Książka nie jest typowym romansem historycznym, nie ma w niej za wiele opowieści o miłości, akcja skupia się tu głównie na rozwiązaniu pewnej mrocznej tajemnicy. Jednakże ma ona niezwykły klimat, wpasowujący się w powieści gotyckie, popularne na początku XIX wieku.
Główna bohaterka, będąca młodą dziewczyną ze smutną przeszłością, decyduje się na dość nietypowy krok. W strachu przed zranieniem wychodzi za mąż za trzy razy starszego od niej mężczyznę. Po ślubie przenosi się z mężem do jego posiadłości, przypominającej klimatem stare zamczysko, w którym pełno jest duchów. Tam zaczynają się dziać rzeczy dziwne i przerażające, zaś bohaterka będzie musiała użyć całego swego sprytu, aby przeżyć oraz pozostać przy zdrowych zmysłach.
Czytając tę historię, przez cały czas wspominałam pewną gotycką powieść, a mianowicie ,,Dziwne losy Jane Eyre”, którą czytałam przeszło rok temu. Książki fabułą nie są do siebie zbyt zbliżone, mimo to w trakcie czytania, czy to za sprawą narracji, czy też nastroju grozy miejscami, wydały mi się one do siebie w pewnym stopniu podobne. Niezwykle wciągnęła mnie fabuła tej powieści oraz zagadka, której nie mogłam do końca rozwikłać.
Andrea jest bohaterką dosyć nietypową, o niezwykłym poczuciu humoru. Objawiało się ona bardzo często gdy mówiła o swoim ukochanym piesku, George’u. Jej spojrzenie na świat jest fascynujące i choć czasami może razić jej naiwność, to jednak łatwo można ją polubić.
Jedyne co mi się w tej książce nie podobało, to brak możliwości poznania dokładnie pozostałych bohaterów. Narracja jest tu pierwszoosobowa, dzięki czemu możemy poznać dokładnie myśli Andrei, niestety z tego powodu wiemy niewiele o pozostałych bohaterach, w tym o jej ukochanym. W takim wypadku ciężko jest w jakikolwiek sposób zrozumieć tych bohaterów, czy też po prostu ich polubić.
Książka bardzo mi się podobała, zarówno za klimat jak i nietypową zagadkę. Jednakże nie poleciłabym jej dla osób lubiących zwykłe romanse historyczne, bardziej jest ona dla takich, którzy lubią powieści gotyckie.

Książka nie jest typowym romansem historycznym, nie ma w niej za wiele opowieści o miłości, akcja skupia się tu głównie na rozwiązaniu pewnej mrocznej tajemnicy. Jednakże ma ona niezwykły klimat, wpasowujący się w powieści gotyckie, popularne na początku XIX wieku.
Główna bohaterka, będąca młodą dziewczyną ze smutną przeszłością, decyduje się na dość nietypowy krok. W...

Dziwna to przymiotnik zbyt subtelny, jak dla tej książki. Ona jest absurdalnie irracjonalna.
Nie zaliczyłabym jej do romansu, ale raczej groteskowej komedii.
Andrea to dwudziestoletnia wnuczka zmarłego księcia, tuż po żałobie wychodzi za trzy razy starszego Lawrence'a, czyli hrabiego Devbridge.
Ów dystyngowany jegomość obiecuje jej białe małżeństwo w zamian za towarzystwo i lojalność.
Ķłamie, sprawa oczywista.
Tak więc naiwna Andy jedzie do majątku pełnego komnat, duchów i dwóch prawonocnych dziedziców, Thomasa o nikłym zdrowiu i Johna o wyglądzie samego Travolty w czasach świetności.
Wiem do czego jest zdolna Coulter, ale obrzucanie się bułkami przy stole, przez arystokratów, na daną chwilę mnie nie bawi.
Zbyt dużo tutaj odstępstwa od normy gatunkowej, co przypomina literacką hybrydę. Nie wiedziałam czy mam się śmiać czy brać to na poważnie, aż z czasem nie byłam pewna czy któraś z postaci wogóle posiada zdrowy rozsądek.
Nie tego szukałam.

Dziwna to przymiotnik zbyt subtelny, jak dla tej książki. Ona jest absurdalnie irracjonalna.
Nie zaliczyłabym jej do romansu, ale raczej groteskowej komedii.
Andrea to dwudziestoletnia wnuczka zmarłego księcia, tuż po żałobie wychodzi za trzy razy starszego Lawrence'a, czyli hrabiego Devbridge.
Ów dystyngowany jegomość obiecuje jej białe małżeństwo w zamian za towarzystwo i...

Super...

Super...

