14 lipca 1789 roku. Data wybuchu rewolucji francuskiej. Odgłos opadającego ostrza. Gilotyna jako narzędzie ostatecznego rozwiązania. Tłum mieszczan nie okazał litości dla elit. Burżuazja francuska była pacyfikowana w sposób brutalny, okrutny i bezlitosny. Zdobycie bastylii i ścięcie króla Ludwika XVI, to kulminacyjne wydarzenia krwawych rozruchów. Tak obalono dynastię Burbonów. Na tym tle wydarzeń rozpoczęła się wielka kariera Napoleona Bonaparte, który jako pierwszy konsul zakończył działanie Dyrektoriatu. Czy Biografia tego najsławniejszego francuza w historii mnie porwała? Czy dużo informacji i wiedzy z niej wyniosłem? I czy niniejsza pozycja oddała klimat tamtych czasów? Na początku chciałbym poruszyć pewną kwestię. Byłem przygotowany na trochę inna formę narracji. Myślałem, że to będzie bardziej literatura faktu. A dostałem co innego. Bowiem książka Maxa Gallo to biografia bestsellowana. Pierwszy tom dzieła francuskiego pisarza obejmuje młodzieńcze lata głównego bohatera. Jego awans w armii, aż do momentu namaszczenie go jako Cesarza Francji. Pozycje wieńczy słynna bitwa pod Austerlitz. Książka stricte jest dobra i pomimo sporego materiału szybko się czyta. Ale są pewne potknięcia i niedociągnięcia, jakie zaliczył autor. Może zacznę od negatywów. Pisarza w sposób zbyt aptekarski i skrupulatny podszedł do tematu. Pozycja jest zalana datami, co powodowało u mnie pewien mętlik. W niektórych momentach powieść jest trochę nużąca. Niektóre wątki zostały za bardzo rozwleczone i, słabo opisane. Pierwsza część pozycji okazała się w mojej ocenie trochę niedopracowana . Jednak druga część tomu pierwszego zatytułowana „Słońce Austerlitz”, wynagrodziła moją cierpliwość. Pozycja stała się bardziej przejrzystsza, atrakcyjniejsza i płynniejsza. Wątki się zazębiały, a czytanie sprawiało przyjemność. Maxowi Gallo udało się w pewnym stopniu oddać wielkość Napoleona Bonaparte, który wyprzedzał swoje czasy. Był on postacią nietuzinkową, wyjątkową i niepowtarzalną. Mistrz sztuki wojennej musiał stawić czoła obcym mocarstwom, które chciały zdetronizować jego osobę , i sprowadzić państwo francuskie do podmiotu marionetkowego. Silny charakter naszego bohatera nie mógł pozwolić na taki obrót spraw. Czytelnik jest świadkiem wielu bitew, które miały wpływ na dalsze losy Francji. Ale kim naprawdę był Napoleon Bonaparte? Interpretacja pisarza jest niejednoznaczna. Czytelnik musi sam wyciągnąć wnioski. Czy był tyranem, który niszczył swoich wrogów? Czy zbawicielem, który patrząc, z perspektywy naszej ówczesnej historii, mógł nasz naród wyzwolić z jarzma zaborów. Natomiast dla mnie największe wrażenie zrobiła, relacja Bonaparte z jego żoną Józefiną. Ich interpersonalne stosunki były bardzo złożone, niejednoznaczne i trudne. Nazywając rzecz po imieniu, ich związek był toksyczny. Przez fakt, że Józefina nie mogła dać potomka Napoleonowi ich małżeństwo było nie do końca spełnione. Na dodatek małżonka notorycznie zdradzała swego wybranka. Napoleon nie był jej dłużny. Jego liczne romanse były tematem wielu plotek. Ale tak naprawdę w sposób perwersyjny para, nie mogła żyć bez siebie. Była to symbioza, która ograniczała, a jednocześnie rozpalała tlący się ogień namiętności. Również autorowi, udało się przedstawić w sposób rzetelny realia tamtych czasów. Niuanse polityczne i ich machinacje zostały przez historyka wyeksponowane w sposób przejrzysty, składny i przystępny. Jako laik jestem w pewnym stopniu napakowany faktami, które dzięki książce nabyłem i przyswoiłem. Reasumując, w kolejce czeka drugi tom. W mojej ocenie może być jeszcze lepszy niż pierwszy. Mam nadzieję na kolejną dawkę informacji, o epoce, która dla entuzjasty historii powinna, okazać się fascynująca. Tom pierwszy ma pewne wady, ale są jednak przykryte walorami, które nadają książce pewnej rzetelności, solidności, i niezłej narracji. Pozycja obowiązkowa dla miłośników historii, ale również dla czytelników, którzy są cierpliwi i rozumieją kunszt rozwijającej się opowieści. Polecam.

