Życie i losy Aleksandra Wielkiego były już przedstawiane niezliczoną ilość razy przez Autorów opracowań naukowych, popularyzatorskich, powieściopisarzy czy twórców filmowych. Podjęcie takiego tematu wymaga więc odwagi, której S. Pressfieldowi odmówić nie sposób. To jednak powieść nader specyficzna. Zawiodą się ci, którzy spodziewaliby się pamiętnika/autobiografii bohatera (chociaż taką formalnie postać nadał Autor swemu dziełu). Autobiografia to bardzo wyrywkowa, dalece niepełna, omijająca wiele wydarzeń, zwłaszcza tych, które stawiają Aleksandra w niekorzystnym świetle – co można zresztą wobec przyjętej konwencji zrozumieć. Tym niemniej, lektura wymaga ogólnej znajomości tła oraz dziejów samego bohatera. Po książkę tę warto w sumie sięgnąć z jednego powodu - dla plastycznych, szczegółowych i dramatycznych, a zarazem dbających o wyjaśnienie arkanów strategii oraz taktyki, opisów wielkich kampanii i bitew Aleksandra. To gratka dla miłośników starożytnej wojskowości, mniej zainteresowanym opisy te mogą się wydać nużące. Reszta to pseudofilozoficzne i pseudopsychologiczne wywody włożone przez Autora w usta Aleksandra. Moim zdaniem, to akurat słabsza część książki.

Życie i losy Aleksandra Wielkiego były już przedstawiane niezliczoną ilość razy przez Autorów opracowań naukowych, popularyzatorskich, powieściopisarzy czy twórców filmowych. Podjęcie takiego tematu wymaga więc odwagi, której S. Pressfieldowi odmówić nie sposób. To jednak powieść nader specyficzna. Zawiodą się ci, którzy spodziewaliby się pamiętnika/autobiografii bohatera...

Aleksander Macedończyk jako władca,wojownik,człowiek to postać wybitna i nietuzinkowa.Ciekawe więc muszą być i są wspomnienia jego,tutaj opisane w pierwszej osobie i nie jest to zarzut.Jednak szczegółowy opis formacji żołnierzy,bitew oraz mnogość żołnierzy wymienianych po imieniu - nuży i męczy,choć pewnie dodaje powieści autentyczności.Dlatego gwiazdka mniej,lecz przeczytać warto.

Aleksander Macedończyk jako władca,wojownik,człowiek to postać wybitna i nietuzinkowa.Ciekawe więc muszą być i są wspomnienia jego,tutaj opisane w pierwszej osobie i nie jest to zarzut.Jednak szczegółowy opis formacji żołnierzy,bitew oraz mnogość żołnierzy wymienianych po imieniu - nuży i męczy,choć pewnie dodaje powieści autentyczności.Dlatego gwiazdka mniej,lecz...

Początkowo trochę nieciekawie się rozwija. Może to kwestia sposobu narracji? W każdym razie, nim dalej "na wschód" ;) tym ciekawiej i z żalem kończyłem czytać tę książkę, chciałem jeszcze.

Całkiem sensownie sfabularyzowana, fikcyjna, autobiografia Aleksandra. Coraz bardziej takowe mi się podobają i to jest jedna z takich fabularyzowanych, fikcyjnych biografii, która może służyć za wzorcową w gatunku.

Początkowo trochę nieciekawie się rozwija. Może to kwestia sposobu narracji? W każdym razie, nim dalej "na wschód" ;) tym ciekawiej i z żalem kończyłem czytać tę książkę, chciałem jeszcze.

Całkiem sensownie sfabularyzowana, fikcyjna, autobiografia Aleksandra. Coraz bardziej takowe mi się podobają i to jest jedna z takich fabularyzowanych, fikcyjnych biografii, która może...

Właśnie skończyłem słuchać audiobooka po angielsku (The Virtues of War). I muszę powiedzieć, że się zawiodłem. Książka jest świetna, ale w porównaniu do Gates of Fire tego samego autora wypada słabo. Pressfield jest świetnym pisarzem, świetnie zna też realia wojenne i nie tylko świata starożytnego. Szkoda tylko, że nie dorównał tamtej książce.

Właśnie skończyłem słuchać audiobooka po angielsku (The Virtues of War). I muszę powiedzieć, że się zawiodłem. Książka jest świetna, ale w porównaniu do Gates of Fire tego samego autora wypada słabo. Pressfield jest świetnym pisarzem, świetnie zna też realia wojenne i nie tylko świata starożytnego. Szkoda tylko, że nie dorównał tamtej książce.

Pozycja obowiązkowa dla miłośników starożytności, a tym bardziej Aleksandra Wielkiego

Pozycja obowiązkowa dla miłośników starożytności, a tym bardziej Aleksandra Wielkiego