[...]
Viv, jego Viv … Stał się cud, jedyny cud w jego życiu!
– Kochanie – woła z daleka Jestem tu! Czekałem na Ciebie!
Viv stoi między walizką a kożuchem leżącym na ziemi. Podnosi rękę i wyciera spocone czoło, jest chyba u kresu sił.
– Przyjechałam – mówi cicho.
Ken bierze ją na ręce, jak dziecko. Widzi, że jest brudna, spocona i potargana, ale dla niego nigdy nie była jeszcze tak piękna, powie jej to kiedyś, nie teraz, teraz milczą przyciśnięci do siebie, nie do wiary, ile słów zmarnowali poeci, żeby wyrazić miłość, a wypowiada się ją najlepiej milczeniem.
„Gospoda nad Sutjewską”

Pisana piękną polszczyzną, ukazująca postaci z krwi i kości. Wartościowa, pouczająca i momentami wzruszająca
Wywołujące najwięcej emocji to ostatnie, tytułowe opowiadanie.
POLECAM !

[...]
Viv, jego Viv … Stał się cud, jedyny cud w jego życiu!
– Kochanie – woła z daleka Jestem tu! Czekałem na Ciebie!
Viv stoi między walizką a kożuchem leżącym na ziemi. Podnosi rękę i wyciera spocone czoło, jest chyba u kresu sił.
– Przyjechałam – mówi cicho.
Ken bierze ją na ręce, jak dziecko. Widzi, że jest brudna, spocona i potargana, ale dla niego nigdy nie była...

Różnej długości opowiadania. Bardzo lubię takie obyczajowe pióro tej autorki. Ma w sobie mądrość, wspaniały odbiór emocji. Jeśli komuś pasuje ten styl to jest to lektura obowiązkowa.

Różnej długości opowiadania. Bardzo lubię takie obyczajowe pióro tej autorki. Ma w sobie mądrość, wspaniały odbiór emocji. Jeśli komuś pasuje ten styl to jest to lektura obowiązkowa.

Najpierw byłam trochę rozczarowana, że to opowiadania, ale ostatecznie stwierdzam, że Fleszarowa-Muskat w krótki formach literackich też radzi sobie znakomicie. Bardzo dobra książka!

Najpierw byłam trochę rozczarowana, że to opowiadania, ale ostatecznie stwierdzam, że Fleszarowa-Muskat w krótki formach literackich też radzi sobie znakomicie. Bardzo dobra książka!

Może nie mam szczęścia, ale uważam, że ze świecą by szukać współczesnej polskiej pisarki, która dorównywałaby Fleszarowej-Muskat pod względem piękna języka polskiego oraz umiejętności odtwarzania psychologicznych niuansów. Ta autorka tworzy klimat aż gęsty od emocji nie obnażając do końca głębi serc swych bohaterów. Polecam każdemu!

Może nie mam szczęścia, ale uważam, że ze świecą by szukać współczesnej polskiej pisarki, która dorównywałaby Fleszarowej-Muskat pod względem piękna języka polskiego oraz umiejętności odtwarzania psychologicznych niuansów. Ta autorka tworzy klimat aż gęsty od emocji nie obnażając do końca głębi serc swych bohaterów. Polecam każdemu!

Zbiór opowiadań. Długich, bardzo krótkich , z różnych miejsc na mapie i etapów życia autorki. Łączy je cudowny dar pisania . Nie wiem na czym to polega , ale czytając, czuję się lepsza, dowartościowana i uspokojona.

Zbiór opowiadań. Długich, bardzo krótkich , z różnych miejsc na mapie i etapów życia autorki. Łączy je cudowny dar pisania . Nie wiem na czym to polega , ale czytając, czuję się lepsza, dowartościowana i uspokojona.

Książka to zbiór różnych opowiadań z różnych okresów twórczości autorki i choć za tego typu książkami nie przepadam, to ta wyjątkowo mnie urzekła. Różne opowiadania, różni bohaterowie, w tym wielu naprawdę ciekawych. To taka z gatunku lekka, łatwa i przyjemna, choć autorka według mnie, nie ma łatwego pióra. Chodzi mi głównie o to, że jej książki czyta się stosunkowo długo, bo trzeba się and nimi bardzo pochylić, skupić, ale nad niektórymi warto i nad tą na pewno.

Książka to zbiór różnych opowiadań z różnych okresów twórczości autorki i choć za tego typu książkami nie przepadam, to ta wyjątkowo mnie urzekła. Różne opowiadania, różni bohaterowie, w tym wielu naprawdę ciekawych. To taka z gatunku lekka, łatwa i przyjemna, choć autorka według mnie, nie ma łatwego pióra. Chodzi mi głównie o to, że jej książki czyta się stosunkowo długo,...

Refleksyjna, można by rzec za Aloszą Awdiejewem tak "duszeszczipatielnaja" , no mnie prostego chłopa trąciła

Refleksyjna, można by rzec za Aloszą Awdiejewem tak "duszeszczipatielnaja" , no mnie prostego chłopa trąciła

Również książka z wakacji. Jest to zbiór opowadań, jedne ciekawsze inne nie. Kilka było naewt fajnych, niektóre jednak strasznie nudne.

Również książka z wakacji. Jest to zbiór opowadań, jedne ciekawsze inne nie. Kilka było naewt fajnych, niektóre jednak strasznie nudne.

"Czarny warkocz "- to zbiór opowiadań,na którego całość składa się 12 opowiadań.Opowiadań chwytających za serce,skłaniających do przemyśleń i refleksji,bo opowiadają o najważniejszej dziedzinie naszego istnienia: Życiu.O ludzkich losach często trudnych,bardzo zagmatwanych,ale jakże pięknych,o chwilach,zdarzeniach, które mogłyby przytrafić się nam samym.A przede wszystkim, to opowiadania przesycone uczuciem, do którego każdy z nas dąży,zabiega i pielęgnuję.To najważniejsze uczucie miłości.W różnych realiach odcieniach i sytuacjach. Moje serce skradły między innymi te opowiadania: "Tak równi,jak nigdy dotąd","Wszystko jedno gdzie" oraz "Trzech miłych Agaty". Z tego ostatniego pochodzi moja perełka z tekstu wyłowiona:

"Bo one wszystkie chcą być kochane-myślałam wracając do domu- młode i stare,ładne i brzydkie,wszystkie,każda z nas... i na to nie ma rady... niech nie będzie na to rady, niech tak zostanie, niech tak trwa..." ("Trzech miłych Agaty").

"Czarny warkocz "- to zbiór opowiadań,na którego całość składa się 12 opowiadań.Opowiadań chwytających za serce,skłaniających do przemyśleń i refleksji,bo opowiadają o najważniejszej dziedzinie naszego istnienia: Życiu.O ludzkich losach często trudnych,bardzo zagmatwanych,ale jakże pięknych,o chwilach,zdarzeniach, które mogłyby przytrafić się nam samym.A przede wszystkim,...

Świetne opowiadania, bardzo wciągają i zapadają w pamięć. Fleszarowa ma niezwykły dar kreślenia postaci z krwi i kości. Warto przeczytać.

Świetne opowiadania, bardzo wciągają i zapadają w pamięć. Fleszarowa ma niezwykły dar kreślenia postaci z krwi i kości. Warto przeczytać.