Powyższe książki nie były moim pierwszym zetknięciem z uniwersum Zapomnianych Krain (Forgotten Realms). Pierwszy raz usłyszałam o nim od mojego drogiego, będącego zagorzałym fanem Drizzta małżonka, który namawiał mnie do sięgnięcia po którąś z książek o tym bohaterze. W międzyczasie udaliśmy się do kina na seans „Dungeons & Dragons: Złodziejski honor” i choć nie jest to dzieło wybitne, to dość mocno skruszyło moje opory.

Mimo wszystko nie sięgnęłam po „Legendy Drizzta” R.A. Salvatore, a po trylogię „Światło i Cienie” autorstwa Elaine Cunningham, bo mąż stwierdził, że jednak są lepsze.

Największym atutem tych książek jest rozległy, pełen magii, tajemnic i niezwykłych istot świat, który aż pulsuje życiem. To naprawdę doskonale czuć podczas lektury. Przyjemnie było odnajdywać w książce różne elementy świata przedstawionego pojawiające się w filmie (Czerwoni Magowie z Thay ;) ).

Fabuła książki od początku jest wielowątkowa, a z każdym kolejnym tomem pojawia się coraz więcej istotnych bohaterów. Intrygi, podróże, pojedynki, bitwy i pościgi lub ucieczki – czytelnik podczas lektury ma okazję doświadczyć tego wszystkiego.

Podmrokiem rządzą Drowy – mroczne elfy, o matriarchalnym ustroju społecznym (czyli władza w ręce kobiet i takie tam…),czczące boginię chaosu Lolth zwaną również Pajęczą Królową, mordujące się bardzo chętnie, jeśli tylko zaistnieje możliwość odniesienia jakichś korzyści. Nic więc dziwnego, że wszyscy uważają drowy za złe.

Autorka powieści najwięcej uwagi skupia na trójce najistotniejszych bohaterów:

Liriel Baenre – skorej do psot drowce z pierwszego domu Menzoberranzan, czarodziejce, przyszłej kapłance, której marzy się wielka moc (jak wszystkim drowom) i dalekie podróże (nie jak wszystkim drowom).

Fyodorze – honorowym człowieku, będącym jednym z Rashemickich berserkerów, który powoli traci panowanie nad ogarniającym go podczas walki szałem.

Shakti Hunzrin – złol. 🤷‍♀️
A tak po prawdzie to po prostu nienawidzi Liriel Baenre na tyle, by nie tylko życzyć jej śmierci, ale również starać się ją do tego stanu doprowadzić. Shakti również jest drowką i przyszłą kapłanką bogini Lolth.

Autorka pisze prosto i dość przyjemnie, skupia się na akcji, dialogach i opisach, na przemyślenia i emocje bohaterów pozostawiając skromną ilość miejsca.

Sama nie wiem, dlaczego tak opornie czytało mi się te książki. Świat podoba mi się bardzo, historia jest ciekawa i dość skomplikowana, a bohaterowie są… okej? Może w tym "okej" tkwi mój problem? Gdyby bohaterowie ciut bardziej chwycili mnie za serce, pewnie nie mogłabym się od książki oderwać.

Jeśli szukacie wielowątkowego, klasycznego fantasy, osadzonego w fenomenalnym świecie, z wieloma ciekawymi bohaterami, których większość nie zna słowa moralność, to trylogia „Światło i Cienie” może Wam się spodobać. Tylko to staroć, więc musicie szukać egzemplarzy z drugiej ręki.

Czy mi się podobało? Świat mnie zachwycił i na pewno do niego wrócę.

Po więcej recenzji zapraszam na: https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

Powyższe książki nie były moim pierwszym zetknięciem z uniwersum Zapomnianych Krain (Forgotten Realms). Pierwszy raz usłyszałam o nim od mojego drogiego, będącego zagorzałym fanem Drizzta małżonka, który namawiał mnie do sięgnięcia po którąś z książek o tym bohaterze. W międzyczasie udaliśmy się do kina na seans „Dungeons & Dragons: Złodziejski honor” i choć nie jest to...

Córka mrocnzego elfa i ta pyszna murzynka drow, zamiast super czarnego koloru skóry...
No ale nic to, okładki w fantasy to inna sprawa, za dzieciaka to nie przeszkadzało.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Córka mrocnzego elfa i ta pyszna murzynka drow, zamiast super czarnego koloru skóry...
No ale nic to, okładki w fantasy to inna sprawa, za dzieciaka to nie przeszkadzało.

Zapomniałem, że czytałem chore ilosci fantasy za dzieciaka, pora je pododawac... Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które...

Liriel Baenre, córka Grompha, arcymaga Menzoberranzan długo opierała się zwyczajom drowów. Do 45 roku życia nie uczęszczała do żadnej ze szkół w drowim mieście. Magii uczył ją ojciec oraz jego znajomi magowie z Sorcere. Jednak opiekunka Triel potrzebuje pilnie nowej arcykapłanki, dlatego Liriel zostaje odesłana do Arach-Tinilith na przyspieszony kurs na arcykapłankę Lloth.

W ramach pożegnalnego prezentu ojciec daje jej książkę z czarami bram, a wśród nich znajduje się czar bramy na powierzchnię. Zafascynowana Liriel planuje podróż do Nocy na Górze...

Z kolei berserker Fyodor zostaje odesłany ze swojej Rashemeńskiej wioski przez rządzące tam wiedźmy. Jego szał bojowy stał się niebezpieczny dla rodaków, ponieważ Fyodor nie potrafi go kontrolować. Pomóc mu może tylko mały artefakt w kształcie dłutka - Torujący Drogi.

