natrafić na postać, która wpada(tak, tak, wpada) do budynku WTC, a nie z niego wypada. Trzeba tylko odpowiednio "zaczarować" książką.
Jedyne co mnie rozczarowało to zakończenie książki. Pewnie popełniłam ten błąd, że najpierw obejrzałam film(nie wiedziałam wtedy jeszcze nic o papierowej wersji), a potem, a właściwie teraz przeczytałam powieść. Epilogi obydwóch wersji trochę się od siebie różnią i z bólem serca muszę przyznać, że ten filmowy bardziej do mnie przemówił, ponieważ spinał klamrą całą fabułę i stanowił podsumowanie opowieści Thomasa o istnieniu Szóstej Dzielnicy, nie ważne czy ona istniała, czy też nie. W książce tego zabrakło, co sprawiło, że zakończyła się dla mnie tak... nijak. Ale jest to właściwie jedyna rzecz, do której mogę się przyczepić.
Kończąc czytać naszła mnie refleksja, że książka mimo wszystko jest świetna. Nie opowiada wprost o wydarzeniach z 11 września, ale raczej o ich następstwach. Jest w niej o stracie kogoś najbliższego, ale też o radzeniu sobie z tą stratą. O niezrozumieniu, które jest niczym, kiedy coś naprawdę nas interesuje. W końcu o miłości, która jest silniejsza od śmierci, bez względu na to, w co i jak wierzymy. To książka o życiu, którego nie może przekreślić żadna, nawet największa tragedia.

11 września 2001 roku na zawsze odcisnął swoje piętno w najnowszej historii naszego świata. W nieludzkim i niewyobrażalnym zamachu, jaki miał wtedy miejsce po drugiej stronie oceanu, zginęły tysiące ludzi. Setki dzieci straciły na zawsze matki, ojców, babcie i dziadków. Jednym z nich jest Oskar, fikcyjny bohater książki Jonathana Safrana Foera - "Strasznie głośno,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zachwycona ubiegłorocznym odkryciem- „Wszystko jest iluminacją” z wielkimi oczekiwaniami sięgnęłam po kolejną książkę Autora, utwierdzając się tylko w przekonaniu o wielkości talentu i niesłychanej wyobraźni Foera.
„Strasznie głośno, niesamowicie blisko” to historia o przepracowaniu traumy. O tych, którzy muszą żyć po stracie. Ludziach pogrążonych w żałobie, bólu, nieustannie poszukujących odpowiedzi o przyczynę utraty bliskiej osoby oraz sens dalszego życia bez niej..
Poznajemy Oskara Schell’a ,osobliwego 9-latka próbującego za wszelką cenę poradzić sobie ze stratą ojca, który zginął w ataku terrorystycznym na WTC w 2001 roku. Ponadprzeciętnie inteligentny chłopiec zabiera nas w głąb swojego świata, w podróż pełną kolorów, fotografii, wyznań, uczuć, lęków, wyobraźni i słabości..Intryguje, porusza, inspiruje w sile determinacji z jaką podąża w nieznane, by rozwikłać zagadkę tajemniczego klucza i karteczki z napisem „Black”, znalezionych w gabinecie Taty. Udręka poszukiwań Oskara pogrąża również czytelnika, gdyż patrzy na nią z perspektywy świadomego dorosłego, a tym samym zdaje sobie sprawę z wyobcowania, wielkiej samotności i izolacji dziecka od świata, bliskich oraz tego, co tak naprawdę czuje. Integracja z postacią jest niesamowicie głęboka dzięki autentycznemu współudziałowi w tajemnicach, defektach i celach wszystkich otaczających go postaci, czy to członków rodziny, przyjaciół spotkanych po drodze, czy nawet obcych.
To interaktywna lektura, Foer kolejny raz bawi się formą, stylem, a dzięki dwutorowej narracji, w której dodatkowo bardzo mocno wsiąkamy w cudowną historię z przeszłości, opowiadaną przez dziadków chłopca, nie można się wręcz oderwać od lektury.
Zazwyczaj unikam historii przedstawionych z perspektywy dziecka, nastolatka.. gdyż nie odnajduję się w tej narracji, drażni mnie i uwiera.. Tutaj jest inaczej. Zapewne z uwagi na wyjątkowość chłopca, który myśli i wypowiada się jak niejeden dorosły, co może być niesłychanie irytujące, ale dla mnie zabieg ten stanowił duży atut i podkreślał nieprzeciętność Oskara😊
No i ta rozdzierająca serce historia Dziadka… <3 Niesamowicie cicha, a tak strasznie głośna w swym przesłaniu ..Ach..! <3 I Kobiety- matka i babcia chłopca.. będące zarówno niesamowicie blisko, i strasznie daleko..
Niezapomniane wrażenia! Wspaniałe emocje i wyjątkowa lektura!!
5,5/6

Małgorzata Sierocińska

Zachwycona ubiegłorocznym odkryciem- „Wszystko jest iluminacją” z wielkimi oczekiwaniami sięgnęłam po kolejną książkę Autora, utwierdzając się tylko w przekonaniu o wielkości talentu i niesłychanej wyobraźni Foera.
„Strasznie głośno, niesamowicie blisko” to historia o przepracowaniu traumy. O tych, którzy muszą żyć po stracie. Ludziach pogrążonych w żałobie, bólu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o poszukiwaniu sensu i znaczeniu bliskich osób w naszym życiu. Wzruszająca, na pewno do niej wrócę jeszcze.

Książka o poszukiwaniu sensu i znaczeniu bliskich osób w naszym życiu. Wzruszająca, na pewno do niej wrócę jeszcze.

Pokaż mimo to