Piekło Pacyfiku

W tym przypadku najpierw zobaczyłam serial, później przeczytałam, ale nie o porównywaniu będzie. To nie pierwsza książka o wojnie, jaką czytałam, ale z pewnością wyjątkowa. Prosty język, zapadające w pamięć opisy walk i tzw. wojennego miedzyczasu, wspomnienia o towarzyszach broni. To i wiele innych czynników, okraszonych wyjątkową w moim odczuciu osobowością Sledge'a, sprawiło, że sercem i umysłem wchłonęłam tę książkę i dałam jej sporo miejsca w sercu i pamięci... Po prostu zatem polecam. I zdradzam moje małe marzenie - aby w języku polskim pojawiła się jeszcze „Helmet for my pillow” R. Leckiego...

W tym przypadku najpierw zobaczyłam serial, później przeczytałam, ale nie o porównywaniu będzie. To nie pierwsza książka o wojnie, jaką czytałam, ale z pewnością wyjątkowa. Prosty język, zapadające w pamięć opisy walk i tzw. wojennego miedzyczasu, wspomnienia o towarzyszach broni. To i wiele innych czynników, okraszonych wyjątkową w moim odczuciu osobowością Sledge'a,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Koszmar wojny"
Walki na Pacyfiku w końcowej fazie były niezwykle zacięte. Jeżeli dodamy do tego ogromną determinację obu stron, pogardę dla życia i chęć zwycięstwa bez względu na liczbę ofiar- jawi nam się obraz piekła. Piekła stworzonego przez człowieka.
Polegli leżeli wszędzie. Ich ciała szybko rozkładały się w tropikalnym klimacie. Wielkie białe czerwie wiły się w truchłach i błocie dookoła.
Żołnierze musieli zmagać się ze smrodem zgnilizny, widokiem posiekanego ludzkiego mięsa i wszechobecną śmiercią.
Autor nie ukrywa, że się boi. Za każdym razem, gdy ma wejść do akcji.
Amerykanie ponosili ogromne straty w ludziach. Nie każdemu było dane przeżyć, to co Autor i być w tak dobrej kondycji psychicznej, żeby napisać książkę.
Rzeczywistość piekła wojny zmieniała człowieka. Na początku miał wątpliwości, ale po kilku takich widokach:
"Spojrzałem i aż wzdrygnąłem się ze wstrętu i współczucia. Zwłoki były już w stanie daleko posuniętego rozkładu, niemal sczerniałe. W tropikach była to normalna kolej rzeczy, ale ciała tych marines zostały bestialsko okaleczone przez nieprzyjaciela. Jednemu odcięto głowę, która leżała mu na piersi; dłonie odrąbano i też złożono na piersi, pod brodą. Patrzyłem z niedowierzaniem na jego twarz, aż zrozumiałem co się stało: Japończycy odcięli mu członka i wetknęli do ust. Zwłoki drugiego żołnierza zostały potraktowane tak samo. Ciało trzeciego zostało zmasakrowane, jakby rozerwał je jakieś drapieżnik"
- nienawidził i zabijał bez cienia współczucia.
Oczywiście takie postępowanie nie mogło pozostać obojętne dla psychiki:
"Któregoś dnia kolega powiedział, że chce mi pokazać wyjątkową zdobycz... Towarzysz ostrożnie wyjął z plecaka jakiś pakunek, rozwinął kilka arkuszy woskowanego papieru, w który pakowano nasz prowiant, i z dumą pokazał mi swój skarb... Patrzyłem na sczerniałą, odrąbaną dłoń i zastanawiałem się nad słowami kolegi. Pomyślałem, że moje dłonie są bardzo drogie, i że dłoń ludzka to cud, który może wyrządzić wiele dobra, ale i wiele zła. Choć nie kolekcjonowałem złotych zębów, przyzwyczaiłem się że inni to robią. Ale żeby brać dłoń na pamiątkę- to już wydawało się przesadą. Mój kolega powalczył trochę na wojnie i zatracił (miałem nadzieję, że na krótko) całą ludzką wrażliwość."
Ludzie poddani próbie zachowywali się różnie. Wielu z nich zamieniało się w duchy. Patrzeli tępym wzrokiem przed siebie i nic do nich nie docierało. Jeszcze inni doznawali "wyczerpania" walką i płakali w okopach.
Autor obserwował i spisywał to wszystko. Jego książka pozbawiona jest zbędnych emocji. Przypomina wojskowe sprawozdanie z walk. Mimo stylu jest w tym opisie tyle sugestywnych obrazów, że czytając będziemy czuli smród prochu, strach i woń rozkładu.
Pozwala to zrozumieć jak bezsensownym szaleństwem jest wojna i jej orgia zabijania.
"Piekło Pacyfiku" to bardzo ważna książka, która stała się kanonem literatury wojennej. Warto sięgnąć do środka, by poznać cenę bohaterstwa. Potem rozejrzeć się wokoło i podziękować za możliwość poznania tego koszmaru, tylko z książki.
Książka ukazała się już na polskim rynku pod innym tytułem. "Ze starą wiarą na Peleliu i Okinawie". Tak brzmi jej oryginalny tytuł. Nie rozumiem dlaczego wydawca w tym wydaniu go zmienił. Przy tak ważnych książkach nie powinien tego robić. Nawet jeżeli na ich podstawie powstał serial.

"Koszmar wojny"
Walki na Pacyfiku w końcowej fazie były niezwykle zacięte. Jeżeli dodamy do tego ogromną determinację obu stron, pogardę dla życia i chęć zwycięstwa bez względu na liczbę ofiar- jawi nam się obraz piekła. Piekła stworzonego przez człowieka.
Polegli leżeli wszędzie. Ich ciała szybko rozkładały się w tropikalnym klimacie. Wielkie białe czerwie wiły się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Parafrazując klasyka "wspaniała to była książka, nie zapomnę jej nigdy". A tak na poważnie. Nazwisko autora znam z serialu "Pacyfik". Serial niczego sobie i po książce początkowo spodziewałem się bardziej dopełnienia tego, co widziałem na ekranie, podobnie jak to było przy takowych pozycjach. Tutaj miłe zaskoczenie. Mam walkę, uczucia głównego bohatera, "zwyczaje Japończyków" i życie codzienne. Przy tym ostatnim mam na myśli, np. odpędzanie much, czy też grzebanie zmarłych.

Parafrazując klasyka "wspaniała to była książka, nie zapomnę jej nigdy". A tak na poważnie. Nazwisko autora znam z serialu "Pacyfik". Serial niczego sobie i po książce początkowo spodziewałem się bardziej dopełnienia tego, co widziałem na ekranie, podobnie jak to było przy takowych pozycjach. Tutaj miłe zaskoczenie. Mam walkę, uczucia głównego bohatera, "zwyczaje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fenomenalna książka. Bez patosu, bez zbędnych słów, bez upiększania. Pełna okrucieństwa opowieść o "prawdziwej" wojnie.

Fenomenalna książka. Bez patosu, bez zbędnych słów, bez upiększania. Pełna okrucieństwa opowieść o "prawdziwej" wojnie.

Pokaż mimo to

Książka świetnie napisana, czyta się jednym tchem. Autor bardzo szczegółowo opisuję reali wojny na Pacyfiku widzianej oczami szeregowego żołnierza. Lektura zaskakuje szczerością, autor nie stara się wybielić i szczegółowo opisuje chwilę ciężkie w których był bliski załamania lub stracił panowanie nad sobą. Książkę polecam każdemu, niezależnie od tego czy interesuję się historią czy nie.

Książka świetnie napisana, czyta się jednym tchem. Autor bardzo szczegółowo opisuję reali wojny na Pacyfiku widzianej oczami szeregowego żołnierza. Lektura zaskakuje szczerością, autor nie stara się wybielić i szczegółowo opisuje chwilę ciężkie w których był bliski załamania lub stracił panowanie nad sobą. Książkę polecam każdemu, niezależnie od tego czy interesuję się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z pozycji, którą według mnie powinna przeczytać każda osoba chociaż raz w życiu, najlepiej zaraz po osiągnięciu pełnoletności, po to by poprzez książkę zobaczyć czym jest piekło wojny i jaką głupotą byłoby pchanie się w kolejną. Na uwagę zasługuję fakt, że przeczytałem tą książkę 4 lata temu, a nadał doskonale ją pamiętam, co samo przez się mówi o jej zawartości.

Jedna z pozycji, którą według mnie powinna przeczytać każda osoba chociaż raz w życiu, najlepiej zaraz po osiągnięciu pełnoletności, po to by poprzez książkę zobaczyć czym jest piekło wojny i jaką głupotą byłoby pchanie się w kolejną. Na uwagę zasługuję fakt, że przeczytałem tą książkę 4 lata temu, a nadał doskonale ją pamiętam, co samo przez się mówi o jej zawartości.

