No nie... Czytając miałam wrażenie, że ta powiastka to jakaś wprawka, jakieś ćwiczenie, ewentualnie szkic do czegoś większego. Niestety (albo -stety) cały czas w głowie miałam postaci z "Przeminęło z wiatrem" - Rhett Butler do dzisiaj jest tym bohaterem literackim, z którym chętnie napiłabym się kawy - przez co cała ta historia wydała mi się niewyobrażalnie płytka.

No nie... Czytając miałam wrażenie, że ta powiastka to jakaś wprawka, jakieś ćwiczenie, ewentualnie szkic do czegoś większego. Niestety (albo -stety) cały czas w głowie miałam postaci z "Przeminęło z wiatrem" - Rhett Butler do dzisiaj jest tym bohaterem literackim, z którym chętnie napiłabym się kawy - przez co cała ta historia wydała mi się niewyobrażalnie płytka.

Historia pracownika statku Bill'ego Duncan'a, awanturnika, który ciągle wdaje się w bójki. Pewnego dnia na pokład statku wsiada poznaje panna Courtenay Ross, Misjonarka, która udaje się na wyspę Laysen. Duncan od razu zakochuje się w pannie Ross, którą później nazywa "Małą Damą", jednak sam wie, że nie może mieć u takiej kobiety szans. Dziewczyna jest z wyższych sfer, a ponadto ma adoratora Douglas'a Steele.

Krótka jednak piękna historia miłosnego trójkąta, która kończy się tragicznie. Tak jak niejednokrotnie pisano widać w tej historii nawiązanie do późniejszej książki, czyli "Przeminęło z wiatrem".

Książka składa się z dwóch części pierwsza to historia Bille'go, druga część to biografia Margaret Mitchell, niepublikowane dotąd zdjęcia jej i jej przyjaciółek, oraz niepublikowane dotąd listy do jej długoletniego przyjaciela Henry’ego Love Angela.

Polecam.

Historia pracownika statku Bill'ego Duncan'a, awanturnika, który ciągle wdaje się w bójki. Pewnego dnia na pokład statku wsiada poznaje panna Courtenay Ross, Misjonarka, która udaje się na wyspę Laysen. Duncan od razu zakochuje się w pannie Ross, którą później nazywa "Małą Damą", jednak sam wie, że nie może mieć u takiej kobiety szans. Dziewczyna jest z wyższych sfer, a...

Przeczytałam, chociaż powinnam wcześniej wziąć się za "Przeminęło z wiatrem". Jednak było interesująco, choć nie zachwycająco.

Przeczytałam, chociaż powinnam wcześniej wziąć się za "Przeminęło z wiatrem". Jednak było interesująco, choć nie zachwycająco.

Sięgnęłam z ciekawości i szacunku dla autorki, książka może być jednak nie jest żadnym wielkim dziełem.

Sięgnęłam z ciekawości i szacunku dla autorki, książka może być jednak nie jest żadnym wielkim dziełem.

tak jak większość - zakochałam się w twórczości Margaret Mitchell, czyli "Przeminęło z wiatrem" od razu dołączyło do moich ulubionych pozycji

książkę znalazłam w pobliskiej bibliotece, która została zakupiona z pieniędzy ofiarowanych przez Koło Przyjaciół Biblioteki (bardzo dziękuję!),podeszłam oczywiście do tej pozycji sceptycznie

nowela mnie nie zawiodła, bo nie spodziewałam się nie wiadomo czego, historia świetnie ukazana, no powiedzcie... kto tak teraz kocha? i która kobieta tak "walczy" o swój honor? co za czasy! język, moim zdaniem, jest piękny, a kochana Peg "Zaginioną wyspę" napisała a wieku szesnastu lat (niesamowite!) w niespełna miesiąc

do drugiej części książki podchodziłam ostrożnie, z jednej strony nie widziało mi się czytanie listów (w końcu to prywatna własność),a jak wiadomo, Margaret prosiła męża o spalenie jej listów (po jej śmierci),opowiadań i innych zapisków, ponieważ nie chciała, aby jej życie było "dla wszystkich", a tutaj właśnie mamy część jej życia... ale ciekawość przezwyciężyła i wręcz pochłonęłam jej korespondencję (składnia na 5!),a zdjęcia przejrzałam ze trzy razy

podsumowując, książka raczej jest dla wielkich fanów Margaret "Peggy" Mitchell, jej twórczości, innych raczej nie zainteresuje i nie docenią tej krótkiej (nadal czuję niedosyt!) noweli, ale za to czegoś się dowiedzą na temat pisarki

tak jak większość - zakochałam się w twórczości Margaret Mitchell, czyli "Przeminęło z wiatrem" od razu dołączyło do moich ulubionych pozycji

książkę znalazłam w pobliskiej bibliotece, która została zakupiona z pieniędzy ofiarowanych przez Koło Przyjaciół Biblioteki (bardzo dziękuję!),podeszłam oczywiście do tej pozycji sceptycznie

nowela mnie nie zawiodła, bo nie...

