Kocham książki Gabaldon, nawet jeśli funduje mi cegłę 1200 stron, nakazuje czytać kilkadziesiąt akapitów o przewijaniu dziecka w XVIII wieku, albo o kolejnych operacjach Claire. Kocham i czekam niecierpliwie na ciąg dalszy

Kocham książki Gabaldon, nawet jeśli funduje mi cegłę 1200 stron, nakazuje czytać kilkadziesiąt akapitów o przewijaniu dziecka w XVIII wieku, albo o kolejnych operacjach Claire. Kocham i czekam niecierpliwie na ciąg dalszy

Jakie to były bezdenne nudy. Przepaść jakościowa między tą częścią a pierwszą, która była energetyczna, dobrze zaplanowana z ciągłą akcją i dialogami, jest gigantyczna. I mam wrażenie, że z każdym tomem przepaść ta będzie wzrastać bo autorka ewidentnie nie zna umiaru i musi klecić książki na tysiąc stron plus. Gdyby zdecydowała się zawrzeć całą akcję na 400 stronach czytałoby się to o niebo lepiej i miałabym poczucie, że czytam coś spójnego a nie w kółko tą samą historię w deczko innej aranżacji.

Skupiamy się tutaj na wszystkim i na niczym. Claire gdzieś całkowicie zniknęła, na pierwszy plan wysunął się Jamie tylko jakoś wyjątkowo płaski i niepodobny do siebie. Gra główne skrzypce na czele z córką i zięciem. Jestem nadal zniechęcona i zniesmaczona sposobem w jaki prowadzona jest postać Bree - z przebojowej i otwartej na świat dziewczyny stała się smutną i zmęczoną życiem snującą się po kartach książki kobietą bez wyrazu. Nie wiem czy to celowy zabieg czy brak umiejętności pisarskich i planu na tą epopeje, ale wyszło bardzo słabo. Roger dalej jest dla mnie dość paskudny pod wieloma względami, zupełnie inaczej wyobrażałam sobie rozwój tej postaci. Gabaldon nie umiała też za bardzo poradzić sobie z jego traumą i tym co go spotkało (to samo zresztą z Brianną…),rzuciła tak ważny i skomplikowany temat nie zagłębiając się zbytnio w psychikę bohatera, ale postanowiła rozwiązać problem w najprostszy i najbardziej idiotyczny sposób czyli przez łóżko, co w tym przypadku jest dość obleśne i prostackie. Scen erotycznych jest na szczęście coraz mniej, najwyraźniej starsza Claire i Jamie już tak nas mają nie obchodzić, a chemi między Bree i jej mężem nie ma bo nie miała jak się wytworzyć.

W zasadzie tyle o tej książce mogę napisać, bo szkoda więcej gadać. Jestem naprawdę zawiedziona i przysięgam że autentycznie się nad nią wynudziłam. Mimo że naprawdę lubię tą historię i klimat, który udało się utworzyć z powodzeniem w serialu a tutaj po prostu umarł. Chodź przyznam że sezon z opisywanymi w tym tomie zdarzeniami też był najsłabszy, więc być może tekst źródłowy jest naprawdę do niczego i to nie tylko moje odczucie. Serii nie zarzucam całkowicie bo mimo wszystko jestem ciekawa co dalej, ale zdecydowanie muszę od niej odpocząć póki co. Jeśli ktoś nie ma samozaparcia i poprzednie tomy mu nie podeszły, to tego absolutnie nie polecam - nie idźcie w to bo szkoda czasu. Mówimy tu o cegle mającej 1200 stron, to prawie dobra czytania i zdecydowanie można poświęcić ją na kilka lepszych książek.

Jakie to były bezdenne nudy. Przepaść jakościowa między tą częścią a pierwszą, która była energetyczna, dobrze zaplanowana z ciągłą akcją i dialogami, jest gigantyczna. I mam wrażenie, że z każdym tomem przepaść ta będzie wzrastać bo autorka ewidentnie nie zna umiaru i musi klecić książki na tysiąc stron plus. Gdyby zdecydowała się zawrzeć całą akcję na 400 stronach...