Losy Liriel i Fyodora splotą się, a Torujący Drogi splecie ich losy bardzo ciekawy sposób. Czy Liriel odnajdzie się na powierzchni? Jak spotkania z "powierzchniowymi" drowami wpłyną na jej światopogląd?

Fajna książka i bardzo przyjemnie się ją czytało. Z Liriel mamy do czynienia już wcześniej w "Krainach Podmroku" kiedy to drowka przechodzi swoje okrwawiny. Na duży plus zasługuje również cameo Danilo Thanna :)

Liriel Baenre, córka Grompha, arcymaga Menzoberranzan długo opierała się zwyczajom drowów. Do 45 roku życia nie uczęszczała do żadnej ze szkół w drowim mieście. Magii uczył ją ojciec oraz jego znajomi magowie z Sorcere. Jednak opiekunka Triel potrzebuje pilnie nowej arcykapłanki, dlatego Liriel zostaje odesłana do Arach-Tinilith na przyspieszony kurs na arcykapłankę Lloth....

Świetna porcja humoru, najbardziej nie-drowia drowka jaką znam i sama chęć przygody głównej bohaterki jest ciekawa :3 Sama Liriel ma w sobie cechy, których zawsze mi brakowało w Drizzcie. Barwne postacie i ukazanie świata

Świetna porcja humoru, najbardziej nie-drowia drowka jaką znam i sama chęć przygody głównej bohaterki jest ciekawa :3 Sama Liriel ma w sobie cechy, których zawsze mi brakowało w Drizzcie. Barwne postacie i ukazanie świata

Jedna z lepszych książek w Forgotten Realms. Nie czyta się jej na siłę.

Jedna z lepszych książek w Forgotten Realms. Nie czyta się jej na siłę.

Ależ to był pomysł.

Ależ to był pomysł.

Lekka, łatwa i przyjemna lektura, obrazująca, że nie wszystkie drowy są takie, jakich się po nich spodziewamy. Wprawdzie miałam nieco skojarzeń z Pocahontas (o ironio),ale ogólnie, czytało się dobrze. Elaine Cunningham po raz kolejny udowadnia, że jej styl pisania, bardzo liryczny - robi wrażenie.

http://kaginbox.blox.pl/2016/04/Corka-Mrocznego-Elfa.html

Lekka, łatwa i przyjemna lektura, obrazująca, że nie wszystkie drowy są takie, jakich się po nich spodziewamy. Wprawdzie miałam nieco skojarzeń z Pocahontas (o ironio),ale ogólnie, czytało się dobrze. Elaine Cunningham po raz kolejny udowadnia, że jej styl pisania, bardzo liryczny - robi wrażenie.

http://kaginbox.blox.pl/2016/04/Corka-Mrocznego-Elfa.html

Książka miło mnie zaskoczyła i została nawet prawdziwie napisana.

Książka miło mnie zaskoczyła i została nawet prawdziwie napisana.

Pamiętam , że strasznie to męczyłem, mimo że byłem zagorzałym fanem Forgotten Realms wtedy. A o czym ta książka była ? - nie mam bladego pojęcia, nic mi z niej w pamięci nie zostało.

Pamiętam , że strasznie to męczyłem, mimo że byłem zagorzałym fanem Forgotten Realms wtedy. A o czym ta książka była ? - nie mam bladego pojęcia, nic mi z niej w pamięci nie zostało.

Cóż, jeśli patrzeć pod względem fabularnym, rewelacji nie ma. Jest niemal identyczna jak w każdej książce z Forgotten Realms, ale to oczywiście nie przeszkadza, jeśli jesteś zagorzałym fanem tego uniwersum, to wręcz ulepsza odbiór. Wyróżniająca się wśród społeczeństwa elfka, "przeznaczenie" wiąże ją z wybrańcem rasy ludzkiej i razem wybierają się w epicką podróż. Magia, pradawne artefakty, smoki i różne inne przedziwne dziwadła. Dla fana heroicznej i epickiej fantasy lektura obowiązkowa. Co jest jednak zasługującym na pochwałę plusem tej książki to język. Też nie jest świetny, ale patrząc pod kątem uniwersum, jest się w czym rozsmakować. Otóż, każdą książkę z Forgotten Realms czyta się tak samo. Każda jest napisana identycznym językiem i możemy przeczytać tuzin książek różnych autorów z tego uniwersum, a różnicy nie dostrzeżemy. Może to być oczywiście wina tłumaczenia, ale nie potrafię tego akurat ocenić, gdyż nie miałem okazji zetknąć się z żadną książką z Zapomnianych Krain w oryginale. Wracając jednak do "Córki Mrocznego Elfa", język trochę się różni, jest bardziej poetycki i barwny. Możemy spotkać się z naprawdę plastycznymi opisami, przyozdobionymi zręcznymi metaforami i porównaniami, których w innych książkach z Forgotten Realms nie dostrzegłem. Podsumowując, powiem dokładnie to, co na samym początku. Książka w linii fabularnej jak każda inna z gatunku heroicznego fantasy, jeśli ktoś naprawdę w tym gustuje i nie nudzi mu się czytać w kółko o tym samym, bez obaw może sięgnąć po tę książkę. A nawet jeśli jest trochę znudzony, to może zerknąć, bo jednak językowo nieco się różni. Książka dobra, ale bez fascynacji. Ot kolejna z tysięcy.

Cóż, jeśli patrzeć pod względem fabularnym, rewelacji nie ma. Jest niemal identyczna jak w każdej książce z Forgotten Realms, ale to oczywiście nie przeszkadza, jeśli jesteś zagorzałym fanem tego uniwersum, to wręcz ulepsza odbiór. Wyróżniająca się wśród społeczeństwa elfka, "przeznaczenie" wiąże ją z wybrańcem rasy ludzkiej i razem wybierają się w epicką podróż. Magia,...