14 lipca 1789 roku. Data wybuchu rewolucji francuskiej. Odgłos opadającego ostrza. Gilotyna jako narzędzie ostatecznego rozwiązania. Tłum mieszczan nie okazał litości dla elit. Burżuazja francuska była pacyfikowana w sposób brutalny, okrutny i bezlitosny. Zdobycie bastylii i ścięcie króla Ludwika XVI, to kulminacyjne wydarzenia krwawych rozruchów. Tak obalono dynastię...

Doskonała opowieść o Napoleonie Bonaparte i jego czasach.

Doskonała opowieść o Napoleonie Bonaparte i jego czasach.

Wciągnęła mnie ta książka do reszty. Takiej opowieści o Napoleonie szukałem. To dopiero pierwszy tom, a juz chce się sięgnąć po kolejne.

Wciągnęła mnie ta książka do reszty. Takiej opowieści o Napoleonie szukałem. To dopiero pierwszy tom, a juz chce się sięgnąć po kolejne.

62/2023

Nieżyjący już Max Gallo, wybitny francuski historyk postanowił opowiedzieć historię cesarza Francuzów Napoleona I w odmienny sposób niż się utarło w nurcie historycznym. Gallo postawił na fabularyzowaną biografię i okazało się to strzałem w dziesiątkę.

Tom I został podzielony na dwie księgi:
• „Pieśń wymarszu” opisuje młodzieńcze lata oraz okres edukacji i miarowego wspinania się na francuskiej scenie politycznej, który umożliwił wybuch rewolucji
• „Słońce Austerlitz” traktuje o wydarzeniach od przewrotu Napoleona z 18 brumaire’a, kiedy to Bonaparte został de facto dyktatorem, aż do wielkiego zwycięstwa pod Austerlitz, kiedy był już cesarzem Francji.

Książkę czyta się wprost świetnie i nie można się od niej oderwać, ale nie było tak od początku. Dzieciństwo i młodzieńcze lata Napoleona są przedstawione bardzo chaotycznie, co utrudniało odbiór i pierwsza reakcja była raczej negatywna. Z czasem na szczęście wszystko się normuje i od wybuchu rewolucji francuskiej czyta się coraz lepiej.

Gallo operuje bardzo pięknym językiem, dzięki czemu czytanie książki sprawia dużą przyjemność dla ducha. Potrafi pięknie opisywać uczucia głównego bohatera oraz rozterki nim targające. Niestety w beczce miodu musi się znaleźć kilka łyżeczek dziegciu.

W mojej opinii za dużo miejsca jest poświęcone romansom cesarza i jego skomplikowanej relacji z Józefiną Beauharnais. Mam jednak świadomość , że Napoleon był niezwykle kochliwym władcą, więc akceptuję ten zabieg, mimo, że momentami jest to męczące.

Natomiast największy zarzut mam oto, że autor zdawkowo potraktował opisy bitew, które są bardzo lakoniczne (szczególnie kampania we Włoszech 1796-97). Biorąc pod uwagę, że Bonaparte był wybornym dowódcą ten zabieg mi nie przypadł do gustu. Myślę, że lekkie pióro autora stworzyłoby plastyczne opisy zmagań na polu walki, które były literackim arcydziełem.

Na szczęście mam zwyczaj dawania książkom dużo czasu na „rozkręcenie” się. Początek „Napoleona” miał „wysoki próg wejścia”, ale im dalej w „las” tym mocniej mnie wciągała historia tej jednej z najważniejszych postaci w dziejach. Mimo tego, że cesarz Francuzów nie jest moim typem bohatera, to gdzieś wewnątrz mu kibicuję, co tylko udowadnia, że autor wykonał swoją pracę po mistrzowsku. Stworzył autentycznego bohatera z którym żyjemy i któremu kibicujemy.

62/2023

Nieżyjący już Max Gallo, wybitny francuski historyk postanowił opowiedzieć historię cesarza Francuzów Napoleona I w odmienny sposób niż się utarło w nurcie historycznym. Gallo postawił na fabularyzowaną biografię i okazało się to strzałem w dziesiątkę.

Tom I został podzielony na dwie księgi:
• „Pieśń wymarszu” opisuje młodzieńcze lata oraz okres edukacji i...

