Bardzo dobrze się czytało wydarzenia z czasów panowania Iwana Groźnego. Właściwie to czułem się tak, jakbym czytał jakąś powieść historyczną. Mnogość wydarzeń, sposób ich opisu sprawiło, że publikację pochłonąłem w dwa dni. Odpowiedni język, optymalna długość książki sprawiła, że jest ona nasycona jedynie konkretami, dzięki temu jestem pewny, że treść zostanie mi na stałe w pamięci.

Bardzo dobrze się czytało wydarzenia z czasów panowania Iwana Groźnego. Właściwie to czułem się tak, jakbym czytał jakąś powieść historyczną. Mnogość wydarzeń, sposób ich opisu sprawiło, że publikację pochłonąłem w dwa dni. Odpowiedni język, optymalna długość książki sprawiła, że jest ona nasycona jedynie konkretami, dzięki temu jestem pewny, że treść zostanie mi na stałe w...

Podczas lektury kolejnej biografii Iwana Groźnego nieuchronnie przychodzi do głowy myśl - czy wnosi ona coś nowego do mojego życia i czy pod jakimś względem jest lepsza od innych. W swojej książce Andrzej Andrusiewicz spróbował przedstawić postać Iwana Groźnego na swój sposób, nie opowiadając się za żadną ze stron konfliktu "Iwan krwiożercza bestia/Iwan genialny polityk" i to jest zaletą tego opracowania.

Najbardziej podobały mi się dwa ostatnie, podsumowujące rozdziały, szczególnie w "Sądzie historii", bo można dowiedzieć się z niego wielu ciekawych informacji, których nie znajdziemy w innych, czytanych przeze mnie biografiach, np. o wykorzystywaniu i kreowaniu wizerunku Iwana Groźnego w literaturze i filmie. Super, że wspomniano o filmie Siergieja Michajłowicza Eisensteina, gdyż nie jest to zbyt popularne dzieło, a warto poświęcić chwilę, żeby się z nim zapoznać.

Znajdziemy tu też dość kontrowersyjne informacje np. o zakopaniu żywcem "pięknej Wasilisy", kolejnej żony Iwana, rzekomo za zdradę, a sam Iwan miał "osobiście sypać ziemię do grobu" - nigdzie indziej nie spotkałam się z podobnymi informacjami, a właśnie umieszczanie w książkach tych raczej niepotwierdzonych "faktów" uznaję za wyszukiwanie pikantnych kąsków - tyle bajek o Iwanie powstało, że ciężko mi uwierzyć w każdą taką informację. Ale kto wie, może faktycznie została żywcem pochowana, żaden żywy świadek owego makabrycznego pogrzebu chyba się już nie znajdzie.

Po raz pierwszy też spotkałam się z rozwinięciem wątku Sołomonii, która rzekomo urodziła w klasztorze syna, brata Iwana, nazwanego Gieorgijem, ale czy tak było naprawdę - tego pewnie się już nie dowiemy.

To dobre opracowanie, jako człowiek mający nikłe pojęcie o historii nie zmęczyłam się zbytnio czytaniem :)

Podczas lektury kolejnej biografii Iwana Groźnego nieuchronnie przychodzi do głowy myśl - czy wnosi ona coś nowego do mojego życia i czy pod jakimś względem jest lepsza od innych. W swojej książce Andrzej Andrusiewicz spróbował przedstawić postać Iwana Groźnego na swój sposób, nie opowiadając się za żadną ze stron konfliktu "Iwan krwiożercza bestia/Iwan genialny...