Bardzo lubię tę część serii!

Bardzo lubię tę część serii!

Jak w poprzednim tomie, Początku trochę nudny, ale potem akcja się rozkręciła. Ogólnie książka ciekawa.

Jak w poprzednim tomie, Początku trochę nudny, ale potem akcja się rozkręciła. Ogólnie książka ciekawa.

Zdecydowanie za długa i zbyt rozwlekła. Tę samą treść można by zawrzeć w połowie gabarytu

Zdecydowanie za długa i zbyt rozwlekła. Tę samą treść można by zawrzeć w połowie gabarytu

Akcja książki toczy się w Karolinie Północnej. W tej części dużo czasu autorka poświęciła nie tylko Claire i Jamiemu ale ich dziecku Bree i jej mężowi Rogerowi. Tak jak w poprzednich częściach głównych bohaterów spotykają problemy życia codziennego ale nie tylko. Książka niestety jest przegadana, dużo wątków jest niepotrzebnych przez co książka rozrasta się do niebotycznych rozmiarów. Ognisty krzyż nie jest tak wyrazisty jak poprzednie części, główni bohaterowie stali się troszeczkę bezbarwni, widać to w szczególności w postaci Jamiego.

Akcja książki toczy się w Karolinie Północnej. W tej części dużo czasu autorka poświęciła nie tylko Claire i Jamiemu ale ich dziecku Bree i jej mężowi Rogerowi. Tak jak w poprzednich częściach głównych bohaterów spotykają problemy życia codziennego ale nie tylko. Książka niestety jest przegadana, dużo wątków jest niepotrzebnych przez co książka rozrasta się do niebotycznych...

Nic się w niej nie wydarza. Najsłabsza część tej serii jaką czytałam. Serial niestety był o wiele lepszy. Nic mi się nie podobało.

Nic się w niej nie wydarza. Najsłabsza część tej serii jaką czytałam. Serial niestety był o wiele lepszy. Nic mi się nie podobało.

Kolejna część przygód Jamiego i Claire napisana bez większego celu. Całą akcję można streścić w kilku zdaniach, a książka ma "tylko" trochę ponad 1200 stron. Gabaldon widać bardzo wciągnęła się w osiemnastowieczy świat i chciała przekazać swoim odbiorcą sytuację z życia codziennego Jamiego i Claire . Nie żeby to było totalnie złe. Problem polega na mnogości tego typu treści przez co ciężko się w tą powieść wciągnąć.

Kolejna część przygód Jamiego i Claire napisana bez większego celu. Całą akcję można streścić w kilku zdaniach, a książka ma "tylko" trochę ponad 1200 stron. Gabaldon widać bardzo wciągnęła się w osiemnastowieczy świat i chciała przekazać swoim odbiorcą sytuację z życia codziennego Jamiego i Claire . Nie żeby to było totalnie złe. Problem polega na mnogości tego typu...

Dostałam tę książkę w prezencie, i dlatego usiłowałam ją przeczytać, ale mimo najszczerszych chęci nie wciągnęła mnie zupełnie, chyba nie dla mnie taka fantastyka...
Ale podziw dla autorki, która pisze takie tomiska, i dla tłumacza, który to tłumaczy......

Dostałam tę książkę w prezencie, i dlatego usiłowałam ją przeczytać, ale mimo najszczerszych chęci nie wciągnęła mnie zupełnie, chyba nie dla mnie taka fantastyka...
Ale podziw dla autorki, która pisze takie tomiska, i dla tłumacza, który to tłumaczy......

Kolejny tom sagi obcej. Znowu przenosimy się do Szkocji.
Fabuła wciąga od pierwszej strony.
Książka mimo swoich gabarytów czyta się lekko i przyjemnie. I bardzo szybko.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście.

Kolejny tom sagi obcej. Znowu przenosimy się do Szkocji.
Fabuła wciąga od pierwszej strony.
Książka mimo swoich gabarytów czyta się lekko i przyjemnie. I bardzo szybko.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście.