Żałuję, że dopiero teraz zaczęłam przygodę z Joanną Chmielewską i jednocześnie cieszy mnie, że tak dużo dobra przede mną. Bardzo dobrze spędza się czas z tymi książkami. Lekkie, łatwe i przyjemne, a przy tym sprytnie poprowadzona fabuła i ciekawe rozwiązania. Rozrywka na dobrym poziomie.

Żałuję, że dopiero teraz zaczęłam przygodę z Joanną Chmielewską i jednocześnie cieszy mnie, że tak dużo dobra przede mną. Bardzo dobrze spędza się czas z tymi książkami. Lekkie, łatwe i przyjemne, a przy tym sprytnie poprowadzona fabuła i ciekawe rozwiązania. Rozrywka na dobrym poziomie.

Powrót do tej pozycji za każdym razem uważam za udany. Niesamowita Chmielewska, która cały czas żyje w swoich książkach.

Powrót do tej pozycji za każdym razem uważam za udany. Niesamowita Chmielewska, która cały czas żyje w swoich książkach.

Nie wszystkie powieści Joanny Chmielewskiej są udane. Niektóre uważam za raczej pisane na kolanie lub bez większego pomysłu.
Ale "Krokodyl z Kraju Karoliny" należy do grupy tych lepszych książek autorki. Przynajmniej tych, które poznałam.

Misterna fabuła, dużo humoru, charakterystyczne zamieszanie, ale kontrolowane, dużo anegdot, absurdów i blyskotliwych dialogów, które nie wydarzyłaby się w prawdziwym świecie.

Mnie się podobało, świetna historia, chociaż jej zakonczenia domyśliłam się w połowie. Na plus jest jednak to, że nie przeszkadzało mi to w odbiorze.

Nie wszystkie powieści Joanny Chmielewskiej są udane. Niektóre uważam za raczej pisane na kolanie lub bez większego pomysłu.
Ale "Krokodyl z Kraju Karoliny" należy do grupy tych lepszych książek autorki. Przynajmniej tych, które poznałam.

Misterna fabuła, dużo humoru, charakterystyczne zamieszanie, ale kontrolowane, dużo anegdot, absurdów i blyskotliwych dialogów, które...

Pierwsze spotkanie z Chmielewską i bardzo pozytywne zaskoczenie. Książka pełna ciekawych zwrotów akcji i humoru. Na duży plus inteligentna i dająca się lubić bohaterka. Nużyły mnie jednak nieco zbyt długie opowieści o wyścigach konnych.

Pierwsze spotkanie z Chmielewską i bardzo pozytywne zaskoczenie. Książka pełna ciekawych zwrotów akcji i humoru. Na duży plus inteligentna i dająca się lubić bohaterka. Nużyły mnie jednak nieco zbyt długie opowieści o wyścigach konnych.

Żałuję, że tak późno sięgnęłam po Królową Polskiego Kryminału. Słucham w interpretacji Ewy Abart i przednie się bawię. Cudowna rozrywka.

Żałuję, że tak późno sięgnęłam po Królową Polskiego Kryminału. Słucham w interpretacji Ewy Abart i przednie się bawię. Cudowna rozrywka.

Zawsze zadziwiała mnie niesamowita wszechstronność pisarki, szeroka tematyka powieści. Bursztyny i inna biżuteria, znaczki pocztowe (Pani Chmielewska była zapalonym filatelistykiem) - gangi, mafia, przemyt narkotyków, porwania, magia, zdrowa żywność, film, małżeńskie perypetie, świat biznesu i polityki, zakłady na Torach Wyścigów Konnych, architektura, kreślarstwo, ufo, biuro projektowe, Szwecja i jej specyfika, także innych skandynawskich nacji, hazard w ogólności, skarby i szaleńcy związani z poszukiwaniem bogactw, podróże, także podróże w czasie, romanse, była nawet epistolografia miłosna auta, starej Skody - to tylko niektóre z nich.
Tak naprawdę jedyną constans książek J. Ch. są... morderstwa 😁 oraz niezwykły talent pisarski, słowotwórczy, komediowy.

Trudno też nie zachwycać się okładkami - zaprojektował je Andrzej Pągowski!!

Zawsze zadziwiała mnie niesamowita wszechstronność pisarki, szeroka tematyka powieści. Bursztyny i inna biżuteria, znaczki pocztowe (Pani Chmielewska była zapalonym filatelistykiem) - gangi, mafia, przemyt narkotyków, porwania, magia, zdrowa żywność, film, małżeńskie perypetie, świat biznesu i polityki, zakłady na Torach Wyścigów Konnych, architektura, kreślarstwo, ufo,...

Pierwsze spotkanie z Chmielewską i raczej ostatnie. Dobry styl, z dużą dozą humoru, w większej dawce raczej może stać się męczący. Poza tym książka dość przewidywalna.

Pierwsze spotkanie z Chmielewską i raczej ostatnie. Dobry styl, z dużą dozą humoru, w większej dawce raczej może stać się męczący. Poza tym książka dość przewidywalna.

Po tylu odświeżonych gniotach Pani Joanny, nareszcie coś co po raz drugi równie chętnie przeczytałem jak przed laty. Tą książkę wspominałem dobrze, nie rozczarowała mnie i dziś.
Jest humor i dowcip, napięcie i ciut akcji. Zaliczam do tych lepszych , do tych których nie oddaję do biblioteki czy skupu makulatury.

