Bardzo "młodzieżowa" książka jednego z moich ulubionych pisarzy. Na temat młodości, używek, hajów, faz, lepiej pisał choćby Nahacz... Ale on był później, zatem nie można odebrać tej książce walorów, jej ekspresyjnej...zawalistości. :)

Bardzo "młodzieżowa" książka jednego z moich ulubionych pisarzy. Na temat młodości, używek, hajów, faz, lepiej pisał choćby Nahacz... Ale on był później, zatem nie można odebrać tej książce walorów, jej ekspresyjnej...zawalistości. :)

Całonocne imprezy, kumple, picie, dziewczyny, zatargi z milicją... Nostalgiczny debiut Vargi. "Chłopaków..." czytam jako hołd złożony młodości, w którym - jak to zwykle u autora "Masakry" - przewija się lęk przed nieuchronnością przemijania. W tle Varga rysuje barwny portret czasów transformacji z jego japiszonami, stoiskami z tandetą i zalewem kolorowych magazynów. Nie znajdziemy tu błysku pióra późniejszego Vargi, chwilę zajęło mi poddanie się rytmowi narracji i na niektórych stronach gubiłem się w odmętach impresji i wspomnień, ale wielbiciele prozy autora odnajdą na stronach "Chłopaków" jego styl i poczucie humoru. Można też czytać "Chłopaków..." jako wstęp do świetnej późniejszej "Tequili".

Całonocne imprezy, kumple, picie, dziewczyny, zatargi z milicją... Nostalgiczny debiut Vargi. "Chłopaków..." czytam jako hołd złożony młodości, w którym - jak to zwykle u autora "Masakry" - przewija się lęk przed nieuchronnością przemijania. W tle Varga rysuje barwny portret czasów transformacji z jego japiszonami, stoiskami z tandetą i zalewem kolorowych magazynów. Nie...

Wydanie z 1998 r. niechlujne, jedynie nazwy kapel rockowych pod koszmarnymi rysunkami samolotów, pełniących rolę „przerywników”, budziły moje zainteresowanie.
Pisarstwo Vargi oceniam bardzo wysoko. Mimo, że tekst zagęszczony, czyta się dobrze, powstaje dużo obrazów, dużo się dzieje. Uważam, że ta powieść to już klasyka. Uderzająca jak huragan, rozbuchana opowieść o tamtych latach. Varga jest wirtuozem, radzi sobie znakomicie. Czułem trochę nostalgii. Z sympatią odebrałem Matkę i wszelkie jego urojone choroby.
„Jest nowy rok, ostatni na tej planecie”.

Wydanie z 1998 r. niechlujne, jedynie nazwy kapel rockowych pod koszmarnymi rysunkami samolotów, pełniących rolę „przerywników”, budziły moje zainteresowanie.
Pisarstwo Vargi oceniam bardzo wysoko. Mimo, że tekst zagęszczony, czyta się dobrze, powstaje dużo obrazów, dużo się dzieje. Uważam, że ta powieść to już klasyka. Uderzająca jak huragan, rozbuchana opowieść o...

Niepamietam kiedy ją przeczytałam,dobrych 12lat wstecz napewno. Wydała mi sie wtedy szalona do granic,ekstrawagandzka w jezyku i zapadła mi w pamięć. Nie wiem czy przeczytana teraz powtórzyła by to wrażenie "jazdy bez trzymanki"

Niepamietam kiedy ją przeczytałam,dobrych 12lat wstecz napewno. Wydała mi sie wtedy szalona do granic,ekstrawagandzka w jezyku i zapadła mi w pamięć. Nie wiem czy przeczytana teraz powtórzyła by to wrażenie "jazdy bez trzymanki"

Zbiór dobrych cytatów, które nijak się z sobą lepią. Może na klej z używek, który do mnie nie przemawia. Jednak ma w sobie pewien urok, smak. Może trochę zwietrzałej wódki, jednak ciekawie potrafi podrażnić czytelnicze kubki smakowe.

Zbiór dobrych cytatów, które nijak się z sobą lepią. Może na klej z używek, który do mnie nie przemawia. Jednak ma w sobie pewien urok, smak. Może trochę zwietrzałej wódki, jednak ciekawie potrafi podrażnić czytelnicze kubki smakowe.

Lekko ponad przeciętność. Wyszedłem poza 50% w ocenie, bo już w tej wczesnej książce Vargi niewątpliwie coś jest. Zgodnie z życzeniem autora pominąłem jego pierwszą książkę. Właściwie skłonny byłbym rekomendować pominięcie i tej, drugiej. Z tego co widzę w trzeciej (Bildungsroman) wynika, że granica między próbującym Vargą a Vargą pisarzem przebiega właśnie między tymi książkami.

O fabule nie ma co pisać, jest pretekstem do projekcji sposobu bycia i języka 20 latków. Miałem przez moment wrażenie, że to już chyba 30-latki, ale jest mi w to nieco trudno uwierzyć. Rozumiem, że w dyskursie literackim na początku XXI wieku, wprowadzenie do literatury tak bezpośrednio takiej przeciętności było wyrazem pewnego stanowiska, może chęcią odcięcia się od pewnych tradycji. I momentami tę świeżość odczuwałem podczas czytania, to znaczy muszę przyznać, że dało się tę rzecz czytać. Z drugiej strony marność opisywanych postaci i ich nieliczne, wciąż te same przedsięwzięcia, są nudne, a nawet żałosne. Wiem skądinąd, że książkę należy czytelniczo kontrapunktować inną wczesną powieścią, "Śmiertelnośćią", ponoć uzupełnieniem "Chłopaków". Może wtedy zamysł autora objawi mi się i przyznam, że te "nastukane towarzystwo" opisywał przez 100 stron mając w głowie jakiś pomysł...

Lekko ponad przeciętność. Wyszedłem poza 50% w ocenie, bo już w tej wczesnej książce Vargi niewątpliwie coś jest. Zgodnie z życzeniem autora pominąłem jego pierwszą książkę. Właściwie skłonny byłbym rekomendować pominięcie i tej, drugiej. Z tego co widzę w trzeciej (Bildungsroman) wynika, że granica między próbującym Vargą a Vargą pisarzem przebiega właśnie między tymi...

Słabo pamiętam :-)

Słabo pamiętam :-)

Książka o młodej inteligencji, jak można dowiedzieć się z jej treści.
Ja bym raczej określił to w sposób następujący, książka o sposobach zabijania wolnego czasu. jest tu przedstawione po prostu luźne imprezowanie, ćpanie, spożywanie alkoholu, no i oczywiście seks.

Książka lekka i nadaje się na przerywnik w innych lekturach;)

Książka o młodej inteligencji, jak można dowiedzieć się z jej treści.
Ja bym raczej określił to w sposób następujący, książka o sposobach zabijania wolnego czasu. jest tu przedstawione po prostu luźne imprezowanie, ćpanie, spożywanie alkoholu, no i oczywiście seks.

Książka lekka i nadaje się na przerywnik w innych lekturach;)

Podobno kultowa. Niestety nie dla mnie. Może to po prostu nie to mój klimat- imprezy, narkotyki, dziewczyny, alkohol.
Nie porwała mnie, ale warto było ją przeczytać.

Podobno kultowa. Niestety nie dla mnie. Może to po prostu nie to mój klimat- imprezy, narkotyki, dziewczyny, alkohol.
Nie porwała mnie, ale warto było ją przeczytać.

Czyta się miło, lekko i przyjemnie. Poza tym bez większych fajerwerków.

Czyta się miło, lekko i przyjemnie. Poza tym bez większych fajerwerków.