Wiedziałam, czego mam się spodziewać-ot, pensjonarskie opowiadanko.

Wiedziałam, czego mam się spodziewać-ot, pensjonarskie opowiadanko.

W "Przeminęło z wiatrem" zakochałam się od pierwszych stron i jakie było moje rozczarowanie, gdy po przeczytaniu wszystkich trzech tomów dowiedziałam się, że Margaret Mitchell nie napisała więcej żadnej książki. I oto całkiem przypadkiem wpadła w moje ręce "Zaginiona wyspa". Opowiadanie -nie da się ukryć -zawiodło mnie. Cały czas porównywałam je do wspaniałego "Przeminęło z wiatrem", jednak nota biograficzna oraz prywatne zdjęcia i listy autorki, składające się na drugą część tego wydania, zmieniły moje nastawienie do opowiadania, gdy okazało się, że Mitchell w chwili pisania "Zaginionej wyspy" miała zaledwie 16 lat. Nieznane fakty z życia autorki i zdjęcia z młodości są dobrym uzupełnieniem dla tego nieznanego wcześniej opowiadania. Nie można powiedzieć, że jest to pozycja obowiązkowa dla fanów Mitchell, jednak z pewnością, będzie dla nich nie lada ciekawostką. Sześć gwiazdek to może zawyżona opinia ze względu na samo opowiadanie, ale nota wydawcy podbija ocenę.

W "Przeminęło z wiatrem" zakochałam się od pierwszych stron i jakie było moje rozczarowanie, gdy po przeczytaniu wszystkich trzech tomów dowiedziałam się, że Margaret Mitchell nie napisała więcej żadnej książki. I oto całkiem przypadkiem wpadła w moje ręce "Zaginiona wyspa". Opowiadanie -nie da się ukryć -zawiodło mnie. Cały czas porównywałam je do wspaniałego "Przeminęło z...

Opowieść o Billim Dunkanie nieszczęśliwie zakochanym w "małej Damie" jakoś mnie nie urzekła.On-męski,silny,porywczy,często wdający się w bijatyki,będąc niejako na wygnaniu,pracuje na statku transportowym.Ona 19-letnia kobieta z wyższych sfer,przybywa (wraz z przyjacielem)na odległą wyspę w charakterze misjonarki.Dramatyczne zakończenie,obrona honoru i kobiecości oraz znikająca wyspa.
Ciekawsza wydała mi się nota na temat autorki,oraz autentyczne kopie jej listów do jednego z wielbicieli.Rzeczywiście można było znaleźć odniesienia z życia Margarett Mitchell do "Przeminęło z wiatrem" i "Zaginionej wyspy". Jednak opinia (znajdująca się w książce),mówiąca,iż owe listy odkrywają istotne fakty oraz tajemnice autorki jest mocno przesadzona.

Opowieść o Billim Dunkanie nieszczęśliwie zakochanym w "małej Damie" jakoś mnie nie urzekła.On-męski,silny,porywczy,często wdający się w bijatyki,będąc niejako na wygnaniu,pracuje na statku transportowym.Ona 19-letnia kobieta z wyższych sfer,przybywa (wraz z przyjacielem)na odległą wyspę w charakterze misjonarki.Dramatyczne zakończenie,obrona honoru i kobiecości oraz...

Książka opowiada o "Małej Damie" , która na końcu postanawia się zabić, bo ceni swój honor wyżej niż własne życie. Autorka moim zdaniem, wtedy zaledwie 16 letnia, zrobiła bardzo dobrą robotę. W książce tej, spodobał mi się język postaci, pomimo tego, że na tamten czas, nie było to nic odkrywczego, przecież takim językiem ludzie posługiwali się na co dzień, to jednak urzekło mnie to. Innym plusem, jak dla mnie, jest to jak autorka ukazała postacie, nie będę tego opisywać, jeżeli ktoś jest naprawdę ciekawy, to na pewno z chęcią przeczyta :)

Książka opowiada o "Małej Damie" , która na końcu postanawia się zabić, bo ceni swój honor wyżej niż własne życie. Autorka moim zdaniem, wtedy zaledwie 16 letnia, zrobiła bardzo dobrą robotę. W książce tej, spodobał mi się język postaci, pomimo tego, że na tamten czas, nie było to nic odkrywczego, przecież takim językiem ludzie posługiwali się na co dzień, to jednak urzekło...