Dość kiepska, w mojej ocenie. Pozycja, jak na Zolę, dość krótka, niecałe 180 stron. I całe szczęście, bo dłużej o tym samym nie dałabym rady czytać. Pojawiają się wątki metafizyczne, które mnie lubiącą metafizykę, znużyły. I zakończenie, zaskoczyło mnie, ale negatywnie - co to miało być? Duch, zjawa, męczennica, która dołączyła do korowodu błąkających się po domu w białych sukniach?

Dość kiepska, w mojej ocenie. Pozycja, jak na Zolę, dość krótka, niecałe 180 stron. I całe szczęście, bo dłużej o tym samym nie dałabym rady czytać. Pojawiają się wątki metafizyczne, które mnie lubiącą metafizykę, znużyły. I zakończenie, zaskoczyło mnie, ale negatywnie - co to miało być? Duch, zjawa, męczennica, która dołączyła do korowodu błąkających się po domu w białych...

Straszny zawód. Po Zoli takiej marnej, wręcz momentami irytującej książki bym się nie spodziewał. Zdecydowane odejście od tonu innych powieści z cyklu.

Straszny zawód. Po Zoli takiej marnej, wręcz momentami irytującej książki bym się nie spodziewał. Zdecydowane odejście od tonu innych powieści z cyklu.

Tym razem Emil Zola bardzo mnie wzruszył. Czytając "Marzenie" poczułam się jak nastolatka, której przy pierwszych platonicznych zauroczeniach wydaje się, że TA MIŁOŚĆ będzie jedyna, wyjątkowa i absolutnie na zawsze:).

Tym razem Emil Zola bardzo mnie wzruszył. Czytając "Marzenie" poczułam się jak nastolatka, której przy pierwszych platonicznych zauroczeniach wydaje się, że TA MIŁOŚĆ będzie jedyna, wyjątkowa i absolutnie na zawsze:).

16 tom cyklu poświęcony losom Angeliki Rougon nieślubnej córki Sydonii Rougon wychowywanej przez przybranych rodziców w Beaumont.
Jest to nietypowa jak na Zole powieść zawierająca elementy metafizyki i nadprzyrodzonosc oraz pełna uniesień religijnych.
Nie ukrywam, ze nie sa to moje ulubione tematy, zdecydowanie bardziej wolę Zole w powieściach z tematami stricte społecznymi. Jednak pomimo mojego sceptycznego nastawienia do takiej tematyki udało sie Zoli jakimś cudem wzruszyć mnie do głębi i wycisnąć ze mnie kilka łez.
Z tego co wyczytałam na temat tej ksiazki autor chciał napisać coś "lżejszego" pomiędzy mocnymi "Ziemia" i "Bestia ludzka". Współcześni Zoli jednakże nie docenili tej nagłej zmiany tonu i "Marzenie" zebrało kiepskie recenzje.
Myśle, ze zwolennicy Zoli powinni sięgnąć po te książkę i poznać autora w nieco innej odsłonie.

16 tom cyklu poświęcony losom Angeliki Rougon nieślubnej córki Sydonii Rougon wychowywanej przez przybranych rodziców w Beaumont.
Jest to nietypowa jak na Zole powieść zawierająca elementy metafizyki i nadprzyrodzonosc oraz pełna uniesień religijnych.
Nie ukrywam, ze nie sa to moje ulubione tematy, zdecydowanie bardziej wolę Zole w powieściach z tematami stricte...

Przez pierwsze siedemdziesiąt stron czekałam, aż wreszcie nastąpi wstrząs i ta cała idylliczna atmosfera runie. Potem zwątpiłam i czekałam tylko, jak tak dobry pisarz jak Zola zakończy tę banalną historię. Dziwna książka, ale czyta się błyskawicznie.

Przez pierwsze siedemdziesiąt stron czekałam, aż wreszcie nastąpi wstrząs i ta cała idylliczna atmosfera runie. Potem zwątpiłam i czekałam tylko, jak tak dobry pisarz jak Zola zakończy tę banalną historię. Dziwna książka, ale czyta się błyskawicznie.