Tytuł tej powieści mnie zaintrygował i głównie dla niego wypożyczyłam tę książkę z biblioteki. Po skończonej lekturze dalej wydaje mi się interesujący i nieco tajemniczy, lepszy niż sama historia.
Bo historia jest średnio interesująca. Z początku nudna, niewiele się dzieje, przemyślenia i uwagi głównego bohatera są po prostu nieciekawe (może takie miały być, żeby podkreślić jego niedojrzałość),a dialogi z Jakiem w moim odczuciu należą do tych niewiarygodnych, bo zbyt literackich, jakby bohaterowie częściowo umieli czytać sobie w myślach i bardziej niż rzeczywiście padające słowa słyszeli nawzajem swoje intencje. Były chwile, że oni lepiej rozumieli siebie, niż ja ich razem wziętych pomimo narracji głównego bohatera, która teoretycznie powinna mi dać wgląd chociaż w jego myśli.
Książka jest podzielona na dwie części: "Jack" i "Hesta", a wydawca w opisie zaspoilerował nam już początek drugiej części, więc połowę książki w zasadzie znamy już na starcie.
W tej drugiej części jest jakby mniej nudno i przemyślenia, sytuacja głównego bohatera, Dicka, są jakieś wiarygodniejsze, za to stał się on takim egoistą, że życzyłam mu przykrości w związku z Hestą. A potem przychodzi zakończenie i nagle cała książka nabrała sensu i logiki, okazało się, że ma swoją gorzką wymowę. Otóż czytałam o błędach młodości, egoizmie, dojrzewaniu do samodzielnego życia. Tylko szkoda że tak nudno było po drodze.

Tytuł tej powieści mnie zaintrygował i głównie dla niego wypożyczyłam tę książkę z biblioteki. Po skończonej lekturze dalej wydaje mi się interesujący i nieco tajemniczy, lepszy niż sama historia.
Bo historia jest średnio interesująca. Z początku nudna, niewiele się dzieje, przemyślenia i uwagi głównego bohatera są po prostu nieciekawe (może takie miały być, żeby podkreślić...

Niestety, z żalem i rozczarowaniem stwierdzam, że nie udało mi się przeczytać powieści mojej ulubionej autorki. Coś, że tak powiem, "nie pykło". Jakby nie Du Maurier to pisała... Nie przebrnęłam przez zbyt wiele treści, ale ani odrobinę nie zainteresowała mnie fabuła, a do bohaterów nie poczułam zupełnie nic. Może trzeba było czytać dalej? Dać szansę? Nie wiem, odpuściłam, nie miałam siły. Nie oceniam.

Niestety, z żalem i rozczarowaniem stwierdzam, że nie udało mi się przeczytać powieści mojej ulubionej autorki. Coś, że tak powiem, "nie pykło". Jakby nie Du Maurier to pisała... Nie przebrnęłam przez zbyt wiele treści, ale ani odrobinę nie zainteresowała mnie fabuła, a do bohaterów nie poczułam zupełnie nic. Może trzeba było czytać dalej? Dać szansę? Nie wiem, odpuściłam,...

Główny bohater powieści, Dick, to typ człowieka-bluszcza, który mnie bardzo irytuje. Nie jest w stanie uwolnić się od negatywnych emocji względem ojca, i nie jest w stanie funkcjonować bez podpory w postaci innej osoby. Jego życie po śmierci oponenta to półtrwanie, które kiedyś przewidział dla niego Jake.
Skoncentrowany na sobie, swoich przeżyciach, miota się od psychicznego i fizycznego zamknięcia do przesadnej swobody. Jego rzekome pragnienie śmierci za każdym razem kończy się wyborem nowej, wcale nie lepszej od poprzedniej, drogi...

Główny bohater powieści, Dick, to typ człowieka-bluszcza, który mnie bardzo irytuje. Nie jest w stanie uwolnić się od negatywnych emocji względem ojca, i nie jest w stanie funkcjonować bez podpory w postaci innej osoby. Jego życie po śmierci oponenta to półtrwanie, które kiedyś przewidział dla niego Jake.
Skoncentrowany na sobie, swoich przeżyciach, miota się od...