Co się stanie, kiedy znana i ceniona poetka postanowi napisać powieść? Otrzymamy wówczas utwór długości porównywalnej z fredrowską „Zemstą”, osadzony w świecie fantazji jak ,,Sklepy cynamonowe”, a dodatkowo przepełniony fascynacją miastem niczym „Lalka”. Mówiąc już precyzyjniej, chodzi tu o dzieło Ewy Lipskiej pt. „Sefer”. Jego klimat przypadnie do gustu przede wszystkim odbiorcom mającym świadomość, czym jest Piwnica pod Baranami i ogólnie zorientowanym w charakterze dawnego, artystycznego Krakowa oraz posiadającym przynajmniej pobieżną wiedzę na temat wiedeńskiej szkoły psychoterapeutycznej. Osobom, które nie mogą pochwalić się takim zasobem wiadomości, podczas lektury prawdopodobnie będzie towarzyszyło poczucie obcowania z czymś arcyciekawym, lecz momentami skomplikowanym. Innymi słowy, choć na przeczytanie całej książki wystarczy jedna krótka podróż pociągiem, to na jej zrozumienie może być już potrzebna dłuższa wycieczka do stolicy województwa małopolskiego, a także zagłębienie się w publikacje Freuda czy Adlera.
Bohaterem powieści jest Jan Sefer, wiedeński psychoterapeuta. Istotną rolę w jego życiu odgrywa ojciec, a potem związane z nim reminiscencje. To właśnie one motywują postać do odwiedzenia nadwiślańskiego kraju i zobaczenia Krakowa, o którym jako dziecko słuchał prawie bez przerwy. Będąc już na miejscu trafia pod skrzydła tajemniczej Marii – wnuczki dobrej znajomej rodziciela mężczyzny. Niedługo później zaczyna się ich wspólna wędrówka po mieście – tym współczesnym, jak również tym ze wspomnień…
Lektura książki Lipskiej pozostawia poczucie niedosytu nawet u czytelników ceniących krótkość przekazu i mających poczucie, że wielu autorów dzieł beletrystycznych powinno ujmować ich treść precyzyjniej. Chciałoby się bowiem, aby literacki portret Krakowa, tak umiejętnie tworzony przez Lipską, zyskał większe rozbudowanie. W „Seferze” stanowi on jednak raptem uproszczony zarys, kładący nacisk na ukazanie starcia dwóch światów: minionego, gdzie istotną rolę odgrywała kultura i sztuka oraz współczesnego, pozwalającego obserwować ewolucję miasta królów w jeden z wielu punktów turystycznych na mapie Europy, niewiele różniących się od innych wielkich metropolii.

Co się stanie, kiedy znana i ceniona poetka postanowi napisać powieść? Otrzymamy wówczas utwór długości porównywalnej z fredrowską „Zemstą”, osadzony w świecie fantazji jak ,,Sklepy cynamonowe”, a dodatkowo przepełniony fascynacją miastem niczym „Lalka”. Mówiąc już precyzyjniej, chodzi tu o dzieło Ewy Lipskiej pt. „Sefer”. Jego klimat przypadnie do gustu przede wszystkim...

Mam wrażenie, że książka pisana w pośpiechu, pod przymusem wyrzucenia z siebie ciekawej historii. Co krok nowe epizody godne rozwinięcia, poświęcenia czasu, niestety brak kontynuacji. Urywane, niedokończone wątki genialnie maskowane profesjonalnym kunsztem pisarskim autorki. A chciałoby się więcej. To tak jakby pójść na bazar i kupić tylko po jednym dorodnym, eko warzywie, i ugotować kolację dla 10 osób, niemożliwe. W mojej opinii książka jest bardziej kroniką zapisu przeżyć i obserwacji pisarki z przeszłości niż odkrywaniem twórczym, przygodą w nieznane. Tak czy siak polecam.
dziękuję.

Mam wrażenie, że książka pisana w pośpiechu, pod przymusem wyrzucenia z siebie ciekawej historii. Co krok nowe epizody godne rozwinięcia, poświęcenia czasu, niestety brak kontynuacji. Urywane, niedokończone wątki genialnie maskowane profesjonalnym kunsztem pisarskim autorki. A chciałoby się więcej. To tak jakby pójść na bazar i kupić tylko po jednym dorodnym, eko warzywie,...

Książka, którą trudno mi ocenić, choć poezja Ewy Lipskiej bardzo do mnie przemawia.

Jej proza jest mocno poetycka, pełna metafor, ukrytych znaczeń.

Lubię książki, z których mogę się czegoś dowiedzieć - a tu wspomniano sporo dzieł muzycznych, kilka książek, wielkich nazwisk.
Są nawet przepisy kulinarne. I kilka innych rzeczy lepiej rozszerzających wiedzę o świecie.
Objętość prozy nieduża, ale mimo to, nie było to dla mnie proste opowiadanie, do przeczytania w jedno popołudnie.
Czytałam je 3-4 lata temu i drugi raz przed tygodniem. Wrażenia właściwie niezmienne.

Brak tu melodii poezji, jest higieniczna sterylność tak dialogów, jak i pozostałych słów - każde wyważone z absolutnie aptekarską dokładnością. Inteligentnie, ale bohater mocno nieprawdziwy, nomen omen, Sefer (księga).
Zgodnie z życzeniem rodziny skończył medycynę. Zajmuje się psychoterapią.
Elokwentny erudyta o nienagannych manierach, w którym nie ma krzty życia, ono jest w pozostałych postaciach - więcej emocji jest nawet w zmarłej ciotce, która ukazuje się psychiatrze, by grozić mu palcem. Dziwny to główny bohater, nijaki i przeźroczysty, będący tłem dla osób i wydarzeń.
Tak więc Jan Sefer nie wzbudza we mnie sympatii, ciekawości, złości, nawet politowania. Wywołuje pytanie-zdziwienie kim jest?

Mam wrażenie, że to symbol, ale ja jeszcze nie zrozumiałam tej książki.

Na początku opisane jest jedno wojenne, obozowe wspomnienie ojca. Wstrząsający obraz.

I nigdzie nie znajduję do tego powrotu. Brakuje mi pogłębienia tematu. Podróż do Krakowa, by szukać śladów tej przeszłości, to tylko przyjemny rozwój wypadków.
Ten drastyczny kontrast wydaje mi się zbyt prosty.
Dziwi mnie jeszcze drobiazgowość - kieliszki Rosenthala, aparat Canon, sklep Scholla, buty Clarks i Ecco. Czekoladki Lindt. Walizka Luis Vuitton - nazwane, by było oswojone, czy chodzi o status? (znów - chyba byłoby zbyt prosto).

Są książki, które po ostatniej stronie rozpoczynam od nowa. Wróciłam na kilka stron; do całości - znów za parę lat.

Książka, którą trudno mi ocenić, choć poezja Ewy Lipskiej bardzo do mnie przemawia.

Jej proza jest mocno poetycka, pełna metafor, ukrytych znaczeń.

Lubię książki, z których mogę się czegoś dowiedzieć - a tu wspomniano sporo dzieł muzycznych, kilka książek, wielkich nazwisk.
Są nawet przepisy kulinarne. I kilka innych rzeczy lepiej rozszerzających wiedzę o...

dziwna w sumie opowieść - co do zasady poetki - o mieszkającym w Austrii psychiatrze, który przyjeżdża do Polski z pierwszą wizytą

dziwna w sumie opowieść - co do zasady poetki - o mieszkającym w Austrii psychiatrze, który przyjeżdża do Polski z pierwszą wizytą