I co ja mam napisać o tej książce???? Chciałabym móc napisać, że była świetna, ekscytująca, że świetnie mi się ją czytało, ale niestety tak nie było. Wiem, że innym czytelniczkom się podobała, ale według mnie nie było tak cudownie. Dodatkowo uważam, że powinna nosić tytuł – "W poszukiwaniu zaginionego romansu" o tak, romansu żadnego, powtarzam ŻADNEGO TUTAJ nie uświadczycie, jest go tyle co kot napłakał. Jeśli myślicie, że jest to przyjemny romansik historyczny to bardzo, ale to bardzo się rozczarujecie. Owszem jest tajemnicza sprawa do rozwiązania, nawet ciekawa z dreszczykiem, ale na tym koniec. Chyba rzeczywiście spodziewałam się czegoś innego po tej książce. Tym razem pani Coulter srogo się na pani zawiodłam. :(

Mamy tu narrację w pierwszej osobie – historię przedstawia nam nasza bohaterka 21-letnia Andrea (Andy) dziewica, która tylko z jej znanych powodów, choć jest bogata wychodzi za mąż za sporo starszego od niej faceta, prawie dziadka. Pojawia się i nasz bohater - John bratanek męża Andy, o którym już na samym początku dowiadujemy się, że m.in bardzo lubi... psy i przyciąga je do siebie niczym magnes. Ok, co kto lubi.
Mam wrażenie, że książka jest napisana drętwym językiem, jakby nie tworzyła jej kobieta dojrzała tylko nastolatka. Nie ma rozwinięcia postaci, a co za tym idzie możliwości dogłębnego ich poznania - jest to zrobione byle jak. Niestety czytałam lepsze książki w tym i autorstwa Coulter, ta jest według mnie słaba.

Nie polecam, bo dla mnie była to strata czasu, ale jeśli są odważni i chcą wyrobić sobie zdanie na jej temat, to wtedy niech śmiało sięgają po ten tytuł.

I co ja mam napisać o tej książce???? Chciałabym móc napisać, że była świetna, ekscytująca, że świetnie mi się ją czytało, ale niestety tak nie było. Wiem, że innym czytelniczkom się podobała, ale według mnie nie było tak cudownie. Dodatkowo uważam, że powinna nosić tytuł – "W poszukiwaniu zaginionego romansu" o tak, romansu żadnego, powtarzam ŻADNEGO TUTAJ nie...

To jedna z lepszych powieści tej autorki. Jak już przyzwyczaiłam się do pierwszoosobowej narracji, czytanie sprawiło mi niekłamaną przyjemność. Bardzo zgrabnie zawiązana intryga z dreszczykiem. Bohaterka urocza i zabawna, a przy tym jej przemyślenia wcale nie głupie. Polecam, to dobra i przyjemna rozrywka.

To jedna z lepszych powieści tej autorki. Jak już przyzwyczaiłam się do pierwszoosobowej narracji, czytanie sprawiło mi niekłamaną przyjemność. Bardzo zgrabnie zawiązana intryga z dreszczykiem. Bohaterka urocza i zabawna, a przy tym jej przemyślenia wcale nie głupie. Polecam, to dobra i przyjemna rozrywka.

Jeden z lepszych romansów historycznych tej autorki. Inny niż pozostałe, wyłamuje się ze schematu. Na początku dziwnie mi się ją czytało ale kiedy przywykłam do narracji, zdecydowanie doszłam do wniosku że działa na korzyść historii. Romans z dreszczykiem i to zdecydowanie mocnym, sprawia że przy czytaniu serce bije szybciej. Czego na początku się obawiałam to tego że nie polubię głównej bohaterki, że jej cierpienie będzie wyolbrzymione i stale podkreślane. Jednak było tego dokładnie tyle ile trzeba aby współczuć jej i życzyć happy endu.

Jeden z lepszych romansów historycznych tej autorki. Inny niż pozostałe, wyłamuje się ze schematu. Na początku dziwnie mi się ją czytało ale kiedy przywykłam do narracji, zdecydowanie doszłam do wniosku że działa na korzyść historii. Romans z dreszczykiem i to zdecydowanie mocnym, sprawia że przy czytaniu serce bije szybciej. Czego na początku się obawiałam to tego że nie...

Moim zdaniem jedno z lepszych romansideł historycznych. I to książka z dreszczykiem z dreszczykiem (całkiem intensywnym, powiedziałabym – zwykle nie robi to na mnie aż takiego wrażenia, tutaj jednak… ciarki mi chodziły po karku). Zaczęło się nietypowo, intrygująco (to zresztą byłby świetny początek i dla zupełnie innego opowiadania). Potem – szokująca decyzja Andrei. Nijak nie potrafiłam sobie wyobrazić takiego małżeństwa, absolutnie nie wierzę w takie układy. I to milczenie hrabiego… i że nic jej nie zrobi... Akurat. Nie wiedziałam tylko, z której szafy wyjdą kłopoty. John był wyjątkowo ujmujący. Naprawdę starał się trzymać ręce przy sobie i uszanować żonę wuja, nawet, jak go nachodziła w sypialni. Był taki słodki, opiekuńczy… Trochę żałuję, że mało było o nim, wydaje mi się, że kryła się w nim ciekawa osobowość.

Moim zdaniem jedno z lepszych romansideł historycznych. I to książka z dreszczykiem z dreszczykiem (całkiem intensywnym, powiedziałabym – zwykle nie robi to na mnie aż takiego wrażenia, tutaj jednak… ciarki mi chodziły po karku). Zaczęło się nietypowo, intrygująco (to zresztą byłby świetny początek i dla zupełnie innego opowiadania). Potem – szokująca decyzja Andrei. Nijak...

Mega nudne. Nie przeczytałam do końca, nie dałam rady.

Mega nudne. Nie przeczytałam do końca, nie dałam rady.