Po tylu odświeżonych gniotach Pani Joanny, nareszcie coś co po raz drugi równie chętnie przeczytałem jak przed laty. Tą książkę wspominałem dobrze, nie rozczarowała mnie i dziś.
Jest humor i dowcip, napięcie i ciut akcji. Zaliczam do tych lepszych , do tych których nie oddaję do biblioteki czy skupu makulatury.

Przednia rozrywka, niezawodny tytuł do śmiechu.

Przednia rozrywka, niezawodny tytuł do śmiechu.

Tytułowy Kraj Karoliny to wolny przekład na polski duńskiej nazwy Charlottenlund, miejsca, w którym odbywają się wyścigi konne. Joanna, autorka owego wolnego przekładu, miłośniczka hazardu we wszystkich jego postaciach, jest częstą bywalczynią tego miejsca.
Krokodyl w tytule nawiązuje do luksusowych szpilek z krokodylej skóry ze stalowymi fleczkami, które wypatrzyła na wystawie sklepu Joanna. Szpilki mają podwójne zastosowanie, można w nich zadać szyku, a równie dobrze można nimi zaprawić w głowę nieprzyjemnego złoczyńcę. Ale żeby je nabyć, trzeba najpierw trafnie wytypować koniki w gonitwie kłusaków i wygrać stosowną kwotę.
Początek powieści jednak traktuje nie o tym. Przyjaciółka Joanny, Alicja, powinna tryskać szczęściem, entuzjazmem i wesołością- w perspektywie ma ślub z ukochanym, Duńczykiem Gunnarem. Tymczasem siedzi w Polsce, w ponurym nastroju, sprawiająca wrażenie osoby zdenerwowanej- zdradza Joannie, że czuje się obserwowana i śledzona. Co więcej, Joanna wypatruje maleńki mikrofon ukryty w futrynie drzwi pokoju przerażonej przyjaciółki.
Ktoś, korzystając z remontu, założył podsłuch w mieszkaniu Alicji..
Ale po co? Komu i dlaczego Alicja miałaby podpaść na tyle, żeby ją śledzić i podsłuchiwać? Czyżby z powodu dawnego amanta sprzed lat, obywatela państwa wrogiego ustrojowi, mogącego być solą w oku ówczesnych peerelowskich władz?
W środku nocy zaspana Joanna odbiera alarmujący telefon od Alicji. Rozmówczyni życzy sobie, aby Joanna obejrzała jej zwłoki przed wyprowadzeniem...
Po czym na drugi dzień zostaje znaleziona martwa, zabita nietypowym narzędziem wbitym prosto (?) w serce.
Ale zawsze może być gorzej. Patolog dr Grzybek jadący na sekcję zwłok Alicji, zaplątuje się zderzakiem w łańcuch byka, pasącego się po drugiej stronie drogi. Zostaje ,,odholowany" przez zdenerwowane zwierzę do lasu na mokradłach, co uniemożliwia sekcję. Co nie ma w sumie znaczenia, bo zwłoki Alicji zniknęły z prosektorium.
Joanna samowolnie włącza się w śledztwo, trochę brużdżąc milicji, i swojemu ukochanemu partnerowi, wścibskiemu prokuratorowi, zwanemu wdzięcznie Diabłem.
Nie może za bardzo wyrywać się ze zwierzeniami o swoich spostrzeżeniach do właściwych organów, bo denatka przed śmiercią zostawiła jej listę zadań, w punktach wydrapanych na ścianie, a które tylko Joanna rozumie, może i musi dyskretnie wykonać. To ważne, bowiem zamordowana Alicja wpadła na ślad poważnej, międzynarodowej afery.
Wykonanie specyficznie przekazanej ostatniej woli wiąże się z koniecznością podróży do Danii, do kopenhaskiego mieszkania obu przyjaciółek. Dla Joanny to przyjemne z pożytecznym, bo doskonale pamięta najdziwniejszą wygraną w historii duńskich wyścigów, która wzbogaciła ją i jej kumpla, Marcina.
Chmielewska skonstruowała tu jedną ze swoich najlepszych intryg kryminalnych, z nieoczekiwanymi zwrotami akcji i mnóstwem humoru.
Rozkminianie tożsamości konia Florens z wyścigowym kumplem, zwłoki urządzające sobie podróże koleją, wysyłanie w wędlinie ściśle tajnej korespondencji do współspiskowca za granicą, Zwierzę z Pralni, nocne rozmowy z duchem w świetle księżyca- scenki, że boki zrywać.
Nie unika też wielu wątków autobiograficznych, a książkowa Alicja to rzeczywista przyjaciółka Joanny Chmielewskiej, umieszczona w charakterze bohaterki w kilku pozycjach tej autorki.

Tytułowy Kraj Karoliny to wolny przekład na polski duńskiej nazwy Charlottenlund, miejsca, w którym odbywają się wyścigi konne. Joanna, autorka owego wolnego przekładu, miłośniczka hazardu we wszystkich jego postaciach, jest częstą bywalczynią tego miejsca.
Krokodyl w tytule nawiązuje do luksusowych szpilek z krokodylej skóry ze stalowymi fleczkami, które wypatrzyła na...