Pierwszy tom serii - skrupulatnie opisana historia Napoleona (może nie w kontekście ściśle historycznym, aczkolwiek skupiająca się na jego życiu, ideach),język bardzo przystępny.

Pierwszy tom serii - skrupulatnie opisana historia Napoleona (może nie w kontekście ściśle historycznym, aczkolwiek skupiająca się na jego życiu, ideach),język bardzo przystępny.

Pierwszy tom mnie rozczarował i nie wiem czy sięgnę po następne.
Styl autora wydał mi się nieco nużący, akcja wlecze się zamiast galopować. Opisy bitew sprowadzają się do jednego zdania informującego o wyniku starcia, za to potem całe strony Max Gallo poświęca analizie sfery uczuciowej na linii Napoleon-Józefina. Autor próbuje też prześwietlać charakter i ambicje bohatera, przy czym mam spore wątpliwości ile w tym faktów i wniosków wysnutych z listów czy pamiętników, a ile konfabulacji.
Zdecydowanie wolałbym, by fabularny wymiar biografii zmierzał w innym kierunku.

Pierwszy tom mnie rozczarował i nie wiem czy sięgnę po następne.
Styl autora wydał mi się nieco nużący, akcja wlecze się zamiast galopować. Opisy bitew sprowadzają się do jednego zdania informującego o wyniku starcia, za to potem całe strony Max Gallo poświęca analizie sfery uczuciowej na linii Napoleon-Józefina. Autor próbuje też prześwietlać charakter i ambicje...

Dobra książka. Nakręcono też serial.

Dobra książka. Nakręcono też serial.

Podziwiam TETRALOGIĘ Maxa Gallo za szczegółowość i wyłuskanie kilku smaczków z życia Napoleona. Książkę szybko się czyta. To co uwiera podczas lektury to dość ubogi język i momentami odczuwalny brak polotu. Mimo wszystko, to solidna literatura drugiego sortu... dodatkowo pięknie wydana przez Rebis.

Podziwiam TETRALOGIĘ Maxa Gallo za szczegółowość i wyłuskanie kilku smaczków z życia Napoleona. Książkę szybko się czyta. To co uwiera podczas lektury to dość ubogi język i momentami odczuwalny brak polotu. Mimo wszystko, to solidna literatura drugiego sortu... dodatkowo pięknie wydana przez Rebis.

Zacznę od pozytywów. Całkiem szybko się czyta, czasami przyjemnie

I negatywy
Tylko przeciętna... jak na belaterystykę zbyt mało się dzieje, dialogi praktycznie nie istnieją a jeżeli są to nic nie wnoszą (i są uproszczone),brak napięcia, wszystko idzie tym samym tempem (szczęśliwie jest ono dynamiczne).

Jak na książkę historyczną, kompletnie brak opisów bitew, zależności przyczynowo-skutkowych, po prostu kalendarium.

Wydaje się że miała być to psychoanaliza Napoleona a jednak wg mnie spłaszczono go koncentrując się tylko na jego ambicjach.

Zacznę od pozytywów. Całkiem szybko się czyta, czasami przyjemnie

I negatywy
Tylko przeciętna... jak na belaterystykę zbyt mało się dzieje, dialogi praktycznie nie istnieją a jeżeli są to nic nie wnoszą (i są uproszczone),brak napięcia, wszystko idzie tym samym tempem (szczęśliwie jest ono dynamiczne).

Jak na książkę historyczną, kompletnie brak opisów bitew, zależności...

Książka nie jest typową powieścią historyczną. Jest raczej ułożonym chronologicznie zbiorem wydarzeń z życia Napoleona. Praktycznie nie ma opisów, dialogów, budowania napięcia. Autor sięga czasami do głowy Napoleona, ale robi to rzadko i za pomocą jednego dwóch zdań. Z drugiej strony książka nie jest zbliżona konstrukcją do biografii napisanej przez historyka w której przedstawia się tło epoki, analizuje zachowania bohatera biografii, społeczeństwa, co chwile podaje dokładne dane, omawia dokładnie bitwy i innowacyjność zastosowanych strategii. Niczego takiego w książce nie ma.

Jest to sfabularyzowane kalendarium. Jak dla mnie to trochę za mało.

Książka nie jest typową powieścią historyczną. Jest raczej ułożonym chronologicznie zbiorem wydarzeń z życia Napoleona. Praktycznie nie ma opisów, dialogów, budowania napięcia. Autor sięga czasami do głowy Napoleona, ale robi to rzadko i za pomocą jednego dwóch zdań. Z drugiej strony książka nie jest zbliżona konstrukcją do biografii napisanej przez historyka w której...