Pokaż mimo to

Sam nie bardzo wiem...
Książka jest wstrząsająca, ale pisana w sposób bardzo "dokumentalny", choć to zapiski wspomnień, więc po pewnym czasie trudno "Piekło Pacyfiku" jakoś mocno przeżywać.
Obojętniejemy.
Ot, następna bitwa, potyczka. Następni zabici i ranni.
Trudno się nad czyimś losem pochylić, bo nie dano nam szans kogokolwiek lepiej czy gorzej poznać.
Zdecydowanie lepsze(!) są "Cienka czerwona linia" Jamesa Jonesa czy "Nadzy i martwi" Normana Mailera (że pozostaniemy przy powieściach, których akcja toczy się podczas II Wojny na Pacyfiku).
"Piekło Pacyfiku" wcześniej czy później zapomnę, a są książki, które zostają na zawsze...

Sam nie bardzo wiem...
Książka jest wstrząsająca, ale pisana w sposób bardzo "dokumentalny", choć to zapiski wspomnień, więc po pewnym czasie trudno "Piekło Pacyfiku" jakoś mocno przeżywać.
Obojętniejemy.
Ot, następna bitwa, potyczka. Następni zabici i ranni.
Trudno się nad czyimś losem pochylić, bo nie dano nam szans kogokolwiek lepiej czy gorzej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza relacja prostego żołnierza z pola walki, który mierzy się nie tylko z wrogiem dla którego poddanie się to hańba ale również z niesprzyjającym klimatem jaki panuje na wyspach pacyfiku. Poruszająca i realistyczna. Opis brutalności i bezsensowności wojny w najdrobniejszych szczegółach. Bardzo polecam przeczytałem 2x (na chwilę obecną). Książkę czyta się jednym tchem.

Najlepsza relacja prostego żołnierza z pola walki, który mierzy się nie tylko z wrogiem dla którego poddanie się to hańba ale również z niesprzyjającym klimatem jaki panuje na wyspach pacyfiku. Poruszająca i realistyczna. Opis brutalności i bezsensowności wojny w najdrobniejszych szczegółach. Bardzo polecam przeczytałem 2x (na chwilę obecną). Książkę czyta się jednym tchem.

Pokaż mimo to

Książka wstrząsająca ale też niezmiernie ciekawa, wciągająca i uświadamiająca jak ciężką batalię stoczyli Amerykanie na Pacyfiku podczas II wojny światowej. Wspomnienia szeregowego żołnierza są straszne, traumatyczne i przerażające, ale też niesamowicie wręcz ciepło i z oddaniem opisuje on swoją kompanię i współtowarzyszy broni. Warto poznać tą mniej znaną nam część wojny, piekło jakie wydarzyło się na plażach i wyspach Pacyfiku.

Książka wstrząsająca ale też niezmiernie ciekawa, wciągająca i uświadamiająca jak ciężką batalię stoczyli Amerykanie na Pacyfiku podczas II wojny światowej. Wspomnienia szeregowego żołnierza są straszne, traumatyczne i przerażające, ale też niesamowicie wręcz ciepło i z oddaniem opisuje on swoją kompanię i współtowarzyszy broni. Warto poznać tą mniej znaną nam część wojny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę mogę polecić tym których interesuje jak naprawdę wyglądała wojna, bez retuszu, propagandy, upiększania, ani taka fikcyjna. Nie polecam tym którzy liczą na literaturę akcji, w stylu Rambo.
Plusy książki:
-przystępny i zrozumiały styl napisania, (łatwo się czyta),
-dokładne i ciekawe (często brutalne i obrzydliwe) opisy zarówno wydarzeń, jak i np.: krajobrazów, czy postaci,
-można się dowiedzieć różnych ciekawych rzeczy o wojnie z pierwszej ręki,
-BRAK upiększania, np.: typowo amerykańskiego przedstawiania siebie jako niezwyciężonych bohaterów, a wrogów jako bezmyślnych idiotów,
-w zasadzie to postaci które się pojawiły, to nawet jeśli na krótko, są przedstawione jako ciekawe i prawdziwe (w końcu takie były),
-ciekawe sceny akcji,
Jedynym minusem jest w zasadzie to ze w pewnym momencie wkrada się monotonia (jakoś w połowie) o tym ze w kółko brodzili w błocie, gnijących trupach i białych robakach, w chuku pocisków artyleryjskich i km-ów, co jednak można potraktować jako zaletę oddającą realia i wojny i jak sam autor w jednym miejscu stwierdził- że wojna to kupa czekania w strachu i niepewności, nawet bardziej niż walka.

Książkę mogę polecić tym których interesuje jak naprawdę wyglądała wojna, bez retuszu, propagandy, upiększania, ani taka fikcyjna. Nie polecam tym którzy liczą na literaturę akcji, w stylu Rambo.
Plusy książki:
-przystępny i zrozumiały styl napisania, (łatwo się czyta),
-dokładne i ciekawe (często brutalne i obrzydliwe) opisy zarówno wydarzeń, jak i np.: krajobrazów, czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to